Yeni bir çatlak bir olaydır. “Faserland” dan otuz yıl sonra, İsviçre yazarının “Air” romanıyla yeni bir yolu var. Medeniyetimizin uçurumlarına yol açar ve ölümden sonra yaşam olup olmadığı sorusunu cevaplar.
Kracht Cosmos'un gökyüzünde, yeni roman bir kuyruklu yıldız gibi duruyor-sadece ikinci bakışta ait olan bir davetsiz misafir. Havalı ve sağlam görünüyor ve yine de “Fiberland” dan “Eurotrash” a çatlak her şeyi getiriyor: hac, fantastik içine dönüş, cümleleri parlatan elegiac bir şiir, tırtıklı bir içi ve bir yerde, bir umut parıltısı.
Paul adında bir adam, ortadan kaybolmada önemli bir şampiyona elde etti. Orkney Adaları'ndaki İskoç elektrikinde yalnız yaşıyor. Romanın ilk cümleleri bile zamansal olarak çağırıyor: “Hayat endişelerle doluydu, ama gerçekten değil. Birçok şeyin hızlı bir şekilde edinildiği ve sonra tekrar unutulduğu bir zamandı.
Esrarengiz. Endişeler gerçek mi yoksa değil mi? Yoksa aşağıdakilerin düşünüldüğü “gerçekten değil” anlamına mı geliyor? Grimm Kardeşler'in sadece bir milimetre “bir zamanlardı” olsa da, cümlenin ikinci yarısı kapitalizmin envanteri olarak kabul edilebilir. Peki şimdiki zamanımızdan bir peri masalı?
Paul, bir tür iç tasarımdır (“1979” daki anlatıcı gibi), düklerin salonları için mükemmel bir kırmızıyı ve patentli ahşap tahtaları, zemin ısıtması ile plastik parkoya yol açmak zorunda olan evler, çözücü alıcıların auranın simülasyonuna aşık olmaları için uzmanlaşmıştır. Eski Kelims veya Koyun Halılarını yorumlar ve “Fotoğrafçı geldiğinde, tonlarda dikkatlice turuncu ormangülü dalları düzenledi”.
“Bu dünyada utanç verici uzaklıksızlık için”
Pavlus bu işler için çok az şey bıraktı, kendisi Fuar Adası'na, “daha kuzeydoğu, denizin ortasında” taşınmayı hayal eden bu minimalist baykuş nasıl kalmalıdır. Orada sadece beş kuşaktan sonra kabul edilen insanlar vardı. “Ve böylece aslında olmalı,” diye düşünüyor Paul, “bu dünyada utanç verici mesafeden, Instagram ve yerel mimarinin dehşetinden.” “Dışlama”, “sonuncusu” adlı “Kūki” dergisine abone oluyor. Raporlar Japon fırça bağlayıcılarına ayrılmıştır ve Orkney Bakery bile içinde takdir edilmiştir.
Şans eseri, bir e -posta “Kūki” diye sordu Paul'un hizmetleri. Stavanger'ın Norveç'teki Green Mountain Veri Merkezi, insanlığın harika hafızasından biridir. Trilyonlarca doğum, reaktör kazaları ve kedinin kedilerinin fotoğrafları sabit disklerde – “hediyelik eşya sürüleri”, muhtemelen bir tür sonsuz yaşam. Metafizik Mnemosyne'nin bu katedralini “mükemmel, eşsiz bir beyaz” olarak almak önemlidir. Paul yün çoraplarda.
Yakında yüksek teknoloji ayna dolabında dolaştı. Bir güneş fırtınası aniden dünyaya çarpar. Elektromanyetik radyasyonun hızı, yarı iletkende yıkıcı tahrik eder ve tüm elektronikleri ızgaralar. Şimdi Krachten doğal yasa için çabalıyor: “Bir olay diğerini takip etti” diyor, “çünkü hikayeler uzayda -madde ve enerji kadar uzaysızdı.” Bu daha önce keşfedilmemiş üçüncü ana termodinamiğin ana oranı, dil üzerinde eritilmelidir. Pavlus'un sadece Stavanger'dan değil, dünyadan da kaybolmasını ve bir başkasında görünmesini sağlar.
