DRusya Devlet Başkanı'nın Kremlin'deki fıstık yeşili, Korint sütunlu resmi çalışma odası. Son gün hazırlıkları. Takım elbiseli bir adam telefon sistemini dezenfekte ediyor, köpek mama kabını taze yiyeceklerle dolduruyor ve imza defterini açıyor.
Tarihsel giyimli bir asker sahilde nöbet tutuyor, iktidardaki boş sandalyenin arkasında ise tüm iktidar politikacılarının bahsettiği bronz adam duruyor: Büyük Petro. Ve Berlin Devlet Operası Unter den Linden'in orkestra çukurundan yükseliyor – nehir dalgaları çağlıyor, ışık ışınları sıcak – akşamın en güzel müzik parçası: Mütevazı Mussorgsky'nin “Khovanshchina” operasının gün doğumu uvertürü.
Kabaca “Prens Khovansky'nin Domuzları” anlamına gelen “Khovanschtschina” muhtemelen sadece en tuhaf isme sahip opera değildir. Ama aynı zamanda en dramatik olmayan, depresif derecede umutsuz olanlardan biri. Başlangıçta orkestra eşliğinde, nehir üzerinde nazikçe kabaran sabah havası ve İranlı köle kızların melizmatik bir şekilde dönen dansı (burada dervişlerin öldürücü derecede çılgın bir dönüşü) dışında, bu kırılgan ve hantal partinin mutfak açısından sunabileceği hiçbir şey yok.
ayrıca oku
Mussorgsky 1881'de bu kaba, kaba tarihsel tablonun tamamlanmamış, hatta düzenlenmemiş notları yüzünden öldü. Mussorgsky'nin meslektaşı Nikolai Rimsky-Korsakov tarafından çalınmaya hazır hale getirildi, daha sonra Maurice Ravel ve Igor Stravinsky tarafından yeniden orkestrasyona tabi tutuldu ve son olarak Dmitri Shostakovich tarafından düzenlendi.
Bugün bile beş perdelik opera, devasa koro kitlesi ve güçlü erkek rolleri nedeniyle gerçekleştirilmesi zor bir opera eseri olarak karşımıza çıkıyor. Tabii ki, görünüşte önemsiz şeylere garip bir şekilde çarpıtılmış bir şekilde odaklanan, hiçbir karaktere sempati göstermeyen ve hiçbirini gerçekten geliştirmeyen eksiltili dramaturjisi nedeniyle, vizyoner, modern, modern bir yanı var. bu konuda aşırı derecede gerçeküstü.
17. yüzyılın sonunda Rusya, bir kez daha zayıf ama zalim yöneticilerin ülkesi, klan ve sınıf mücadeleleriyle yok edilmiş, kafa karıştırıcı ve sonuçta anlaşılması zor bir ülke. İşte Strelitzen ve boyarları çevreleyen, elbette çarın tahtı etrafındaki olağan, sürekli değişen komplolar, Peter'ın yaklaşan süvarileri karşısında liderleri Dossifei'nin etrafındaki fanatik, mezhep benzeri Eski İnananlar grubuyla zenginleştirildi. Sonunda iktidarı gasp eden Büyük, toplu olarak ateşe vererek intihar eder. Ve yine solan bir keman notası yok, sadece hiçliğe doğru kaybolan içi boş gonglar var.
Mussorgsky'nin “Khovanshchina” Fragmanı
Burada YouTube'dan içerik bulacaksınız
Gömülü içeriğin görüntülenmesi için, üçüncü taraf sağlayıcılar olarak gömülü içeriğin sağlayıcıları da bu izni gerektirdiğinden, kişisel verilerin iletilmesine ve işlenmesine ilişkin geri alınabilir onayınız gereklidir. [In diesem Zusammenhang können auch Nutzungsprofile (u.a. auf Basis von Cookie-IDs) gebildet und angereichert werden, auch außerhalb des EWR]. Anahtarı “açık” konuma getirerek bunu kabul etmiş olursunuz (herhangi bir zamanda iptal edilebilir). Bu aynı zamanda GDPR Madde 49 (1) (a) uyarınca belirli kişisel verilerin ABD dahil üçüncü ülkelere aktarılmasına ilişkin onayınızı da içerir. Bu konuda daha fazla bilgi bulabilirsiniz. Sayfanın altındaki anahtarı ve gizliliği kullanarak onayınızı istediğiniz zaman iptal edebilirsiniz.
