210 milyon euro. Bu, Giacomo Puccini'nin 29 Kasım 1924'te, gırtlak kanseri nedeniyle Brüksel'deki bir hastanede başarısız radyasyon tedavisi sonrasında öldüğü sırada, günümüzün satın alma gücüne göre sahip olduğu servetti. Tylor Swift ya da Lady Gaga para için yataktan kalkamıyor olabilir ama 100 yıl önce İtalyan, zamanının en zengin müzisyeniydi.
Ve bunu dünya çapında sahnelenen, orijinalinde veya uyarlamalarında notalar halinde çoğaltılan, yine gramofon için kaydedilen ve hatta sessiz film çağında kameraya taşınan yalnızca üç operayla başarmıştı: “La Bohème” (1896). Paris'in Latin Mahallesi'ndeki yoksul sanatçıların hayatlarını anlatan; Sonunda tüm kahramanların öldüğü kıskanç bir opera divasını konu alan “Tosca” (1900); Artık kültürel tahsis olarak eleştirilen, o zamanlar egzotik başarı dalgasında sörf yapan “Madam Butterfly” (1904), sahte bir düğünün kendisini ve çocuğunu kalpsiz bir Amerikan deniz subayına bağladığına inanan reşit olmayan bir Japon kadın hakkındadır.
ayrıca oku
İlk iki eseri “Le Villi” (1894) ve “Edgar” (1889) o zamanlar çoktan unutulmuştu; çığır açan eseri “Manon Lescaut” (1893), ancak yavaş yavaş yaklaşık 50 yıl önce bir repertuar çalışması haline geldi. Aslında oldukça modern olan “La fanciulla del West” (1910) New York Metropolitan Operası için sinemada Western'in bir öngörüsü olarak tasarlandı ve deneysel “Il tratico” (1918) üç farklı tek perdelik bir koleksiyon olarak tasarlandı. oyunlar çok yeniydi ve yeterince popüler değildi, her iki oyun da aslında yaklaşık 30 yıldır düzenli olarak izleniyor.
İlk olarak 1917'de Viyana için sipariş edilen ve daha sonra Monte Carlo'da prömiyeri yapılan “La rondine”, hâlâ zayıf bir performans geçmişine sahip başarısız bir operet olarak değerlendiriliyor. Ve masalsı Çin'den bir başka Uzakdoğu operası (kabusu) olan zafer üçlüsünün hemen açılışını yapan “Turandot”, ancak 1926'da ölümünden sonra başka birinin kapanışıyla prömiyerini yaptı.
Ağlatan olduğu kadar melodik de olan üç opera – 210 milyon euro. Puccini'nin en büyük rakibi, operada, orkestra çalışmaları ve şarkılarda çok daha üretken olan Richard Strauss bile onu kıskanırdı. Bavyeralı da en az İtalyan kadar girişimciydi. Ancak Puccini'nin çok daha girişimci bir yayıncısı vardı: Giulio Ricordi. Her iki adam da müzikten her şeyden önce bir şey istiyordu; para kazanmak. Başardılar.
Örnek girişimcilik yasası
Bertelsmann'ın muhtemelen 2026'ya kadar sürecek bir tur için tasarladığı ve şu anda ilk durak olarak Berlin'deki genel merkezi Unter den Linden'de gösterilen yoğunlaştırılmış “Opera Yeni Medyayla Buluşuyor” sergisi de, her ne kadar bunaltıcı olsa da başarılı oldu. sanal bolluğu. Konu bir yere kadar zorunluydu: Sonuçta medya devi, hissedarların yanı sıra kurucu ailenin de servetini artırmak istiyor. Bazen müzikle de.
Geleneksel Casa Ricordi 1956 yılında satıldı ve 1994-2006 yılları arasında Bertelsmann'a aitti. Ancak yayın hakları artık Universal'e ait olsa da Bertelsmann'lar, Milano'daki Brera Sarayı'nda bulunan ve çok önemli bir İtalyan kültürel mirası olarak ülkeyi terk etmesine izin verilmeyen tarihi arşive hâlâ sahip.
