edebiyat 45 yıllık Alman serseri
Biz yarının Türkleriydik
14:33 itibarıyla| Okuma süresi: 3 dakika
Her şey bitmişti: DAF’tan Gabi Delgado-López ve Robert Görl
Kaynak: Sheila Rock/ Shutterstock
1978 yazında, Alman punkları ilk festivallerini Berlin-Kreuzberg’de kutladılar. Bundan bütün bir neslin marşı çıktı: surlarla çevrili şehirde kebap rüyaları, Doğu Almanya’daki Türk ajanları çağrıştırdı ve herkes “Almanya, Almanya” diye kükredi. Bütün hepsi ne ile ilgili?
ZDuvar’ın inşasının 17. yıl dönümü olan 1978 yazında, Düsseldorf punk grubu öğle yemeği molası için Berlin’e gitti. İki şarkıcıdan biri Gabi Delgado-López’di. Üzerinde Sovyet Ordusu’ndan kalma bir tankçı kıyafeti vardı, bu da Doğu Almanya ile olan devlet sınırında bazı sıkıntılara neden oldu ve Ruhr bölgesindeki İspanyol’a bir fikir verdi: DSF, Alman-Sovyet Dostluğu gibi bir kitle örgütü olsaydı, Türkiye’de. Doğu, Batı kendince Amerika’ya itiraf etmeli. DAF adlı bir punk grubu Gabi Delgado-López’i kuracaktı. Alman-Amerikan dostluğu, RAF yerine DAF.
Ulrich Gutmair, yeni, üçüncü bir Federal Cumhuriyet’in kuruluş mitlerinden bahsediyor. “‘Biz Yarının Türkleriyiz’ – Neue Welle, Neues Deutschland”, 1978’lerin “progresif” rock müziği yok ederek devrimci bir güç olarak 68’lerin yerini aldığı Batı Almanya’daki punk hakkındaki tüm kahramanca destanlardan farklı bir kitap. saçlarını kestirip yaşlıları tahrik eden her şeyi estetize ediyorlar. Günahtaki gurur da Gutmair’de bir ana motiftir, ancak en güçlüsü değildir. Altkültür tarihi, bir kültür tarihi haline gelir.
ayrıca oku
Öğle yemeği molasından sonra Berlin gezisi, Kreuzberg’deki eski bir sinema olan SO36’da yeni grupların ilk Alman festivaline götürür. SYPH, Erkek, DIN A Testbild, Stuka Pilotları, PVC ve Ffurs davetlidir. Iggy Pop ve David Bowie uğruyor. Grup arkadaşlarıyla birlikte sahnede döner yiyen Gabi Delgado-López, bu kez göğüs cebinde BRD işareti olan bir tulum giydiği için Berlinli serserilerin Nazi saldırısına uğrar. 13 Ağustos gecesi bir duvar pastası kesilir. Bunun üzerine beton sınırda bir protesto yürüyüşü kurulur – altmış yıl sonra damgalamaya karşı içten öfkenin nerede bitip ironinin nerede başladığı hâlâ tam olarak belli olmasa da: Eski askerlerin genellikle söylediği gibi, Duvar olmasaydı, Batı Berlin böyle olmazdı. Bu tür alt kültürlerin gelişebileceği sosyotop harika bir yerdi.
Gutmair doğudaki duvarın üzerinden ve aynı zamanda batıdaki kendi ülkesinin ve kapalı şehrin derinliklerine bakıyor. O sırada Delgado-López eşlik eden şarkıyı yazdı: “Surlarla çevrili şehirde kebap rüyaları/ Dikenli tellerin ardında Türk kültürü/ Doğu Almanya’da Yeni İzmir/ Atatürk yeni usta/ Sovyetler Birliği için Miliyet/ Her atıştırmalıkta bir casus bar/ Türkiye’den Merkez Komite ajanında / Almanya, Almanya, her şey bitti / Biz yarının Türkleriyiz”. “Düş Kebapları” bugün hala söylenen bir bilmecedir. Doğu Almanya’daki duvarın inşası, Doğu Almanya’daki düşük ücretli işçilerin akışını durdurdu ve böylece Federal Cumhuriyeti çok kültürlü bir ülkeye mi dönüştürdü? Biz kimiz, yarının Türkleri kimiz? Peki burada “Almanya, Almanya” diye bağıran kim?
