BENfarklı bir şey var. Hemen hemen her müzede olduğu gibi duvarlar beyaz, zemin meşe kalaslardan yapılmış ve hala hafif kokuyor, sergi odaları ferah, yüksek ve geniş. Ancak herhangi bir yankı duymuyorsunuz. Bu, birçok müzede otomatik olarak sessiz bir manastırdaymışsınız gibi davranmanızı sağlar ve bu hafta sonu Wiesbaden'de açılan Reinhard Ernst Müzesi'nin adaşı ve kurucusu bundan hoşlanmadı. Böylece duvarlar ses emici akustik sıva ile kaplandı.
78 yaşındaki Reinhard Ernst, insanları duvara dokunmaya teşvik ediyor ve elbette duvar çok kolay bir şekilde eğiliyor. Resimlerin etrafına değil çünkü güvenli bir şekilde tutturulmaları gerektiğini söylüyor. Girişimci, beş yıllık inşaat aşamasında tekrar tekrar gecikmeler yaşanmasına rağmen özel müzesinden gözle görülür şekilde mutlu. Kendi açıklamasına göre Kovid yüzünden değil, binanın kalitesine ilişkin talepleri nedeniyle sonuçta 80 dolar civarına mal oldu. milyon euro.
Koleksiyoncu, Thomas Schütte'nin altı buçuk metre yüksekliğindeki altın renkli “Çift” heykelini gören beyaz Vermont granitinden yapılmış duvar kaplamasının köşelerinde hiçbir ek yeri bulunmadığına, bunun yerine sağlam göründüğüne dikkat çekiyor. Bu müzede ancak ikinci bakışta fark edebileceğiniz pek çok şey var.
Fumihiko Maki'nin müze mimarisi
Fuaye üzerindeki ışıklıkların aşağıdan hiçbir teknik tesisat görülmeyecek şekilde modellenmesi ve pencere akslarının karşıdaki evlerin hizalama çizgilerine tam olarak hizalanması. Bu, açılıştan iki hafta önce 95 yaşında ölen ve binada adına bir sergi açılan mimar ve Pritzker Ödülü sahibi Fumihiko Maki'nin el yazısıdır.
Wiesbaden'deki Reinhard Ernst Müzesi
Kaynak: Klaus Helbig
Mesleki nedenlerle Japonya'ya yüzlerce kez seyahat eden Ernst, koleksiyoner ve mimarın birbirini “hayatlarının yarısı boyunca” tanıdığını söylüyor. “En başından beri birbirimizi seviyorduk.” Ernst, eğer bir şey inşa etmek istiyorsa bunun Maki ile olacağına karar verdi. Ama nerede?
ayrıca oku
Firmalarının bulunduğu Limburg'da adeta müzesini inşa ediyordu. Maki bunu tamamen farklı bir şekilde de olsa zaten planlamıştı: bir heykel parkıyla birlikte manzaraya doğru. Müze şu anda Wiesbaden'deki Wilhelmstrasse'de, Hessian Devlet Müzesi'nin karşısında ve yakın zamanda otopark olarak kullanılan bir yerde bulunuyor.
“Çalışan bir bina”
Koleksiyoncu bunu en iyilerden biri olarak görüyor: Reinhardt Ernst yıllar boyunca 200 müzeye baktı ve neyi sevip neyi sevmediğini kaydetti. “Hiçbir odada desteğimiz yok. “Bu, statik açısından aşırı taleplere yol açtı” diye açıklıyor. “Benim için başka ne önemliydi? Sadece sanatıma hizmet etmeyen bir müze inşa ettiğimi.”
Sanatı, tamamı İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra yaratılmış, tamamı soyut olmak üzere 1000'e yakın eserden oluşuyor. Bu duruma nasıl geldi? Çılgın bir hikaye, eski Federal Almanya Cumhuriyeti'nden bir hikaye. 1945 yılında Westerwald'da bir işçi ve ev hanımının oğlu olarak doğan Reinhard Ernst, 1961 yılında ortaokuldan mezun oldu, ardından nakliye komisyoncusu olarak eğitimini tamamladı ve hassas dişliler konusunda bir uzmanın yanında çalıştı.
