eAslında tamamen normal bir gün. Hannah Herzsprung, yeni filminin galasının yapıldığı gün, bunu zaten elli kez deneyimledi. ICE'yi Berlin'den Leipzig'e götürdü, geç geldi, bağlantıyı kaçırdı – her şey tamamen normaldi – ve sonra Zwickau üzerinden Hof'a doğru yol almak zorunda kaldı.
Hof an der Saale, eskiden Batı Almanya'nın uzak “bölge sınırında” bulunan, orta büyüklükte bir kasaba, 45.000 nüfuslu, film galaları için önceden belirlenmiş bir yer değil. Ancak: Hof'un oldukça ünlü bir festivali var.
Hof tren istasyonundan Hotel Strauss'a sadece 15 dakikalık yürüme mesafesindedir. Strauss 1826'dan beri ortalıkta, mevcut bina ise 1926'da inşa edilmiş. 50 yıl önce FC Bayern, Stasi aşçılarının oyuncuların yemeğine bir şeyler karıştırmış olabileceğinden, Avrupa Kupası maçından önce geceyi Doğu Almanya yerine Dinamo Dresden'de burada geçirmeyi tercih ediyordu.
ayrıca oku
Beckenbauer ve Hoeneß ile Sepp Maier ve Gerd Müller Strauss'ta kaldılar. Ayrıca orada Rainer Werner Fassbinder, Wim Wenders veya Peter Jackson odası da kurabilirsiniz; bunların hepsi zaten Hof Film Günleri'ndeydi.
Hannah Herzsprung da 17 yıl önce bu kutsal salonlarda geceyi geçirmişti. O bir yabancıydı ve Bavyeralı bir aile dizisinin iki düzine bölümünde rol almıştı. Ancak yönetmen Chris Kraus ona ilk başrolü, hapishanede piyanist olan genç katil Jenny von Loeben'i verdi. Filmin adı “Dört Dakika”ydı.
Herzsprung'un yeni filmi “15 Yıl”ın devamı niteliğindedir. Wenders'in 1987 tarihli “The Sky Over Berlin”i dışında (1993'te Berlin Duvarı'nın yıkılmasından sonra “In Far Away, So Close!” ile devam eden) bir Alman auteur filminin devam filmi alması benzersiz bir durumdur. Ve yine prömiyer Hof'ta gerçekleşiyor.
Hannah Herzsprung, Jenny von Loeben'dir
Kaynak: Dor Film-West/Four Minutes Filmproduktion, Wild Bunch Almanya
“15 Yıl” ekibi prömiyerden kısa bir süre önce Strauss kahvaltı salonunda buluşuyor: Herzsprung'un yanı sıra oyuncular Albrecht Schuch, Hassan Akouch ve Christian Friedel, besteci Annette Focks, kameraman Daniela Knapp, Herzsprung'un menajeri Andrea Lambsdorff; yalnızca en önemli adam kayıp: yönetmen Chris Kraus.
Strauss'taki resepsiyon bir “bunu hatırladın mı?” meselesi. Herzsprung, “Four Minutes”ın Hof prömiyerinin bir zamanlar bir tür düzeltme olduğunu hatırlıyor. Berlinale filmi reddetti ve dağıtımcılar filmi almak istemedi. Daha sonra Şanghay'daki festivalden davet geldi; biraz egzotik ama en azından bir A festivali.
Strauss resepsiyonunda Hannah Herzsprung, “Ödül töreninde Chris'in yanına oturdum” diye anımsıyor. “Sonunda jüri başkanı Luc Besson ana ödüle geldi ve 'Karar vermemiz dört dakikadan fazla sürmedi' cümlesiyle başladı. Sahneye çıktık, Chris'e Altın Kadeh sunuldu ve Besson bana doğru eğildi: 'Peki sen kimsin?' Beni tanımadı!”
Döndü, döndü ve döndü
Gerisi tarih: Hof'ta Almanya prömiyeri, Alman dağıtımcı, yarım milyon sinema izleyicisi, 20 ülkede sinema gösterimleri. Bir Alman auteur'ün az sayıdaki kült filmlerinden biri. Çekimler sırasında ünlü oyunculara ve onların tişörtlerine hayran kalan Hannah Herzsprung için çığır açan gelişme; Jasmin Tabatabai “Haydutlar”dan bir tane giymişti.
