EHer şeyin içinde uyuyan bir şarkı var ama artık onu duyamıyoruz. BlackBerry: Birkaç yıl boyunca en gıpta ile bakılan statü sembollerinden biri – ta ki iPhone onu unutulmaya yüz tutana kadar. Air Jordan: Bir basketbol ayakkabısı, çok güzel ama sonuçta sadece bir basketbol ayakkabısı. “Tetris”: 80’lerden kalma bir video oyunu, görsel olarak o kadar büyüleyiciydi ki, bugün nasıl olup da tüm ofis katlarını felç edebileceğini anlayamıyorsunuz çünkü herkes işini yapmaktansa blokları sıralamayı tercih ediyor.
Barbie bile bir zamanlar seksiydi: Bir yetişkin gibi görünen, yetişkin kıyafetleri giyen, yetişkin bir figürü olan ve bir yetişkine aşık olan ilk kız bebeği. Sahte vücut imajını, yaygın tüketimciliği, beyaz egemenliğini ve içi boş adamlara tapmayı teşvik ettiğini ve kızlarımıza daha gerçekçi bebekler vermemiz gerektiğini anlayana kadar.
Ne yazık ki, hiç kimse efsanelerin bastırılmasından fayda sağlamaz. Bir ayakkabı sadece bir ayakkabı, bir video oyunu sadece bir video oyunu, bir oyuncak bebek sadece bir oyuncak bebek ve bir cep telefonu daha güçlü bir model çıkar çıkmaz iptal edilirken hayat ne kadar değerli olabilir?
ayrıca oku
Dünyanın akıl yoluyla büyüsünün bozulması ve hikayenin ilerlemesi, o kadar ıssız bir ayıklığa yol açar ki, akşamdan kalma olur ve yeni zirveler için can atar. Ya da en azından bir kez daha eski çılgınlığın ne kadar güzel olduğu söylendikten sonra. Sanat tam olarak bunun için gereklidir – bize şeylerin içinde uykuda olan şarkıları söylemesi için.
yönetici kazanır
Film endüstrisi tam da bunu yapıyor. Sanki stüdyolar bir meta fetişizmi saldırısı için komplo kuruyormuş gibi, birdenbire ürünlerin karşı konulamaz seksiliği, riskli pazarlama kampanyaları, cihazların ani yükselişi veya video oyunlarının başarısı hakkında hikayeler anlatıyorlar.
“Air: The Great Throw”ta, bunun Tanrı’nın deneyimlerinin tüm gücünü aldığı fark edilir: Belli ki orta yaştaki üç adam (bu onlara pek yakışmıyor) yeni bir spor ayakkabı prototipinin etrafında oturuyorlar ve sanki Kurtarıcı’nın yattığı yemliğin önünde doğudan gelen krallarmış gibi, ona çok değişmiş bir şekilde bakın.
ayrıca oku
Bu filmde Matt Damon, 1984’te Nike tarafından reklam kampanyaları için gelecek vaat eden basketbol yetenekleriyle sözleşme imzalamak üzere işe alınan Sonny Vaccaro adlı birinin, o zamanlar bir efsane olmaktan uzak, ancak daha şimdiden bu konuda ısrar edecek kadar kendine güvenen belirli bir Michael Jordan’a nasıl takıntılı hale geldiğini anlatıyor. müstehcen bir miktar para ve üstelik bir Mercedes-Benz. Ve Nike’a karşı çıkan soğukkanlılık hakkında.
Sonunda menajer kazanır – çünkü sadece bir anlaşma yapmak istemiyor, aynı zamanda inandığı için. Ve inancına göre, Ürdün’ün talep ettiği gelir payını amirlerine ödetiyor. Dünyanın en çok satan basketbol ayakkabısı olan “Air Jordan” böyle doğdu, ilk yıl kâr etti: 126 milyon dolar, bugüne kadar çok satan. Ancak, aynı zamanda uzun zamandır kitlesel bir ürün haline geldi – bu yüzden bir görüntü tazelemenin zararı olamaz.
