edebiyat demokrasi açığı
Reşit olmayan işçiler protesto seçmeni haline geldiğinde
Durum: 13:00| Okuma süresi: 3 dakika
Herkes için zorunlu bir yıl çağrısı: Axel Honneth
Kaynak: Jürgen Bauer/ullstein fotoğrafı
Sosyal filozof Axel Honneth, şirketlerde demokrasi hakkında düşünüyor. Tezine göre, orada hiçbir şeye karar vermeyenler, hızla siyasi protesto seçmenleri haline gelecekler. Kulağa eski Federal Cumhuriyet gibi geliyor. Bugün ne geçerli?
LAxel Honneth, “Çalışan Hükümdar”da konusuna temkinli yaklaşıyor. Ünlü sosyal filozofun kitabı için 400 sayfaya ve yüzlerce ayrıntılı dipnota ihtiyacı var ve bu da şu teze dayanıyor: Modern demokraside çalışan nüfus her zaman unutuldu. Akademik öğretmeni Jürgen Habermas gibi, Honneth de felsefi kanonu alıp kötü notlarla tekrar onun yerini almasına izin veriyor. Honneth, “Vatandaşların öncelikle siyasi tartışmalara aktif olarak katılmakla ilgilendiğini hayal etmek istesek de, sosyal gerçeklik farklıdır” diye yazıyor.
ayrıca oku
Honneth’in kitabı, demokrasi ya da siyaset konusundaki kötü şöhretli hayal kırıklığının nereden geldiği sorusuna bir katkıdır. Hemen hemen her seçimde, kamu görevine kimin sahip olduğunu belirleme hakkını, eğer bu hakka sahiplerse, giderek daha az sayıda insan kullanır. Neden o? Mesafeli siyasi sınıfa güvensizlik mi? Seçilmiş temsilcilerin hala temel bir şeyi değiştirebileceğinden şüpheniz var mı? Yoksa siyasetin çoğunluk için değil de azınlık için yapıldığı izlenimi mi var?
Honneth farklı bir sonuca varıyor: Çoğu insan çalışmak zorunda olduğu için siyasetle uğraşacak zamanları yok. Ve ne demokratik karar vermenin ne de kolektif kararların rol oynamadığı koşullar altında çalıştıkları için demokrasi konusunda eğitimsizler. Kişisel deneyime göre, demokratik hükümet biçimi, temizlikçi kadın veya teslimat hizmeti şoföründen, sıradan insanların ihtiyaçları ortalama bir politikacıdan ne kadar uzaksa, o kadar uzaktır. İçte ve dışta müdahil değildir, en iyi ihtimalle protesto seçimlerine başvurur.
Honneth – bir sendika adamı gibi
Aynı zamanda, Honneth ara sıra, 1968 sonları nostaljisiyle geçmişten bahseden sendika amcası gibi konuşuyor: “İkinci Dünya Savaşı’nın sona ermesinden bu yana hiçbir aşamada, çalışma koşulları bugün olduğu gibi alenen görünür bir direniş olmadan kabul edilmedi – her ne kadar onlar için işler, toplu protesto ve direnişin gündemde olduğu elli, altmış yıl öncesine göre çok daha kötü olsa da.” Son büyük grevlerle birlikte, bazı işçiler bu noktada Honneth’i çürütmeye koyulmuş görünüyor.
Çalışma koşulları ne kadar iyiyse – daha adil, daha katılımcı, daha şeffaf – “çalışan hükümdarın” sivil katılıma teşvik edilmesi o kadar olasıdır, Honneth’in savunması bu şekilde özetlenebilir. Kabul etmelisiniz ki, 1970’lerin Federal Cumhuriyeti gibi, toplumsal ortaklık ve güçlü sendikalar gibi, bıyık, düdük, kadife takımlar, “iç demokrasi” ve Günter Grass gibi geliyor. Bu “eski usul” ama en azından başlangıç kulübündeki langırt ve meyve sepetlerinin moralleri yükselttiğini biliyorlar ama sosyal güvenliğin yerini alamıyorlar.
ayrıca oku
Honneth, modern toplumların çalışarak bir arada tutulduğunu biliyor, demokrasinin kendini kanıtlaması gereken yer burasıdır. Şu anda New York’taki Columbia Üniversitesi’nde ders veren Frankfurt Sosyal Araştırmalar Enstitüsü’nün eski başkanının keskin bir şekilde reddettiği şey, hem kimlik siyaseti hem de koşulsuz temel gelir. Honneth için, çalışan insanlar için iyileştirme yapma ihtiyacından uzaklaşıyorlar. Honneth, “çalışma hakkı” çağrısında bulunmamakla birlikte, demokrasiyi uygulamak için başka bir önlem olarak bir veya iki yıl zorunlu hizmeti savunuyor.