Evde sanat anlayışı yoktu ama Ernst kısa süre sonra işi nedeniyle dünyayı dolaşmaya başladı. Hatırladığı kadarıyla 1980'lerin başında bilinçli olarak ilk kez bir müzeye, Paris'teki Musée Picasso'ya gitmişti. O zamanlar otuzlu yaşlarının sonlarındaydı.
Reinhard Ernst Müzesi'ndeki serginin görünümü
Kaynak: Robert Lichtenberg
Birkaç yıl sonra Ernst'in çalıştığı şirket satılacaktı. Lojistik uzmanı kredi aldı ve iki ortakla birlikte işi kendisi devraldı; görünüşe göre başarılı bir şekilde. Zaten koleksiyon yapıyordu, ancak 2017'de Ernst iki şirketi üç haneli bir milyona sattı – ve o andan itibaren Helen Frankenthaler veya yakın zamanda ölen Frank Stella gibi soyut sanat yıldızlarının gerçekten pahalı eserlerini de satın aldı. Amerika, Almanya ve İtalya ve Japonya.
Artık bir kategori olarak “soyut” artık o kadar da önemli değil. 20. yüzyılın temsili ressamlar (bir şeyi tanımalısınız) ile temsili olmayan ressamlar (hiçbir şeyi tanımamalısınız) arasındaki acı savaşı, Fransa ile İngiltere arasındaki Yüz Yıl Savaşları kadar unutulmuş görünüyor.
Ancak Ernst'in odaklanmasının nedenleri var. Bu, koleksiyonu farklı kılıyor ama aynı zamanda kendi alanında ansiklopedik hale getiriyor; ürün yelpazesi Japon Gutai grubu ve Informel'in sanatlarından Josef Albers'e, Wolfgang Tillmans'a kadar uzanıyor. Saf renk tutkusunun biyografik nedenleri de var. Reinhard Ernst Federal Cumhuriyetin çocuğudur ve Batı Almanya 1945'ten sonra uzun süre ve sürdürülebilir bir şekilde soyut sanatla şekillenmiştir.
Hans Hartung, “T 1971-H15”, 1971
Kaynak: © VG Bild-Kunst, Bonn 2024 Fotoğraf: Borgers/Herrmann
Sonuç, bir rütbe koleksiyonudur. Bonn sanat tarihi profesörü Ernst Zuschlag, 2017 yılında Wiesbaden şehri için hazırladığı bir raporda, ABD, Almanya ve Japonya'daki temsili olmayan tüm önemli sanatçı hareketlerinin burada temsil edildiğini yazdı. bunu başarabilmektedir.
Hessen eyaletinin başkenti görsel sanatlar söz konusu olduğunda şu anda gerçek bir gelişme yaşıyor. Katharina Grosse, zemin katta ilk kez ortamın tüm olanaklarından yararlanan bir cam çalışması yarattı. Renk, ister tuval üzerinde dümdüz dursun, ister camın içine dökülsün, ister Frank Stella'nın rölyeflerindeki gibi karmaşık şekillerde odaya uzansın, aslında buradaki bağlayıcı unsurdur. Yakın zamanda ölen Amerikalıya ait dört büyük duvar heykeli yalnızca görülebiliyor; bu, Avrupa'da nadir görülen bir durum.
Bacağınızda blok oluşturmayın
Ve ilk defa tüm bunların vergi mükelleflerine hiçbir maliyeti olmayacak. Kâr amacı gütmeyen Reinhard & Sonja Ernst Vakfı, yeni inşa edilen müzeyi destekliyor ve koleksiyonun kalıcı olarak bir arada kalmasını sağlıyor. Birçok koleksiyoncunun istediği şey bu: sonsuzluk. Ancak koleksiyonları genellikle mirasçıları tarafından dört bir yana dağılıyor. Bazıları bağış olarak kamu müzelerine gidiyor, ancak genellikle uzun vadeli bakım için yerleri veya paraları yok, bu yüzden genellikle yalnızca belirli eserleri istiyorlar.
