Kültür Roland Barthes
Hala arabayı idolleştirmeye cesaret eden son filozof
13:38 itibariyle| Okuma süresi: 2 dakika
Bu Citroën DS Barthes’ı övdü
Kaynak: Getty Images aracılığıyla Meraklısı Ağı/Enthusiast Ağı
Günümüzde otomobil daha çok bir sürüş problemi olarak görülse de, filozof Roland Barthes neredeyse 70 yıl önce onu “çağının büyük bir yaratımı” olarak değerlendiriyordu. Münih’teki IAA’da klavyeye aynı saygıyla dokunacak bir şairin veya düşünürün olması düşünülemez.
BENRoland Barthes, 1955 Paris Otomobil Fuarı’ndaki raporuna şu itirafla başlıyor: “İnanıyorum ki, bugünkü araba, büyük Gotik katedrallerin tam eşdeğeridir.” Daha büyük bir kültürel ölçek ve filozofun “İnanıyorum ki” şarkısını bulamazsınız. övgü de aynı şekilde daha da ileri gidiyor: “Bununla şunu kastediyorum: bilinmeyen sanatçılar tarafından tutkuyla tasarlanan ve hiç kullanılmasa bile imajında u200bu200bmükemmel bir şekilde donatılan bütün bir halk tarafından kullanılan, çağın büyük bir yaratımı. ve içine sihirli bir nesneyi yerleştir.”
ayrıca oku
Münih’teki IAA’da klavyeye aynı saygıyla dokunacak bir Alman şair veya düşünürün olması düşünülemezdi. Bunun yerine pişmanlık dolu tövbe ve kriz metinleri birikiyor. İçten yanmalı motor, iklim politikası açısından yanlış olduğu gerekçesiyle bir kenara atılıyor, elektrikli otomobil ise hâlâ umutsuzca sürücü arıyor: Sonsuza dek dayanacak şekilde inşa edilen ve ikonoklazmalardan, devrimlerden ve dünya savaşlarından sağ kurtulan Orta Çağ katedrallerinin aksine, elektrikli otomobil hala umutsuzca sürücü arıyor. araba materyalist büyüsünü kaybetme tehlikesiyle karşı karşıyadır ve eğer derhal tehlikeli atık olarak imha edilmezse tarihin hurda presinde yer alacaktır.
“Gündelik Hayatın Mitleri”
Roland Barthes’ın ilk olarak bir Fransız edebiyat dergisinde ve daha sonra 1957’de bir antoloji olarak yayınlanan göz kamaştırıcı uzun metrajlı makaleleri olan “Gündelik Hayatın Mitleri”nde övdüğü bazı fenomenlerin başına da benzer üzücü bir kader geldi. Barthes’ın “polistiren” veya “fenoplast” gibi “Yunan çoban isimleri”ni şefkatle adlandırdığı plastik, “kadını soyunduğu anda cinsiyetsizleştiren” “striptiz”, “Kan” kampanyasının bir parçası olarak patates kızartmasıyla biftek mitoloji”, hatta tipik “alınlarındaki saç perçemleri” bize “açık sözlülüğü, erdemi ve fetih duygusunu” işaret eden “Filmdeki Romalılar”: Hepsi şu ya da bu şekilde zamanın dışına düşmüşler ve öyle görünüyor ki eleştirel hayranlık nedeniyle son derece paradoksal olan birinin nesneleri olarak uygun değildir.
Savaş sonrası yılların dizginsiz ekonomik mucizesini yaratan Roland Barthes’ın topladığı kapitalist kültüre ait bazı mabetler, bugün bize neredeyse vitrinlerdeki kalıntılar kadar uzak ve yabancı görünüyor. Ancak 1955’te Barthes’ı çılgına çeviren Citroën DS’nin “dikkatlice camlanmış yüzeyleri”, biraz da şansla, hâlâ trafiğin monotonluğundaki sıradan tezahürler olarak görülebilir; bu onun şaşmaz klasiklik duygusunun kanıtıdır.
Burada üçüncü taraflardan içerik bulacaksınız
Gömülü içeriğin görüntülenmesi için, üçüncü taraf sağlayıcılar olarak gömülü içeriğin sağlayıcıları bu izni gerektirdiğinden, kişisel verilerin iletilmesi ve işlenmesine ilişkin geri alınabilir onayınız gereklidir. [In diesem Zusammenhang können auch Nutzungsprofile (u.a. auf Basis von Cookie-IDs) gebildet und angereichert werden, auch außerhalb des EWR]. Anahtarı “açık” konuma getirerek bunu kabul etmiş olursunuz (herhangi bir zamanda iptal edilebilir). Bu aynı zamanda GDPR Madde 49 (1) (a) uyarınca belirli kişisel verilerin ABD dahil üçüncü ülkelere aktarılmasına ilişkin onayınızı da içerir. Bu konuda daha fazla bilgi bulabilirsiniz. Sayfanın altındaki anahtarı ve gizliliği kullanarak onayınızı istediğiniz zaman iptal edebilirsiniz.