Honneth, “çalışan hükümdarı” yeniden demokrasiye felsefi ve pratik olarak hazırlama çabalarında, bu demokrasinin şu anda kötü bir şekilde etkilendiğini ve krizde olduğunu fark edemiyor. İster olağanüstü hal ister seçim yasası reformu olsun, bazen demokrasiden sıkılanlar seçilmiş temsilcilerin kendileri olurken, sokaklara kapanmış gençler şimdiden “iklim tecrit” hayalleri kuruyor. Dolayısıyla Honneth’in emekçi insanları siyaset felsefesi sahnesine çıkarma girişimi yarı yolda kalıyor ve hatta rahatsız edici bir şekilde ataerkil bir hal alıyor.
Axel Honneth: Çalışan hükümdar. Normatif bir çalışma teorisi. Suhrkamp, 400 sayfa, 30 Euro
Burası, üçüncü taraf içeriğini bulacağınız yerdir
Gömülü içeriğin görüntülenmesi için, üçüncü taraf sağlayıcılar olarak gömülü içeriğin sağlayıcıları bu izni talep ettiğinden, kişisel verilerin iletilmesi ve işlenmesine ilişkin geri alınabilir onayınız gereklidir. [In diesem Zusammenhang können auch Nutzungsprofile (u.a. auf Basis von Cookie-IDs) gebildet und angereichert werden, auch außerhalb des EWR]. Anahtarı “açık” konumuna getirerek, bunu kabul etmiş olursunuz (herhangi bir zamanda iptal edilebilir). Buna, GDPR Madde 49 (1) (a) uyarınca belirli kişisel verilerin ABD dahil üçüncü ülkelere aktarılmasına verdiğiniz onay da dahildir. Bununla ilgili daha fazla bilgi bulabilirsiniz. Onayınızı istediğiniz zaman anahtar ve sayfanın alt kısmındaki gizlilik aracılığıyla geri çekebilirsiniz.
Reşit olmayan işçiler protesto seçmeni haline geldiğinde
Durum: 13:00| Okuma süresi: 3 dakika
Herkes için zorunlu bir yıl çağrısı: Axel Honneth
Kaynak: Jürgen Bauer/ullstein fotoğrafı
Sosyal filozof Axel Honneth, şirketlerde demokrasi hakkında düşünüyor. Tezine göre, orada hiçbir şeye karar vermeyenler, hızla siyasi protesto seçmenleri haline gelecekler. Kulağa eski Federal Cumhuriyet gibi geliyor. Bugün ne geçerli?
LAxel Honneth, “Çalışan Hükümdar”da konusuna temkinli yaklaşıyor. Ünlü sosyal filozofun kitabı için 400 sayfaya ve yüzlerce ayrıntılı dipnota ihtiyacı var ve bu da şu teze dayanıyor: Modern demokraside çalışan nüfus her zaman unutuldu. Akademik öğretmeni Jürgen Habermas gibi, Honneth de felsefi kanonu alıp kötü notlarla tekrar onun yerini almasına izin veriyor. Honneth, “Vatandaşların öncelikle siyasi tartışmalara aktif olarak katılmakla ilgilendiğini hayal etmek istesek de, sosyal gerçeklik farklıdır” diye yazıyor.
ayrıca oku
Honneth’in kitabı, demokrasi ya da siyaset konusundaki kötü şöhretli hayal kırıklığının nereden geldiği sorusuna bir katkıdır. Hemen hemen her seçimde, kamu görevine kimin sahip olduğunu belirleme hakkını, eğer bu hakka sahiplerse, giderek daha az sayıda insan kullanır. Neden o? Mesafeli siyasi sınıfa güvensizlik mi? Seçilmiş temsilcilerin hala temel bir şeyi değiştirebileceğinden şüpheniz var mı? Yoksa siyasetin çoğunluk için değil de azınlık için yapıldığı izlenimi mi var?