Katharina Grosse'un cam eserleri Reinhard Ernst Müzesi'ne taşınıyor
Kaynak: © VG Bild-Kunst 2024 Reinhard Ernst Müzesi Fotoğraf © Anika Dekubanowski 2023
Cömert bir jest hızla gelecek nesiller için bir yük haline gelir. Burada böyle bir şey olmamalı. Kısaca müze olarak adlandırılan mre, tamamen özel olarak finanse edilmektedir. Vakıf işletme masraflarını, kültürel çalışmaları ve sanat eğitimini kapsamaktadır. Wiesbaden şehri, mülkü ancak vatandaşların katılımı sürecinden sonra sembolik bir miktar karşılığında 99 yıllık uzun vadeli bir kiralama olarak devretti.
House'un temsili olmayan sanata odaklanmasının izleyiciler için eşiğin düşürülmesine yardımcı olacağı umuluyor. Ernst, “Bunun benim için çok yüksek olduğunu sık sık duyuyorum” diyor. “Fakat soyut sanat tam tersidir. İnsanlara hiçbir şey bilmelerine gerek olmadığını, sadece duyularını harekete geçirebileceklerini anlatmalısınız.”
Burada üçüncü taraflardan içerik bulacaksınız
Gömülü içeriğin görüntülenmesi için, kişisel verilerin iletilmesine ve işlenmesine ilişkin geri alınabilir onayınız gereklidir; çünkü gömülü içeriğin sağlayıcıları, üçüncü taraf sağlayıcılar olarak bu izni gerektirir. [In diesem Zusammenhang können auch Nutzungsprofile (u.a. auf Basis von Cookie-IDs) gebildet und angereichert werden, auch außerhalb des EWR]. Anahtarı “açık” konuma getirerek bunu kabul etmiş olursunuz (herhangi bir zamanda iptal edilebilir). Bu aynı zamanda GDPR Madde 49 (1) (a) uyarınca belirli kişisel verilerin ABD dahil üçüncü ülkelere aktarılmasına ilişkin onayınızı da içerir. Bu konuda daha fazla bilgi bulabilirsiniz. Sayfanın altındaki anahtarı ve gizliliği kullanarak onayınızı istediğiniz zaman iptal edebilirsiniz.
Kamusal alan olarak müzesinin zemin katının tamamına biletsiz girilebiliyor. Giriş genellikle on sekiz yaşına kadar ücretsizdir ve öğle yemeğinden önce öğrencilerin kendilerine ait 2.000 metrekarelik sergi alanı vardır – toplamda 9.000 sergi alanı vardır.
Onun başına gelen gençlerin başına gelmesin diye tüm bunlar ciddiyetle yapılıyor: Sanat dünyasına çok geç bir başlangıç. “Öte yandan: Hiçbir zaman geç değildir.” Bunu kişisel olarak anlayabilir – “ve şimdi de bunun böyle olduğunu kanıtlayabilir.”
Burada üçüncü taraflardan içerik bulacaksınız
Gömülü içeriğin görüntülenmesi için, kişisel verilerin iletilmesine ve işlenmesine ilişkin geri alınabilir onayınız gereklidir; çünkü gömülü içeriğin sağlayıcıları, üçüncü taraf sağlayıcılar olarak bu izni gerektirir. [In diesem Zusammenhang können auch Nutzungsprofile (u.a. auf Basis von Cookie-IDs) gebildet und angereichert werden, auch außerhalb des EWR]. Anahtarı “açık” konuma getirerek bunu kabul etmiş olursunuz (herhangi bir zamanda iptal edilebilir). Bu aynı zamanda GDPR Madde 49 (1) (a) uyarınca belirli kişisel verilerin ABD dahil üçüncü ülkelere aktarılmasına ilişkin onayınızı da içerir. Bu konuda daha fazla bilgi bulabilirsiniz. Sayfanın altındaki anahtarı ve gizliliği kullanarak onayınızı istediğiniz zaman iptal edebilirsiniz.
