ATren istasyonunda zaten bir servis bekliyor. Ancak bu festivalden resmi bir şey değil, Saksonya-Anhalt'taki bir Gräfenhainichen sakini, trenden iner inmez sizi yarı yolda arabasına doğru yönlendiriyor ve sırt çantalarını bagajına koyuyor. Bu kadar uygun olmasaydı şüpheli görünebilir. Kamp alanına giden ilk otobüs bir saat daha kalkmıyor ve yürümek de bir o kadar uzun sürüyor.
O halde başka birinin arabasıyla beş dakikalık yolculuk için beş avroyu riske atmak daha iyidir. Şoförün aslında sağlık görevlisi olarak çalıştığını ancak festival misafirlerinden ekstra para kazandığını söylüyor. Arabada Leipzig'den iki ziyaretçi var, biri Melt'e son kez bilet kazanan Eva. Şoför bizi büyük su birikintilerinin olduğu bir otoparkta indiriyor. Geri dönmeden önce ortalıkta duran iki emanet kutusunu topluyor.
Buradan birkaç dolu insan, Melt Festivali ve Splash'ın yanı sıra müzisyenlerine de fon görevi gören demirden yapılmış şehir “Ferropolis”e doğru yürüyor. Ancak alanın girişindeki eski açık maden ocağındaki ünlü linyit ekskavatörlerinden hâlâ bir iz yok. Öncelikle sabah saat 10'da bir festivalde durum şöyle: Şortlu ve gömlekli birkaç figür, ağızlarında diş fırçalarıyla ayaklarını sürüyerek tuvalete ve duş istasyonuna doğru gidiyor. Daha iyi sıhhi tesislerdeki tuvalete gitmek için doğrudan festival bilekliğindeki çipten iki avro, duş için ise üç avro kesiliyor. Henüz kimse konuşmak istemiyor ama dün gece dansı bitiremeyen iki avuç dolusu insan için tekno biraz daha öteden bağırıyor. Zaten havada fırtına var.
ayrıca oku
“Barbara'nın Ravent Barı”
Hava veda etmek için mükemmel. Bu, Melt hayranlarının birlikte kutlayacağı son sefer. Festival direktörü Florian Czok, 27 yılın ardından festival yönetiminin toparlandığını, enflasyonun ve Corona'nın maliyetleri çok artırdığını söylüyor. Gençler daha az bilet aldılar ama aynı zamanda daha fazla rahatlık bekliyorlardı. Ve bu son erimede de teslim edilecek: İsterseniz ekstra 700 euro civarında bir glamping bileti de satın alabilirsiniz. Elektrik bağlantılı beyaz çadırlar ve gerçek şilteli yataklar bulunmaktadır. Yemek yemek isterseniz pizza, ev yapımı spaetzle ve vejetaryen burger ve kebap tezgahları arasından seçim yapabilirsiniz. Yanındaki küçük kahve standlarında buzlu matcha latte servis ediliyor. Sert uyku yastıkları ve soğuk konserve mantı, uzak geçmişte kalmış gibi görünüyor.
Gerçekten çiçekler
Bu yıl yaklaşık 15.000 ziyaretçi sanki hala 1997 ya da 2002'deymiş gibi görünüyor. Çok sayıda file üst ve kırpılmış spagetti üstleri var. Bir kadın boynuna Playboy tavşanı kolyesi takıyor. Sanki tüm bunlar yeterince gerçeküstü değilmiş gibi, aniden yiyecek tezgahlarının çok da uzağında olmayan küçük bir sahneden Blümchen'in “Kalpten kalbe, beni duyuyor musun?” sesi duyulur. SOS seni seviyorum. Öyle mi, bu gerçek olabilir mi?
ayrıca oku
Sahneye doğru atılan her adımda şüpheler azalır, sevinçler artar. Jasmin Wagner namı diğer Blümchen, arka plandaki dansçılarla birlikte beyaz göbeği ve gümüş rengi pantolonuyla performans sergiliyor ve hala kasetlerin henüz retro olmadığı zamanlarda olduğu gibi görünüyor, hareket ediyor ve ses çıkarıyor. Gösteri sadece bir ön deneme, bu gece yine büyük bir sahnede çalıyor. Ancak bunun için ekstra erişime sahip ekstra bir bilekliğe ihtiyacınız var. Yeni strateji, yayın hizmetlerininkine benziyor: Ziyaretçilerin ayrıca ödeme yapması gereken festivallerde sanatçıların yer aldığı yeni segmentler de ortaya çıkıyor.
ayrıca oku
Hamburg'dan iki adam, bunun bir nedeninin, festivalin son yıllarda giderek daha da kötüleşmesi olduğunu söylüyor. Sekiz yıldır buraya geliyorlar ama artık eskisinin yarısı kadar insan var. Ayrıca yemek artık tamamen vejetaryen. Bu aslında kötü bir şey değil. Ama bir şekilde bu utanç verici. İkili, festivalin atölye çalışmalarının yapıldığı bir alanında duruyor.