Hala arabayı idolleştirmeye cesaret eden son filozof
13:38 itibariyle| Okuma süresi: 2 dakika
Bu Citroën DS Barthes’ı övdü
Kaynak: Getty Images aracılığıyla Meraklısı Ağı/Enthusiast Ağı
Günümüzde otomobil daha çok bir sürüş problemi olarak görülse de, filozof Roland Barthes neredeyse 70 yıl önce onu “çağının büyük bir yaratımı” olarak değerlendiriyordu. Münih’teki IAA’da klavyeye aynı saygıyla dokunacak bir şairin veya düşünürün olması düşünülemez.
BENRoland Barthes, 1955 Paris Otomobil Fuarı’ndaki raporuna şu itirafla başlıyor: “İnanıyorum ki, bugünkü araba, büyük Gotik katedrallerin tam eşdeğeridir.” Daha büyük bir kültürel ölçek ve filozofun “İnanıyorum ki” şarkısını bulamazsınız. övgü de aynı şekilde daha da ileri gidiyor: “Bununla şunu kastediyorum: bilinmeyen sanatçılar tarafından tutkuyla tasarlanan ve hiç kullanılmasa bile imajında u200bu200bmükemmel bir şekilde donatılan bütün bir halk tarafından kullanılan, çağın büyük bir yaratımı. ve içine sihirli bir nesneyi yerleştir.”
ayrıca oku
Münih’teki IAA’da klavyeye aynı saygıyla dokunacak bir Alman şair veya düşünürün olması düşünülemezdi. Bunun yerine pişmanlık dolu tövbe ve kriz metinleri birikiyor. İçten yanmalı motor, iklim politikası açısından yanlış olduğu gerekçesiyle bir kenara atılıyor, elektrikli otomobil ise hâlâ umutsuzca sürücü arıyor: Sonsuza dek dayanacak şekilde inşa edilen ve ikonoklazmalardan, devrimlerden ve dünya savaşlarından sağ kurtulan Orta Çağ katedrallerinin aksine, elektrikli otomobil hala umutsuzca sürücü arıyor. araba materyalist büyüsünü kaybetme tehlikesiyle karşı karşıyadır ve eğer derhal tehlikeli atık olarak imha edilmezse tarihin hurda presinde yer alacaktır.
“Gündelik Hayatın Mitleri”
Roland Barthes’ın ilk olarak bir Fransız edebiyat dergisinde ve daha sonra 1957’de bir antoloji olarak yayınlanan göz kamaştırıcı uzun metrajlı makaleleri olan “Gündelik Hayatın Mitleri”nde övdüğü bazı fenomenlerin başına da benzer üzücü bir kader geldi. Barthes’ın “polistiren” veya “fenoplast” gibi “Yunan çoban isimleri”ni şefkatle adlandırdığı plastik, “kadını soyunduğu anda cinsiyetsizleştiren” “striptiz”, “Kan” kampanyasının bir parçası olarak patates kızartmasıyla biftek mitoloji”, hatta tipik “alınlarındaki saç perçemleri” bize “açık sözlülüğü, erdemi ve fetih duygusunu” işaret eden “Filmdeki Romalılar”: Hepsi şu ya da bu şekilde zamanın dışına düşmüşler ve öyle görünüyor ki eleştirel hayranlık nedeniyle son derece paradoksal olan birinin nesneleri olarak uygun değildir.
Savaş sonrası yılların dizginsiz ekonomik mucizesini yaratan Roland Barthes’ın topladığı kapitalist kültüre ait bazı mabetler, bugün bize neredeyse vitrinlerdeki kalıntılar kadar uzak ve yabancı görünüyor. Ancak 1955’te Barthes’ı çılgına çeviren Citroën DS’nin “dikkatlice camlanmış yüzeyleri”, biraz da şansla, hâlâ trafiğin monotonluğundaki sıradan tezahürler olarak görülebilir; bu onun şaşmaz klasiklik duygusunun kanıtıdır.
Burada üçüncü taraflardan içerik bulacaksınız
Gömülü içeriğin görüntülenmesi için, üçüncü taraf sağlayıcılar olarak gömülü içeriğin sağlayıcıları bu izni gerektirdiğinden, kişisel verilerin iletilmesi ve işlenmesine ilişkin geri alınabilir onayınız gereklidir. [In diesem Zusammenhang können auch Nutzungsprofile (u.a. auf Basis von Cookie-IDs) gebildet und angereichert werden, auch außerhalb des EWR]. Anahtarı “açık” konuma getirerek bunu kabul etmiş olursunuz (herhangi bir zamanda iptal edilebilir). Bu aynı zamanda GDPR Madde 49 (1) (a) uyarınca belirli kişisel verilerin ABD dahil üçüncü ülkelere aktarılmasına ilişkin onayınızı da içerir. Bu konuda daha fazla bilgi bulabilirsiniz. Sayfanın altındaki anahtarı ve gizliliği kullanarak onayınızı istediğiniz zaman iptal edebilirsiniz.