Ulrich Gutmair: “Biz yarının Türkleriyiz – yeni dalga, yeni Almanya” (Tropen, 304 s., 22 €)
Kaynak: Klett-Cotta
1980’de single olarak çıkan tek bir marşla ve Fehlfarben’in “Monarchie und Everyday” şarkısının gitar versiyonunda yer alan DAF, tipik Alman korkuları ve komplo anlatılarıyla göçmenlik kültürünü DAF’tan bile daha sinir bozucu bir esere dönüştürdü. “Mussolini Tanz, Adolf Hitler dansı, İsa Mesih dansı” gibi sözler. Şeytan çıkarma olarak punk. O zamanlar Batı’da ve Doğu’da gelişen göçmen ortamlarında, gençliğin gerçekten duvarlarla çevrili olduğu yerde. Gutmair, “Toplumsal gerçekliğe karşı isyan etmek için hem burada hem de orada iyi nedenler var” diye yazıyor.
Onun punk’ı 70’lerin sonlarına ait bir heves değil, modern bir tavır: “Punk, mevcut kimlik tekliflerini kabul edemeyen veya kabul etmeye isteksiz herkesi kucaklayan, kimlik karşıtı bir harekettir.” İdeolojiler için geçerli olan her şey. Hoş geldin.
Burası, üçüncü taraf içeriğini bulacağınız yerdir
Gömülü içeriğin görüntülenmesi için, üçüncü taraf sağlayıcılar olarak gömülü içeriğin sağlayıcıları bu izni talep ettiğinden, kişisel verilerin iletilmesi ve işlenmesine ilişkin geri alınabilir onayınız gereklidir. [In diesem Zusammenhang können auch Nutzungsprofile (u.a. auf Basis von Cookie-IDs) gebildet und angereichert werden, auch außerhalb des EWR]. Anahtarı “açık” konumuna getirerek, bunu kabul etmiş olursunuz (herhangi bir zamanda iptal edilebilir). Buna, GDPR Madde 49 (1) (a) uyarınca belirli kişisel verilerin ABD dahil üçüncü ülkelere aktarılmasına verdiğiniz onay da dahildir. Bununla ilgili daha fazla bilgi bulabilirsiniz. Onayınızı istediğiniz zaman anahtar ve sayfanın alt kısmındaki gizlilik aracılığıyla geri çekebilirsiniz.
Biz yarının Türkleriydik
14:33 itibarıyla| Okuma süresi: 3 dakika
Her şey bitmişti: DAF’tan Gabi Delgado-López ve Robert Görl
Kaynak: Sheila Rock/ Shutterstock
1978 yazında, Alman punkları ilk festivallerini Berlin-Kreuzberg’de kutladılar. Bundan bütün bir neslin marşı çıktı: surlarla çevrili şehirde kebap rüyaları, Doğu Almanya’daki Türk ajanları çağrıştırdı ve herkes “Almanya, Almanya” diye kükredi. Bütün hepsi ne ile ilgili?
ZDuvar’ın inşasının 17. yıl dönümü olan 1978 yazında, Düsseldorf punk grubu öğle yemeği molası için Berlin’e gitti. İki şarkıcıdan biri Gabi Delgado-López’di. Üzerinde Sovyet Ordusu’ndan kalma bir tankçı kıyafeti vardı, bu da Doğu Almanya ile olan devlet sınırında bazı sıkıntılara neden oldu ve Ruhr bölgesindeki İspanyol’a bir fikir verdi: DSF, Alman-Sovyet Dostluğu gibi bir kitle örgütü olsaydı, Türkiye’de. Doğu, Batı kendince Amerika’ya itiraf etmeli. DAF adlı bir punk grubu Gabi Delgado-López’i kuracaktı. Alman-Amerikan dostluğu, RAF yerine DAF.
Ulrich Gutmair, yeni, üçüncü bir Federal Cumhuriyet’in kuruluş mitlerinden bahsediyor. “‘Biz Yarının Türkleriyiz’ – Neue Welle, Neues Deutschland”, 1978’lerin “progresif” rock müziği yok ederek devrimci bir güç olarak 68’lerin yerini aldığı Batı Almanya’daki punk hakkındaki tüm kahramanca destanlardan farklı bir kitap. saçlarını kestirip yaşlıları tahrik eden her şeyi estetize ediyorlar. Günahtaki gurur da Gutmair’de bir ana motiftir, ancak en güçlüsü değildir. Altkültür tarihi, bir kültür tarihi haline gelir.