Bu nedenle “Air” bir ayakkabı hakkında bir biyografi, aslında o bile değil, bir ayakkabının pazarlama kampanyası hakkında uzun metrajlı bir film. Vurgu: sözleşmenin imzalanması. Başrolde: patronlarını o kadar ısrarla kızdırmakla yaratıcılığı tükenmiş, orta yönetimden kilolu bir adam, istediğini yapıyorlar, yani reklam bütçesini üç yerine tek bir oyuncuya harcıyorlar.
ayrıca oku
Bir oyun ve hikayesi
Kısa bir süre öncesine kadar, sinema biyografilerinin kahramanları hâlâ sivil haklar savaşçıları ya da rock yıldızlarıydı. Ve özgürlük, kendini gerçekleştirme ve benzeri yüksek değerlerle ilgiliydi. Artık her şey bir satış konuşmasını kazanmak, anlaşmaları sonuçlandırmak ve açık planda işi kaybetmeyecek kadar iyi yapmakla ilgili. 1980’lerde bilgisayarlarda daha sonra Instagram ve Twitter beslemelerinde gezinmek kadar zaman alan efsanevi video oyunu hakkında bir film olan “Tetris”te bile en önemli kahraman, oyunun Rus geliştiricisi Alexej Paschitnow değil, Hollandalı- Nintendo’nun lisans haklarını almak isteyen Amerikalı Henk Rogers.
Sovyet bürokrasisiyle ve Komünizmin düşüşte olduğu bir çağla uğraşmak zorunda olduğunuzda göz korkutucu bir görev – ama yine de sadece bir anlaşma. Hatta filmdeki hak savunucusu, “Gördüğüm en güzel şeydi. Beş dakikadır ‘Tetris’ oynuyorum ve hala rüyalarımda düşen bloklar görüyorum.” Ve iPhone öncesi cep telefonuyla ilgili bir biyografi olan BlackBerry’de, cesur teknik vizyon, kullanılabilecek bir mobil terminal olmaktan çıkıyor. hareket halindeyken e-postayı kontrol etmek, çünkü şirket, yatırımcıları başlangıçta tuhaf ineklerin çılgın fikri olarak kendilerine çarpan şeye yatırım yapmaya ikna etme dürtüsü.
ayrıca oku
Ayrıca bu yıl için planlananlar arasında, atıştırmalık yiyecek markası Flamin’ Hot Cheetos’un 80’lerin sonlarında Richard Montañez adlı bir adam tarafından icadı hakkında bir film, Komedyen Jerry Seinfeld’in oynadığı Unfrosted: The Pop-Tart Story adlı uzun metrajlı film var. Netflix ve en önemlisi Greta Gerwig’in Barbie filmi için çekim yapıyor. Fragmanı, feminizm ve sorumlu ebeveynler tarafından haklı olarak nefret edilen oyuncak bebeği kendi kendini güçlendiren bir kahraman olarak sahneleyen militanca renkli ve agresif bir şekilde coşkulu bir gösteri vaat ediyor – neredeyse kesinlikle çok eğlenceli olacak.
Ve şimdi sinemalarda, efsanevi video oyunundan tesisatçı Mario ve kardeşi Luigi’yi Prenses Peach’i kötü Bowser’ın takipçilerinden kurtarmak için Mantar Krallığı’na gönderen The Super Mario Bros. Kesinlikle sadece çocuklara yönelik bir çalışma değil. Ama aynı zamanda, bir zamanlar Mario oynayan ve hâlâ alevli toplar ve uçan bombalarla savaşmak zorunda kaldıkları ve henüz titiz üstleri olmadığı çocukluklarının masumiyeti hatırlatıldığında mutlulukla dolup taşan ebeveynleri için.
Duygusal yamalar olarak mallar
Bu filmlerin ortak noktası, kapitalizmle koşulsuz anlaşmalarıdır. Ürünleri – atıştırmalıklar, oyunlar, ayakkabılar, oyuncaklar, gadget’lar – eğlenceli ve havalı ise, daha hoş olmayan görünümleri gözden kaçabilir. Tüketimcilik, plastik atıklar, küreselleşen bir ekonominin zorlu atölyelerindeki çalışma koşulları, bir ayakkabının bir mutluluk vaadi olduğu gerçeğindeki çılgınlık – bunların hiçbiri yeni ürün filmlerinde ele alınmıyor. Eğlence endüstrisinin açgözlü Wall Street bankacılarını, hayatı tehdit eden tütün ve ilaç üreticilerini, kokain yöneticilerini veya dolandırıcı sahtekarları sunmaktan zevk aldığı günler geride kaldı. Şimdi, enflasyonun ortasında, kapitalizm yeniden iyi durumda. Çünkü onun malları duygusal yamalardır.