Herzsprung şöyle anımsıyor: “'Four Minutes' filminin galasından çıktığımda, Dominik Graf ve Caroline Link sinemanın önünde duruyorlardı: 'Sizinle iletişime geçebilir miyiz' diye sordular bana.” Graf içeri girdi. dokundu ve Herzsprung, Schiller filminde “Sevgili Kız Kardeşler”den birini canlandırdı.
On yıl boyunca Kraus, Herzsprung'un oynayıp oynadığı şu Jenny von Loeben'i düşünmemeye çalıştı: “Liesl Karlstadt & Karl Valentin”de komedyenin cana yakın ortağı, “The Reader”da Ralph Fiennes'in kızı, uzun süre hayatta kalan genç Julia. “Weissensee” dizisinde Doğu Almanya kadın hapishanesinde geçirilen yıllar.
ayrıca oku
Sonra Kraus tekrar iletişime geçti ve Herzsprung'la buluşmasını istedi: “Jenny'yi tekrar çalmak ister misin?” Çok istekliydi: “Yeniden piyano çalması gerekip gerekmediğini bile sormadım. Bunu şimdiye kadar unutmuştum.” Herzsprung yeniden piyano çalıyor, hatta şarkı söyleyemiyor ama şarkı söyleyemiyor ama “Mackie Messer”deki Polly gibi bir zamanlar bu konuda ustalaştı.
İşlemediği bir cinayet yüzünden 15 yılını paramparça eden Jenny, artık özgür bir hayata ve kaçınılmaz olarak ortaya çıkan geçmişin hayaletlerine alışmak zorundadır. Artık o zamanlar olduğu gibi dürtülere dayalı, öfkeli genç kız değil ama Kraus birçok eski konuyu alıp onları daha da ileriye götürüyor.
Hepsi değil. Traude Krüger'in katı piyano öğretmeni Monica Bleibtreu ve Jenny'nin istismarcı babası Vadim Glowna o zamandan beri ölmüştü. Ancak Traude Krüger'e paralel bir figür var ve Jenny'nin cinayetini üstlendiği ve 15 yıl boyunca büyük bir kariyere imza atan sevgilisi mercek altına alınıyor.
Eş zamanlı olarak sekiz salonda
Hava karardı, soğuk ve çiseleyen yağmur var ama Strauss'tan “15 Yıl” filminin galasının yapılacağı Scala'ya sadece bir taş atımı uzaklıkta. 400 koltuğun tamamı dolu, festival direktörü Torsten Schaumann selamlıyor ve ışıklar sönüyor. Bu, oyuncuların galalarda genellikle arka sırada oturup seyircinin tepkisini ilk kez deneyimledikleri andır.
Hof'ta bunun için zaman yok. “15 Yıl” o akşam sekiz ayrı salonda gösterime giriyor, öyle bir talep vardı ki, orijinal filme oldukça büyük bir hayran kitlesi oluşmuş olmalı. Hannah Herzsprung da her çeyrek saatte bir gösteriler başlamadan görülsün diye sinemadan sinemaya dolaşıyor: “Sekiz dolu salonun önünde durmak çok güzeldi.” Sonuncusundan sonra kısa bir ara veriyor. yaya bölgesi: “Sokakta bizden başka kimse yok. Sanki Hof'taki herkes sinemadaymış gibi bir his veriyor.”
Kurs bitiminde Scala'ya dönüyor, film devam ediyor, son yarım saattir arka tarafta bir köşede duruyor. Ardından büyük giriş aryası gelir, herkes sahneye çağrılır ve alkışlardan nasibini alır; en son kutlanan Hannah Herzsprung olur: “Daha önce hiç ayakta alkışlanmamıştım” diye itiraf eder daha sonra.
ayrıca oku
Tüm bu olayın ruhani rektörü Chris Kraus'un ortaya çıkmamasından kısaca bahsedildi – “maalesef gelemedi” – ama açıklanmadı. İzleyicilerden kimsenin bilmediği şey: Kraus, Berlin'de Charité'de kaldı; eşi Uta Schmidt de ölmek üzereyken, onun pek çok filminin, son olarak da “15 Yıl”ın kurgusunu yapmıştı.
