Villa E-1027 neredeyse bakıma muhtaç hale geldi ama bugün bir kez daha Côte d'Azur'un en güzel evlerinden biri. Mimar Eileen Gray bir zamanlar onu aşkın sembolü olarak inşa etmişti. Ancak modern villa, güçlü rakibi Le Corbusier tarafından kirletildi.
Walter Benjamin'in tarihsel-felsefi tezleri, her kültür belgesinin aynı zamanda barbarlık belgesi olduğunu söylüyor. Villa E-1027 vakasında barbar Le Corbusier'di. Paris'te galerileri ve eksantrik davranışlarıyla tanınan İrlanda doğumlu mobilya tasarımcısı Eileen Gray, 1926-1929 yılları arasında Monako'ya çok da uzak olmayan Roquebrune-Cap-Martin kıyısında, Jean ile arasındaki aşkın yuvası olan bir bina inşa etti. Badovici, Mimar, etkili dergi “L'Architecture Vivante”nin yayıncısı ve ondan 15 yaş küçük. 51 yaşında, bu onun mimariye ilk çıkışı ve çığır açan bir eylemdi.
E-1027 – adı aşıkların baş harfleriyle oynanan bir oyun – bir yandan şüphe götürmez bir şekilde modernistti: ince sütunlar üzerindeki beyaz bloklar, süssüz cepheler, tavandan tabana pencereler, düz çatı, gösterişten uzak saf biçim ve oranlar. , ihtişam ve dekorasyon. Fakat aynı zamanda Gray'in binası, Le Corbusier'nin 1923 tarihli ünlü “Cinq point de l'architecture moderne” manifestosunda ilan ettiği Yeni Bina ilkelerine yönelik bir eleştiriydi. Gray için evler organizmalardı.
İçlerinde yaşayan insanlar, onları inşa edenlerin katı ütopik fikirlerine uymak zorunda değildi; bunun yerine mahremiyet ve rahatlık ihtiyaçlarının karşılanması konusunda dokunulmaz bir hakka sahipti: “Bir ev, yaşayan bir makine değildir. Bu, insanın kabuğudur, onun genişlemesidir, onun rahatlığıdır, onun ruhsal karizmasıdır.” Beatrice Minger ve Christoph Schaub'un “Eileen Gray ve Deniz Kenarındaki Ev” filmi şimdi mimarın ve villasının dramatik öyküsünü yeniden inşa ediyor.
Le Corbusier müstehcen duvar resimleri bıraktı
E-1027 aslında hem şehirlerin gürültüsünden hem de arada sırada birbirlerinden saklanmak isteyen iki kişinin yuvasıydı. Gray'in kendisi için tasarladığı odalar ve mobilyalar onun fiziksel ve duygusal sağlığını geliştirmeyi ve yakınlaşmayı sağlamayı amaçlıyordu.
Mimarlık eleştirmeni Niklas Maak: “Evin derinliklerine indikçe odalar daha da karanlıklaşıyor ve sonunda kendinizi neredeyse siyah, koyu mavi duvarlı bir yatak odasında buluyorsunuz. Adeta evinizden denize girip, lacivert suların derinliklerine doğru yüzmek gibi.”
Ama her zamanki gibi oldu. Baldovici ile ilişkisi bozuldu ve Gray yeni bir ev inşa etmesi için ona evi verdi. Ona çok teşekkür etti: En yakın arkadaşlarından biri Le Corbusier'di; bir kadının kendisininki kadar kusursuz bir şekilde modernist, ancak içinde yaşaması daha keyifli bir ev inşa etmesini kabul etmekte açıkça zorluk çekiyordu.
Ve böylece 1938 ve 1939'da Gray'in villasındaki beyaz duvarları duvar resimleriyle, bazen müstehcen motifler içeren güçlü fresklerle kapladı ve çıplak olarak boyadı – bunu yaparken kendisinin fotoğrafını çektirdi. İngiliz eleştirmen Rowan Moore'un 2013'te belirttiği gibi sanki bir köpek bacağını kaldırmış gibiydi. Gray bunu öğrendiğinde bunun işine saygısızlık olduğunu hissetti ve Baldovici'den Le Corbusier'den kendi deyimiyle “hediyesini” kaldırmasını talep etmesini istedi. Kaldı.