Muhtemelen tüm yeni ürün filmlerinin nedeni budur. Yaratıcıları, biz seyircilerin, biyografileri hakkında şarkı söyledikleri kahramanların ilhamına her zaman düşündükleri kadar kötü ihtiyacımız olmadığını anladılar: Martin Luther King gibi biri, Maria Callas olmayı veya Maria Callas olmayı nasıl başardın? Steve Jobs’ı mı? Bize yardımcı olan şeylerin tesellisidir: Çok para harcadığınız bir ayakkabıyı giymenin mutluluğu, “Tetris” veya “Mario” oynar oynamaz var olmanın unutkanlığı, sahip olduğunuzda övünme hakları. en sıcak gadget’ın sahibi.
ayrıca oku
Yıllar geçtikçe riskten kaçınan film endüstrisi için bu bir nimettir: Herkesin bildiği, seyirci olacağını bildiğiniz bir ürünü çekerseniz, kendinizi pahalı pazarlama kampanyalarından kurtarabilir ve Bulması zor olmayan sihri kendiniz yaratmalısınız. Belki yakında Birkenstocks ile ilgili filmler de gelir.
Burası, üçüncü taraf içeriğini bulacağınız yerdir
Gömülü içeriğin görüntülenmesi için, üçüncü taraf sağlayıcılar olarak gömülü içeriğin sağlayıcıları bu izni talep ettiğinden, kişisel verilerin iletilmesi ve işlenmesine ilişkin geri alınabilir onayınız gereklidir. [In diesem Zusammenhang können auch Nutzungsprofile (u.a. auf Basis von Cookie-IDs) gebildet und angereichert werden, auch außerhalb des EWR]. Anahtarı “açık” konumuna getirerek, bunu kabul etmiş olursunuz (herhangi bir zamanda iptal edilebilir). Buna, GDPR Madde 49 (1) (a) uyarınca belirli kişisel verilerin ABD dahil üçüncü ülkelere aktarılmasına verdiğiniz onay da dahildir. Bununla ilgili daha fazla bilgi bulabilirsiniz. Onayınızı istediğiniz zaman anahtar ve sayfanın alt kısmındaki gizlilik aracılığıyla geri çekebilirsiniz.
Barbie bile bir zamanlar seksiydi: Bir yetişkin gibi görünen, yetişkin kıyafetleri giyen, yetişkin bir figürü olan ve bir yetişkine aşık olan ilk kız bebeği. Sahte vücut imajını, yaygın tüketimciliği, beyaz egemenliğini ve içi boş adamlara tapmayı teşvik ettiğini ve kızlarımıza daha gerçekçi bebekler vermemiz gerektiğini anlayana kadar.
Ne yazık ki, hiç kimse efsanelerin bastırılmasından fayda sağlamaz. Bir ayakkabı sadece bir ayakkabı, bir video oyunu sadece bir video oyunu, bir oyuncak bebek sadece bir oyuncak bebek ve bir cep telefonu daha güçlü bir model çıkar çıkmaz iptal edilirken hayat ne kadar değerli olabilir?
ayrıca oku
Dünyanın akıl yoluyla büyüsünün bozulması ve hikayenin ilerlemesi, o kadar ıssız bir ayıklığa yol açar ki, akşamdan kalma olur ve yeni zirveler için can atar. Ya da en azından bir kez daha eski çılgınlığın ne kadar güzel olduğu söylendikten sonra. Sanat tam olarak bunun için gereklidir – bize şeylerin içinde uykuda olan şarkıları söylemesi için.
yönetici kazanır
Film endüstrisi tam da bunu yapıyor. Sanki stüdyolar bir meta fetişizmi saldırısı için komplo kuruyormuş gibi, birdenbire ürünlerin karşı konulamaz seksiliği, riskli pazarlama kampanyaları, cihazların ani yükselişi veya video oyunlarının başarısı hakkında hikayeler anlatıyorlar.
