George Orwell'ın “1984”ü mü? “Birçok açıdan mantıksız.” Kafka'yı mı? “Sonsuz şaka.” Peki Dante? “Bir hata.” Amazon müşterileri dünya edebiyatını nasıl perişan ediyor ve hangi konuda haklılar?
Okula giden herkes öfkeden, hayal kırıklığından ya da can sıkıntısından bulaşan bir Reclam dergisi görmüştür. Bunun internetteki karşılığı, çeyrek asırdır Amazon'daki müşteri yorumlarında ifade edilen kırgınlık gibi görünüyor. Profesyonel edebiyat eleştirmenlerinin nadiren yapmaya cesaret ettiği şey, yani dünya edebiyatının kanonik bir eserini bariz bir şekilde “saçmalık” ve hatta “bok kitap” olarak adlandırmak, sorumlu okuyucuların, hayır, müşterilerin burada seri halinde yaptığı bir şeydir. İtibar kaybına bakmaksızın yargılıyor ve kınıyorlar. Kafka'nın “Dönüşüm” kitabını şu şekilde okuyabilirsiniz:
“Bavyera Lisesi'nin bir parçası olarak satın almak zorunda kaldığım kesinlikle berbat bir kitap. Böylesine büyük bir kaybın edebiyat olarak kabul edilebileceğine inanmak çok zor… Kafka, birkaç kilo sinek mantarı yediğinizde ve ardından kötü bir yolculuk yaptığınızda kafanızda neler olduğunu çok uzun kelimelerle anlatıyor. Böyle bir şeyin okumaya değer olarak tanımlanmasını kesinlikle gülünç buluyorum. Bana göre çok pahalı tuvalet kağıdı!”
Avusturyalı yayıncı Jung und Jung, çok sayıda Amazon müşteri incelemesinden harika bir kitap fikri yarattı: “100 sayfa yeterli” – dünya edebiyatının neden berbat, okunmaz, sıkıcı, uzun soluklu ve sıkıcı olarak görüldüğüne dair en iyi belgelerden biri. vb. belirlenmeye devam ediyor.
Okurken yaşanan kayıp hissi birden fazla yıldızla cezalandırılmamaktadır. 1 yıldızlı topluluk, Virginia Woolf'un “The Waves” adlı eserini şu şekilde değerlendiriyor: “Dikkatli olun, kendimi bir cahil olarak tanıtıyorum. Aslında 'Dalgalar'ı okumak bana neredeyse fiziksel acı veriyordu. Bir noktada Percival adını her okumak zorunda kaldığımda içimde büyük bir öfke belirdi. Sadece ismi yazmak bile beni hâlâ biraz agresif kılıyor; şimdi, pes ettikten aylar sonra, tek tek sayfalara birkaç küfür sürdüm ve kitabı sonsuza kadar bir kenara koydum.
Cervantes'in “Don Kişot”u Hakkında:
Kitapların laneti İspanyol dünya edebiyatında bitmiyor. “Miguel de Cervantes'in eseri 1600 yılı civarında yaratıldı. Ne yazık ki yazar tüyler ürpertici hikayelerini erken bitirmek için doğru zamanı kaçırdı. 1200 sayfa yerine 240 sayfa daha uygun olur; o zaman yine de uzun soluklu ve orta derecede komik hikayelere katlanabilirsiniz. Don Q. son derece çılgın ve ne yazık ki insanları ve hayvanları acımasızca yaralayan veya öldüren bir seri suçlu. Tek parlak nokta, dürüst ve ayakları yere basan arkadaşı Sancho Panza'dır. Kitabın dörtte üçü, sürekli tekrarlanan ve kesinlikle sıkıcı olan tüyler ürpertici 'aşk hikayeleri'nden oluşuyor. Okuma önerisi yok.”
Başka bir kullanıcı Cervantes hakkında şunları söyledi: “Size tavsiye edilen klasiklerden biri ve okumaya ayırdığınız zamana değmediğini anlamalısınız. Pek çok site herhangi bir içerik yapmıyor.”
Çalışmaların tam da onlar için gereken azim ve çaba nedeniyle değerli olduğu, okumanın bazen dağ yürüyüşleri gibi yorucu olabileceği ama yine de zirvede size mutluluk getirebileceği fikri 1 yıldızlı topluluğa yabancıdır. Heimito von Doderer'in “Strudlhofstiege” adlı eseriyle sert bir adam en azından bunu denedi, ancak kitap sadece “o kadar gösterişli bir şekilde yazılmıştı ki, bu romanın neden şimdiden 24 baskıdan geçtiğini ciddi olarak merak ediyorum. 545. sayfadayım ve prensip gereği pes etmiyorum. Her ne kadar okunmamış bir Franz Werfel (Jeremias – Sesi Duy) hâlâ beni bekliyor olsa da.”
