Sonundan kısa bir süre önce, hükümet koalisyonu Nazi soygununla başa çıkmada gerçekler yarattı. Danışma Komisyonu ele alınır. Bunun yerine, tahkim mahkemelerinden önce müzakere eder. Avusturya'nın görüşü Almanya'nın gerçekte neyin eksik olduğunu ortaya koyuyor.
En son anda, kalan trafik ışıkları koalisyon belgesinden çalışır. Ve orijinal projenin derin değişimlerinden korkmuyor. Koalisyon Anlaşması, 2021'de “özellikle Yahudi mülkiyetinden, Nazi zulmüyle ilgili kültürel varlığın geri dönüşü için danışma komisyonunu” güçlendirmeyi kabul etti. Şimdi tahkim kurulmasına akıyor.
1998'de benimsenen Washington ilkeleriyle, çok sayıda devlet Nazi sanat çizgisinin kurbanları için “adil ve adil çözümler” aramayı ve çalınan sanat eserlerini gönüllü olarak iade etmeyi kabul etti. Ahlakla kıl ve aynı zamanda biraz kendiliğinden hoş bir fikir. İsteydin. Yine de pek bir şey olmadı.
Danışma komisyonu yıllar içinde çok fazla şey yapamadı. 2017'den beri federal Anayasa Mahkemesi Hans-Jürgen belgesinin eski başkanı tarafından yönetildi. Başından beri Komisyon'un sadece iyi bir iki düzine vakada başarılı olan eleştirileri vardı. Bu nicel olarak zayıf sonucun önemli bir nedeni, komisyonun ancak hem orijinal sahiplerin torunları hem de bugün sanat eserinin bulunduğu ilgili devlet kurumları tarafından çağrılırsa aktif hale gelebileceği kısıtlamasıdır. Bu noktada, danışma komisyonunun arabuluculuğu genellikle önceden başarısız oldu.
İade için yasal düzenleme yok
Müzeler Washington ilkelerinin taleplerini neredeyse uykulu, iade müzakereleri yavaştı. Değerli sanat eserlerini koleksiyonlardan çıkarmanın ilgisi düşüktü, eski sahiplerin bağımsız arayışı yorucu. Geri dönüş müzakereleri zordu (ve kuma nadiren değil), çünkü Nazi yasasının diğer yönlerinin aksine, yırtıcı sanatın Almanya'da iade edilmesi için hala yasal bir düzenleme yok. Ancak on yıl önce Gurlitt koleksiyonunun bulunması sırasında, konu siyasi tartışmanın merkezindeydi. Özellikle eyalet müzeleri baskı altına girdi, ancak yasal durum eksikliğinin yararlı olmaktan başka bir şey olduğu ortaya çıktı.
Federal Hükümet, Ülkeler, Yahudi İddialar Konferansı ve Almanya'daki Merkez Konseyi tarafından sunulan taslak artık Magdeburg'da Alman Kültürel Miras Less Merkezi'nde bir tahkim kurmak için kabine geçtiğine göre, Danışma Komisyonu zaten işlendikten sonra Devam eden uygulamalar eski. Gereksiz, çünkü bireysel zayıf noktalar kolayca işlenirdi.
Şimdiye kadar, kültürel varlıkların geri dönüşü hakkındaki farklılıklar konusunda yasal, etik, kültürel ve tarihsel uzmanlığa sahip on gönüllü komitesi. Ancak, Washington ilkelerine dayanan amaçlanan adil ve adil anlaşma yasal olarak bağlayıcı değildir. Genellikle dikkatli bir şekilde geliştirilen, genellikle avukatlar ve ilgili uzmanlarla işbirliği içinde olan bilgi, ancak bir öneri izlenebilir. Danışma komisyonunun aktif gücü bu nedenle her zaman sağlam bir yumruk olmadan yatırımı açısından idi. Aşil topuğunuz: Her iki taraftan işe alınması gereken emir.
Koalisyon anlaşması ve yetersizlikler, danışma komisyonunun daha kesin ve daha ciddi bir görüşünü önermişti. Kültür ve medya sektöründe mevzuat daha fazla geliştirmek zorunda olan Federal Hükümet Kültür ve Medya Komiseri (BKM) Claudia Roth, ilgili bir araştırma projesini başlattı. Sonuç, çok kapsamlı, titiz ve küçük ölçekli bir kurallar kümesidir. Ancak, danışma komisyonunu güçlendirmek değil, tahkim oluşturmak. Tepkiler aynı rıza, anlayış eksikliği ve reddetme, kuvvetli öfke arasında salındı.
