E1960’lar olmalı ki İngiltere’de “it girl” ifadesi ortaya çıktı: daha genç bir kadın, bazen gerçekten bir kız, belirli bir şeye sahip ve onu ışıltılı dünyada başarılı bir şekilde gezinebilecek şekilde nasıl kullanacağını biliyor. film, moda ve yıldız olma üzerine; uzak bir simge ve aynı zamanda normalden farklı bir hayatın mümkün olduğunun kanıtı.
Her halükarda, o zamanlar Marianne Faithfull, Twiggy, Anita Pallenberg gibi bu ara dünyada hareket eden ve iyimser ruhları olan It kızları olarak anılan birkaç kadın vardı. Ama en büyük şeye sahip It kızı Jane Birkin’di – çünkü o İngiliz kalmadı, Parisli oldu. Birkin 1946’da doğdu, annesi aktris, babası Kraliyet Donanması komutanıydı ve 17 yaşında eski film bestecisi John Barry ile tanıştı, 19 yaşında onunla evlendi ve ilk film rolünü Michelangelo Antonioni’nin “Blow Up” filminde çıplak bir sarışın olarak aldı. “.
Belki de bu, Jane Birkin’in hayatı boyunca sergilediği havalı, cesur bir korkusuzluğu gösteriyor – en azından efsaneye göre, Barry ona izin vermek için kendini çıplak çekmeye cesaret edemeyeceğini söylediği için çıplak sahneyi oynadı. Her halükarda, kendi bedeniyle, erkeklerin beklentileriyle oynamak ve onları inatla kırmak, Birkin’in kişiliğini o zamandan beri tanımlıyor.
Jane Birkin ve o zamanki ortağı Serge Gainsbourg
Kaynak: dpa
1969’da “Slogan” filmini çekerken, Yahudi-Rus göçmenlerin oğlu ve Yé-Yé hareketinin ünlü oyuncularından, yine kendisinden çok daha yaşlı olan Serge Gainsbourg ile tanıştı. Bir eleştirmenin daha sonra iki abartılı kişiliğin ve asi bir çiftin çatışması olarak tanımlayacağı çalkantılı bir aşk ilişkisi başlar: bohem, hazcı, kirli bir şekilde seksi. Bu ikili simgeleştirmenin önemli bir parçası, özellikle Birkin’in bu günle ilişkilendirildiği şarkıydı (yıllar önce bir röportajda, öldüğünde onun onuruna hangi şarkının çalınacağının tamamen açık olduğundan şikayet etmişti): “Je t “aime … moi non plus”. Birkin şarkı söylüyor veya daha doğrusu: yüksek sesle iç çekiyor ve inliyor, Gainsbourg’un şarkıyı orijinal olarak kaydettiği Brigitte Bardot’tan bir oktav daha yüksek. Ama Birkin’in tıngırtılı sesi, Gainsbourg’un karanlık, tütsülenmiş titan mırıltısına çok daha iyi uyuyor. Şarkı bugün dünyanın en çok çalınan şarkılarından biri olsa ve yağlı, yumuşak bir porno patinaya sahip olsa bile: 1969’da bir şimşek çaktı ve bir skandal oldu: İngiltere’de çalınmasına izin verilmeyen ilk 1 numara oldu. radyoda.
Her halükarda, Birkin ve Gainsbourg tanıştıklarında Birkin, tüm sorunlara ve diğer ilişkilere rağmen, 1991’deki erken ölümüne kadar bağlı kalacağı bir adamla bir sanatçı ilişkisi geliştirdi. Birkin’in geyik yavrusuna benzeyen güzelliğinin, Gainsbourg’un kabarık kabalığının yanında daha da parlak göründüğü sık sık söylenir, ancak bu, her ikisini de şekillendiren çift estetiğini, görüntüyü tanımlamaz.
İkisinin özel, kendi kendine çekilmiş fotoğraflarını içeren resimli bir kitap var – ve en önemlisi, Birkin’in doğal enerjisinin ve yarı kız yarı androjen güzelliğinin ilginç karışımı. Yaklaşık on yaş büyük olan Brigitte Bardot, dar belli ve dolgun dekoltesiyle hâlâ somurtarak Croisette’e götürülmesine izin veren bir kadın gibi görünürken, Birkin hızla fırlattığı mini bir elbiseyle arabayı kendi başına sürmeye söz vermeye daha yatkın görünüyordu. üzerinde, tabii ki ince vücudunun üzerinde sutyen olmadan (filmin galasına Gainsbourg ile şeffaf bir elbiseyle geldi).
Jane Birkin, 2021 Cannes Film Festivali’nde
Kaynak: AP
Bununla birlikte, resimler arasında her şeyden önce aile resimleri var: artık basmakalıp çekirdek aile gibi görünmeyen bir aile, daha çok geniş bir şekilde dallanmış bir ağ, bir ağ ve bir kişinin tutkularının, aşklarının, hatalarının ve sıkıntılarının sonucu. üç kızı olan kadın: 2013’te ölen fotoğrafçı Kate Barry, Charlotte Gainsbourg, Lou Doillon, ikisi de film yapımcılığı, oyunculuk, moda, yaşama sanatı sanatçıları arasında göz kamaştırıcı figürler, belki de ancak bulunabilecek bir yaşam tarzının ikonları. Paris’te var.
Her halükarda, Jane Birkin ancak Paris’te kendine geldi. Tüm büyük film yapımcılarıyla oynadı: Rivette, Godard, Varda, Resnais, Jacques Doillon. Moda evi Hermès, bir el çantasına onun adını verdi.