Şu anda İngiliz aksanlı genç bir kadının yıllarca süren uyuşturucu ve parti bağımlılığı hakkında konuştuğu bir konuşma yapılıyor. Her partide daima sonuncuydu ve ketaminin ona yol göstermesine izin verdi. İngiltere'nin en büyük tekno şehri olan Leeds'te okudu, uzun süre İbiza'da kaldı ve ardından Berlin işini ancak planlanmamış bir hamilelikle durdurabildi. Seyirciler arasında yirmiye yakın kişi var, biri de tığ işi ören bir kadın.
Çok fazla İngilizce duyuyorsunuz, özellikle de İrlanda aksanını. Burada neden bu kadar çok İrlandalının bulunduğunu kimse tam olarak bilmiyor. Üç adam çadırlarına giderken konuşuyorlar. İçlerinden biri o ana kadarki günü şöyle özetliyor: “Aa yaptım ve duş aldım. Bu, günlük hedefimin gerçekleştiği anlamına geliyor.” Ferropolis'te hayat rahat.
Biraz daha aşağıda Eva arabanın içinde duruyor ve çadırın ipleriyle oynuyor. Vans giyiyor ve üzerinde gök cisimleri bulunan siyah bir elbise giyiyor. Eva gülümsüyor ve gözle görülür bir beklenti içinde. İki yıl önce zaten Melt'te olduğunu ancak rekabet olmasaydı bu yıl parasının yetmeyeceğini söyledi. Uzun süredir uyuşturucu bağımlısıydı ve şimdi bir yıl üç aydır ayık durumda. 14 yaşındayken arkadaşları ona kristal meth teklif etti. Her şey böyle başladı. Bu, büyüdüğü Jena yakınındaki köyde yaygındır. Her şey meth kafalarıyla dolu. 19 yaşındayken psikoz geliştirdi ve bir şeyleri değiştirmek zorunda kaldı. Festivalde tekrarlama korkusu yok. Ama daha yeni geldi, diyor çadırına dönmeden önce gülümseyerek.
Artık bulutlar dağıldı ve ıslak zemin güneşte buhar çıkarıyor. Bazı eğlence tutkunları festival alanının yanındaki gölden geliyor veya göle taşınıyor. Öğleden sonraki gösteriler de fırtına nedeniyle iptal edildi; iki sanatçı, biri muhtemelen Corona nedeniyle olmak üzere hastalık nedeniyle iptal edildi. Bu son erimede uzak ve yakın geçmiş her yerde hissediliyor.
O halde başka birinin arabasıyla beş dakikalık yolculuk için beş avroyu riske atmak daha iyidir. Şoförün aslında sağlık görevlisi olarak çalıştığını ancak festival misafirlerinden ekstra para kazandığını söylüyor. Arabada Leipzig'den iki ziyaretçi var, biri Melt'e son kez bilet kazanan Eva. Şoför bizi büyük su birikintilerinin olduğu bir otoparkta indiriyor. Geri dönmeden önce ortalıkta duran iki emanet kutusunu topluyor.
Buradan birkaç dolu insan, Melt Festivali ve Splash'ın yanı sıra müzisyenlerine de fon görevi gören demirden yapılmış şehir “Ferropolis”e doğru yürüyor. Ancak alanın girişindeki eski açık maden ocağındaki ünlü linyit ekskavatörlerinden hâlâ bir iz yok. Öncelikle sabah saat 10'da bir festivalde durum şöyle: Şortlu ve gömlekli birkaç figür, ağızlarında diş fırçalarıyla ayaklarını sürüyerek tuvalete ve duş istasyonuna doğru gidiyor. Daha iyi sıhhi tesislerdeki tuvalete gitmek için doğrudan festival bilekliğindeki çipten iki avro, duş için ise üç avro kesiliyor. Henüz kimse konuşmak istemiyor ama dün gece dansı bitiremeyen iki avuç dolusu insan için tekno biraz daha öteden bağırıyor. Zaten havada fırtına var.
ayrıca oku
“Barbara'nın Ravent Barı”
Hava veda etmek için mükemmel. Bu, Melt hayranlarının birlikte kutlayacağı son sefer. Festival direktörü Florian Czok, 27 yılın ardından festival yönetiminin toparlandığını, enflasyonun ve Corona'nın maliyetleri çok artırdığını söylüyor. Gençler daha az bilet aldılar ama aynı zamanda daha fazla rahatlık bekliyorlardı. Ve bu son erimede de teslim edilecek: İsterseniz ekstra 700 euro civarında bir glamping bileti de satın alabilirsiniz. Elektrik bağlantılı beyaz çadırlar ve gerçek şilteli yataklar bulunmaktadır. Yemek yemek isterseniz pizza, ev yapımı spaetzle ve vejetaryen burger ve kebap tezgahları arasından seçim yapabilirsiniz. Yanındaki küçük kahve standlarında buzlu matcha latte servis ediliyor. Sert uyku yastıkları ve soğuk konserve mantı, uzak geçmişte kalmış gibi görünüyor.