78 yaşındaki Reinhard Ernst, insanları duvara dokunmaya teşvik ediyor ve elbette duvar çok kolay bir şekilde eğiliyor. Resimlerin etrafına değil çünkü güvenli bir şekilde tutturulmaları gerektiğini söylüyor. Girişimci, beş yıllık inşaat aşamasında tekrar tekrar gecikmeler yaşanmasına rağmen özel müzesinden gözle görülür şekilde mutlu. Kendi açıklamasına göre Kovid yüzünden değil, binanın kalitesine ilişkin talepleri nedeniyle sonuçta 80 dolar civarına mal oldu. milyon euro.
Koleksiyoncu, Thomas Schütte'nin altı buçuk metre yüksekliğindeki altın renkli “Çift” heykelini gören beyaz Vermont granitinden yapılmış duvar kaplamasının köşelerinde hiçbir ek yeri bulunmadığına, bunun yerine sağlam göründüğüne dikkat çekiyor. Bu müzede ancak ikinci bakışta fark edebileceğiniz pek çok şey var.
Fumihiko Maki'nin müze mimarisi
Fuaye üzerindeki ışıklıkların aşağıdan hiçbir teknik tesisat görülmeyecek şekilde modellenmesi ve pencere akslarının karşıdaki evlerin hizalama çizgilerine tam olarak hizalanması. Bu, açılıştan iki hafta önce 95 yaşında ölen ve binada adına bir sergi açılan mimar ve Pritzker Ödülü sahibi Fumihiko Maki'nin el yazısıdır.
Wiesbaden'deki Reinhard Ernst Müzesi
Kaynak: Klaus Helbig
Mesleki nedenlerle Japonya'ya yüzlerce kez seyahat eden Ernst, koleksiyoner ve mimarın birbirini “hayatlarının yarısı boyunca” tanıdığını söylüyor. “En başından beri birbirimizi seviyorduk.” Ernst, eğer bir şey inşa etmek istiyorsa bunun Maki ile olacağına karar verdi. Ama nerede?
ayrıca oku
Firmalarının bulunduğu Limburg'da adeta müzesini inşa ediyordu. Maki bunu tamamen farklı bir şekilde de olsa zaten planlamıştı: bir heykel parkıyla birlikte manzaraya doğru. Müze şu anda Wiesbaden'deki Wilhelmstrasse'de, Hessian Devlet Müzesi'nin karşısında ve yakın zamanda otopark olarak kullanılan bir yerde bulunuyor.
“Çalışan bir bina”
Koleksiyoncu bunu en iyilerden biri olarak görüyor: Reinhardt Ernst yıllar boyunca 200 müzeye baktı ve neyi sevip neyi sevmediğini kaydetti. “Hiçbir odada desteğimiz yok. “Bu, statik açısından aşırı taleplere yol açtı” diye açıklıyor. “Benim için başka ne önemliydi? Sadece sanatıma hizmet etmeyen bir müze inşa ettiğimi.”
Sanatı, tamamı İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra yaratılmış, tamamı soyut olmak üzere 1000'e yakın eserden oluşuyor. Bu duruma nasıl geldi? Çılgın bir hikaye, eski Federal Almanya Cumhuriyeti'nden bir hikaye. 1945 yılında Westerwald'da bir işçi ve ev hanımının oğlu olarak doğan Reinhard Ernst, 1961 yılında ortaokuldan mezun oldu, ardından nakliye komisyoncusu olarak eğitimini tamamladı ve hassas dişliler konusunda bir uzmanın yanında çalıştı.