Bölümler paralel olarak kurulmuştur; Bir diğeri, Stromness veya Stavanger'da bir tane takip ediyor, bu da Ursula K. Le Guin'in “Erdsee” romanlarından birinde sona ermiş gibi geliyor. İsimsiz bir “sihirbaz” da Paul'ü yavaş yavaş tanıyoruz. Bagajında, planının Paul'un Stavanger'a getirdiği bir 3D yazıcı kullanılarak bir broşürde gerçekleştirilene benzer bir seramik tabancası var. Er ya da geç kovulması gereken meşhur silah olan Çekin tüfeğinin güncellenmesi olduğunu kanıtlıyor. Subkutan bir gag, katı romanın mizahta kendisine izin verdiği en yüksek.
Broşür, Orkney'in hamile fırına giderken bir kitap değişim istasyonundan geliyor. Paul ayrıca orada “Löwenherz Brothers” baskısını aldı. Bir bakıma “Air”, kırılmaz dostluk motifleri ve ölüm karşısında teselli ile Lindgren romanının bir remiksidir. Lindgren'de, ölmekte olan bir kardeşi diğerini bir dünyada takip eder, sadece sonsuz bir ölüm ve yeniden doğuş turunda bir istasyon olduğu anlamına gelir.
Mal olarak batık
Pavlus'un kendini bulduğu dünyada, güneş batıda doğar, bu yüzden kaçarken yanlış yönde koşar, neredeyse kollarındaki Dük, bu da o ülkede acımasız bir alay götürür. Neyse ki, genç Ildr bunu zamanında fark eder. “Löwenherz Kardeşler” in akciğer hastalığı ve bir yetim gibi sadece dokuz. Birlikte gidip eşit olmayan bir çift, ama “Eurotrash” ve Moribund annesinden anlatıcı gibi özgürce komplo kurdular.
İkisinin diyalogları da Krachten'in son kitabından gelen diyaloglar. Basit şiirsel derinlik setleri değiştirirler. Her şey düzleşiyor, Paul. Ve bu doğru; Bir taş çölle buzdan bir başkasına ulaşabilirsiniz. Oradan eski bir tanıdık yaklaşımlar: Cohen, “Kūki” patronu. Kendi elinden öldü ve Lindgren'in dediği gibi Nangijala ülkesine gitti. Canavar postmodernizmden kaçınmak için enfes dergisi onun için netleşti, sadece onun kurnazıydı, “Batık'ı tekrar bir mal olarak sunabilmek için, ama yüzlerce fiyatın yüz katı”. Yapılacak en iyi şey, “Az önce varsın”.
“Air” in yardım çağrısı var. Bu taraftan ve bu taraftan geçen kişi, ölüm eşiğinin ötesindeki toprak rüya ülkesinden çok daha çekici değildir. Pop literatüründe son bir şarkıya ihtiyaç duysaydı, Ildr'ın annesinin sakladığı veba gibi atmosfere nüfuz eden tüm mat ve kaçınılmaz olarak olurdu.
Yaraları iyileştiren, gençleri gençleştiren ve ölüleri hayata geçiren yağmur var. Ya da Cohen, Ildr ve sadık bir orospu ile dostluklar. Cohen Ebedi Buz Ülkesi'ndeki iplikçik olduğunda, Pavlus'un Stavanger'da sahip olduğu adla aynı adı taşıyan küçük bir kayık onu bekliyor: Dóchas, İrlandalı Umut için. “Air”, Kracht Bayan Frauke ve kızı Hope Elizabeth'e adanmıştır. Motifler bu şekilde iç içe geçmiştir.
William Butler Yeats'in şiiri, “Gezici Aengus Şarkısı” nın önünde romandan önce geldi. Lirik ego yaşlı bir adam. Bir zamanlar sihir çalıştı ve kahverengi bir alabalığı küçük bir kıza çevirdi, parıldadı, elma saçta çiçek açtı. O zamandan beri taşındı, asla bulanık epifani bulanıklıydı. Ses, ölçekleri, böyle bir güzelliğin mümkün olduğu girişim ve neşeli mutluluğun etkisizliğinden korur.