“Air: The Great Throw”ta, bunun Tanrı’nın deneyimlerinin tüm gücünü aldığı fark edilir: Belli ki orta yaştaki üç adam (bu onlara pek yakışmıyor) yeni bir spor ayakkabı prototipinin etrafında oturuyorlar ve sanki Kurtarıcı’nın yattığı yemliğin önünde doğudan gelen krallarmış gibi, ona çok değişmiş bir şekilde bakın.
ayrıca oku
Bu filmde Matt Damon, 1984’te Nike tarafından reklam kampanyaları için gelecek vaat eden basketbol yetenekleriyle sözleşme imzalamak üzere işe alınan Sonny Vaccaro adlı birinin, o zamanlar bir efsane olmaktan uzak, ancak daha şimdiden bu konuda ısrar edecek kadar kendine güvenen belirli bir Michael Jordan’a nasıl takıntılı hale geldiğini anlatıyor. müstehcen bir miktar para ve üstelik bir Mercedes-Benz. Ve Nike’a karşı çıkan soğukkanlılık hakkında.
Sonunda menajer kazanır – çünkü sadece bir anlaşma yapmak istemiyor, aynı zamanda inandığı için. Ve inancına göre, Ürdün’ün talep ettiği gelir payını amirlerine ödetiyor. Dünyanın en çok satan basketbol ayakkabısı olan “Air Jordan” böyle doğdu, ilk yıl kâr etti: 126 milyon dolar, bugüne kadar çok satan. Ancak, aynı zamanda uzun zamandır kitlesel bir ürün haline geldi – bu yüzden bir görüntü tazelemenin zararı olamaz.
Bu nedenle “Air” bir ayakkabı hakkında bir biyografi, aslında o bile değil, bir ayakkabının pazarlama kampanyası hakkında uzun metrajlı bir film. Vurgu: sözleşmenin imzalanması. Başrolde: patronlarını o kadar ısrarla kızdırmakla yaratıcılığı tükenmiş, orta yönetimden kilolu bir adam, istediğini yapıyorlar, yani reklam bütçesini üç yerine tek bir oyuncuya harcıyorlar.
ayrıca oku
Bir oyun ve hikayesi
Kısa bir süre öncesine kadar, sinema biyografilerinin kahramanları hâlâ sivil haklar savaşçıları ya da rock yıldızlarıydı. Ve özgürlük, kendini gerçekleştirme ve benzeri yüksek değerlerle ilgiliydi. Artık her şey bir satış konuşmasını kazanmak, anlaşmaları sonuçlandırmak ve açık planda işi kaybetmeyecek kadar iyi yapmakla ilgili. 1980’lerde bilgisayarlarda daha sonra Instagram ve Twitter beslemelerinde gezinmek kadar zaman alan efsanevi video oyunu hakkında bir film olan “Tetris”te bile en önemli kahraman, oyunun Rus geliştiricisi Alexej Paschitnow değil, Hollandalı- Nintendo’nun lisans haklarını almak isteyen Amerikalı Henk Rogers.
Sovyet bürokrasisiyle ve Komünizmin düşüşte olduğu bir çağla uğraşmak zorunda olduğunuzda göz korkutucu bir görev – ama yine de sadece bir anlaşma. Hatta filmdeki hak savunucusu, “Gördüğüm en güzel şeydi. Beş dakikadır ‘Tetris’ oynuyorum ve hala rüyalarımda düşen bloklar görüyorum.” Ve iPhone öncesi cep telefonuyla ilgili bir biyografi olan BlackBerry’de, cesur teknik vizyon, kullanılabilecek bir mobil terminal olmaktan çıkıyor. hareket halindeyken e-postayı kontrol etmek, çünkü şirket, yatırımcıları başlangıçta tuhaf ineklerin çılgın fikri olarak kendilerine çarpan şeye yatırım yapmaya ikna etme dürtüsü.
ayrıca oku
Ayrıca bu yıl için planlananlar arasında, atıştırmalık yiyecek markası Flamin’ Hot Cheetos’un 80’lerin sonlarında Richard Montañez adlı bir adam tarafından icadı hakkında bir film, Komedyen Jerry Seinfeld’in oynadığı Unfrosted: The Pop-Tart Story adlı uzun metrajlı film var. Netflix ve en önemlisi Greta Gerwig’in Barbie filmi için çekim yapıyor. Fragmanı, feminizm ve sorumlu ebeveynler tarafından haklı olarak nefret edilen oyuncak bebeği kendi kendini güçlendiren bir kahraman olarak sahneleyen militanca renkli ve agresif bir şekilde coşkulu bir gösteri vaat ediyor – neredeyse kesinlikle çok eğlenceli olacak.