Bir zamanlar bir tarikatta tapınılan Thomas Bernhard da 1 yıldızlı grup tarafından pek hoş karşılanmıyor; onun Suada tarzı DEHB'ye hiç uymuyor:
“Kitapta her şeyi netleştirecek, okuyucunun işini kolaylaştıracak tek bir paragraf, bölüm ya da başka bir şey yok! Hiç bir şey! Bir noktada çok çabalıyordum çünkü artık konsantre olamıyordum! Paragrafların ve bölümlerin ne kadar önemli olduğunu görüyorsunuz!”
Amazon'daki kitap eleştirileri yeterince uzun süre “meslekten olmayan eleştiri” olarak değerlendirildi. Ancak kitap alıcıları (her zaman okuyucularla aynı olmak zorunda olmayanlar), Heinz Schlaffer ve Carlos Spoerhase dışındaki edebiyat uzmanlarının nadiren radarına taktığı okumaları açığa çıkarıyorlar. Bir kullanıcı Thomas Pynchon'un “Against the Day” şarkısına şöyle yorum yapıyor:
“Pynchon'a çok ekonomik bir şekilde yaklaşabilirsiniz: Okuma çabasını kazanılan bilgiye bölün ve okuma zevkiyle çarpın. Bu her zaman sıfıra eşittir. Başka herhangi bir istihdam daha fazla kâr vaat ediyor.”
Amazon eleştirmenleri için büyük temalardan biri zamanı hayat kaybı olarak okumak, diğeri ise konsantre olma yeteneğinin eksikliğidir.
George Orwell'ın “1984” adlı eseri hakkında
“Birçok açıdan mantıksız! Bu düşünce deneyine girişseniz bile (ki bunu okumak benim için çok zor), çok fazla soru cevapsız kalıyor. Burada anlatılan sistem zerre kadar bile uygulanamadı. İnsani ve teknik kaynaklar sonsuz olacaktır… Ayrıca kitabı spontan okuyuculara veya kısa bölümlerin hayranlarına da tavsiye ederim. Bazı bölümler o kadar uzun ve karmaşık ki okumaya kısa bir ara verirseniz konuyu kaybetmeniz çok kolay.”
“100 Sayfa Yeter” kitabındaki tüm Amazon incelemeleri isimsiz olarak alıntılanıyor, böylece hiç kimse cahil olarak tehlikeye atılmıyor, 1 yıldızlı toplulukta zaten gerçek isimler altında neredeyse hiç kimsenin bulunmadığından bahsetmiyoruz bile. Burada gizlice ortaya çıkan şey, yalnızca başarısız okumaların çok yönlü bir kataloğu değildir. İlginç bir şekilde – ki bu Amazon'un var olduğundan beri böyleydi – müşteriler hâlâ sadece bir eseri ve içeriğini mi yoksa satın alma sürecini mi derecelendirmek istediklerinden emin değiller. “Nakliye ve teslimat süresi iyiydi” gibi ifadeler genellikle eBay'e (“tekrar memnuniyetle”) doğru sürükleniyor.
Yazar Elias Hirschl'in Amazon dergisinin önünde yer alan metni de, bir koro anlatıcı gibi müşterilerin sayfa taleplerinden bahsederken bu set parçalarıyla oynuyor: “Kitabın iki ila üç gün içinde teslim edilmesini istiyorlar. Kitabın aynı gün teslim edilmesini istiyorlar. Kitabın mutlaka teslim edilmesini istiyorlar. Kitabın komik kokmasını istemezsin. Kapağın zarar görmemesini istiyorsunuz. … Bu kitapla ilgili bu kadar abartı yapılmasını istemiyorlar. … Sadece bunun neyle ilgili olduğunu bilmek istiyorlar.”
Peki ya Dante'nin “İlahi Komedyası”? “Sipariş verdiğimde bunun şiir tarzında bir edebi eser olduğunu unutmuştum. Bana göre bu bir hataydı, kesinlikle bir oyun olarak izlerdim.” Adında komedi terimi geçen bir eserin mutlaka bir oyun olması gerekmediğine dair en ufak bir fikri olan herkes muhtemelen ölmekte olan bir türün parçasıdır. .
Okuyucular eğitimli orta sınıfa cehalet topları atıyor. Ve Amazon'da yaptırım olmadan yapabilecekleri de tam olarak budur. Artık dünya edebiyatının 1 yıldızlı alanı edebiyat sosyologlarını bekliyor. Okuma araştırmacısı Rudolf Schenda, 50 yıl önce eğitim kurallarının sanatsal açıdan değerli olduğunu ancak pek popüler olmadığını biliyordu.