Örnek bir girişimcilik eylemiyle, 5.000'den fazla orijinal nota ve 15.000 mektupla dünyanın en önemlilerinden biri olan bu 200 yıllık müzik koleksiyonu, dijital ortamda hazırlandı ve o tarihten bu yana tematik olarak kamuoyunun beğenisine sunuldu. İtalyan operasının anısı burada yatıyor. Giuseppe Verdi'nin Giulio Ricordi'nin babası Tito için anlamı ne ise, Puccini de -zahmetli ve pahalı bir başlangıçtan sonra- halefi için yakın bir arkadaş, ama aynı zamanda birlikte optimize edilmiş bir para kaynağı haline geldi.
Jonas Kaufmann Puccini'yi söylüyor
Burada YouTube'dan içerik bulacaksınız
Gömülü içeriğin görüntülenmesi için, üçüncü taraf sağlayıcılar olarak gömülü içeriğin sağlayıcıları da bu izni gerektirdiğinden, kişisel verilerin iletilmesine ve işlenmesine ilişkin geri alınabilir onayınız gereklidir. [In diesem Zusammenhang können auch Nutzungsprofile (u.a. auf Basis von Cookie-IDs) gebildet und angereichert werden, auch außerhalb des EWR]. Anahtarı “açık” konuma getirerek bunu kabul etmiş olursunuz (herhangi bir zamanda iptal edilebilir). Bu aynı zamanda GDPR Madde 49 (1) (a) uyarınca belirli kişisel verilerin ABD dahil üçüncü ülkelere aktarılmasına ilişkin onayınızı da içerir. Bu konuda daha fazla bilgi bulabilirsiniz. Sayfanın altındaki anahtarı ve gizliliği kullanarak onayınızı istediğiniz zaman iptal edebilirsiniz.
Puccini, zamanının hızlı arabalara ve teknik oyuncaklara ilgi duyan bir adamıydı. Ve entelektüel ürünlerini sadece opera seyircisine ayrılmış olarak değil, aynı zamanda piyano redüksiyonları, aranjmanlar, arya kayıtları, kartpostallar ve diğer reklam malzemeleri gibi satın alan müşteriler olarak halka ulaştırmak konusunda da isteklidir.
Librettinlerine, müziğinin motiflerine, dramatik etkililiğine (sadece “Kelebek” sadece revize edildiğinde gerçekten başarılı oldu) aynı derecede dikkatli davrandı, aynı zamanda bilançoları ve telif ücretlerini de takip etti ve sömürüyle ilgilendi. hakları ve bunların korunması (o zamanlar ABD'de oldukça yetersizdi), örneğin hit filmleri sessiz filmlere eşlik etmek üzere sinemalarda yasa dışı olarak oynatıldığında özen gösterdi ve dava açtı.
Yaşamı boyunca eserlerinin sadece yirmi opera uyarlaması yasal olarak sinemalara getirilmekle kalmadı; buna sekiz kez “Tosca” da dahil; bu da Victorien Sardous'un tiyatro divası Sarah Bernhardt için hazırladığı sahne siparişine göre akıllıca hesaplandı. Adolfo Hohenstein gibi ünlü grafik sanatçıları tarafından tasarlanan, genellikle gişe rekorları kıran müzikallerde olduğu gibi, yayıncının önerdiği sahne ekipmanının orijinal şablonlarına dayanan, sivri Art Nouveau görünümünde (İtalya'da “Özgürlük” olarak anılır) tasarlanan ürünler vardı. bugün – takvimler, kurdeleler, şekerler, hatta tüm porselen koleksiyon setleri. Tiyatro karakterleri marka oldu ve onlara markalaşma verildi.
“Opera Yeni Medyayla Buluşuyor” adlı bir oda
Kaynak: Bertelsmann
Giacomo Puccini'nin opera eserinin, teknik olarak yeniden üretilebilirliğin başladığı çağdaki sanat eserinin mükemmel bir örneği olduğu herkes için açıktı. Ve bu şekilde istismar edildi. Puccini'nin ölümünden 70 yıl sonra yazarın hakları sona ermiş olsa da, durum bugün hâlâ geçerlidir: “Tosca” parfümü ve yüksek B-doruk noktasıyla vurulan tenor-terli bir futbol stadyumu olarak “Nessun' dorma”, “La Bohème” “Moulin Rouge” -Filmlerden müzikallere geçiş.