Evde sanat anlayışı yoktu ama Ernst kısa süre sonra işi nedeniyle dünyayı dolaşmaya başladı. Hatırladığı kadarıyla 1980'lerin başında bilinçli olarak ilk kez bir müzeye, Paris'teki Musée Picasso'ya gitmişti. O zamanlar otuzlu yaşlarının sonlarındaydı.
Reinhard Ernst Müzesi'ndeki serginin görünümü
Kaynak: Robert Lichtenberg
Birkaç yıl sonra Ernst'in çalıştığı şirket satılacaktı. Lojistik uzmanı kredi aldı ve iki ortakla birlikte işi kendisi devraldı; görünüşe göre başarılı bir şekilde. Zaten koleksiyon yapıyordu, ancak 2017'de Ernst iki şirketi üç haneli bir milyona sattı – ve o andan itibaren Helen Frankenthaler veya yakın zamanda ölen Frank Stella gibi soyut sanat yıldızlarının gerçekten pahalı eserlerini de satın aldı. Amerika, Almanya ve İtalya ve Japonya.
Artık bir kategori olarak “soyut” artık o kadar da önemli değil. 20. yüzyılın temsili ressamlar (bir şeyi tanımalısınız) ile temsili olmayan ressamlar (hiçbir şeyi tanımamalısınız) arasındaki acı savaşı, Fransa ile İngiltere arasındaki Yüz Yıl Savaşları kadar unutulmuş görünüyor.
Ancak Ernst'in odaklanmasının nedenleri var. Bu, koleksiyonu farklı kılıyor ama aynı zamanda kendi alanında ansiklopedik hale getiriyor; ürün yelpazesi Japon Gutai grubu ve Informel'in sanatlarından Josef Albers'e, Wolfgang Tillmans'a kadar uzanıyor. Saf renk tutkusunun biyografik nedenleri de var. Reinhard Ernst Federal Cumhuriyetin çocuğudur ve Batı Almanya 1945'ten sonra uzun süre ve sürdürülebilir bir şekilde soyut sanatla şekillenmiştir.
Hans Hartung, “T 1971-H15”, 1971
Kaynak: © VG Bild-Kunst, Bonn 2024 Fotoğraf: Borgers/Herrmann
Sonuç, bir rütbe koleksiyonudur. Bonn sanat tarihi profesörü Ernst Zuschlag, 2017 yılında Wiesbaden şehri için hazırladığı bir raporda, ABD, Almanya ve Japonya'daki temsili olmayan tüm önemli sanatçı hareketlerinin burada temsil edildiğini yazdı. bunu başarabilmektedir.
Hessen eyaletinin başkenti görsel sanatlar söz konusu olduğunda şu anda gerçek bir gelişme yaşıyor. Katharina Grosse, zemin katta ilk kez ortamın tüm olanaklarından yararlanan bir cam çalışması yarattı. Renk, ister tuval üzerinde dümdüz dursun, ister camın içine dökülsün, ister Frank Stella'nın rölyeflerindeki gibi karmaşık şekillerde odaya uzansın, aslında buradaki bağlayıcı unsurdur. Yakın zamanda ölen Amerikalıya ait dört büyük duvar heykeli yalnızca görülebiliyor; bu, Avrupa'da nadir görülen bir durum.
Bacağınızda blok oluşturmayın
Ve ilk defa tüm bunların vergi mükelleflerine hiçbir maliyeti olmayacak. Kâr amacı gütmeyen Reinhard & Sonja Ernst Vakfı, yeni inşa edilen müzeyi destekliyor ve koleksiyonun kalıcı olarak bir arada kalmasını sağlıyor. Birçok koleksiyoncunun istediği şey bu: sonsuzluk. Ancak koleksiyonları genellikle mirasçıları tarafından dört bir yana dağılıyor. Bazıları bağış olarak kamu müzelerine gidiyor, ancak genellikle uzun vadeli bakım için yerleri veya paraları yok, bu yüzden genellikle yalnızca belirli eserleri istiyorlar.