Kracht Cosmos'un gökyüzünde, yeni roman bir kuyruklu yıldız gibi duruyor-sadece ikinci bakışta ait olan bir davetsiz misafir. Havalı ve sağlam görünüyor ve yine de “Fiberland” dan “Eurotrash” a çatlak her şeyi getiriyor: hac, fantastik içine dönüş, cümleleri parlatan elegiac bir şiir, tırtıklı bir içi ve bir yerde, bir umut parıltısı.
Paul adında bir adam, ortadan kaybolmada önemli bir şampiyona elde etti. Orkney Adaları'ndaki İskoç elektrikinde yalnız yaşıyor. Romanın ilk cümleleri bile zamansal olarak çağırıyor: “Hayat endişelerle doluydu, ama gerçekten değil. Birçok şeyin hızlı bir şekilde edinildiği ve sonra tekrar unutulduğu bir zamandı.
Esrarengiz. Endişeler gerçek mi yoksa değil mi? Yoksa aşağıdakilerin düşünüldüğü “gerçekten değil” anlamına mı geliyor? Grimm Kardeşler'in sadece bir milimetre “bir zamanlardı” olsa da, cümlenin ikinci yarısı kapitalizmin envanteri olarak kabul edilebilir. Peki şimdiki zamanımızdan bir peri masalı?
Paul, bir tür iç tasarımdır (“1979” daki anlatıcı gibi), düklerin salonları için mükemmel bir kırmızıyı ve patentli ahşap tahtaları, zemin ısıtması ile plastik parkoya yol açmak zorunda olan evler, çözücü alıcıların auranın simülasyonuna aşık olmaları için uzmanlaşmıştır. Eski Kelims veya Koyun Halılarını yorumlar ve “Fotoğrafçı geldiğinde, tonlarda dikkatlice turuncu ormangülü dalları düzenledi”.
“Bu dünyada utanç verici uzaklıksızlık için”
Pavlus bu işler için çok az şey bıraktı, kendisi Fuar Adası'na, “daha kuzeydoğu, denizin ortasında” taşınmayı hayal eden bu minimalist baykuş nasıl kalmalıdır. Orada sadece beş kuşaktan sonra kabul edilen insanlar vardı. “Ve böylece aslında olmalı,” diye düşünüyor Paul, “bu dünyada utanç verici mesafeden, Instagram ve yerel mimarinin dehşetinden.” “Dışlama”, “sonuncusu” adlı “Kūki” dergisine abone oluyor. Raporlar Japon fırça bağlayıcılarına ayrılmıştır ve Orkney Bakery bile içinde takdir edilmiştir.
Şans eseri, bir e -posta “Kūki” diye sordu Paul'un hizmetleri. Stavanger'ın Norveç'teki Green Mountain Veri Merkezi, insanlığın harika hafızasından biridir. Trilyonlarca doğum, reaktör kazaları ve kedinin kedilerinin fotoğrafları sabit disklerde – “hediyelik eşya sürüleri”, muhtemelen bir tür sonsuz yaşam. Metafizik Mnemosyne'nin bu katedralini “mükemmel, eşsiz bir beyaz” olarak almak önemlidir. Paul yün çoraplarda.
Yakında yüksek teknoloji ayna dolabında dolaştı. Bir güneş fırtınası aniden dünyaya çarpar. Elektromanyetik radyasyonun hızı, yarı iletkende yıkıcı tahrik eder ve tüm elektronikleri ızgaralar. Şimdi Krachten doğal yasa için çabalıyor: “Bir olay diğerini takip etti” diyor, “çünkü hikayeler uzayda -madde ve enerji kadar uzaysızdı.” Bu daha önce keşfedilmemiş üçüncü ana termodinamiğin ana oranı, dil üzerinde eritilmelidir. Pavlus'un sadece Stavanger'dan değil, dünyadan da kaybolmasını ve bir başkasında görünmesini sağlar.