100 sayfa yeterli. 1 yıldızlı incelemelerde dünya edebiyatı. Elias Hirschl'in önsözüyle. Genç ve genç, 96 sayfa, 12 euro
Okula giden herkes öfkeden, hayal kırıklığından ya da can sıkıntısından bulaşan bir Reclam dergisi görmüştür. Bunun internetteki karşılığı, çeyrek asırdır Amazon'daki müşteri yorumlarında ifade edilen kırgınlık gibi görünüyor. Profesyonel edebiyat eleştirmenlerinin nadiren yapmaya cesaret ettiği şey, yani dünya edebiyatının kanonik bir eserini bariz bir şekilde “saçmalık” ve hatta “bok kitap” olarak adlandırmak, sorumlu okuyucuların, hayır, müşterilerin burada seri halinde yaptığı bir şeydir. İtibar kaybına bakmaksızın yargılıyor ve kınıyorlar. Kafka'nın “Dönüşüm” kitabını şu şekilde okuyabilirsiniz:
“Bavyera Lisesi'nin bir parçası olarak satın almak zorunda kaldığım kesinlikle berbat bir kitap. Böylesine büyük bir kaybın edebiyat olarak kabul edilebileceğine inanmak çok zor… Kafka, birkaç kilo sinek mantarı yediğinizde ve ardından kötü bir yolculuk yaptığınızda kafanızda neler olduğunu çok uzun kelimelerle anlatıyor. Böyle bir şeyin okumaya değer olarak tanımlanmasını kesinlikle gülünç buluyorum. Bana göre çok pahalı tuvalet kağıdı!”
Avusturyalı yayıncı Jung und Jung, çok sayıda Amazon müşteri incelemesinden harika bir kitap fikri yarattı: “100 sayfa yeterli” – dünya edebiyatının neden berbat, okunmaz, sıkıcı, uzun soluklu ve sıkıcı olarak görüldüğüne dair en iyi belgelerden biri. vb. belirlenmeye devam ediyor.
Okurken yaşanan kayıp hissi birden fazla yıldızla cezalandırılmamaktadır. 1 yıldızlı topluluk, Virginia Woolf'un “The Waves” adlı eserini şu şekilde değerlendiriyor: “Dikkatli olun, kendimi bir cahil olarak tanıtıyorum. Aslında 'Dalgalar'ı okumak bana neredeyse fiziksel acı veriyordu. Bir noktada Percival adını her okumak zorunda kaldığımda içimde büyük bir öfke belirdi. Sadece ismi yazmak bile beni hâlâ biraz agresif kılıyor; şimdi, pes ettikten aylar sonra, tek tek sayfalara birkaç küfür sürdüm ve kitabı sonsuza kadar bir kenara koydum.
Cervantes'in “Don Kişot”u Hakkında:
Kitapların laneti İspanyol dünya edebiyatında bitmiyor. “Miguel de Cervantes'in eseri 1600 yılı civarında yaratıldı. Ne yazık ki yazar tüyler ürpertici hikayelerini erken bitirmek için doğru zamanı kaçırdı. 1200 sayfa yerine 240 sayfa daha uygun olur; o zaman yine de uzun soluklu ve orta derecede komik hikayelere katlanabilirsiniz. Don Q. son derece çılgın ve ne yazık ki insanları ve hayvanları acımasızca yaralayan veya öldüren bir seri suçlu. Tek parlak nokta, dürüst ve ayakları yere basan arkadaşı Sancho Panza'dır. Kitabın dörtte üçü, sürekli tekrarlanan ve kesinlikle sıkıcı olan tüyler ürpertici 'aşk hikayeleri'nden oluşuyor. Okuma önerisi yok.”
Başka bir kullanıcı Cervantes hakkında şunları söyledi: “Size tavsiye edilen klasiklerden biri ve okumaya ayırdığınız zamana değmediğini anlamalısınız. Pek çok site herhangi bir içerik yapmıyor.”
Çalışmaların tam da onlar için gereken azim ve çaba nedeniyle değerli olduğu, okumanın bazen dağ yürüyüşleri gibi yorucu olabileceği ama yine de zirvede size mutluluk getirebileceği fikri 1 yıldızlı topluluğa yabancıdır. Heimito von Doderer'in “Strudlhofstiege” adlı eseriyle sert bir adam en azından bunu denedi, ancak kitap sadece “o kadar gösterişli bir şekilde yazılmıştı ki, bu romanın neden şimdiden 24 baskıdan geçtiğini ciddi olarak merak ediyorum. 545. sayfadayım ve prensip gereği pes etmiyorum. Her ne kadar okunmamış bir Franz Werfel (Jeremias – Sesi Duy) hâlâ beni bekliyor olsa da.”