Üzerinde beş yıl çalıştığı ve kendisine herkesten daha yakın gelen filmin galasında Kraus yok ama yakından bakarsanız yine de fark edebilirsiniz: Son sahnede Jenny von Loeben oynuyor. bir bardaki piyano, seyirciler alkışlıyor ve yakından bakarsanız resmin sol köşesinde Chris Kraus'u göreceksiniz, o da alkışlıyor. Bu galadan üç hafta sonra karısını gömmek zorunda kalacak. Orada bulunanların çoğunun bu trajediden haberi yoktu.
Film bittikten sonra Hof'taki insanlar, izleyiciler ve yaratıcılar bir süreliğine fuayede bir arada durmayı seviyorlar. Zaten yürümeye başlayan bir ziyaretçi Hannah Herzsprung'un yanından geçiyor. Birkaç adım sonra ekrandaki kadınla burada duran kadını eşleştirdi. Arkasını dönüyor ve şöyle diyor: “İlk kısmı pek beğenmedim ama ikinci kısmı beğendim. İyi akşamlar” diyerek ayrılır. Hof'taki Franklar böyledir.
Bütün yük onun üzerinde
Kaçınılmaz prömiyer partisi, şehrin en güzel mekanı Art Nouveau tarzı bir bina olan Bürgergesellschaft'ta gerçekleşiyor. Giriş kontrolü yok, herkes gelebilir. Büfe zaten vejetaryen bir etkiye sahip, ancak yine de Bavyera rustikliğini gösteriyor.
Birçok prömiyer partisi kendilerini özel etkinlikler olarak sunar; davetle erişim elde edersiniz, ancak yıldızların bulunduğu VIP alanına girmek için ikinci bir geçişe ihtiyacınız vardır. Sivil toplumda her şey uygardır, magazin fotoğrafları yoktur, başrol oyuncusu dahil herkes ulaşılabilirdir.
Sabahın birinde yağmur yağıyor, Hannah Herzsprung Strauss'a geri dönüyor; Bu yolda ilk kez unutulmaz Monica Bleibtreu ile yürüdü. Ertesi gün birkaç röportaj daha var, sivil toplumda izleyici tartışması var ve programın dokuzuncu gösteriminde bir kez daha sahneye çıkıyoruz.
Genelde PR yükünün önemli bir kısmını taşıyan yönetmen ortalıkta yok. Bu sefer tüm yük yıldızın üzerinde. Bunları giymeyi seviyor. Chris Kraus'a göre o cesur.
Hof an der Saale, eskiden Batı Almanya'nın uzak “bölge sınırında” bulunan, orta büyüklükte bir kasaba, 45.000 nüfuslu, film galaları için önceden belirlenmiş bir yer değil. Ancak: Hof'un oldukça ünlü bir festivali var.
Hof tren istasyonundan Hotel Strauss'a sadece 15 dakikalık yürüme mesafesindedir. Strauss 1826'dan beri ortalıkta, mevcut bina ise 1926'da inşa edilmiş. 50 yıl önce FC Bayern, Stasi aşçılarının oyuncuların yemeğine bir şeyler karıştırmış olabileceğinden, Avrupa Kupası maçından önce geceyi Doğu Almanya yerine Dinamo Dresden'de burada geçirmeyi tercih ediyordu.
ayrıca oku
Beckenbauer ve Hoeneß ile Sepp Maier ve Gerd Müller Strauss'ta kaldılar. Ayrıca orada Rainer Werner Fassbinder, Wim Wenders veya Peter Jackson odası da kurabilirsiniz; bunların hepsi zaten Hof Film Günleri'ndeydi.
Hannah Herzsprung da 17 yıl önce bu kutsal salonlarda geceyi geçirmişti. O bir yabancıydı ve Bavyeralı bir aile dizisinin iki düzine bölümünde rol almıştı. Ancak yönetmen Chris Kraus ona ilk başrolü, hapishanede piyanist olan genç katil Jenny von Loeben'i verdi. Filmin adı “Dört Dakika”ydı.
Herzsprung'un yeni filmi “15 Yıl”ın devamı niteliğindedir. Wenders'in 1987 tarihli “The Sky Over Berlin”i dışında (1993'te Berlin Duvarı'nın yıkılmasından sonra “In Far Away, So Close!” ile devam eden) bir Alman auteur filminin devam filmi alması benzersiz bir durumdur. Ve yine prömiyer Hof'ta gerçekleşiyor.
