Fikir 74. Berlin Film Festivali
Çok fazla tarih, çok az film tarihi – Berlinale'nin ortaya koyduğu şey
Şu tarihten itibaren: 24 Şubat 2024| Okuma süresi: 3 dakika
Kral Ghézo şunu söylediğinde: Mati Diop'tan “Dahomey”
Kaynak: Les Films du Bal – Fanta Sy
Siyasi bir Berlinale siyasi olarak sona eriyor: Altın Ayı, çalınan kültürel varlıklarla ilgili postkolonyal bir belgesele gidiyor. Ne yazık ki yarışma filmlerinin hiçbiri sinema tarihine geçmeyecek. Ve son birkaç metrede bir olay yaşandı.
eÇalınan kültürel varlıkların ülkesine geri getirilmesini konu alan filmi, 74. Berlinale'de Altın Ayı'yı kazandı: Fransız-Senegalli yönetmen Mati Diop'un “Dahomey” filmi. Kral Ghézo'nun ahşap heykelinin Paris'teki bir müzeden eski adıyla Dahomey Krallığı olarak bilinen Batı Afrika Benin'ine dönüş nakliyesini anlatıyor. Diop'un melezi bir belgesel ama aynı zamanda bir deneme filminin özelliklerini de taşıyor (olay hakkında Benin'de yaşanan hararetli tartışmaları gösteriyor) ve bir tür otokurgusal fantazi çünkü sessiz heykel, filmin anlatıcısı olarak filmin içinden geçiyor. kendi kaderi.
“Dahomey”, Berlin Festivali'nin av şemasına mükemmel bir şekilde uyuyor: aktivist türden değil, yansıtıcı türden postkolonyal sinema; net bir Afrika bakış açısına sahiptir ve yine de onun doğasında var olan çelişkileri tartışmaktadır. Filmin online platform Mubi tarafından satın alınması, festivalin kuruluşundan bu yana Alman sinemalarında gösterilmeyen “Dahomey”in ilk Berlinale kazananı olma riskini taşıyor. Yine olağanüstü işlerin olmadığı bir Berlinale oldu, yarışma filmlerinin hiçbiri sinema tarihine geçmeyecek.
ayrıca oku
Açılış galasında Alman jüri üyesi yönetmen Christian Petzold, “ateşli tartışmalar” olacağını açıkladı. Jüri muhtemelen yalnızca Cuma akşamı ödülleri üzerinde anlaşmaya vardı; her zamanki gibi öğleden sonra. Ana kriterlerden birinin yenilikçi anlatı biçimleri olduğu görülüyor. “Pepe” filminin yönetmenlik ödülü Dominik Cumhuriyeti'nden Nelson Carlos de Los Santos Arias'a verildi. Filmde, aynı adı taşıyan su aygırı sadece kendi hikayesini anlatmakla kalmıyor, aynı zamanda ölmüş durumda.
Emily Watson'a bir ayı
Jüri ödülü, “L'Empire” adlı eserinde uzak bir balıkçı köyünde iyi ve kötünün dünya dışı güçleri arasında absürt bir savaşın yaşandığı bir bebeği anlatan Fransız Bruno Dumont'a ait. Büyük Jüri Ödülü, festivalin en iyi aktörü Hong Sang-soo'yu onurlandırdı – beş Chatrian Berlinales'in her birinde hazır bulundu – Güney Kore'de Fransızca öğretmeni olduğu iddia edilen bir kişinin neredeyse olaysız bir hikayesi olan “Yeohaengjaui pilyo” (Seyahat Hükümleri) ile ödüllendirildi. .
İngiliz oyuncu Emily Watson Berlinale halısında
Kaynak: AFP/JOHN MACDOUGALL
Bu filmle Isabelle Huppert en iyi kadın oyuncu ödülünü kazanabilirdi ama ödül İrlanda kilise draması “Small Things Like These” (yardımcı rol) ile Emily Watson'a ve ilginç bir değişiklik olan “A Different Man” filmindeki başrolüyle Sebastian Stan'e verildi. kimlik tartışması. Gümüş Ayılar, “Die” adlı drama için Matthias Glasner'ın senaryosuna (yerel güçler için zorunlu ancak tamamen hak edilmiş bir ödül) ve tarihi köylü draması “Des Teufels Bad” için Avusturyalı Martin Gschlacht'ın kamerasına verildi.
