BENKısa hikayelere takılıp kalıyorsunuz. Muhtemelen şu anki dünya şampiyonuna benzeyen George Saunders ile “yine” ya da “Geçici dönemin 3. günü” ya da buna benzer bir şeyle başlıyorlar: “Pine Caddesi boyunca her baharda mor çiçekler açan ağaçlarda, mor çiçekler çiçekler filizlendi.”
Küçük bir şaka gibi gelse de büyük bir konu olduğu ortaya çıkıyor: “Kurtuluş Günü” kitabında toplanan dokuz yeni Saunders öyküsünden yedincisi olan “Anneler Günü”, yaşamın kaçınılmazlığını konu alıyor. Ölüm de var ve birilerinin Pine Caddesi'ndeki ağaçlardan birine yaslanıp hıçkırarak ağlamasıyla sonuçlanacak.
ayrıca oku
Yıldız yazar Colson Whitehead
Aradaki 30 sayfada yaşananlar her iki şekilde de özetlenebilir. Şöyle: İki yaşlı kadın sokakta buluşuyor ve tek kelime konuşmuyorlar. Ya da şöyle: Kocalarından çok daha fazlasını paylaşan Alma ve Debi, geçmişe dönüp baktıklarında hayatlarını kaçırıp kaçırmadıklarını merak ediyorlar.
Hollywoodvari bir Kuzey Kore
Ama göklere ve Pine Street'teki çiçeklere şükürler olsun: Saunders, Ernest Hemingway ya da Raymond Carver değil; O sadece hayat somunundan esmer ekmeği kesmekle kalmıyor; açık olmasına rağmen öngörülemez kalır. Örneğin dolu yağdığında her şeyin sona erdiği minimalist Pine Street sahnesinin gerçekçiliği, muhteşem, fantastik bir anlatımla ön plana çıkıyor.
Hala biraz umut var: George Saunders
Kaynak: Ramin Talaie/Redux
Altıncı hikaye “Ghoul”, Pueblo, Colorado'nun altında bulunan bir yeraltı tema parkında geçiyor. “THROWS OF HELL” adlı çalışma evinde Brian, orada “çömelmiş bir gulyabani” canlandırıyor. Senaryoya göre, gulyabani arkadaşına “Dikkat et, utanç verici canavar” demek zorunda ve mola sırasında “FIFTIES-SOCKS-SCHWOF” veya “CHICAGO-GANGSTER-HUNTER” çalışmaevlerinden oyuncularla karşılaşıyor: Dünya bir yanılsamadır ve hepimiz onun yabancılaşmış aktörleriyiz…
Aslında bu tür tema parkı hikayeleri daha önceki Saunders koleksiyonlarında da mevcut imza parçaları Ghoul Brian'ın dünyası, her şeyden önce, tüm sergilenen çılgınlığıyla, sanki “İç Savaş Ülkesi Neredeyse Sona Geldi” (Almanca 1997) veya “Pastoralia” (Almanca 2002) gibi ciltlerde de yer alabilirmiş gibi görünüyor. . Ancak yavaş yavaş “Ghoul”un kapitalist bir distopyadan ziyade politik bir distopya olduğu ortaya çıkıyor; Pueblo'nun altındaki Colorado, Disneyland'ı Hollywoodvari Kuzey Kore'den daha az çıldırtıcı görünüyor.
Aşağıda hiçbir seyirci ya da ziyaretçi yok ve sürekli su baskını ve elektrik kesintileri hakkında homurdanmak, gulyabani ya da gangster aktörlerinin hayatlarına kolaylıkla mal olabilir. Çünkü “en üzücü yalanları” söyleyen kişi, bağırıldığında diğerleri tarafından tekmelenerek öldürülecek. Saunders her zaman “Kafkaesk” olmuştur, ancak “Kurtuluş Günü”nde artık İngilizcede “Orwellci” olarak adlandırılabilecek bir şey var.