Bu canavarı yapmayı gerçekten istemelisiniz – eğer yaparsanız Mussorgsky'nin hantal istasyon draması “Boris Godunov” bile bir gezinti konseri gibi görünüyor – eğer bunu yaparsanız. Çok hafife alınan bir “Khovanshchina” çok pahalı, boşa harcanan bir müzikal tiyatro sevgisi olacaktır. Lindenoper'ın görünür ve işitsel olarak programlı bir girişim olması amaçlanıyor. Özellikle dört yıl önce gerçekleşmesi gerektiği için pandemi bunu iki kez engelledi. Dört yıl sonra yapılan üçüncü denemede, Claus Guth hâlâ yönetmendir ve şef artık Simone Young'dur.
Ciddi bir şekilde rehberlik ediyor, bireysel görüntüleri ses açısından izole ediyor, bu müziğin ihtişamını ama aynı zamanda folklor hatıraları, kilise ilahileri ve çıplak terör arasındaki kaybolan boşluğunu ortaya koyuyor. Staatskapelle oyunu çekingen, disiplinli ve heyecanlı bir şekilde oynuyor.
Igor Stravinsky, Mussorgsky'nin sadece belli belirsiz amaçladığı Eski İnananların kolektif intiharının son sahnesini tamamlayarak mistik, vizyoner bir müzik parçası yaratmayı başarmış olsa da, kendinizi buraya kaptıramazsınız veya bırakamazsınız. Devlet Opera Korosu bu şarkıyı şevkle, netlikle ve yapıcı bir zekayla söylüyor. Dani Juris'in prova ettiği kolektifin nasıl hızla bu kadar uzun olmayan ama sıkıcı gecenin anlaşılmaz ana karakterleri haline geldiği.
Ukrayna savaşının gölgesinde
İncelikli ama aynı zamanda havlayan Mika Kares, bölümler halinde yanıp sönen roller arasında şiddetli Prens Chowanski'yi canlandırıyor. Najmiddin Mavlyanov keskin bir tenorla oğlu Andrei'yi canlandırıyor; Stefan Rügamer ise acımasız Prens Golitsyn'i daha da çok canlandırıyor. George Gagnidze boyar Shaklowity'ye kaba bir şekilde bağırıyor. Kadim İnançlı Dossifei rolündeki ağaç gövdesi, cevher sesi çıkaran Taras Shtonda ve dünyevi ve ilahi aşk arasında gidip gelen ve mezzosunun baştan çıkarıcı derecede sakin ve narin bir şekilde akmasına izin veren Marina Prudenskaya'nın Marfa'sı göze çarpıyor.
Nadiren icra edilen bu eserin önemli prodüksiyonları da nadirdir. Claus Guth, Berlin'de şimdi, halihazırda tasarlanmış bir yapımın şimdi patlak veren Ukrayna savaşına tepki vermesine izin verip vermeme ikilemi ile karşı karşıyaydı: eski Rusya'yı günümüzün ölümcül bir alameti olarak göstermek ya da tarihin her iki düzeyini yan yana koymak. .
Sonuç, doğru ve profesyonelce yürütülen, sonuçta tatmin edici olmayan bir girişimdir ve artık sıradan bir arşivciler topluluğu tarafından bir arada tutulmaktadır. Bu sadece her perdeden önce büyüyen Çar Peter'in boyunu ölçmekle kalmıyor, aynı zamanda tarihi bir opera tarihi televizyon ortamında, siyah bir odadaki setler arasında (sahne: Christian Schmidt), doğru kostümlerle (Ursula Kudrna) sunuyor. iki katına çıkarılmış, büyütülmüş olanlar Canlı videolar ve görüntülenen açıklayıcı metin satırları.
ayrıca oku
Ukrayna Özgürlük Orkestrası
En fazla Marina Prudenskaya gibi bir şarkıcının nefesi ve aurasıyla asla hayata geçmiyor. Geriye düne dair serin ve ayrıntılı bir bakış kaldı. Üçüncü perdede, Shaklowity'nin Rusya'ya ve onun acı kaderine dair monologuyla, Ekim Devrimi'nin film görüntüleri, devrilen Stalin heykelleri ve güncel gösteriler aniden ortaya çıkınca şimdiki zaman kendini gösteriyor.
Tarihin çarkı hepsini ezene kadar hırs ve ihanetin, aşk ve hayal kırıklığının, inanç ve kaderciliğin, prensler ve fanatiklerin hikayesi. Ve sonunda, radikallerin yangında ölmesinin ardından, düzenlenmemiş dosya, video alevleriyle çevrili boş Kremlin ofisinde yeniden kapatılıyor. Bu operayı sevemezsiniz, yalnızca ona hayran olabilirsiniz.