Gerçekten çiçekler
Bu yıl yaklaşık 15.000 ziyaretçi sanki hala 1997 ya da 2002'deymiş gibi görünüyor. Çok sayıda file üst ve kırpılmış spagetti üstleri var. Bir kadın boynuna Playboy tavşanı kolyesi takıyor. Sanki tüm bunlar yeterince gerçeküstü değilmiş gibi, aniden yiyecek tezgahlarının çok da uzağında olmayan küçük bir sahneden Blümchen'in “Kalpten kalbe, beni duyuyor musun?” sesi duyulur. SOS seni seviyorum. Öyle mi, bu gerçek olabilir mi?
ayrıca oku
Sahneye doğru atılan her adımda şüpheler azalır, sevinçler artar. Jasmin Wagner namı diğer Blümchen, arka plandaki dansçılarla birlikte beyaz göbeği ve gümüş rengi pantolonuyla performans sergiliyor ve hala kasetlerin henüz retro olmadığı zamanlarda olduğu gibi görünüyor, hareket ediyor ve ses çıkarıyor. Gösteri sadece bir ön deneme, bu gece yine büyük bir sahnede çalıyor. Ancak bunun için ekstra erişime sahip ekstra bir bilekliğe ihtiyacınız var. Yeni strateji, yayın hizmetlerininkine benziyor: Ziyaretçilerin ayrıca ödeme yapması gereken festivallerde sanatçıların yer aldığı yeni segmentler de ortaya çıkıyor.
ayrıca oku
Hamburg'dan iki adam, bunun bir nedeninin, festivalin son yıllarda giderek daha da kötüleşmesi olduğunu söylüyor. Sekiz yıldır buraya geliyorlar ama artık eskisinin yarısı kadar insan var. Ayrıca yemek artık tamamen vejetaryen. Bu aslında kötü bir şey değil. Ama bir şekilde bu utanç verici. İkili, festivalin atölye çalışmalarının yapıldığı bir alanında duruyor.
Şu anda İngiliz aksanlı genç bir kadının yıllarca süren uyuşturucu ve parti bağımlılığı hakkında konuştuğu bir konuşma yapılıyor. Her partide daima sonuncuydu ve ketaminin ona yol göstermesine izin verdi. İngiltere'nin en büyük tekno şehri olan Leeds'te okudu, uzun süre İbiza'da kaldı ve ardından Berlin işini ancak planlanmamış bir hamilelikle durdurabildi. Seyirciler arasında yirmiye yakın kişi var, biri de tığ işi ören bir kadın.
Çok fazla İngilizce duyuyorsunuz, özellikle de İrlanda aksanını. Burada neden bu kadar çok İrlandalının bulunduğunu kimse tam olarak bilmiyor. Üç adam çadırlarına giderken konuşuyorlar. İçlerinden biri o ana kadarki günü şöyle özetliyor: “Aa yaptım ve duş aldım. Bu, günlük hedefimin gerçekleştiği anlamına geliyor.” Ferropolis'te hayat rahat.
Biraz daha aşağıda Eva arabanın içinde duruyor ve çadırın ipleriyle oynuyor. Vans giyiyor ve üzerinde gök cisimleri bulunan siyah bir elbise giyiyor. Eva gülümsüyor ve gözle görülür bir beklenti içinde. İki yıl önce zaten Melt'te olduğunu ancak rekabet olmasaydı bu yıl parasının yetmeyeceğini söyledi. Uzun süredir uyuşturucu bağımlısıydı ve şimdi bir yıl üç aydır ayık durumda. 14 yaşındayken arkadaşları ona kristal meth teklif etti. Her şey böyle başladı. Bu, büyüdüğü Jena yakınındaki köyde yaygındır. Her şey meth kafalarıyla dolu. 19 yaşındayken psikoz geliştirdi ve bir şeyleri değiştirmek zorunda kaldı. Festivalde tekrarlama korkusu yok. Ama daha yeni geldi, diyor çadırına dönmeden önce gülümseyerek.
Artık bulutlar dağıldı ve ıslak zemin güneşte buhar çıkarıyor. Bazı eğlence tutkunları festival alanının yanındaki gölden geliyor veya göle taşınıyor. Öğleden sonraki gösteriler de fırtına nedeniyle iptal edildi; iki sanatçı, biri muhtemelen Corona nedeniyle olmak üzere hastalık nedeniyle iptal edildi. Bu son erimede uzak ve yakın geçmiş her yerde hissediliyor.