Hatta bir süre önce Puccini opera logoları, göz kamaştırıcı Dolce & Gabbana Alta Moda gösterisinin ceket dekorasyonu olarak Milano'daki Scala'ya bile geri döndü. Bunların hiçbirinin bu akıllı ve derli toplu gösteride görülememesi çok yazık. Başlangıçta bize çok doğrudan ve düşünceli bir şekilde bakan Puccini'nin 3 boyutlu kafasıyla oynuyor. Yapay zeka, “Turandot” sahnelerini antik Çin'den kalma sözde gerçek vedutalara dönüştürdü: Tapınaklarda duman var, yapraklar düşüyor, kuşlar uçuşuyor ve kağıt fenerler rüzgarda sallanıyor. Puccini – son opera imparatoru.
Ve son odada, Franco Alfano'nun, ölmekte olan maestronun son 23 eskizinden oluşan bir “Turandot” sonu icat ettiğini görebilirsiniz; bunlardan bazıları, çapraz çizgili fikir halkalarıyla modern sanata benziyor ve bunlar artık depolanıyor. ipek fiyonklu kırmızı deri bir klasörde. Çünkü opera gösterisinin devam etmesi gerekiyordu. Ve gövde olarak değil. Yeni radyodaki ilk tam opera yayını, Berlin Devlet Operası'ndan bir “Turandot” idi ve aynı zamanda 1938'de 16 gomalak plak üzerine ilk tam opera kaydıydı.
ayrıca oku
Giulio Ricordi 1912'de çoktan ölmüştü ama (evi yalnızca yedi yıldır idare eden) oğlu Tito bunun nasıl yapılacağını biliyordu. “Madam Butterfly”ı altı aylık bir ABD turnesine gönderdi ve Giacomo Puccini için Buenos Aires ve New York'a başarılı geziler düzenledi.
Ve halefleri de “Turandot” heyecanını körükledi. Ölü yaratıcının kendisi tüm medyada onun kuklası olarak tasvir edildi. Hızlı bir arabadaki bıyığı, beyaz takımı ve hasır şapkasıyla aynı zamanda bir ikon. Bugüne kadar. Satıcı kadınlar küçük kadın Butterfly'ın akıbeti hakkında ağlamaya devam ediyor.
Opera Yeni Medyayla Buluşuyor – Puccini, Ricordi ve modern eğlence endüstrisinin yükselişi; Unter den Linden 1, 16 Mayıs 2024'e kadar
Ve bunu dünya çapında sahnelenen, orijinalinde veya uyarlamalarında notalar halinde çoğaltılan, yine gramofon için kaydedilen ve hatta sessiz film çağında kameraya taşınan yalnızca üç operayla başarmıştı: “La Bohème” (1896). Paris'in Latin Mahallesi'ndeki yoksul sanatçıların hayatlarını anlatan; Sonunda tüm kahramanların öldüğü kıskanç bir opera divasını konu alan “Tosca” (1900); Artık kültürel tahsis olarak eleştirilen, o zamanlar egzotik başarı dalgasında sörf yapan “Madam Butterfly” (1904), sahte bir düğünün kendisini ve çocuğunu kalpsiz bir Amerikan deniz subayına bağladığına inanan reşit olmayan bir Japon kadın hakkındadır.
ayrıca oku
İlk iki eseri “Le Villi” (1894) ve “Edgar” (1889) o zamanlar çoktan unutulmuştu; çığır açan eseri “Manon Lescaut” (1893), ancak yavaş yavaş yaklaşık 50 yıl önce bir repertuar çalışması haline geldi. Aslında oldukça modern olan “La fanciulla del West” (1910) New York Metropolitan Operası için sinemada Western'in bir öngörüsü olarak tasarlandı ve deneysel “Il tratico” (1918) üç farklı tek perdelik bir koleksiyon olarak tasarlandı. oyunlar çok yeniydi ve yeterince popüler değildi, her iki oyun da aslında yaklaşık 30 yıldır düzenli olarak izleniyor.
İlk olarak 1917'de Viyana için sipariş edilen ve daha sonra Monte Carlo'da prömiyeri yapılan “La rondine”, hâlâ zayıf bir performans geçmişine sahip başarısız bir operet olarak değerlendiriliyor. Ve masalsı Çin'den bir başka Uzakdoğu operası (kabusu) olan zafer üçlüsünün hemen açılışını yapan “Turandot”, ancak 1926'da ölümünden sonra başka birinin kapanışıyla prömiyerini yaptı.