Oybirliğiyle, sadece bir taraf tahkim mahkemesine giderse yeterli olduğunu memnuniyetle karşıladı. Daha kesin bir şekilde bakarsanız, hem kurban partisi hem de bir sanat eserinin mevcut sahipleri önce arabuluculuk tarihi için buluşmak zorunda kalır. Başvuru sahipleriyle herhangi bir anlaşmaya varılmamışsa, kamu kurumları tahkim mahkemesine gitmelidir.
Davacılar dezavantajlı mı?
Tahkim Mahkemesi'nden önce kendilerini bulmak ve ifade etmek zorunda olan kurbanların torunları için zorlaşıyor. Bu, tarihsel arka plana ve o sırada birçok kaçış ve göç hareketine karşı hakim olamaz. Genel olarak, aşağıdakiler geçerlidir: Bir tazminat için geri çekilme, el koyma veya acil satış kanıtı gereklidir. Davacılar tarafından sağlanmalı ve tahkim mahkemesi tarafından kontrol edilmelidir.
Maddi değerlendirme ve değerlendirme kuralları, devlet idari organları tarafından tek taraflı olarak belirlenecektir. Bu, Hans-Jürgen kağıdı tarafından politik olarak uygunsuz ve adil ve tarafsız bir tahkim süreci fikrinin ihlali olarak eleştiriliyor. Bu tür kurallar demokratik olarak meşrulaştırılmayacak, ancak davacıyı dezavantaj sağlayabilecek idari olarak “yumuşak yasa” oluşturulacaktı. Papier, tahkim mahkemesinin nasıl oluşturulduğu da belirsiz. Bu durum devlet tarafından da yapılırsa, prosedürün tarafsızlığı ve bağımsızlığı sorgulanacaktır.
Katılımcılar lehine katılım istenen prosedür üzerinde durur. Yahudi tarafının ilgili temsilcilerinin öfkesi harika. Kuralları bir kez daha faillerin ülkesi tarafından oktoyize edilen bürokratik bir aparatın kurulması gerektiğini kınıyorlar.
Sonuçta şu anda uygulanacak talihsiz bir tasarım. Tahkim Mahkemesinin prosedür düzen ve karar verme süreçleri hakkında sorular hala belirsizdir. Sadece seçimlerden sonra bir kararın alınması gerektiği için avukatlar ve tarihçiler tarafından değil – ve etkilenenlerin temsilcileri ile, avukatlar ve tarihçilerle, bol miktarda hasta seçilmiş ve benzeri görülmemiş bir taslak fabrikaya konulmadan önce görüşüldü. Bunun yerine, Hoppla Hopp tasarımı dolaptan kilitlendi. Mağdur tarafında minimum şeffaflık ve dengeleme takdiri dikkate alınmadı. Bir koalisyonun orijinal anlaşmasının yerine getirilmesi, seçimden sonra artık var olmaması gereken daha önemli görünüyordu.
Sınırlama reformlanmalı
Aslında ve bu gerçek bir sorundur-Nazi diktatörlüğü sırasında çalınan veya Yahudilere bastırılan sanat eserlerinin iadesi için gereksinimler. Nazi soygunu ile bağlantılı olarak sınırlamalar ve miras tüzüğü yeniden düzenlenmelidir. Şu anda, Nazi soygununa ait kimse yayınlamak zorunda kalamaz. Bu nedenle, çok maliyetli, araştırılmış bir tahkim mahkemesinin aktif gücü neredeyse önemsizdir. Eğer karar verebilseydin – gerçekten ne konuşuyor? – Bir iade yasası benimsemek için, herhangi bir türden komisyon ve tahkim yemekleri olmadan kolayca yapabilir.
Stephan Klingen, Merkez Sanat Tarihi Enstitüsü'nde uzun zaman uzmanı ve Münih Müzayede Evi Ketterer'deki Provenance Araştırma Departmanı Danışmanı, “Tipik bir Alman bürokratik canavarın tahkim kurma planlarıyla doğduğundan korkuyor. Muhtemelen Avusturya'da uygulandığı gibi, muhtemelen bir iade yasasının yaratıldığı iddia edilen bir başka pahalı canavar. ”
1998 gibi erken bir tarihte, Avusturya hükümeti bir sanat dönüşü yasasını geçti. Provenans araştırma komisyonu yasal olarak sabitlendi. Federal müzelerin ve koleksiyonların stoklarını sistematik olarak araştırır, ancak özel koleksiyonlar yoktur. Çekilen veya çalınan sanat eserleri kaydedilir. Araştırma ve incelemeden sonra, komisyon sonuçları ART geri dönüşüne sunar.
