Blue Oyster Cult'u hiç duymadıysanız, teçhizatınızı grup adıyla kaşlarını çatmalısınız. Sonuçta, istiridye, Auster için İngilizce, Umlaut ile yazılmamıştır. Bununla birlikte, Blue Oyster'da, Wagner Müzik Elemanlarını anımsatan. Motörhead veya Mötley Crüe gibi diğer birçok grubun, bir gag olarak sözde metal bylaut'u devralması, iki müzisyenin etrafındaki grubun Buck Dharma ve Eric Bloom'un müzik tarihinden gurur duyabileceği öncü performansı gösteriyor.
Blue Oyster Cult neredeyse 60 yıldır çeşitli oyuncularda. Hard Rock ve Heavy Metal'in öncüleri 1970'lerin başında İngiltere'den gelirken, New York'tan Bloom ve Dharma, sert oynanan gitar müziğini Rock 'n' Roll'un evi olan ABD'ye geri getirdi. Ve psychedelic kaya kavramını rafine ettiler. Fantezi ve bilim kurgu konularına sahip metinler, hız değişiklikleri, aşırı doğaçlamalar-ancak her zaman sıkı şarkı yapılarına gömülü. Blue Oyster Cult hiçbir zaman ticari olarak en büyük eylemlerden biri olmamıştır, ancak çok sayıda grup için ilham kaynağı olarak kabul edilir.
Ama eski şöhretten ne kadar kaldı? Oldukça az, grubun Berlin Tempodrom'daki konserini takip edip etmediğinizi öğrenmelisiniz. İç mekan iyi doldurulur, ancak saflar büyük ölçüde boş kalır. Ve uygun fiyatlı bilet fiyatlarına rağmen. Belki müzik herkesin tadı değildir – ya da unutuldu. Her durumda, salonda ruh hali neredeyse hiç ortaya çıkmaz.
Bunun nedeni, sesin çok sıkıcı olduğu gerçeğinden kaynaklanabilir, özellikle sesin başlangıcında kompozisyonların nüanslarını zor göremeyebilirsiniz. Eric Bloom'un artık tamamen taze görünmeyen sesi zaman zaman anlaşılmayacak. Bununla birlikte, Buck Dharma'nın gitar doğaçlamaları zaman zaman zamanlamayı kaçırır ve doğranmış görünüyor. Yerlerde, Blue Öyster Cult da tekrar koordine edilmiş gibi geliyor – performansın kalitesi akşamları güçlü bir şekilde dalgalanıyor.
Her şeyden önce, dinamik eksikliği var. Grubun şarkıları müzikal molalardan ve patlayıcı ve daha sessiz parçalarla oyun yaşıyor. Droma hızında, çok fazla sıkıştırılmış ve tekdüze – ve müzisyenler biraz zayıf.
Altın, deri dönemi
Ancak, Eric Bloom da 80 yaşında, Dharma sadece birkaç yaş daha genç. Grubun bu çağda dünyanın aşamalarında hala sağlam sert kaya çalması dikkat çekicidir. Ve “Altın Çağ Deri” deki tüm insanların, “En İyi Yıllarımız bitti” cümlesiyle başlatıldı, grup uyanıyor gibi görünüyor, performansları daha kararlı hale geliyor.
Bununla birlikte, bu her şeyden önce basçı Danny Miranda ve özellikle üçüncü gitarist Richie Castellano'nun bir ruh hali yarattığı ve arka plan vokallerini uyum içinde aldığı sahnenin kenarlarına geçerlidir. 45 yaşında Castellano, sahnenin üzerine koşar, sofistike gitar soloları ile parlar ve “Hot Rails to Cehennem” deki vokal kısmı için en yüksek alkış alır. Onu daha sık eylemin merkezine götürmemeniz neredeyse utanç verici.
“Astronomi”-grubun en yaratıcı kompozisyonlarından biri ve zaten Metallica gibi metal efsanelerini dinlemeye değer. Bunun için, Blue Öyster Cult, Rock 'n' Roll'u takdir eden herkesin bildiği ve grubun diğer birkaç şarkısı gibi pop kültürünün bir parçası haline geldi: “Reaper'dan Korkma” – “Sensenmann'dan korkma”. Parça grubun stilini başka hiçbir şeye benzemiyor. Şarkının geri kalanından ayrılan psychedelic bir orta bölüm ve inek çanı gibi garip düzenleme olayları, şarkının büyük kısımlarına eşlik ediyor.
Bu, “Reaper Korkma” nın kurgusal stüdyo kaydını gösteren onlarca yıldır başarılı olan Amerikan komedi şovu “Saturday Night Live” in en ünlü taslağının ilham kaynağıydı. İçinde, müzisyen Gene Frenkle (Will Ferrell tarafından somutlaşmıştır), müdahaleci inek çan oyunuyla grup arkadaşlarını rahatsız ediyor. Öte yandan Christopher Walken tarafından kuru oynanan grubun yapımcısı sürekli “daha fazla inek!” – ve aslında, inek çanı Berlin'de biraz daha mevcut olabilir.