Ve şimdi sinemalarda, efsanevi video oyunundan tesisatçı Mario ve kardeşi Luigi’yi Prenses Peach’i kötü Bowser’ın takipçilerinden kurtarmak için Mantar Krallığı’na gönderen The Super Mario Bros. Kesinlikle sadece çocuklara yönelik bir çalışma değil. Ama aynı zamanda, bir zamanlar Mario oynayan ve hâlâ alevli toplar ve uçan bombalarla savaşmak zorunda kaldıkları ve henüz titiz üstleri olmadığı çocukluklarının masumiyeti hatırlatıldığında mutlulukla dolup taşan ebeveynleri için.
Duygusal yamalar olarak mallar
Bu filmlerin ortak noktası, kapitalizmle koşulsuz anlaşmalarıdır. Ürünleri – atıştırmalıklar, oyunlar, ayakkabılar, oyuncaklar, gadget’lar – eğlenceli ve havalı ise, daha hoş olmayan görünümleri gözden kaçabilir. Tüketimcilik, plastik atıklar, küreselleşen bir ekonominin zorlu atölyelerindeki çalışma koşulları, bir ayakkabının bir mutluluk vaadi olduğu gerçeğindeki çılgınlık – bunların hiçbiri yeni ürün filmlerinde ele alınmıyor. Eğlence endüstrisinin açgözlü Wall Street bankacılarını, hayatı tehdit eden tütün ve ilaç üreticilerini, kokain yöneticilerini veya dolandırıcı sahtekarları sunmaktan zevk aldığı günler geride kaldı. Şimdi, enflasyonun ortasında, kapitalizm yeniden iyi durumda. Çünkü onun malları duygusal yamalardır.
Muhtemelen tüm yeni ürün filmlerinin nedeni budur. Yaratıcıları, biz seyircilerin, biyografileri hakkında şarkı söyledikleri kahramanların ilhamına her zaman düşündükleri kadar kötü ihtiyacımız olmadığını anladılar: Martin Luther King gibi biri, Maria Callas olmayı veya Maria Callas olmayı nasıl başardın? Steve Jobs’ı mı? Bize yardımcı olan şeylerin tesellisidir: Çok para harcadığınız bir ayakkabıyı giymenin mutluluğu, “Tetris” veya “Mario” oynar oynamaz var olmanın unutkanlığı, sahip olduğunuzda övünme hakları. en sıcak gadget’ın sahibi.
ayrıca oku
Yıllar geçtikçe riskten kaçınan film endüstrisi için bu bir nimettir: Herkesin bildiği, seyirci olacağını bildiğiniz bir ürünü çekerseniz, kendinizi pahalı pazarlama kampanyalarından kurtarabilir ve Bulması zor olmayan sihri kendiniz yaratmalısınız. Belki yakında Birkenstocks ile ilgili filmler de gelir.
Burası, üçüncü taraf içeriğini bulacağınız yerdir
Gömülü içeriğin görüntülenmesi için, üçüncü taraf sağlayıcılar olarak gömülü içeriğin sağlayıcıları bu izni talep ettiğinden, kişisel verilerin iletilmesi ve işlenmesine ilişkin geri alınabilir onayınız gereklidir. [In diesem Zusammenhang können auch Nutzungsprofile (u.a. auf Basis von Cookie-IDs) gebildet und angereichert werden, auch außerhalb des EWR]. Anahtarı “açık” konumuna getirerek, bunu kabul etmiş olursunuz (herhangi bir zamanda iptal edilebilir). Buna, GDPR Madde 49 (1) (a) uyarınca belirli kişisel verilerin ABD dahil üçüncü ülkelere aktarılmasına verdiğiniz onay da dahildir. Bununla ilgili daha fazla bilgi bulabilirsiniz. Onayınızı istediğiniz zaman anahtar ve sayfanın alt kısmındaki gizlilik aracılığıyla geri çekebilirsiniz.