Bir numaralı hikaye tonu belirliyor; Bir büyükbabanın torununa yazdığı bir mektubun kopyası yer alıyor; bu mektupta yaşlı adam, büyük bir utançla, işlerin nasıl bu kadar asil, denenmiş ve istikrarlı görünen bir şeyi bir palyaço tarafından yok edildiği noktaya geldiğini açıklıyor: ” Üçüncü seçimden bahsediyorum, dördüncü seçimden (oğlununki) değil, ki bu tam bir sahtekarlık olduğu için artık o kadar da acıtmıyor (ya da şaşırtmıyor). bunu açıklayacak bir dipnot ve belki de Saunders'ın yeni hikayelerindeki birçok koyunu açıklayan pasaj yine budur: Hepsi kurdu, büyükbabayı ve çömelmiş (!) gulyabani Brian'ı çok geç öğreniyor.
Zihinsel olarak sıfıra ayarlanmış
Dikkat çekici bir şekilde, bu hikayelerdeki iki kahramanın beyinleri kelimenin tam anlamıyla silinmiştir: Aynı isimli hikayedeki Elliott Spencer ustalıkla “kazınmıştır” (Frank Heibert'in canlı Almanca çevirisinde) ve şimdi eski evsiz adamdan şu şekilde söz edilmektedir: “Greg” veya “89”, bir tür medya ajansı tarafından propaganda amaçlı kitlesel sahnelerde kullanılıyor – sosyal medyanın başlı başına bir tema parkı olduğu anlaşılıyor.
Neredeyse yüz sayfa uzunluğundaki kapak hikayesinde zihinsel olarak sıfırlanan kişi Jeremy'dir. Yeni hayatında zengin bir adamın müştemilatında sözde “spiker” olarak tavanda asılı duruyor çünkü Bay U. orada tanıdıkları için çok özel canlı podcast'ler hazırlıyor. “Kurtuluş Günü”nde, Jeremy ve onun (uzun zamandır mutlu bir şekilde) köleleştirilmiş meslektaşları, Custer'ın Little Bighorn'daki son savaşını yeniden canlandırıyor; bu, Bay U.'nun uyanık oğlunu öyle bir umutsuzluğa sürükler ki, babası belirsiz bir kurtuluşa ihanet eder. Tayfa.
ayrıca oku
Bir roman olarak Amerika efsanesi
“Kurtuluş Günü”, koleksiyonun heyecan verici, komik, alaycı şaheserine dönüşüyor; bu başyapıt, başına buyruk parlaklığıyla Saunders'ın tek romanı “Lincoln Bardo'da” ile bazı benzerlikler taşıyor.
Ancak senaryolar ne kadar distopik olursa olsun: Saunders başarısız olmaz, onun zayıf kahramanları son sayfaya kadar umut edebilir. “Spatz”, orijinal olmayan, garip, biraz utanç verici, tamamen sıradan bir kadının hikayesinin adıdır, ancak anlattığı sürünün avantajını sevebilme yeteneğine sahip olan bir kadındır. Bunun sonu iyi olabilir mi? Tabii hala Pine Caddesi'nde açan çiçekleri görebildiğiniz sürece.
George Saunders: “Kurtuluş Günü”. Frank Heibert tarafından İngilizceden çevrilmiştir. Luchterhand, 320 s., 25 euro.
Burada üçüncü taraflardan içerik bulacaksınız
Gömülü içeriğin görüntülenmesi için, üçüncü taraf sağlayıcılar olarak gömülü içeriğin sağlayıcıları bu izni gerektirdiğinden, kişisel verilerin iletilmesi ve işlenmesine ilişkin geri alınabilir onayınız gereklidir. [In diesem Zusammenhang können auch Nutzungsprofile (u.a. auf Basis von Cookie-IDs) gebildet und angereichert werden, auch außerhalb des EWR]. Anahtarı “açık” konuma getirerek bunu kabul etmiş olursunuz (herhangi bir zamanda iptal edilebilir). Bu aynı zamanda GDPR Madde 49 (1) (a) uyarınca belirli kişisel verilerin ABD dahil üçüncü ülkelere aktarılmasına ilişkin onayınızı da içerir. Bu konuda daha fazla bilgi bulabilirsiniz. Sayfanın altındaki anahtarı ve gizliliği kullanarak onayınızı istediğiniz zaman iptal edebilirsiniz.