Mağdur tarafındaki kanıt yükü üzerinde açılamayan ve bunun üstünde tamamen bağımsız olarak çalışabilen örnek bir süreç. Çünkü ancak iade kararından sonra geri dönen hakların belirlenmesi ve ardından tazminatın kendisidir. Nazi soygunu ile bağlantılı bir sınırlama tüzüğünün, Avusturya yasalarına göre hariç tutulması, Nazi hastalıklarının kurbanları ve yasal bireysel davaların torunlarıyla empati kuran bir ulus imajına uyuyor.
En son anda, kalan trafik ışıkları koalisyon belgesinden çalışır. Ve orijinal projenin derin değişimlerinden korkmuyor. Koalisyon Anlaşması, 2021'de “özellikle Yahudi mülkiyetinden, Nazi zulmüyle ilgili kültürel varlığın geri dönüşü için danışma komisyonunu” güçlendirmeyi kabul etti. Şimdi tahkim kurulmasına akıyor.
1998'de benimsenen Washington ilkeleriyle, çok sayıda devlet Nazi sanat çizgisinin kurbanları için “adil ve adil çözümler” aramayı ve çalınan sanat eserlerini gönüllü olarak iade etmeyi kabul etti. Ahlakla kıl ve aynı zamanda biraz kendiliğinden hoş bir fikir. İsteydin. Yine de pek bir şey olmadı.
Danışma komisyonu yıllar içinde çok fazla şey yapamadı. 2017'den beri federal Anayasa Mahkemesi Hans-Jürgen belgesinin eski başkanı tarafından yönetildi. Başından beri Komisyon'un sadece iyi bir iki düzine vakada başarılı olan eleştirileri vardı. Bu nicel olarak zayıf sonucun önemli bir nedeni, komisyonun ancak hem orijinal sahiplerin torunları hem de bugün sanat eserinin bulunduğu ilgili devlet kurumları tarafından çağrılırsa aktif hale gelebileceği kısıtlamasıdır. Bu noktada, danışma komisyonunun arabuluculuğu genellikle önceden başarısız oldu.
İade için yasal düzenleme yok
Müzeler Washington ilkelerinin taleplerini neredeyse uykulu, iade müzakereleri yavaştı. Değerli sanat eserlerini koleksiyonlardan çıkarmanın ilgisi düşüktü, eski sahiplerin bağımsız arayışı yorucu. Geri dönüş müzakereleri zordu (ve kuma nadiren değil), çünkü Nazi yasasının diğer yönlerinin aksine, yırtıcı sanatın Almanya'da iade edilmesi için hala yasal bir düzenleme yok. Ancak on yıl önce Gurlitt koleksiyonunun bulunması sırasında, konu siyasi tartışmanın merkezindeydi. Özellikle eyalet müzeleri baskı altına girdi, ancak yasal durum eksikliğinin yararlı olmaktan başka bir şey olduğu ortaya çıktı.
Federal Hükümet, Ülkeler, Yahudi İddialar Konferansı ve Almanya'daki Merkez Konseyi tarafından sunulan taslak artık Magdeburg'da Alman Kültürel Miras Less Merkezi'nde bir tahkim kurmak için kabine geçtiğine göre, Danışma Komisyonu zaten işlendikten sonra Devam eden uygulamalar eski. Gereksiz, çünkü bireysel zayıf noktalar kolayca işlenirdi.
Şimdiye kadar, kültürel varlıkların geri dönüşü hakkındaki farklılıklar konusunda yasal, etik, kültürel ve tarihsel uzmanlığa sahip on gönüllü komitesi. Ancak, Washington ilkelerine dayanan amaçlanan adil ve adil anlaşma yasal olarak bağlayıcı değildir. Genellikle dikkatli bir şekilde geliştirilen, genellikle avukatlar ve ilgili uzmanlarla işbirliği içinde olan bilgi, ancak bir öneri izlenebilir. Danışma komisyonunun aktif gücü bu nedenle her zaman sağlam bir yumruk olmadan yatırımı açısından idi. Aşil topuğunuz: Her iki taraftan işe alınması gereken emir.
Koalisyon anlaşması ve yetersizlikler, danışma komisyonunun daha kesin ve daha ciddi bir görüşünü önermişti. Kültür ve medya sektöründe mevzuat daha fazla geliştirmek zorunda olan Federal Hükümet Kültür ve Medya Komiseri (BKM) Claudia Roth, ilgili bir araştırma projesini başlattı. Sonuç, çok kapsamlı, titiz ve küçük ölçekli bir kurallar kümesidir. Ancak, danışma komisyonunu güçlendirmek değil, tahkim oluşturmak. Tepkiler aynı rıza, anlayış eksikliği ve reddetme, kuvvetli öfke arasında salındı.
