ESadece kötü bir gündü. Frida bu sözleri ne kadar tekrar etse de değişen bir şey yok. Tek seferlik bir suç bile suçtur. Ve farklı bir bakış açısıyla bakıldığında tesadüfi bile o kadar zararsız görünmeyebilir. Örneğin, eğitim danışmanlarının, gençlik dairesinin ve diğer annelerin bakış açısından.
Frida, yeni doğan bebeğini apartmanda sahipsiz bıraktı. Hiç düşünmeden bir arabaya bindi ve planlanandan daha uzun süre uzakta kaldı, sonunda iki saat kaldı. Sosyal hizmet görevlisi, canı istediğinde tek başına dışarı çıkmak istiyorsa, bir köpek alması gerektiğini söylüyor.
Frida’nın aşırı taleplerini anlayabilirsiniz, o da farklı hayal etmişti: Rüya gibi bir ilişki yaşadığı kocası Gust, onu hamileliği sırasında 20’li yaşlarının başında bir kadınla aldatmıştı. Ve Frida onu affetmeye istekli olmasına rağmen, onu Susanna için terk etti ve onunla yeni bir aile kurdu.
ayrıca oku
Modern zaman Josef K. olarak, Frida artık suçunu bilmesi dışında terapistler, sosyal hizmet uzmanları ve yargıçlarla mücadele ediyor. Evet, mümkün olan en güçlü ifadelerle suçlanmadığı bir gün geçmiyor: o kötü bir anne.
Jessamine Chan, klasik kurum ve Bildungsroman’ın tüyler ürpertici bir parodisi olan ilk filmi “Institute for Good Mothers” ile başarılı olur. İyi Anneler Enstitüsü’nde kendilerini isimleri ve eylemleriyle tanıtan kadınların tüm konuşmaları kayıt altına alınır (çoğu ihmal ve terk edilme nedeniyle hapse atılır).
Denetçiler onlara sabır, empati ve zaman yönetimi gibi annelik becerilerini geliştirmeleri için yapay zeka kontrollü kuklalar sağlıyor. Anne bakımını engellediği için kampüste cinsel aktivite kesinlikle yasaktır. Çocuğa olan sevgi her zaman önce gelmelidir, diğer her şey sadece dikkati dağıtır.
annelikten pişmanlık
Kursiyerler arasındaki her samimi temas için puan düşülür. Yıl sonunda yapılan final sınavında başarısız olan kişinin velayetinin yanı sıra ziyaret hakları da kalıcı olarak iptal edilir. Frida’nın kızıyla görüntülü görüşmeleri sınırlıdır: en iyi ihtimalle haftada on dakika, en kötü ihtimalle – örneğin, bir görevi başaramadığı için cezalandırılacaksa – birkaç hafta temassız kalması gerekir.
Harriet ayrıca annesinin iki saatlik yokluğunun profesyonelce üstesinden gelmek için terapi görüyor. Enstitü misafirlerinin çoğu komşular, yürüyüşçüler veya eski eşler tarafından ihbar edildi.
George Orwell’in “1984”ü, Aldous Huxley’nin “Cesur Yeni Dünya”sı, Margaret Atwood’un “Damızlık Kızın Raporu” ve en son Frida Isberg’in “İşaretleme”si gibi distopyaları anımsatan böylesine deneysel bir roman yapısı, tarifi yanlış olduğu için çabucak ters gidebilir. o kadar tahmin edilebilir ki: Şimdiki zamana dair bir adaletsizliği, bir tedirginliği alın ve bunu abartarak devlet tarafından düzenlenen bir gözetleme fantezisine dönüştürün. Ancak “İyi Anneler Enstitüsü” nadiren akılda kalıcı reform okulu fikrine dayanır.
ayrıca oku
Frida’nın kişisel başlangıç durumunu ve sosyal çevresini sevgiyle ve kavrayışla betimleyen ve somutluğuyla gerçeğe ürkütücü derecede yakın olan romanın ilk bölümünde özlü anlatım tarzı, anti kahramanın kaderini daha da net bir şekilde ortaya koyuyor. distopik abartılı enstitü ve zaman zaman şematik ve soyut görünüyor. Chan, annelik, feminizm ve ırkçılık hakkındaki hararetli tartışmaları bir devlet kontrolü benzetmesine indirgemek için elinden geleni yapıyor; planı, yürek burkan bir finale doğru titizlikle ilerliyor.