Hannah Herzsprung, Jenny von Loeben'dir
Kaynak: Dor Film-West/Four Minutes Filmproduktion, Wild Bunch Almanya
“15 Yıl” ekibi prömiyerden kısa bir süre önce Strauss kahvaltı salonunda buluşuyor: Herzsprung'un yanı sıra oyuncular Albrecht Schuch, Hassan Akouch ve Christian Friedel, besteci Annette Focks, kameraman Daniela Knapp, Herzsprung'un menajeri Andrea Lambsdorff; yalnızca en önemli adam kayıp: yönetmen Chris Kraus.
Strauss'taki resepsiyon bir “bunu hatırladın mı?” meselesi. Herzsprung, “Four Minutes”ın Hof prömiyerinin bir zamanlar bir tür düzeltme olduğunu hatırlıyor. Berlinale filmi reddetti ve dağıtımcılar filmi almak istemedi. Daha sonra Şanghay'daki festivalden davet geldi; biraz egzotik ama en azından bir A festivali.
Strauss resepsiyonunda Hannah Herzsprung, “Ödül töreninde Chris'in yanına oturdum” diye anımsıyor. “Sonunda jüri başkanı Luc Besson ana ödüle geldi ve 'Karar vermemiz dört dakikadan fazla sürmedi' cümlesiyle başladı. Sahneye çıktık, Chris'e Altın Kadeh sunuldu ve Besson bana doğru eğildi: 'Peki sen kimsin?' Beni tanımadı!”
Döndü, döndü ve döndü
Gerisi tarih: Hof'ta Almanya prömiyeri, Alman dağıtımcı, yarım milyon sinema izleyicisi, 20 ülkede sinema gösterimleri. Bir Alman auteur'ün az sayıdaki kült filmlerinden biri. Çekimler sırasında ünlü oyunculara ve onların tişörtlerine hayran kalan Hannah Herzsprung için çığır açan gelişme; Jasmin Tabatabai “Haydutlar”dan bir tane giymişti.
Herzsprung şöyle anımsıyor: “'Four Minutes' filminin galasından çıktığımda, Dominik Graf ve Caroline Link sinemanın önünde duruyorlardı: 'Sizinle iletişime geçebilir miyiz' diye sordular bana.” Graf içeri girdi. dokundu ve Herzsprung, Schiller filminde “Sevgili Kız Kardeşler”den birini canlandırdı.
On yıl boyunca Kraus, Herzsprung'un oynayıp oynadığı şu Jenny von Loeben'i düşünmemeye çalıştı: “Liesl Karlstadt & Karl Valentin”de komedyenin cana yakın ortağı, “The Reader”da Ralph Fiennes'in kızı, uzun süre hayatta kalan genç Julia. “Weissensee” dizisinde Doğu Almanya kadın hapishanesinde geçirilen yıllar.
ayrıca oku
Sonra Kraus tekrar iletişime geçti ve Herzsprung'la buluşmasını istedi: “Jenny'yi tekrar çalmak ister misin?” Çok istekliydi: “Yeniden piyano çalması gerekip gerekmediğini bile sormadım. Bunu şimdiye kadar unutmuştum.” Herzsprung yeniden piyano çalıyor, hatta şarkı söyleyemiyor ama şarkı söyleyemiyor ama “Mackie Messer”deki Polly gibi bir zamanlar bu konuda ustalaştı.
İşlemediği bir cinayet yüzünden 15 yılını paramparça eden Jenny, artık özgür bir hayata ve kaçınılmaz olarak ortaya çıkan geçmişin hayaletlerine alışmak zorundadır. Artık o zamanlar olduğu gibi dürtülere dayalı, öfkeli genç kız değil ama Kraus birçok eski konuyu alıp onları daha da ileriye götürüyor.
Hepsi değil. Traude Krüger'in katı piyano öğretmeni Monica Bleibtreu ve Jenny'nin istismarcı babası Vadim Glowna o zamandan beri ölmüştü. Ancak Traude Krüger'e paralel bir figür var ve Jenny'nin cinayetini üstlendiği ve 15 yıl boyunca büyük bir kariyere imza atan sevgilisi mercek altına alınıyor.