Katharina Grosse'un cam eserleri Reinhard Ernst Müzesi'ne taşınıyor
Kaynak: © VG Bild-Kunst 2024 Reinhard Ernst Müzesi Fotoğraf © Anika Dekubanowski 2023
Cömert bir jest hızla gelecek nesiller için bir yük haline gelir. Burada böyle bir şey olmamalı. Kısaca müze olarak adlandırılan mre, tamamen özel olarak finanse edilmektedir. Vakıf işletme masraflarını, kültürel çalışmaları ve sanat eğitimini kapsamaktadır. Wiesbaden şehri, mülkü ancak vatandaşların katılımı sürecinden sonra sembolik bir miktar karşılığında 99 yıllık uzun vadeli bir kiralama olarak devretti.
House'un temsili olmayan sanata odaklanmasının izleyiciler için eşiğin düşürülmesine yardımcı olacağı umuluyor. Ernst, “Bunun benim için çok yüksek olduğunu sık sık duyuyorum” diyor. “Fakat soyut sanat tam tersidir. İnsanlara hiçbir şey bilmelerine gerek olmadığını, sadece duyularını harekete geçirebileceklerini anlatmalısınız.”
Burada üçüncü taraflardan içerik bulacaksınız
Gömülü içeriğin görüntülenmesi için, kişisel verilerin iletilmesine ve işlenmesine ilişkin geri alınabilir onayınız gereklidir; çünkü gömülü içeriğin sağlayıcıları, üçüncü taraf sağlayıcılar olarak bu izni gerektirir. [In diesem Zusammenhang können auch Nutzungsprofile (u.a. auf Basis von Cookie-IDs) gebildet und angereichert werden, auch außerhalb des EWR]. Anahtarı “açık” konuma getirerek bunu kabul etmiş olursunuz (herhangi bir zamanda iptal edilebilir). Bu aynı zamanda GDPR Madde 49 (1) (a) uyarınca belirli kişisel verilerin ABD dahil üçüncü ülkelere aktarılmasına ilişkin onayınızı da içerir. Bu konuda daha fazla bilgi bulabilirsiniz. Sayfanın altındaki anahtarı ve gizliliği kullanarak onayınızı istediğiniz zaman iptal edebilirsiniz.
Kamusal alan olarak müzesinin zemin katının tamamına biletsiz girilebiliyor. Giriş genellikle on sekiz yaşına kadar ücretsizdir ve öğle yemeğinden önce öğrencilerin kendilerine ait 2.000 metrekarelik sergi alanı vardır – toplamda 9.000 sergi alanı vardır.
Onun başına gelen gençlerin başına gelmesin diye tüm bunlar ciddiyetle yapılıyor: Sanat dünyasına çok geç bir başlangıç. “Öte yandan: Hiçbir zaman geç değildir.” Bunu kişisel olarak anlayabilir – “ve şimdi de bunun böyle olduğunu kanıtlayabilir.”
Burada üçüncü taraflardan içerik bulacaksınız
Gömülü içeriğin görüntülenmesi için, kişisel verilerin iletilmesine ve işlenmesine ilişkin geri alınabilir onayınız gereklidir; çünkü gömülü içeriğin sağlayıcıları, üçüncü taraf sağlayıcılar olarak bu izni gerektirir. [In diesem Zusammenhang können auch Nutzungsprofile (u.a. auf Basis von Cookie-IDs) gebildet und angereichert werden, auch außerhalb des EWR]. Anahtarı “açık” konuma getirerek bunu kabul etmiş olursunuz (herhangi bir zamanda iptal edilebilir). Bu aynı zamanda GDPR Madde 49 (1) (a) uyarınca belirli kişisel verilerin ABD dahil üçüncü ülkelere aktarılmasına ilişkin onayınızı da içerir. Bu konuda daha fazla bilgi bulabilirsiniz. Sayfanın altındaki anahtarı ve gizliliği kullanarak onayınızı istediğiniz zaman iptal edebilirsiniz.