Ağlatan olduğu kadar melodik de olan üç opera – 210 milyon euro. Puccini'nin en büyük rakibi, operada, orkestra çalışmaları ve şarkılarda çok daha üretken olan Richard Strauss bile onu kıskanırdı. Bavyeralı da en az İtalyan kadar girişimciydi. Ancak Puccini'nin çok daha girişimci bir yayıncısı vardı: Giulio Ricordi. Her iki adam da müzikten her şeyden önce bir şey istiyordu; para kazanmak. Başardılar.
Örnek girişimcilik yasası
Bertelsmann'ın muhtemelen 2026'ya kadar sürecek bir tur için tasarladığı ve şu anda ilk durak olarak Berlin'deki genel merkezi Unter den Linden'de gösterilen yoğunlaştırılmış “Opera Yeni Medyayla Buluşuyor” sergisi de, her ne kadar bunaltıcı olsa da başarılı oldu. sanal bolluğu. Konu bir yere kadar zorunluydu: Sonuçta medya devi, hissedarların yanı sıra kurucu ailenin de servetini artırmak istiyor. Bazen müzikle de.
Geleneksel Casa Ricordi 1956 yılında satıldı ve 1994-2006 yılları arasında Bertelsmann'a aitti. Ancak yayın hakları artık Universal'e ait olsa da Bertelsmann'lar, Milano'daki Brera Sarayı'nda bulunan ve çok önemli bir İtalyan kültürel mirası olarak ülkeyi terk etmesine izin verilmeyen tarihi arşive hâlâ sahip.
Örnek bir girişimcilik eylemiyle, 5.000'den fazla orijinal nota ve 15.000 mektupla dünyanın en önemlilerinden biri olan bu 200 yıllık müzik koleksiyonu, dijital ortamda hazırlandı ve o tarihten bu yana tematik olarak kamuoyunun beğenisine sunuldu. İtalyan operasının anısı burada yatıyor. Giuseppe Verdi'nin Giulio Ricordi'nin babası Tito için anlamı ne ise, Puccini de -zahmetli ve pahalı bir başlangıçtan sonra- halefi için yakın bir arkadaş, ama aynı zamanda birlikte optimize edilmiş bir para kaynağı haline geldi.
Jonas Kaufmann Puccini'yi söylüyor
Burada YouTube'dan içerik bulacaksınız
Gömülü içeriğin görüntülenmesi için, üçüncü taraf sağlayıcılar olarak gömülü içeriğin sağlayıcıları da bu izni gerektirdiğinden, kişisel verilerin iletilmesine ve işlenmesine ilişkin geri alınabilir onayınız gereklidir. [In diesem Zusammenhang können auch Nutzungsprofile (u.a. auf Basis von Cookie-IDs) gebildet und angereichert werden, auch außerhalb des EWR]. Anahtarı “açık” konuma getirerek bunu kabul etmiş olursunuz (herhangi bir zamanda iptal edilebilir). Bu aynı zamanda GDPR Madde 49 (1) (a) uyarınca belirli kişisel verilerin ABD dahil üçüncü ülkelere aktarılmasına ilişkin onayınızı da içerir. Bu konuda daha fazla bilgi bulabilirsiniz. Sayfanın altındaki anahtarı ve gizliliği kullanarak onayınızı istediğiniz zaman iptal edebilirsiniz.
Puccini, zamanının hızlı arabalara ve teknik oyuncaklara ilgi duyan bir adamıydı. Ve entelektüel ürünlerini sadece opera seyircisine ayrılmış olarak değil, aynı zamanda piyano redüksiyonları, aranjmanlar, arya kayıtları, kartpostallar ve diğer reklam malzemeleri gibi satın alan müşteriler olarak halka ulaştırmak konusunda da isteklidir.
Librettinlerine, müziğinin motiflerine, dramatik etkililiğine (sadece “Kelebek” sadece revize edildiğinde gerçekten başarılı oldu) aynı derecede dikkatli davrandı, aynı zamanda bilançoları ve telif ücretlerini de takip etti ve sömürüyle ilgilendi. hakları ve bunların korunması (o zamanlar ABD'de oldukça yetersizdi), örneğin hit filmleri sessiz filmlere eşlik etmek üzere sinemalarda yasa dışı olarak oynatıldığında özen gösterdi ve dava açtı.