Eş zamanlı olarak sekiz salonda
Hava karardı, soğuk ve çiseleyen yağmur var ama Strauss'tan “15 Yıl” filminin galasının yapılacağı Scala'ya sadece bir taş atımı uzaklıkta. 400 koltuğun tamamı dolu, festival direktörü Torsten Schaumann selamlıyor ve ışıklar sönüyor. Bu, oyuncuların galalarda genellikle arka sırada oturup seyircinin tepkisini ilk kez deneyimledikleri andır.
Hof'ta bunun için zaman yok. “15 Yıl” o akşam sekiz ayrı salonda gösterime giriyor, öyle bir talep vardı ki, orijinal filme oldukça büyük bir hayran kitlesi oluşmuş olmalı. Hannah Herzsprung da her çeyrek saatte bir gösteriler başlamadan görülsün diye sinemadan sinemaya dolaşıyor: “Sekiz dolu salonun önünde durmak çok güzeldi.” Sonuncusundan sonra kısa bir ara veriyor. yaya bölgesi: “Sokakta bizden başka kimse yok. Sanki Hof'taki herkes sinemadaymış gibi bir his veriyor.”
Kurs bitiminde Scala'ya dönüyor, film devam ediyor, son yarım saattir arka tarafta bir köşede duruyor. Ardından büyük giriş aryası gelir, herkes sahneye çağrılır ve alkışlardan nasibini alır; en son kutlanan Hannah Herzsprung olur: “Daha önce hiç ayakta alkışlanmamıştım” diye itiraf eder daha sonra.
ayrıca oku
Tüm bu olayın ruhani rektörü Chris Kraus'un ortaya çıkmamasından kısaca bahsedildi – “maalesef gelemedi” – ama açıklanmadı. İzleyicilerden kimsenin bilmediği şey: Kraus, Berlin'de Charité'de kaldı; eşi Uta Schmidt de ölmek üzereyken, onun pek çok filminin, son olarak da “15 Yıl”ın kurgusunu yapmıştı.
Üzerinde beş yıl çalıştığı ve kendisine herkesten daha yakın gelen filmin galasında Kraus yok ama yakından bakarsanız yine de fark edebilirsiniz: Son sahnede Jenny von Loeben oynuyor. bir bardaki piyano, seyirciler alkışlıyor ve yakından bakarsanız resmin sol köşesinde Chris Kraus'u göreceksiniz, o da alkışlıyor. Bu galadan üç hafta sonra karısını gömmek zorunda kalacak. Orada bulunanların çoğunun bu trajediden haberi yoktu.
Film bittikten sonra Hof'taki insanlar, izleyiciler ve yaratıcılar bir süreliğine fuayede bir arada durmayı seviyorlar. Zaten yürümeye başlayan bir ziyaretçi Hannah Herzsprung'un yanından geçiyor. Birkaç adım sonra ekrandaki kadınla burada duran kadını eşleştirdi. Arkasını dönüyor ve şöyle diyor: “İlk kısmı pek beğenmedim ama ikinci kısmı beğendim. İyi akşamlar” diyerek ayrılır. Hof'taki Franklar böyledir.
Bütün yük onun üzerinde
Kaçınılmaz prömiyer partisi, şehrin en güzel mekanı Art Nouveau tarzı bir bina olan Bürgergesellschaft'ta gerçekleşiyor. Giriş kontrolü yok, herkes gelebilir. Büfe zaten vejetaryen bir etkiye sahip, ancak yine de Bavyera rustikliğini gösteriyor.
Birçok prömiyer partisi kendilerini özel etkinlikler olarak sunar; davetle erişim elde edersiniz, ancak yıldızların bulunduğu VIP alanına girmek için ikinci bir geçişe ihtiyacınız vardır. Sivil toplumda her şey uygardır, magazin fotoğrafları yoktur, başrol oyuncusu dahil herkes ulaşılabilirdir.
Sabahın birinde yağmur yağıyor, Hannah Herzsprung Strauss'a geri dönüyor; Bu yolda ilk kez unutulmaz Monica Bleibtreu ile yürüdü. Ertesi gün birkaç röportaj daha var, sivil toplumda izleyici tartışması var ve programın dokuzuncu gösteriminde bir kez daha sahneye çıkıyoruz.
Genelde PR yükünün önemli bir kısmını taşıyan yönetmen ortalıkta yok. Bu sefer tüm yük yıldızın üzerinde. Bunları giymeyi seviyor. Chris Kraus'a göre o cesur.