Gösterişli bir şekilde bağırdı
Berlinale, Filistin sorununu uzun süre kontrol altında tuttuktan, yani festivalde patlak vermesine izin vermedikten sonra, sondan bir önceki günde nihayet yetişti. Filistin'le ilgisi olmayan, Yugoslavya sonrası bir hikaye olan “Mezarların İçinden Rüzgar Esiyor” filminin Sanat Akademisi'nde gösteriminin ardından soru-cevap oturumu planlandı.
ayrıca oku
Önce yönetmen Travis Wilkerson sahneye çıktı, ardından Gazzeli olduğunu söyleyen ve Gazze Şeridi'ndeki mağdurlara ağıt yakan bir kadına söz verdi. Filistinli aktivistlerin konuşmalarında alışılageldiği üzere askeri operasyonu neyin tetiklediğine değinilmedi ancak “İsrail soykırımı”ndan bahsedildi; Filistin'in “nehirden denize kadar” özgürleştirilmesi gerektiği şeklindeki o meşhur cümle söylenmedi.
Hamas saldırısına dikkat çekmek için salon mikrofonunu kullanan bir izleyicinin sesi bir düzine aktivist tarafından bastırıldı; Bu sırada içlerinden biri bu ziyaretçinin hemen yanındaki boş sandalyeye gösterişli bir şekilde oturdu. Festival sunucusu müdahale etmedi.
Burada üçüncü taraflardan içerik bulacaksınız
Gömülü içeriğin görüntülenmesi için, üçüncü taraf sağlayıcılar olarak gömülü içeriğin sağlayıcıları bu izni gerektirdiğinden, kişisel verilerin iletilmesi ve işlenmesine ilişkin geri alınabilir onayınız gereklidir. [In diesem Zusammenhang können auch Nutzungsprofile (u.a. auf Basis von Cookie-IDs) gebildet und angereichert werden, auch außerhalb des EWR]. Anahtarı “açık” konuma getirerek bunu kabul etmiş olursunuz (herhangi bir zamanda iptal edilebilir). Bu aynı zamanda GDPR Madde 49 (1) (a) uyarınca belirli kişisel verilerin ABD dahil üçüncü ülkelere aktarılmasına ilişkin onayınızı da içerir. Bu konuda daha fazla bilgi bulabilirsiniz. Sayfanın altındaki anahtarı ve gizliliği kullanarak onayınızı istediğiniz zaman iptal edebilirsiniz.
Çok fazla tarih, çok az film tarihi – Berlinale'nin ortaya koyduğu şey
Şu tarihten itibaren: 24 Şubat 2024| Okuma süresi: 3 dakika
Kral Ghézo şunu söylediğinde: Mati Diop'tan “Dahomey”
Kaynak: Les Films du Bal – Fanta Sy
Siyasi bir Berlinale siyasi olarak sona eriyor: Altın Ayı, çalınan kültürel varlıklarla ilgili postkolonyal bir belgesele gidiyor. Ne yazık ki yarışma filmlerinin hiçbiri sinema tarihine geçmeyecek. Ve son birkaç metrede bir olay yaşandı.
eÇalınan kültürel varlıkların ülkesine geri getirilmesini konu alan filmi, 74. Berlinale'de Altın Ayı'yı kazandı: Fransız-Senegalli yönetmen Mati Diop'un “Dahomey” filmi. Kral Ghézo'nun ahşap heykelinin Paris'teki bir müzeden eski adıyla Dahomey Krallığı olarak bilinen Batı Afrika Benin'ine dönüş nakliyesini anlatıyor. Diop'un melezi bir belgesel ama aynı zamanda bir deneme filminin özelliklerini de taşıyor (olay hakkında Benin'de yaşanan hararetli tartışmaları gösteriyor) ve bir tür otokurgusal fantazi çünkü sessiz heykel, filmin anlatıcısı olarak filmin içinden geçiyor. kendi kaderi.
“Dahomey”, Berlin Festivali'nin av şemasına mükemmel bir şekilde uyuyor: aktivist türden değil, yansıtıcı türden postkolonyal sinema; net bir Afrika bakış açısına sahiptir ve yine de onun doğasında var olan çelişkileri tartışmaktadır. Filmin online platform Mubi tarafından satın alınması, festivalin kuruluşundan bu yana Alman sinemalarında gösterilmeyen “Dahomey”in ilk Berlinale kazananı olma riskini taşıyor. Yine olağanüstü işlerin olmadığı bir Berlinale oldu, yarışma filmlerinin hiçbiri sinema tarihine geçmeyecek.
ayrıca oku
Açılış galasında Alman jüri üyesi yönetmen Christian Petzold, “ateşli tartışmalar” olacağını açıkladı. Jüri muhtemelen yalnızca Cuma akşamı ödülleri üzerinde anlaşmaya vardı; her zamanki gibi öğleden sonra. Ana kriterlerden birinin yenilikçi anlatı biçimleri olduğu görülüyor. “Pepe” filminin yönetmenlik ödülü Dominik Cumhuriyeti'nden Nelson Carlos de Los Santos Arias'a verildi. Filmde, aynı adı taşıyan su aygırı sadece kendi hikayesini anlatmakla kalmıyor, aynı zamanda ölmüş durumda.