Tarihsel giyimli bir asker sahilde nöbet tutuyor, iktidardaki boş sandalyenin arkasında ise tüm iktidar politikacılarının bahsettiği bronz adam duruyor: Büyük Petro. Ve Berlin Devlet Operası Unter den Linden'in orkestra çukurundan yükseliyor – nehir dalgaları çağlıyor, ışık ışınları sıcak – akşamın en güzel müzik parçası: Mütevazı Mussorgsky'nin “Khovanshchina” operasının gün doğumu uvertürü.
Kabaca “Prens Khovansky'nin Domuzları” anlamına gelen “Khovanschtschina” muhtemelen sadece en tuhaf isme sahip opera değildir. Ama aynı zamanda en dramatik olmayan, depresif derecede umutsuz olanlardan biri. Başlangıçta orkestra eşliğinde, nehir üzerinde nazikçe kabaran sabah havası ve İranlı köle kızların melizmatik bir şekilde dönen dansı (burada dervişlerin öldürücü derecede çılgın bir dönüşü) dışında, bu kırılgan ve hantal partinin mutfak açısından sunabileceği hiçbir şey yok.
ayrıca oku
Mussorgsky 1881'de bu kaba, kaba tarihsel tablonun tamamlanmamış, hatta düzenlenmemiş notları yüzünden öldü. Mussorgsky'nin meslektaşı Nikolai Rimsky-Korsakov tarafından çalınmaya hazır hale getirildi, daha sonra Maurice Ravel ve Igor Stravinsky tarafından yeniden orkestrasyona tabi tutuldu ve son olarak Dmitri Shostakovich tarafından düzenlendi.
Bugün bile beş perdelik opera, devasa koro kitlesi ve güçlü erkek rolleri nedeniyle gerçekleştirilmesi zor bir opera eseri olarak karşımıza çıkıyor. Tabii ki, görünüşte önemsiz şeylere garip bir şekilde çarpıtılmış bir şekilde odaklanan, hiçbir karaktere sempati göstermeyen ve hiçbirini gerçekten geliştirmeyen eksiltili dramaturjisi nedeniyle, vizyoner, modern, modern bir yanı var. bu konuda aşırı derecede gerçeküstü.
17. yüzyılın sonunda Rusya, bir kez daha zayıf ama zalim yöneticilerin ülkesi, klan ve sınıf mücadeleleriyle yok edilmiş, kafa karıştırıcı ve sonuçta anlaşılması zor bir ülke. İşte Strelitzen ve boyarları çevreleyen, elbette çarın tahtı etrafındaki olağan, sürekli değişen komplolar, Peter'ın yaklaşan süvarileri karşısında liderleri Dossifei'nin etrafındaki fanatik, mezhep benzeri Eski İnananlar grubuyla zenginleştirildi. Sonunda iktidarı gasp eden Büyük, toplu olarak ateşe vererek intihar eder. Ve yine solan bir keman notası yok, sadece hiçliğe doğru kaybolan içi boş gonglar var.
Mussorgsky'nin “Khovanshchina” Fragmanı
Burada YouTube'dan içerik bulacaksınız
Gömülü içeriğin görüntülenmesi için, üçüncü taraf sağlayıcılar olarak gömülü içeriğin sağlayıcıları da bu izni gerektirdiğinden, kişisel verilerin iletilmesine ve işlenmesine ilişkin geri alınabilir onayınız gereklidir. [In diesem Zusammenhang können auch Nutzungsprofile (u.a. auf Basis von Cookie-IDs) gebildet und angereichert werden, auch außerhalb des EWR]. Anahtarı “açık” konuma getirerek bunu kabul etmiş olursunuz (herhangi bir zamanda iptal edilebilir). Bu aynı zamanda GDPR Madde 49 (1) (a) uyarınca belirli kişisel verilerin ABD dahil üçüncü ülkelere aktarılmasına ilişkin onayınızı da içerir. Bu konuda daha fazla bilgi bulabilirsiniz. Sayfanın altındaki anahtarı ve gizliliği kullanarak onayınızı istediğiniz zaman iptal edebilirsiniz.