Sosyolog Orna Donath’ın 2015 yılında yaptığı “Pişman Annelik” çalışmasıyla dünya çapında bir sansasyon yaratması nedeniyle yazarlar, kadınların annelikten pişmanlık duyma deneyimlerini aynı ismin hashtag’i altında topladı. Geçmişe bakıldığında, romanı teorik bir engel olarak yorumlamaktansa çocuk sahibi olmamaya karar vermeyi tercih eden tabu ne kadar açık olsa da, olay örgüsü tam tersini gösteriyor: Frida, Harriet ile olduğundan daha kötü olanı ilk elden yaşıyor. : onsuz olmak.
“anne utandırıyor”
Roman, bu ıstırap hiyerarşisini özellikle hiç bitmeyen bir çığlık motifinde etkileyici bir şekilde işaret ediyor: ilk kez bu çığlık Frida’yı kaçmaya sevk ediyor, ikinci kez Harriet annesine sonsuza kadar veda etmesi gerektiğinde çığlık atıyor – ve bu sefer Frida Çığlığın durmaması, kızının olmadığı bir hayat anlamına gelen sessizliğin onu sarması için istiyor.
Chan, annelik pişmanlıklarının nedeninin çocuklardan değil, anneleri aşırı derecede utandırmaktan kaynaklandığını öne sürüyor. Burada kastedilen, annelerin -çoğunlukla diğer annelerden gelen- yetiştirme konusunda katlanmak zorunda kaldıkları sürekli eleştirilerdir. Çocuğum için iyi olan nedir? Ve objektif olarak ölçülebilir mi? Chan, yanılabilir bir başkahramanın yardımıyla bu soruları tartışarak, zamansız olduğu kadar çağdaş ve baştan sona sürükleyici bir çıkış yaratıyor.
Burası, üçüncü taraf içeriğini bulacağınız yerdir
Gömülü içeriğin görüntülenmesi için, üçüncü taraf sağlayıcılar olarak gömülü içeriğin sağlayıcıları bu izni talep ettiğinden, kişisel verilerin iletilmesi ve işlenmesine ilişkin geri alınabilir onayınız gereklidir. [In diesem Zusammenhang können auch Nutzungsprofile (u.a. auf Basis von Cookie-IDs) gebildet und angereichert werden, auch außerhalb des EWR]. Anahtarı “açık” konumuna getirerek, bunu kabul etmiş olursunuz (herhangi bir zamanda iptal edilebilir). Buna, GDPR Madde 49 (1) (a) uyarınca belirli kişisel verilerin ABD dahil üçüncü ülkelere aktarılmasına verdiğiniz onay da dahildir. Bununla ilgili daha fazla bilgi bulabilirsiniz. Onayınızı istediğiniz zaman anahtar ve sayfanın alt kısmındaki gizlilik aracılığıyla geri çekebilirsiniz.
Frida, yeni doğan bebeğini apartmanda sahipsiz bıraktı. Hiç düşünmeden bir arabaya bindi ve planlanandan daha uzun süre uzakta kaldı, sonunda iki saat kaldı. Sosyal hizmet görevlisi, canı istediğinde tek başına dışarı çıkmak istiyorsa, bir köpek alması gerektiğini söylüyor.
Frida’nın aşırı taleplerini anlayabilirsiniz, o da farklı hayal etmişti: Rüya gibi bir ilişki yaşadığı kocası Gust, onu hamileliği sırasında 20’li yaşlarının başında bir kadınla aldatmıştı. Ve Frida onu affetmeye istekli olmasına rağmen, onu Susanna için terk etti ve onunla yeni bir aile kurdu.
ayrıca oku
Modern zaman Josef K. olarak, Frida artık suçunu bilmesi dışında terapistler, sosyal hizmet uzmanları ve yargıçlarla mücadele ediyor. Evet, mümkün olan en güçlü ifadelerle suçlanmadığı bir gün geçmiyor: o kötü bir anne.
Jessamine Chan, klasik kurum ve Bildungsroman’ın tüyler ürpertici bir parodisi olan ilk filmi “Institute for Good Mothers” ile başarılı olur. İyi Anneler Enstitüsü’nde kendilerini isimleri ve eylemleriyle tanıtan kadınların tüm konuşmaları kayıt altına alınır (çoğu ihmal ve terk edilme nedeniyle hapse atılır).
Denetçiler onlara sabır, empati ve zaman yönetimi gibi annelik becerilerini geliştirmeleri için yapay zeka kontrollü kuklalar sağlıyor. Anne bakımını engellediği için kampüste cinsel aktivite kesinlikle yasaktır. Çocuğa olan sevgi her zaman önce gelmelidir, diğer her şey sadece dikkati dağıtır.
annelikten pişmanlık
Kursiyerler arasındaki her samimi temas için puan düşülür. Yıl sonunda yapılan final sınavında başarısız olan kişinin velayetinin yanı sıra ziyaret hakları da kalıcı olarak iptal edilir. Frida’nın kızıyla görüntülü görüşmeleri sınırlıdır: en iyi ihtimalle haftada on dakika, en kötü ihtimalle – örneğin, bir görevi başaramadığı için cezalandırılacaksa – birkaç hafta temassız kalması gerekir.