Yaşamı boyunca eserlerinin sadece yirmi opera uyarlaması yasal olarak sinemalara getirilmekle kalmadı; buna sekiz kez “Tosca” da dahil; bu da Victorien Sardous'un tiyatro divası Sarah Bernhardt için hazırladığı sahne siparişine göre akıllıca hesaplandı. Adolfo Hohenstein gibi ünlü grafik sanatçıları tarafından tasarlanan, genellikle gişe rekorları kıran müzikallerde olduğu gibi, yayıncının önerdiği sahne ekipmanının orijinal şablonlarına dayanan, sivri Art Nouveau görünümünde (İtalya'da “Özgürlük” olarak anılır) tasarlanan ürünler vardı. bugün – takvimler, kurdeleler, şekerler, hatta tüm porselen koleksiyon setleri. Tiyatro karakterleri marka oldu ve onlara markalaşma verildi.
“Opera Yeni Medyayla Buluşuyor” adlı bir oda
Kaynak: Bertelsmann
Giacomo Puccini'nin opera eserinin, teknik olarak yeniden üretilebilirliğin başladığı çağdaki sanat eserinin mükemmel bir örneği olduğu herkes için açıktı. Ve bu şekilde istismar edildi. Puccini'nin ölümünden 70 yıl sonra yazarın hakları sona ermiş olsa da, durum bugün hâlâ geçerlidir: “Tosca” parfümü ve yüksek B-doruk noktasıyla vurulan tenor-terli bir futbol stadyumu olarak “Nessun' dorma”, “La Bohème” “Moulin Rouge” -Filmlerden müzikallere geçiş.
Hatta bir süre önce Puccini opera logoları, göz kamaştırıcı Dolce & Gabbana Alta Moda gösterisinin ceket dekorasyonu olarak Milano'daki Scala'ya bile geri döndü. Bunların hiçbirinin bu akıllı ve derli toplu gösteride görülememesi çok yazık. Başlangıçta bize çok doğrudan ve düşünceli bir şekilde bakan Puccini'nin 3 boyutlu kafasıyla oynuyor. Yapay zeka, “Turandot” sahnelerini antik Çin'den kalma sözde gerçek vedutalara dönüştürdü: Tapınaklarda duman var, yapraklar düşüyor, kuşlar uçuşuyor ve kağıt fenerler rüzgarda sallanıyor. Puccini – son opera imparatoru.
Ve son odada, Franco Alfano'nun, ölmekte olan maestronun son 23 eskizinden oluşan bir “Turandot” sonu icat ettiğini görebilirsiniz; bunlardan bazıları, çapraz çizgili fikir halkalarıyla modern sanata benziyor ve bunlar artık depolanıyor. ipek fiyonklu kırmızı deri bir klasörde. Çünkü opera gösterisinin devam etmesi gerekiyordu. Ve gövde olarak değil. Yeni radyodaki ilk tam opera yayını, Berlin Devlet Operası'ndan bir “Turandot” idi ve aynı zamanda 1938'de 16 gomalak plak üzerine ilk tam opera kaydıydı.
ayrıca oku
Giulio Ricordi 1912'de çoktan ölmüştü ama (evi yalnızca yedi yıldır idare eden) oğlu Tito bunun nasıl yapılacağını biliyordu. “Madam Butterfly”ı altı aylık bir ABD turnesine gönderdi ve Giacomo Puccini için Buenos Aires ve New York'a başarılı geziler düzenledi.
Ve halefleri de “Turandot” heyecanını körükledi. Ölü yaratıcının kendisi tüm medyada onun kuklası olarak tasvir edildi. Hızlı bir arabadaki bıyığı, beyaz takımı ve hasır şapkasıyla aynı zamanda bir ikon. Bugüne kadar. Satıcı kadınlar küçük kadın Butterfly'ın akıbeti hakkında ağlamaya devam ediyor.
Opera Yeni Medyayla Buluşuyor – Puccini, Ricordi ve modern eğlence endüstrisinin yükselişi; Unter den Linden 1, 16 Mayıs 2024'e kadar