Jane Birkin Pazar günü 76 yaşında Paris’te öldüğünde, Emmanuel Macron bir “Fransız ikonuna” veda etti. Bir “Le Monde” eleştirmeni, sanki bunu genişletmek istercesine, Birkin’in bir ikon olduğunu yazdı, ama her şeyden önce bir şey: yaşlanmayan, ancak hayatı her zaman kendisi için yeniden keşfeden bir kadın.
Her halükarda, o zamanlar Marianne Faithfull, Twiggy, Anita Pallenberg gibi bu ara dünyada hareket eden ve iyimser ruhları olan It kızları olarak anılan birkaç kadın vardı. Ama en büyük şeye sahip It kızı Jane Birkin’di – çünkü o İngiliz kalmadı, Parisli oldu. Birkin 1946’da doğdu, annesi aktris, babası Kraliyet Donanması komutanıydı ve 17 yaşında eski film bestecisi John Barry ile tanıştı, 19 yaşında onunla evlendi ve ilk film rolünü Michelangelo Antonioni’nin “Blow Up” filminde çıplak bir sarışın olarak aldı. “.
Belki de bu, Jane Birkin’in hayatı boyunca sergilediği havalı, cesur bir korkusuzluğu gösteriyor – en azından efsaneye göre, Barry ona izin vermek için kendini çıplak çekmeye cesaret edemeyeceğini söylediği için çıplak sahneyi oynadı. Her halükarda, kendi bedeniyle, erkeklerin beklentileriyle oynamak ve onları inatla kırmak, Birkin’in kişiliğini o zamandan beri tanımlıyor.
Jane Birkin ve o zamanki ortağı Serge Gainsbourg
Kaynak: dpa
1969’da “Slogan” filmini çekerken, Yahudi-Rus göçmenlerin oğlu ve Yé-Yé hareketinin ünlü oyuncularından, yine kendisinden çok daha yaşlı olan Serge Gainsbourg ile tanıştı. Bir eleştirmenin daha sonra iki abartılı kişiliğin ve asi bir çiftin çatışması olarak tanımlayacağı çalkantılı bir aşk ilişkisi başlar: bohem, hazcı, kirli bir şekilde seksi. Bu ikili simgeleştirmenin önemli bir parçası, özellikle Birkin’in bu günle ilişkilendirildiği şarkıydı (yıllar önce bir röportajda, öldüğünde onun onuruna hangi şarkının çalınacağının tamamen açık olduğundan şikayet etmişti): “Je t “aime … moi non plus”. Birkin şarkı söylüyor veya daha doğrusu: yüksek sesle iç çekiyor ve inliyor, Gainsbourg’un şarkıyı orijinal olarak kaydettiği Brigitte Bardot’tan bir oktav daha yüksek. Ama Birkin’in tıngırtılı sesi, Gainsbourg’un karanlık, tütsülenmiş titan mırıltısına çok daha iyi uyuyor. Şarkı bugün dünyanın en çok çalınan şarkılarından biri olsa ve yağlı, yumuşak bir porno patinaya sahip olsa bile: 1969’da bir şimşek çaktı ve bir skandal oldu: İngiltere’de çalınmasına izin verilmeyen ilk 1 numara oldu. radyoda.
Her halükarda, Birkin ve Gainsbourg tanıştıklarında Birkin, tüm sorunlara ve diğer ilişkilere rağmen, 1991’deki erken ölümüne kadar bağlı kalacağı bir adamla bir sanatçı ilişkisi geliştirdi. Birkin’in geyik yavrusuna benzeyen güzelliğinin, Gainsbourg’un kabarık kabalığının yanında daha da parlak göründüğü sık sık söylenir, ancak bu, her ikisini de şekillendiren çift estetiğini, görüntüyü tanımlamaz.
İkisinin özel, kendi kendine çekilmiş fotoğraflarını içeren resimli bir kitap var – ve en önemlisi, Birkin’in doğal enerjisinin ve yarı kız yarı androjen güzelliğinin ilginç karışımı. Yaklaşık on yaş büyük olan Brigitte Bardot, dar belli ve dolgun dekoltesiyle hâlâ somurtarak Croisette’e götürülmesine izin veren bir kadın gibi görünürken, Birkin hızla fırlattığı mini bir elbiseyle arabayı kendi başına sürmeye söz vermeye daha yatkın görünüyordu. üzerinde, tabii ki ince vücudunun üzerinde sutyen olmadan (filmin galasına Gainsbourg ile şeffaf bir elbiseyle geldi).
Jane Birkin, 2021 Cannes Film Festivali’nde
Kaynak: AP
Bununla birlikte, resimler arasında her şeyden önce aile resimleri var: artık basmakalıp çekirdek aile gibi görünmeyen bir aile, daha çok geniş bir şekilde dallanmış bir ağ, bir ağ ve bir kişinin tutkularının, aşklarının, hatalarının ve sıkıntılarının sonucu. üç kızı olan kadın: 2013’te ölen fotoğrafçı Kate Barry, Charlotte Gainsbourg, Lou Doillon, ikisi de film yapımcılığı, oyunculuk, moda, yaşama sanatı sanatçıları arasında göz kamaştırıcı figürler, belki de ancak bulunabilecek bir yaşam tarzının ikonları. Paris’te var.
Her halükarda, Jane Birkin ancak Paris’te kendine geldi. Tüm büyük film yapımcılarıyla oynadı: Rivette, Godard, Varda, Resnais, Jacques Doillon. Moda evi Hermès, bir el çantasına onun adını verdi.
Jane Birkin Pazar günü 76 yaşında Paris’te öldüğünde, Emmanuel Macron bir “Fransız ikonuna” veda etti. Bir “Le Monde” eleştirmeni, sanki bunu genişletmek istercesine, Birkin’in bir ikon olduğunu yazdı, ama her şeyden önce bir şey: yaşlanmayan, ancak hayatı her zaman kendisi için yeniden keşfeden bir kadın.