Harriet ayrıca annesinin iki saatlik yokluğunun profesyonelce üstesinden gelmek için terapi görüyor. Enstitü misafirlerinin çoğu komşular, yürüyüşçüler veya eski eşler tarafından ihbar edildi.
George Orwell’in “1984”ü, Aldous Huxley’nin “Cesur Yeni Dünya”sı, Margaret Atwood’un “Damızlık Kızın Raporu” ve en son Frida Isberg’in “İşaretleme”si gibi distopyaları anımsatan böylesine deneysel bir roman yapısı, tarifi yanlış olduğu için çabucak ters gidebilir. o kadar tahmin edilebilir ki: Şimdiki zamana dair bir adaletsizliği, bir tedirginliği alın ve bunu abartarak devlet tarafından düzenlenen bir gözetleme fantezisine dönüştürün. Ancak “İyi Anneler Enstitüsü” nadiren akılda kalıcı reform okulu fikrine dayanır.
ayrıca oku
Frida’nın kişisel başlangıç durumunu ve sosyal çevresini sevgiyle ve kavrayışla betimleyen ve somutluğuyla gerçeğe ürkütücü derecede yakın olan romanın ilk bölümünde özlü anlatım tarzı, anti kahramanın kaderini daha da net bir şekilde ortaya koyuyor. distopik abartılı enstitü ve zaman zaman şematik ve soyut görünüyor. Chan, annelik, feminizm ve ırkçılık hakkındaki hararetli tartışmaları bir devlet kontrolü benzetmesine indirgemek için elinden geleni yapıyor; planı, yürek burkan bir finale doğru titizlikle ilerliyor.
Sosyolog Orna Donath’ın 2015 yılında yaptığı “Pişman Annelik” çalışmasıyla dünya çapında bir sansasyon yaratması nedeniyle yazarlar, kadınların annelikten pişmanlık duyma deneyimlerini aynı ismin hashtag’i altında topladı. Geçmişe bakıldığında, romanı teorik bir engel olarak yorumlamaktansa çocuk sahibi olmamaya karar vermeyi tercih eden tabu ne kadar açık olsa da, olay örgüsü tam tersini gösteriyor: Frida, Harriet ile olduğundan daha kötü olanı ilk elden yaşıyor. : onsuz olmak.
“anne utandırıyor”
Roman, bu ıstırap hiyerarşisini özellikle hiç bitmeyen bir çığlık motifinde etkileyici bir şekilde işaret ediyor: ilk kez bu çığlık Frida’yı kaçmaya sevk ediyor, ikinci kez Harriet annesine sonsuza kadar veda etmesi gerektiğinde çığlık atıyor – ve bu sefer Frida Çığlığın durmaması, kızının olmadığı bir hayat anlamına gelen sessizliğin onu sarması için istiyor.
Chan, annelik pişmanlıklarının nedeninin çocuklardan değil, anneleri aşırı derecede utandırmaktan kaynaklandığını öne sürüyor. Burada kastedilen, annelerin -çoğunlukla diğer annelerden gelen- yetiştirme konusunda katlanmak zorunda kaldıkları sürekli eleştirilerdir. Çocuğum için iyi olan nedir? Ve objektif olarak ölçülebilir mi? Chan, yanılabilir bir başkahramanın yardımıyla bu soruları tartışarak, zamansız olduğu kadar çağdaş ve baştan sona sürükleyici bir çıkış yaratıyor.
Burası, üçüncü taraf içeriğini bulacağınız yerdir
Gömülü içeriğin görüntülenmesi için, üçüncü taraf sağlayıcılar olarak gömülü içeriğin sağlayıcıları bu izni talep ettiğinden, kişisel verilerin iletilmesi ve işlenmesine ilişkin geri alınabilir onayınız gereklidir. [In diesem Zusammenhang können auch Nutzungsprofile (u.a. auf Basis von Cookie-IDs) gebildet und angereichert werden, auch außerhalb des EWR]. Anahtarı “açık” konumuna getirerek, bunu kabul etmiş olursunuz (herhangi bir zamanda iptal edilebilir). Buna, GDPR Madde 49 (1) (a) uyarınca belirli kişisel verilerin ABD dahil üçüncü ülkelere aktarılmasına verdiğiniz onay da dahildir. Bununla ilgili daha fazla bilgi bulabilirsiniz. Onayınızı istediğiniz zaman anahtar ve sayfanın alt kısmındaki gizlilik aracılığıyla geri çekebilirsiniz.