Küçük bir şaka gibi gelse de büyük bir konu olduğu ortaya çıkıyor: “Kurtuluş Günü” kitabında toplanan dokuz yeni Saunders öyküsünden yedincisi olan “Anneler Günü”, yaşamın kaçınılmazlığını konu alıyor. Ölüm de var ve birilerinin Pine Caddesi'ndeki ağaçlardan birine yaslanıp hıçkırarak ağlamasıyla sonuçlanacak.
ayrıca oku
Yıldız yazar Colson Whitehead
Aradaki 30 sayfada yaşananlar her iki şekilde de özetlenebilir. Şöyle: İki yaşlı kadın sokakta buluşuyor ve tek kelime konuşmuyorlar. Ya da şöyle: Kocalarından çok daha fazlasını paylaşan Alma ve Debi, geçmişe dönüp baktıklarında hayatlarını kaçırıp kaçırmadıklarını merak ediyorlar.
Hollywoodvari bir Kuzey Kore
Ama göklere ve Pine Street'teki çiçeklere şükürler olsun: Saunders, Ernest Hemingway ya da Raymond Carver değil; O sadece hayat somunundan esmer ekmeği kesmekle kalmıyor; açık olmasına rağmen öngörülemez kalır. Örneğin dolu yağdığında her şeyin sona erdiği minimalist Pine Street sahnesinin gerçekçiliği, muhteşem, fantastik bir anlatımla ön plana çıkıyor.
Hala biraz umut var: George Saunders
Kaynak: Ramin Talaie/Redux
Altıncı hikaye “Ghoul”, Pueblo, Colorado'nun altında bulunan bir yeraltı tema parkında geçiyor. “THROWS OF HELL” adlı çalışma evinde Brian, orada “çömelmiş bir gulyabani” canlandırıyor. Senaryoya göre, gulyabani arkadaşına “Dikkat et, utanç verici canavar” demek zorunda ve mola sırasında “FIFTIES-SOCKS-SCHWOF” veya “CHICAGO-GANGSTER-HUNTER” çalışmaevlerinden oyuncularla karşılaşıyor: Dünya bir yanılsamadır ve hepimiz onun yabancılaşmış aktörleriyiz…
Aslında bu tür tema parkı hikayeleri daha önceki Saunders koleksiyonlarında da mevcut imza parçaları Ghoul Brian'ın dünyası, her şeyden önce, tüm sergilenen çılgınlığıyla, sanki “İç Savaş Ülkesi Neredeyse Sona Geldi” (Almanca 1997) veya “Pastoralia” (Almanca 2002) gibi ciltlerde de yer alabilirmiş gibi görünüyor. . Ancak yavaş yavaş “Ghoul”un kapitalist bir distopyadan ziyade politik bir distopya olduğu ortaya çıkıyor; Pueblo'nun altındaki Colorado, Disneyland'ı Hollywoodvari Kuzey Kore'den daha az çıldırtıcı görünüyor.
Aşağıda hiçbir seyirci ya da ziyaretçi yok ve sürekli su baskını ve elektrik kesintileri hakkında homurdanmak, gulyabani ya da gangster aktörlerinin hayatlarına kolaylıkla mal olabilir. Çünkü “en üzücü yalanları” söyleyen kişi, bağırıldığında diğerleri tarafından tekmelenerek öldürülecek. Saunders her zaman “Kafkaesk” olmuştur, ancak “Kurtuluş Günü”nde artık İngilizcede “Orwellci” olarak adlandırılabilecek bir şey var.