Honneth farklı bir sonuca varıyor: Çoğu insan çalışmak zorunda olduğu için siyasetle uğraşacak zamanları yok. Ve ne demokratik karar vermenin ne de kolektif kararların rol oynamadığı koşullar altında çalıştıkları için demokrasi konusunda eğitimsizler. Kişisel deneyime göre, demokratik hükümet biçimi, temizlikçi kadın veya teslimat hizmeti şoföründen, sıradan insanların ihtiyaçları ortalama bir politikacıdan ne kadar uzaksa, o kadar uzaktır. İçte ve dışta müdahil değildir, en iyi ihtimalle protesto seçimlerine başvurur.
Honneth – bir sendika adamı gibi
Aynı zamanda, Honneth ara sıra, 1968 sonları nostaljisiyle geçmişten bahseden sendika amcası gibi konuşuyor: “İkinci Dünya Savaşı’nın sona ermesinden bu yana hiçbir aşamada, çalışma koşulları bugün olduğu gibi alenen görünür bir direniş olmadan kabul edilmedi – her ne kadar onlar için işler, toplu protesto ve direnişin gündemde olduğu elli, altmış yıl öncesine göre çok daha kötü olsa da.” Son büyük grevlerle birlikte, bazı işçiler bu noktada Honneth’i çürütmeye koyulmuş görünüyor.
Çalışma koşulları ne kadar iyiyse – daha adil, daha katılımcı, daha şeffaf – “çalışan hükümdarın” sivil katılıma teşvik edilmesi o kadar olasıdır, Honneth’in savunması bu şekilde özetlenebilir. Kabul etmelisiniz ki, 1970’lerin Federal Cumhuriyeti gibi, toplumsal ortaklık ve güçlü sendikalar gibi, bıyık, düdük, kadife takımlar, “iç demokrasi” ve Günter Grass gibi geliyor. Bu “eski usul” ama en azından başlangıç kulübündeki langırt ve meyve sepetlerinin moralleri yükselttiğini biliyorlar ama sosyal güvenliğin yerini alamıyorlar.
ayrıca oku
Honneth, modern toplumların çalışarak bir arada tutulduğunu biliyor, demokrasinin kendini kanıtlaması gereken yer burasıdır. Şu anda New York’taki Columbia Üniversitesi’nde ders veren Frankfurt Sosyal Araştırmalar Enstitüsü’nün eski başkanının keskin bir şekilde reddettiği şey, hem kimlik siyaseti hem de koşulsuz temel gelir. Honneth için, çalışan insanlar için iyileştirme yapma ihtiyacından uzaklaşıyorlar. Honneth, “çalışma hakkı” çağrısında bulunmamakla birlikte, demokrasiyi uygulamak için başka bir önlem olarak bir veya iki yıl zorunlu hizmeti savunuyor.
Honneth, “çalışan hükümdarı” yeniden demokrasiye felsefi ve pratik olarak hazırlama çabalarında, bu demokrasinin şu anda kötü bir şekilde etkilendiğini ve krizde olduğunu fark edemiyor. İster olağanüstü hal ister seçim yasası reformu olsun, bazen demokrasiden sıkılanlar seçilmiş temsilcilerin kendileri olurken, sokaklara kapanmış gençler şimdiden “iklim tecrit” hayalleri kuruyor. Dolayısıyla Honneth’in emekçi insanları siyaset felsefesi sahnesine çıkarma girişimi yarı yolda kalıyor ve hatta rahatsız edici bir şekilde ataerkil bir hal alıyor.
Axel Honneth: Çalışan hükümdar. Normatif bir çalışma teorisi. Suhrkamp, 400 sayfa, 30 Euro
Burası, üçüncü taraf içeriğini bulacağınız yerdir
Gömülü içeriğin görüntülenmesi için, üçüncü taraf sağlayıcılar olarak gömülü içeriğin sağlayıcıları bu izni talep ettiğinden, kişisel verilerin iletilmesi ve işlenmesine ilişkin geri alınabilir onayınız gereklidir. [In diesem Zusammenhang können auch Nutzungsprofile (u.a. auf Basis von Cookie-IDs) gebildet und angereichert werden, auch außerhalb des EWR]. Anahtarı “açık” konumuna getirerek, bunu kabul etmiş olursunuz (herhangi bir zamanda iptal edilebilir). Buna, GDPR Madde 49 (1) (a) uyarınca belirli kişisel verilerin ABD dahil üçüncü ülkelere aktarılmasına verdiğiniz onay da dahildir. Bununla ilgili daha fazla bilgi bulabilirsiniz. Onayınızı istediğiniz zaman anahtar ve sayfanın alt kısmındaki gizlilik aracılığıyla geri çekebilirsiniz.