Baldovici'nin ölümünden sonra Le Corbusier villayı almak için boşuna çabaladı, ancak zengin bir İsviçreli mobilya galerisi sahibini fresklerini kurtarmak için onu satın almaya ikna etmeyi başardı. Yazlarını geçirdiği, yakın çevrede, Gray'in villasını her zaman görebileceği küçük, ahşap bir kulübe olan ünlü yüzme kulübesini kendisi inşa etti. Le Corbusier 1965 yılında 77 yaşındayken kalp krizi geçirip yüzerken boğulduğunda, batmadan önce gördüğü son şey E-1027 olabilirdi.
Gray'in evi de neredeyse aynısını yaptı. İsviçreli kadın bu işi doktoruna bıraktı; o da mobilyaların çoğunu sattı, seks partisi düzenledi ve sonunda 1996 yılında iki bahçıvanı tarafından oturma odasında öldürüldü. Daha sonra uyuşturucu bağımlıları ve evsizler için bir sığınak haline geldi ve bakıma muhtaç hale gelmeye devam etti. 1999 yılına kadar, Fransız devleti bölgeyle anlaşıp bölgeyi “Cap Moderne” olarak anıt koruma altına aldığında – ironik bir şekilde, esas olarak duvar resimleri ve Le Corbusier'in tatil evi nedeniyle.
Tamamen tahrip edilen ev
1976 yılında Paris'te 98 yaşında ölen Gray'in evinin yeniden inşa ettiği haline dönmesi 20 yıldan fazla sürdü. Restorasyon işi zor oldu. Fotoğraflar tamamen harap ve tahrip edilmiş bir evi gösteriyor.
Gray'in orijinal mobilyalarının çoğu karşılanamaz hale gelmişti; Tasarımlarından biri olan 1918/19 tarihli “Fauteuil aux dragon”, 2009 yılında Yves Saint Laurent'in Paris'teki Grand Palais'teki mülkünün müzayedesinde 21,9 milyon avroluk açık artırma fiyatına ulaştı; bu, tüm projenin bütçesinin birçok katıydı.
2013 yılında tamamlanan ilk restorasyon girişimi başarısızlıkla sonuçlandı. Sorumlular, sanki sadece kaba bir izlenim edinmeye çalışıyorlarmış gibi, yanlış malzemelerle, yanlış renklerle veya 21. yüzyıldan kalma ışık anahtarlarıyla yetindiler – ancak E-1027'nin en güzel yanlarından biri, ne kadar özen ve önem gösterdikleridir. gerçekten de her küçük ayrıntı oradaydı. Geçtiğimiz yıllarda onarım girişimi ikinci kez, bu kez Grays Villa'nın hak ettiği özveri ve titizlikle yürütülmüştür.
2021'de restorasyondan sorumlu girişim, E-1027'nin artık 1929'daki gibi göründüğünü duyurdu. Bu tamamen doğru değil çünkü Le Corbusier'in hayatta kalan duvar resimleri (yine listelenmiş binalar) kaldırılmadı. Yine de ziyaret ettiğinizde Gray'in zekice fikirlerine hayran kalmamak elde değil.
Kışın güneşin doğuşunu izlemek için divanın üstündeki pencere; ışığın şişelerin üzerinde parlamasına izin vermek için çubuğun üzerindeki tavandaki geçiş; tabakların takırdamasını duymamanız için mantarla kaplı çay masası; şöminenin büyük bir cam kapının yanına konumlandırılması, böylece iki tür ışığın aynı anda görülebilmesi; deniz renkleri; mutfaktaki sınırlı alanın güvenle kullanılması; Konukların daha sonra kırıntıların üzerine uzanmak zorunda kalmadan yatakta yemek yiyebilmeleri gerektiğinden, yüksekliği ayarlanabilir ünlü yan masayı tasarladı; insan dostu fikirler burada bitmiyor. Sanki Eileen Gray evlerin de sizi sevebileceğini göstermek istiyormuş gibi.
Ev, Fransa'nın ulusal anıtı olarak listeleniyor ön kayıttan sonra ziyaret etmek. Belgesel 24 Ekim 2024'te gösterime girecek “E.1027 – Eileen Gray ve Deniz Kenarındaki Ev” sinemaya. Mimarın ve Côte d'Azur'daki villasının hikayesini anlatıyor.