Tüm zayıf yönlere rağmen, seyirci görünüşten memnun görünüyor. Blue Oyster Cult, birçok rock ve metal kafanın canlı görmek istediği bir grup. Sonuçta, Dharma ve Bloom'un Sensenmann'dan korkmasa bile, kaç olasılığın ortaya çıkacağını asla bilemezsiniz.
Blue Oyster Cult neredeyse 60 yıldır çeşitli oyuncularda. Hard Rock ve Heavy Metal'in öncüleri 1970'lerin başında İngiltere'den gelirken, New York'tan Bloom ve Dharma, sert oynanan gitar müziğini Rock 'n' Roll'un evi olan ABD'ye geri getirdi. Ve psychedelic kaya kavramını rafine ettiler. Fantezi ve bilim kurgu konularına sahip metinler, hız değişiklikleri, aşırı doğaçlamalar-ancak her zaman sıkı şarkı yapılarına gömülü. Blue Oyster Cult hiçbir zaman ticari olarak en büyük eylemlerden biri olmamıştır, ancak çok sayıda grup için ilham kaynağı olarak kabul edilir.
Ama eski şöhretten ne kadar kaldı? Oldukça az, grubun Berlin Tempodrom'daki konserini takip edip etmediğinizi öğrenmelisiniz. İç mekan iyi doldurulur, ancak saflar büyük ölçüde boş kalır. Ve uygun fiyatlı bilet fiyatlarına rağmen. Belki müzik herkesin tadı değildir – ya da unutuldu. Her durumda, salonda ruh hali neredeyse hiç ortaya çıkmaz.
Bunun nedeni, sesin çok sıkıcı olduğu gerçeğinden kaynaklanabilir, özellikle sesin başlangıcında kompozisyonların nüanslarını zor göremeyebilirsiniz. Eric Bloom'un artık tamamen taze görünmeyen sesi zaman zaman anlaşılmayacak. Bununla birlikte, Buck Dharma'nın gitar doğaçlamaları zaman zaman zamanlamayı kaçırır ve doğranmış görünüyor. Yerlerde, Blue Öyster Cult da tekrar koordine edilmiş gibi geliyor – performansın kalitesi akşamları güçlü bir şekilde dalgalanıyor.
Her şeyden önce, dinamik eksikliği var. Grubun şarkıları müzikal molalardan ve patlayıcı ve daha sessiz parçalarla oyun yaşıyor. Droma hızında, çok fazla sıkıştırılmış ve tekdüze – ve müzisyenler biraz zayıf.
Altın, deri dönemi
Ancak, Eric Bloom da 80 yaşında, Dharma sadece birkaç yaş daha genç. Grubun bu çağda dünyanın aşamalarında hala sağlam sert kaya çalması dikkat çekicidir. Ve “Altın Çağ Deri” deki tüm insanların, “En İyi Yıllarımız bitti” cümlesiyle başlatıldı, grup uyanıyor gibi görünüyor, performansları daha kararlı hale geliyor.
Bununla birlikte, bu her şeyden önce basçı Danny Miranda ve özellikle üçüncü gitarist Richie Castellano'nun bir ruh hali yarattığı ve arka plan vokallerini uyum içinde aldığı sahnenin kenarlarına geçerlidir. 45 yaşında Castellano, sahnenin üzerine koşar, sofistike gitar soloları ile parlar ve “Hot Rails to Cehennem” deki vokal kısmı için en yüksek alkış alır. Onu daha sık eylemin merkezine götürmemeniz neredeyse utanç verici.
“Astronomi”-grubun en yaratıcı kompozisyonlarından biri ve zaten Metallica gibi metal efsanelerini dinlemeye değer. Bunun için, Blue Öyster Cult, Rock 'n' Roll'u takdir eden herkesin bildiği ve grubun diğer birkaç şarkısı gibi pop kültürünün bir parçası haline geldi: “Reaper'dan Korkma” – “Sensenmann'dan korkma”. Parça grubun stilini başka hiçbir şeye benzemiyor. Şarkının geri kalanından ayrılan psychedelic bir orta bölüm ve inek çanı gibi garip düzenleme olayları, şarkının büyük kısımlarına eşlik ediyor.
Bu, “Reaper Korkma” nın kurgusal stüdyo kaydını gösteren onlarca yıldır başarılı olan Amerikan komedi şovu “Saturday Night Live” in en ünlü taslağının ilham kaynağıydı. İçinde, müzisyen Gene Frenkle (Will Ferrell tarafından somutlaşmıştır), müdahaleci inek çan oyunuyla grup arkadaşlarını rahatsız ediyor. Öte yandan Christopher Walken tarafından kuru oynanan grubun yapımcısı sürekli “daha fazla inek!” – ve aslında, inek çanı Berlin'de biraz daha mevcut olabilir.
Tüm zayıf yönlere rağmen, seyirci görünüşten memnun görünüyor. Blue Oyster Cult, birçok rock ve metal kafanın canlı görmek istediği bir grup. Sonuçta, Dharma ve Bloom'un Sensenmann'dan korkmasa bile, kaç olasılığın ortaya çıkacağını asla bilemezsiniz.