ayrıca oku
Öğle yemeği molasından sonra Berlin gezisi, Kreuzberg’deki eski bir sinema olan SO36’da yeni grupların ilk Alman festivaline götürür. SYPH, Erkek, DIN A Testbild, Stuka Pilotları, PVC ve Ffurs davetlidir. Iggy Pop ve David Bowie uğruyor. Grup arkadaşlarıyla birlikte sahnede döner yiyen Gabi Delgado-López, bu kez göğüs cebinde BRD işareti olan bir tulum giydiği için Berlinli serserilerin Nazi saldırısına uğrar. 13 Ağustos gecesi bir duvar pastası kesilir. Bunun üzerine beton sınırda bir protesto yürüyüşü kurulur – altmış yıl sonra damgalamaya karşı içten öfkenin nerede bitip ironinin nerede başladığı hâlâ tam olarak belli olmasa da: Eski askerlerin genellikle söylediği gibi, Duvar olmasaydı, Batı Berlin böyle olmazdı. Bu tür alt kültürlerin gelişebileceği sosyotop harika bir yerdi.
Gutmair doğudaki duvarın üzerinden ve aynı zamanda batıdaki kendi ülkesinin ve kapalı şehrin derinliklerine bakıyor. O sırada Delgado-López eşlik eden şarkıyı yazdı: “Surlarla çevrili şehirde kebap rüyaları/ Dikenli tellerin ardında Türk kültürü/ Doğu Almanya’da Yeni İzmir/ Atatürk yeni usta/ Sovyetler Birliği için Miliyet/ Her atıştırmalıkta bir casus bar/ Türkiye’den Merkez Komite ajanında / Almanya, Almanya, her şey bitti / Biz yarının Türkleriyiz”. “Düş Kebapları” bugün hala söylenen bir bilmecedir. Doğu Almanya’daki duvarın inşası, Doğu Almanya’daki düşük ücretli işçilerin akışını durdurdu ve böylece Federal Cumhuriyeti çok kültürlü bir ülkeye mi dönüştürdü? Biz kimiz, yarının Türkleri kimiz? Peki burada “Almanya, Almanya” diye bağıran kim?
Ulrich Gutmair: “Biz yarının Türkleriyiz – yeni dalga, yeni Almanya” (Tropen, 304 s., 22 €)
Kaynak: Klett-Cotta
1980’de single olarak çıkan tek bir marşla ve Fehlfarben’in “Monarchie und Everyday” şarkısının gitar versiyonunda yer alan DAF, tipik Alman korkuları ve komplo anlatılarıyla göçmenlik kültürünü DAF’tan bile daha sinir bozucu bir esere dönüştürdü. “Mussolini Tanz, Adolf Hitler dansı, İsa Mesih dansı” gibi sözler. Şeytan çıkarma olarak punk. O zamanlar Batı’da ve Doğu’da gelişen göçmen ortamlarında, gençliğin gerçekten duvarlarla çevrili olduğu yerde. Gutmair, “Toplumsal gerçekliğe karşı isyan etmek için hem burada hem de orada iyi nedenler var” diye yazıyor.
Onun punk’ı 70’lerin sonlarına ait bir heves değil, modern bir tavır: “Punk, mevcut kimlik tekliflerini kabul edemeyen veya kabul etmeye isteksiz herkesi kucaklayan, kimlik karşıtı bir harekettir.” İdeolojiler için geçerli olan her şey. Hoş geldin.
Burası, üçüncü taraf içeriğini bulacağınız yerdir
Gömülü içeriğin görüntülenmesi için, üçüncü taraf sağlayıcılar olarak gömülü içeriğin sağlayıcıları bu izni talep ettiğinden, kişisel verilerin iletilmesi ve işlenmesine ilişkin geri alınabilir onayınız gereklidir. [In diesem Zusammenhang können auch Nutzungsprofile (u.a. auf Basis von Cookie-IDs) gebildet und angereichert werden, auch außerhalb des EWR]. Anahtarı “açık” konumuna getirerek, bunu kabul etmiş olursunuz (herhangi bir zamanda iptal edilebilir). Buna, GDPR Madde 49 (1) (a) uyarınca belirli kişisel verilerin ABD dahil üçüncü ülkelere aktarılmasına verdiğiniz onay da dahildir. Bununla ilgili daha fazla bilgi bulabilirsiniz. Onayınızı istediğiniz zaman anahtar ve sayfanın alt kısmındaki gizlilik aracılığıyla geri çekebilirsiniz.