Walter Benjamin'in tarihsel-felsefi tezleri, her kültür belgesinin aynı zamanda barbarlık belgesi olduğunu söylüyor. Villa E-1027 vakasında barbar Le Corbusier'di. Paris'te galerileri ve eksantrik davranışlarıyla tanınan İrlanda doğumlu mobilya tasarımcısı Eileen Gray, 1926-1929 yılları arasında Monako'ya çok da uzak olmayan Roquebrune-Cap-Martin kıyısında, Jean ile arasındaki aşkın yuvası olan bir bina inşa etti. Badovici, Mimar, etkili dergi “L'Architecture Vivante”nin yayıncısı ve ondan 15 yaş küçük. 51 yaşında, bu onun mimariye ilk çıkışı ve çığır açan bir eylemdi.
E-1027 – adı aşıkların baş harfleriyle oynanan bir oyun – bir yandan şüphe götürmez bir şekilde modernistti: ince sütunlar üzerindeki beyaz bloklar, süssüz cepheler, tavandan tabana pencereler, düz çatı, gösterişten uzak saf biçim ve oranlar. , ihtişam ve dekorasyon. Fakat aynı zamanda Gray'in binası, Le Corbusier'nin 1923 tarihli ünlü “Cinq point de l'architecture moderne” manifestosunda ilan ettiği Yeni Bina ilkelerine yönelik bir eleştiriydi. Gray için evler organizmalardı.
İçlerinde yaşayan insanlar, onları inşa edenlerin katı ütopik fikirlerine uymak zorunda değildi; bunun yerine mahremiyet ve rahatlık ihtiyaçlarının karşılanması konusunda dokunulmaz bir hakka sahipti: “Bir ev, yaşayan bir makine değildir. Bu, insanın kabuğudur, onun genişlemesidir, onun rahatlığıdır, onun ruhsal karizmasıdır.” Beatrice Minger ve Christoph Schaub'un “Eileen Gray ve Deniz Kenarındaki Ev” filmi şimdi mimarın ve villasının dramatik öyküsünü yeniden inşa ediyor.
Le Corbusier müstehcen duvar resimleri bıraktı
E-1027 aslında hem şehirlerin gürültüsünden hem de arada sırada birbirlerinden saklanmak isteyen iki kişinin yuvasıydı. Gray'in kendisi için tasarladığı odalar ve mobilyalar onun fiziksel ve duygusal sağlığını geliştirmeyi ve yakınlaşmayı sağlamayı amaçlıyordu.
Mimarlık eleştirmeni Niklas Maak: “Evin derinliklerine indikçe odalar daha da karanlıklaşıyor ve sonunda kendinizi neredeyse siyah, koyu mavi duvarlı bir yatak odasında buluyorsunuz. Adeta evinizden denize girip, lacivert suların derinliklerine doğru yüzmek gibi.”
Ama her zamanki gibi oldu. Baldovici ile ilişkisi bozuldu ve Gray yeni bir ev inşa etmesi için ona evi verdi. Ona çok teşekkür etti: En yakın arkadaşlarından biri Le Corbusier'di; bir kadının kendisininki kadar kusursuz bir şekilde modernist, ancak içinde yaşaması daha keyifli bir ev inşa etmesini kabul etmekte açıkça zorluk çekiyordu.
Ve böylece 1938 ve 1939'da Gray'in villasındaki beyaz duvarları duvar resimleriyle, bazen müstehcen motifler içeren güçlü fresklerle kapladı ve çıplak olarak boyadı – bunu yaparken kendisinin fotoğrafını çektirdi. İngiliz eleştirmen Rowan Moore'un 2013'te belirttiği gibi sanki bir köpek bacağını kaldırmış gibiydi. Gray bunu öğrendiğinde bunun işine saygısızlık olduğunu hissetti ve Baldovici'den Le Corbusier'den kendi deyimiyle “hediyesini” kaldırmasını talep etmesini istedi. Kaldı.