Bu canavarı yapmayı gerçekten istemelisiniz – eğer yaparsanız Mussorgsky'nin hantal istasyon draması “Boris Godunov” bile bir gezinti konseri gibi görünüyor – eğer bunu yaparsanız. Çok hafife alınan bir “Khovanshchina” çok pahalı, boşa harcanan bir müzikal tiyatro sevgisi olacaktır. Lindenoper'ın görünür ve işitsel olarak programlı bir girişim olması amaçlanıyor. Özellikle dört yıl önce gerçekleşmesi gerektiği için pandemi bunu iki kez engelledi. Dört yıl sonra yapılan üçüncü denemede, Claus Guth hâlâ yönetmendir ve şef artık Simone Young'dur.
Ciddi bir şekilde rehberlik ediyor, bireysel görüntüleri ses açısından izole ediyor, bu müziğin ihtişamını ama aynı zamanda folklor hatıraları, kilise ilahileri ve çıplak terör arasındaki kaybolan boşluğunu ortaya koyuyor. Staatskapelle oyunu çekingen, disiplinli ve heyecanlı bir şekilde oynuyor.
Igor Stravinsky, Mussorgsky'nin sadece belli belirsiz amaçladığı Eski İnananların kolektif intiharının son sahnesini tamamlayarak mistik, vizyoner bir müzik parçası yaratmayı başarmış olsa da, kendinizi buraya kaptıramazsınız veya bırakamazsınız. Devlet Opera Korosu bu şarkıyı şevkle, netlikle ve yapıcı bir zekayla söylüyor. Dani Juris'in prova ettiği kolektifin nasıl hızla bu kadar uzun olmayan ama sıkıcı gecenin anlaşılmaz ana karakterleri haline geldiği.
Ukrayna savaşının gölgesinde
İncelikli ama aynı zamanda havlayan Mika Kares, bölümler halinde yanıp sönen roller arasında şiddetli Prens Chowanski'yi canlandırıyor. Najmiddin Mavlyanov keskin bir tenorla oğlu Andrei'yi canlandırıyor; Stefan Rügamer ise acımasız Prens Golitsyn'i daha da çok canlandırıyor. George Gagnidze boyar Shaklowity'ye kaba bir şekilde bağırıyor. Kadim İnançlı Dossifei rolündeki ağaç gövdesi, cevher sesi çıkaran Taras Shtonda ve dünyevi ve ilahi aşk arasında gidip gelen ve mezzosunun baştan çıkarıcı derecede sakin ve narin bir şekilde akmasına izin veren Marina Prudenskaya'nın Marfa'sı göze çarpıyor.
Nadiren icra edilen bu eserin önemli prodüksiyonları da nadirdir. Claus Guth, Berlin'de şimdi, halihazırda tasarlanmış bir yapımın şimdi patlak veren Ukrayna savaşına tepki vermesine izin verip vermeme ikilemi ile karşı karşıyaydı: eski Rusya'yı günümüzün ölümcül bir alameti olarak göstermek ya da tarihin her iki düzeyini yan yana koymak. .
Sonuç, doğru ve profesyonelce yürütülen, sonuçta tatmin edici olmayan bir girişimdir ve artık sıradan bir arşivciler topluluğu tarafından bir arada tutulmaktadır. Bu sadece her perdeden önce büyüyen Çar Peter'in boyunu ölçmekle kalmıyor, aynı zamanda tarihi bir opera tarihi televizyon ortamında, siyah bir odadaki setler arasında (sahne: Christian Schmidt), doğru kostümlerle (Ursula Kudrna) sunuyor. iki katına çıkarılmış, büyütülmüş olanlar Canlı videolar ve görüntülenen açıklayıcı metin satırları.
ayrıca oku
Ukrayna Özgürlük Orkestrası
En fazla Marina Prudenskaya gibi bir şarkıcının nefesi ve aurasıyla asla hayata geçmiyor. Geriye düne dair serin ve ayrıntılı bir bakış kaldı. Üçüncü perdede, Shaklowity'nin Rusya'ya ve onun acı kaderine dair monologuyla, Ekim Devrimi'nin film görüntüleri, devrilen Stalin heykelleri ve güncel gösteriler aniden ortaya çıkınca şimdiki zaman kendini gösteriyor.
Tarihin çarkı hepsini ezene kadar hırs ve ihanetin, aşk ve hayal kırıklığının, inanç ve kaderciliğin, prensler ve fanatiklerin hikayesi. Ve sonunda, radikallerin yangında ölmesinin ardından, düzenlenmemiş dosya, video alevleriyle çevrili boş Kremlin ofisinde yeniden kapatılıyor. Bu operayı sevemezsiniz, yalnızca ona hayran olabilirsiniz.