Emily Watson'a bir ayı
Jüri ödülü, “L'Empire” adlı eserinde uzak bir balıkçı köyünde iyi ve kötünün dünya dışı güçleri arasında absürt bir savaşın yaşandığı bir bebeği anlatan Fransız Bruno Dumont'a ait. Büyük Jüri Ödülü, festivalin en iyi aktörü Hong Sang-soo'yu onurlandırdı – beş Chatrian Berlinales'in her birinde hazır bulundu – Güney Kore'de Fransızca öğretmeni olduğu iddia edilen bir kişinin neredeyse olaysız bir hikayesi olan “Yeohaengjaui pilyo” (Seyahat Hükümleri) ile ödüllendirildi. .
İngiliz oyuncu Emily Watson Berlinale halısında
Kaynak: AFP/JOHN MACDOUGALL
Bu filmle Isabelle Huppert en iyi kadın oyuncu ödülünü kazanabilirdi ama ödül İrlanda kilise draması “Small Things Like These” (yardımcı rol) ile Emily Watson'a ve ilginç bir değişiklik olan “A Different Man” filmindeki başrolüyle Sebastian Stan'e verildi. kimlik tartışması. Gümüş Ayılar, “Die” adlı drama için Matthias Glasner'ın senaryosuna (yerel güçler için zorunlu ancak tamamen hak edilmiş bir ödül) ve tarihi köylü draması “Des Teufels Bad” için Avusturyalı Martin Gschlacht'ın kamerasına verildi.
Gösterişli bir şekilde bağırdı
Berlinale, Filistin sorununu uzun süre kontrol altında tuttuktan, yani festivalde patlak vermesine izin vermedikten sonra, sondan bir önceki günde nihayet yetişti. Filistin'le ilgisi olmayan, Yugoslavya sonrası bir hikaye olan “Mezarların İçinden Rüzgar Esiyor” filminin Sanat Akademisi'nde gösteriminin ardından soru-cevap oturumu planlandı.
ayrıca oku
Önce yönetmen Travis Wilkerson sahneye çıktı, ardından Gazzeli olduğunu söyleyen ve Gazze Şeridi'ndeki mağdurlara ağıt yakan bir kadına söz verdi. Filistinli aktivistlerin konuşmalarında alışılageldiği üzere askeri operasyonu neyin tetiklediğine değinilmedi ancak “İsrail soykırımı”ndan bahsedildi; Filistin'in “nehirden denize kadar” özgürleştirilmesi gerektiği şeklindeki o meşhur cümle söylenmedi.
Hamas saldırısına dikkat çekmek için salon mikrofonunu kullanan bir izleyicinin sesi bir düzine aktivist tarafından bastırıldı; Bu sırada içlerinden biri bu ziyaretçinin hemen yanındaki boş sandalyeye gösterişli bir şekilde oturdu. Festival sunucusu müdahale etmedi.
Burada üçüncü taraflardan içerik bulacaksınız
Gömülü içeriğin görüntülenmesi için, üçüncü taraf sağlayıcılar olarak gömülü içeriğin sağlayıcıları bu izni gerektirdiğinden, kişisel verilerin iletilmesi ve işlenmesine ilişkin geri alınabilir onayınız gereklidir. [In diesem Zusammenhang können auch Nutzungsprofile (u.a. auf Basis von Cookie-IDs) gebildet und angereichert werden, auch außerhalb des EWR]. Anahtarı “açık” konuma getirerek bunu kabul etmiş olursunuz (herhangi bir zamanda iptal edilebilir). Bu aynı zamanda GDPR Madde 49 (1) (a) uyarınca belirli kişisel verilerin ABD dahil üçüncü ülkelere aktarılmasına ilişkin onayınızı da içerir. Bu konuda daha fazla bilgi bulabilirsiniz. Sayfanın altındaki anahtarı ve gizliliği kullanarak onayınızı istediğiniz zaman iptal edebilirsiniz.