Baldovici'nin ölümünden sonra Le Corbusier villayı almak için boşuna çabaladı, ancak zengin bir İsviçreli mobilya galerisi sahibini fresklerini kurtarmak için onu satın almaya ikna etmeyi başardı. Yazlarını geçirdiği, yakın çevrede, Gray'in villasını her zaman görebileceği küçük, ahşap bir kulübe olan ünlü yüzme kulübesini kendisi inşa etti. Le Corbusier 1965 yılında 77 yaşındayken kalp krizi geçirip yüzerken boğulduğunda, batmadan önce gördüğü son şey E-1027 olabilirdi.
Gray'in evi de neredeyse aynısını yaptı. İsviçreli kadın bu işi doktoruna bıraktı; o da mobilyaların çoğunu sattı, seks partisi düzenledi ve sonunda 1996 yılında iki bahçıvanı tarafından oturma odasında öldürüldü. Daha sonra uyuşturucu bağımlıları ve evsizler için bir sığınak haline geldi ve bakıma muhtaç hale gelmeye devam etti. 1999 yılına kadar, Fransız devleti bölgeyle anlaşıp bölgeyi “Cap Moderne” olarak anıt koruma altına aldığında – ironik bir şekilde, esas olarak duvar resimleri ve Le Corbusier'in tatil evi nedeniyle.
Tamamen tahrip edilen ev
1976 yılında Paris'te 98 yaşında ölen Gray'in evinin yeniden inşa ettiği haline dönmesi 20 yıldan fazla sürdü. Restorasyon işi zor oldu. Fotoğraflar tamamen harap ve tahrip edilmiş bir evi gösteriyor.
Gray'in orijinal mobilyalarının çoğu karşılanamaz hale gelmişti; Tasarımlarından biri olan 1918/19 tarihli “Fauteuil aux dragon”, 2009 yılında Yves Saint Laurent'in Paris'teki Grand Palais'teki mülkünün müzayedesinde 21,9 milyon avroluk açık artırma fiyatına ulaştı; bu, tüm projenin bütçesinin birçok katıydı.
2013 yılında tamamlanan ilk restorasyon girişimi başarısızlıkla sonuçlandı. Sorumlular, sanki sadece kaba bir izlenim edinmeye çalışıyorlarmış gibi, yanlış malzemelerle, yanlış renklerle veya 21. yüzyıldan kalma ışık anahtarlarıyla yetindiler – ancak E-1027'nin en güzel yanlarından biri, ne kadar özen ve önem gösterdikleridir. gerçekten de her küçük ayrıntı oradaydı. Geçtiğimiz yıllarda onarım girişimi ikinci kez, bu kez Grays Villa'nın hak ettiği özveri ve titizlikle yürütülmüştür.
2021'de restorasyondan sorumlu girişim, E-1027'nin artık 1929'daki gibi göründüğünü duyurdu. Bu tamamen doğru değil çünkü Le Corbusier'in hayatta kalan duvar resimleri (yine listelenmiş binalar) kaldırılmadı. Yine de ziyaret ettiğinizde Gray'in zekice fikirlerine hayran kalmamak elde değil.
Kışın güneşin doğuşunu izlemek için divanın üstündeki pencere; ışığın şişelerin üzerinde parlamasına izin vermek için çubuğun üzerindeki tavandaki geçiş; tabakların takırdamasını duymamanız için mantarla kaplı çay masası; şöminenin büyük bir cam kapının yanına konumlandırılması, böylece iki tür ışığın aynı anda görülebilmesi; deniz renkleri; mutfaktaki sınırlı alanın güvenle kullanılması; Konukların daha sonra kırıntıların üzerine uzanmak zorunda kalmadan yatakta yemek yiyebilmeleri gerektiğinden, yüksekliği ayarlanabilir ünlü yan masayı tasarladı; insan dostu fikirler burada bitmiyor. Sanki Eileen Gray evlerin de sizi sevebileceğini göstermek istiyormuş gibi.
Ev, Fransa'nın ulusal anıtı olarak listeleniyor ön kayıttan sonra ziyaret etmek. Belgesel 24 Ekim 2024'te gösterime girecek “E.1027 – Eileen Gray ve Deniz Kenarındaki Ev” sinemaya. Mimarın ve Côte d'Azur'daki villasının hikayesini anlatıyor.