Bir numaralı hikaye tonu belirliyor; Bir büyükbabanın torununa yazdığı bir mektubun kopyası yer alıyor; bu mektupta yaşlı adam, büyük bir utançla, işlerin nasıl bu kadar asil, denenmiş ve istikrarlı görünen bir şeyi bir palyaço tarafından yok edildiği noktaya geldiğini açıklıyor: ” Üçüncü seçimden bahsediyorum, dördüncü seçimden (oğlununki) değil, ki bu tam bir sahtekarlık olduğu için artık o kadar da acıtmıyor (ya da şaşırtmıyor). bunu açıklayacak bir dipnot ve belki de Saunders'ın yeni hikayelerindeki birçok koyunu açıklayan pasaj yine budur: Hepsi kurdu, büyükbabayı ve çömelmiş (!) gulyabani Brian'ı çok geç öğreniyor.
Zihinsel olarak sıfıra ayarlanmış
Dikkat çekici bir şekilde, bu hikayelerdeki iki kahramanın beyinleri kelimenin tam anlamıyla silinmiştir: Aynı isimli hikayedeki Elliott Spencer ustalıkla “kazınmıştır” (Frank Heibert'in canlı Almanca çevirisinde) ve şimdi eski evsiz adamdan şu şekilde söz edilmektedir: “Greg” veya “89”, bir tür medya ajansı tarafından propaganda amaçlı kitlesel sahnelerde kullanılıyor – sosyal medyanın başlı başına bir tema parkı olduğu anlaşılıyor.
Neredeyse yüz sayfa uzunluğundaki kapak hikayesinde zihinsel olarak sıfırlanan kişi Jeremy'dir. Yeni hayatında zengin bir adamın müştemilatında sözde “spiker” olarak tavanda asılı duruyor çünkü Bay U. orada tanıdıkları için çok özel canlı podcast'ler hazırlıyor. “Kurtuluş Günü”nde, Jeremy ve onun (uzun zamandır mutlu bir şekilde) köleleştirilmiş meslektaşları, Custer'ın Little Bighorn'daki son savaşını yeniden canlandırıyor; bu, Bay U.'nun uyanık oğlunu öyle bir umutsuzluğa sürükler ki, babası belirsiz bir kurtuluşa ihanet eder. Tayfa.
ayrıca oku
Bir roman olarak Amerika efsanesi
“Kurtuluş Günü”, koleksiyonun heyecan verici, komik, alaycı şaheserine dönüşüyor; bu başyapıt, başına buyruk parlaklığıyla Saunders'ın tek romanı “Lincoln Bardo'da” ile bazı benzerlikler taşıyor.
Ancak senaryolar ne kadar distopik olursa olsun: Saunders başarısız olmaz, onun zayıf kahramanları son sayfaya kadar umut edebilir. “Spatz”, orijinal olmayan, garip, biraz utanç verici, tamamen sıradan bir kadının hikayesinin adıdır, ancak anlattığı sürünün avantajını sevebilme yeteneğine sahip olan bir kadındır. Bunun sonu iyi olabilir mi? Tabii hala Pine Caddesi'nde açan çiçekleri görebildiğiniz sürece.
George Saunders: “Kurtuluş Günü”. Frank Heibert tarafından İngilizceden çevrilmiştir. Luchterhand, 320 s., 25 euro.
Burada üçüncü taraflardan içerik bulacaksınız
Gömülü içeriğin görüntülenmesi için, üçüncü taraf sağlayıcılar olarak gömülü içeriğin sağlayıcıları bu izni gerektirdiğinden, kişisel verilerin iletilmesi ve işlenmesine ilişkin geri alınabilir onayınız gereklidir. [In diesem Zusammenhang können auch Nutzungsprofile (u.a. auf Basis von Cookie-IDs) gebildet und angereichert werden, auch außerhalb des EWR]. Anahtarı “açık” konuma getirerek bunu kabul etmiş olursunuz (herhangi bir zamanda iptal edilebilir). Bu aynı zamanda GDPR Madde 49 (1) (a) uyarınca belirli kişisel verilerin ABD dahil üçüncü ülkelere aktarılmasına ilişkin onayınızı da içerir. Bu konuda daha fazla bilgi bulabilirsiniz. Sayfanın altındaki anahtarı ve gizliliği kullanarak onayınızı istediğiniz zaman iptal edebilirsiniz.