Bölümler paralel olarak kurulmuştur; Bir diğeri, Stromness veya Stavanger'da bir tane takip ediyor, bu da Ursula K. Le Guin'in “Erdsee” romanlarından birinde sona ermiş gibi geliyor. İsimsiz bir “sihirbaz” da Paul'ü yavaş yavaş tanıyoruz. Bagajında, planının Paul'un Stavanger'a getirdiği bir 3D yazıcı kullanılarak bir broşürde gerçekleştirilene benzer bir seramik tabancası var. Er ya da geç kovulması gereken meşhur silah olan Çekin tüfeğinin güncellenmesi olduğunu kanıtlıyor. Subkutan bir gag, katı romanın mizahta kendisine izin verdiği en yüksek.
Broşür, Orkney'in hamile fırına giderken bir kitap değişim istasyonundan geliyor. Paul ayrıca orada “Löwenherz Brothers” baskısını aldı. Bir bakıma “Air”, kırılmaz dostluk motifleri ve ölüm karşısında teselli ile Lindgren romanının bir remiksidir. Lindgren'de, ölmekte olan bir kardeşi diğerini bir dünyada takip eder, sadece sonsuz bir ölüm ve yeniden doğuş turunda bir istasyon olduğu anlamına gelir.
Mal olarak batık
Pavlus'un kendini bulduğu dünyada, güneş batıda doğar, bu yüzden kaçarken yanlış yönde koşar, neredeyse kollarındaki Dük, bu da o ülkede acımasız bir alay götürür. Neyse ki, genç Ildr bunu zamanında fark eder. “Löwenherz Kardeşler” in akciğer hastalığı ve bir yetim gibi sadece dokuz. Birlikte gidip eşit olmayan bir çift, ama “Eurotrash” ve Moribund annesinden anlatıcı gibi özgürce komplo kurdular.
İkisinin diyalogları da Krachten'in son kitabından gelen diyaloglar. Basit şiirsel derinlik setleri değiştirirler. Her şey düzleşiyor, Paul. Ve bu doğru; Bir taş çölle buzdan bir başkasına ulaşabilirsiniz. Oradan eski bir tanıdık yaklaşımlar: Cohen, “Kūki” patronu. Kendi elinden öldü ve Lindgren'in dediği gibi Nangijala ülkesine gitti. Canavar postmodernizmden kaçınmak için enfes dergisi onun için netleşti, sadece onun kurnazıydı, “Batık'ı tekrar bir mal olarak sunabilmek için, ama yüzlerce fiyatın yüz katı”. Yapılacak en iyi şey, “Az önce varsın”.
“Air” in yardım çağrısı var. Bu taraftan ve bu taraftan geçen kişi, ölüm eşiğinin ötesindeki toprak rüya ülkesinden çok daha çekici değildir. Pop literatüründe son bir şarkıya ihtiyaç duysaydı, Ildr'ın annesinin sakladığı veba gibi atmosfere nüfuz eden tüm mat ve kaçınılmaz olarak olurdu.
Yaraları iyileştiren, gençleri gençleştiren ve ölüleri hayata geçiren yağmur var. Ya da Cohen, Ildr ve sadık bir orospu ile dostluklar. Cohen Ebedi Buz Ülkesi'ndeki iplikçik olduğunda, Pavlus'un Stavanger'da sahip olduğu adla aynı adı taşıyan küçük bir kayık onu bekliyor: Dóchas, İrlandalı Umut için. “Air”, Kracht Bayan Frauke ve kızı Hope Elizabeth'e adanmıştır. Motifler bu şekilde iç içe geçmiştir.
William Butler Yeats'in şiiri, “Gezici Aengus Şarkısı” nın önünde romandan önce geldi. Lirik ego yaşlı bir adam. Bir zamanlar sihir çalıştı ve kahverengi bir alabalığı küçük bir kıza çevirdi, parıldadı, elma saçta çiçek açtı. O zamandan beri taşındı, asla bulanık epifani bulanıklıydı. Ses, ölçekleri, böyle bir güzelliğin mümkün olduğu girişim ve neşeli mutluluğun etkisizliğinden korur.