Bir zamanlar bir tarikatta tapınılan Thomas Bernhard da 1 yıldızlı grup tarafından pek hoş karşılanmıyor; onun Suada tarzı DEHB'ye hiç uymuyor:
“Kitapta her şeyi netleştirecek, okuyucunun işini kolaylaştıracak tek bir paragraf, bölüm ya da başka bir şey yok! Hiç bir şey! Bir noktada çok çabalıyordum çünkü artık konsantre olamıyordum! Paragrafların ve bölümlerin ne kadar önemli olduğunu görüyorsunuz!”
Amazon'daki kitap eleştirileri yeterince uzun süre “meslekten olmayan eleştiri” olarak değerlendirildi. Ancak kitap alıcıları (her zaman okuyucularla aynı olmak zorunda olmayanlar), Heinz Schlaffer ve Carlos Spoerhase dışındaki edebiyat uzmanlarının nadiren radarına taktığı okumaları açığa çıkarıyorlar. Bir kullanıcı Thomas Pynchon'un “Against the Day” şarkısına şöyle yorum yapıyor:
“Pynchon'a çok ekonomik bir şekilde yaklaşabilirsiniz: Okuma çabasını kazanılan bilgiye bölün ve okuma zevkiyle çarpın. Bu her zaman sıfıra eşittir. Başka herhangi bir istihdam daha fazla kâr vaat ediyor.”
Amazon eleştirmenleri için büyük temalardan biri zamanı hayat kaybı olarak okumak, diğeri ise konsantre olma yeteneğinin eksikliğidir.
George Orwell'ın “1984” adlı eseri hakkında
“Birçok açıdan mantıksız! Bu düşünce deneyine girişseniz bile (ki bunu okumak benim için çok zor), çok fazla soru cevapsız kalıyor. Burada anlatılan sistem zerre kadar bile uygulanamadı. İnsani ve teknik kaynaklar sonsuz olacaktır… Ayrıca kitabı spontan okuyuculara veya kısa bölümlerin hayranlarına da tavsiye ederim. Bazı bölümler o kadar uzun ve karmaşık ki okumaya kısa bir ara verirseniz konuyu kaybetmeniz çok kolay.”
“100 Sayfa Yeter” kitabındaki tüm Amazon incelemeleri isimsiz olarak alıntılanıyor, böylece hiç kimse cahil olarak tehlikeye atılmıyor, 1 yıldızlı toplulukta zaten gerçek isimler altında neredeyse hiç kimsenin bulunmadığından bahsetmiyoruz bile. Burada gizlice ortaya çıkan şey, yalnızca başarısız okumaların çok yönlü bir kataloğu değildir. İlginç bir şekilde – ki bu Amazon'un var olduğundan beri böyleydi – müşteriler hâlâ sadece bir eseri ve içeriğini mi yoksa satın alma sürecini mi derecelendirmek istediklerinden emin değiller. “Nakliye ve teslimat süresi iyiydi” gibi ifadeler genellikle eBay'e (“tekrar memnuniyetle”) doğru sürükleniyor.
Yazar Elias Hirschl'in Amazon dergisinin önünde yer alan metni de, bir koro anlatıcı gibi müşterilerin sayfa taleplerinden bahsederken bu set parçalarıyla oynuyor: “Kitabın iki ila üç gün içinde teslim edilmesini istiyorlar. Kitabın aynı gün teslim edilmesini istiyorlar. Kitabın mutlaka teslim edilmesini istiyorlar. Kitabın komik kokmasını istemezsin. Kapağın zarar görmemesini istiyorsunuz. … Bu kitapla ilgili bu kadar abartı yapılmasını istemiyorlar. … Sadece bunun neyle ilgili olduğunu bilmek istiyorlar.”
Peki ya Dante'nin “İlahi Komedyası”? “Sipariş verdiğimde bunun şiir tarzında bir edebi eser olduğunu unutmuştum. Bana göre bu bir hataydı, kesinlikle bir oyun olarak izlerdim.” Adında komedi terimi geçen bir eserin mutlaka bir oyun olması gerekmediğine dair en ufak bir fikri olan herkes muhtemelen ölmekte olan bir türün parçasıdır. .
Okuyucular eğitimli orta sınıfa cehalet topları atıyor. Ve Amazon'da yaptırım olmadan yapabilecekleri de tam olarak budur. Artık dünya edebiyatının 1 yıldızlı alanı edebiyat sosyologlarını bekliyor. Okuma araştırmacısı Rudolf Schenda, 50 yıl önce eğitim kurallarının sanatsal açıdan değerli olduğunu ancak pek popüler olmadığını biliyordu.
100 sayfa yeterli. 1 yıldızlı incelemelerde dünya edebiyatı. Elias Hirschl'in önsözüyle. Genç ve genç, 96 sayfa, 12 euro