Oybirliğiyle, sadece bir taraf tahkim mahkemesine giderse yeterli olduğunu memnuniyetle karşıladı. Daha kesin bir şekilde bakarsanız, hem kurban partisi hem de bir sanat eserinin mevcut sahipleri önce arabuluculuk tarihi için buluşmak zorunda kalır. Başvuru sahipleriyle herhangi bir anlaşmaya varılmamışsa, kamu kurumları tahkim mahkemesine gitmelidir.
Davacılar dezavantajlı mı?
Tahkim Mahkemesi'nden önce kendilerini bulmak ve ifade etmek zorunda olan kurbanların torunları için zorlaşıyor. Bu, tarihsel arka plana ve o sırada birçok kaçış ve göç hareketine karşı hakim olamaz. Genel olarak, aşağıdakiler geçerlidir: Bir tazminat için geri çekilme, el koyma veya acil satış kanıtı gereklidir. Davacılar tarafından sağlanmalı ve tahkim mahkemesi tarafından kontrol edilmelidir.
Maddi değerlendirme ve değerlendirme kuralları, devlet idari organları tarafından tek taraflı olarak belirlenecektir. Bu, Hans-Jürgen kağıdı tarafından politik olarak uygunsuz ve adil ve tarafsız bir tahkim süreci fikrinin ihlali olarak eleştiriliyor. Bu tür kurallar demokratik olarak meşrulaştırılmayacak, ancak davacıyı dezavantaj sağlayabilecek idari olarak “yumuşak yasa” oluşturulacaktı. Papier, tahkim mahkemesinin nasıl oluşturulduğu da belirsiz. Bu durum devlet tarafından da yapılırsa, prosedürün tarafsızlığı ve bağımsızlığı sorgulanacaktır.
Katılımcılar lehine katılım istenen prosedür üzerinde durur. Yahudi tarafının ilgili temsilcilerinin öfkesi harika. Kuralları bir kez daha faillerin ülkesi tarafından oktoyize edilen bürokratik bir aparatın kurulması gerektiğini kınıyorlar.
Sonuçta şu anda uygulanacak talihsiz bir tasarım. Tahkim Mahkemesinin prosedür düzen ve karar verme süreçleri hakkında sorular hala belirsizdir. Sadece seçimlerden sonra bir kararın alınması gerektiği için avukatlar ve tarihçiler tarafından değil – ve etkilenenlerin temsilcileri ile, avukatlar ve tarihçilerle, bol miktarda hasta seçilmiş ve benzeri görülmemiş bir taslak fabrikaya konulmadan önce görüşüldü. Bunun yerine, Hoppla Hopp tasarımı dolaptan kilitlendi. Mağdur tarafında minimum şeffaflık ve dengeleme takdiri dikkate alınmadı. Bir koalisyonun orijinal anlaşmasının yerine getirilmesi, seçimden sonra artık var olmaması gereken daha önemli görünüyordu.
Sınırlama reformlanmalı
Aslında ve bu gerçek bir sorundur-Nazi diktatörlüğü sırasında çalınan veya Yahudilere bastırılan sanat eserlerinin iadesi için gereksinimler. Nazi soygunu ile bağlantılı olarak sınırlamalar ve miras tüzüğü yeniden düzenlenmelidir. Şu anda, Nazi soygununa ait kimse yayınlamak zorunda kalamaz. Bu nedenle, çok maliyetli, araştırılmış bir tahkim mahkemesinin aktif gücü neredeyse önemsizdir. Eğer karar verebilseydin – gerçekten ne konuşuyor? – Bir iade yasası benimsemek için, herhangi bir türden komisyon ve tahkim yemekleri olmadan kolayca yapabilir.
Stephan Klingen, Merkez Sanat Tarihi Enstitüsü'nde uzun zaman uzmanı ve Münih Müzayede Evi Ketterer'deki Provenance Araştırma Departmanı Danışmanı, “Tipik bir Alman bürokratik canavarın tahkim kurma planlarıyla doğduğundan korkuyor. Muhtemelen Avusturya'da uygulandığı gibi, muhtemelen bir iade yasasının yaratıldığı iddia edilen bir başka pahalı canavar. ”
1998 gibi erken bir tarihte, Avusturya hükümeti bir sanat dönüşü yasasını geçti. Provenans araştırma komisyonu yasal olarak sabitlendi. Federal müzelerin ve koleksiyonların stoklarını sistematik olarak araştırır, ancak özel koleksiyonlar yoktur. Çekilen veya çalınan sanat eserleri kaydedilir. Araştırma ve incelemeden sonra, komisyon sonuçları ART geri dönüşüne sunar.
Mağdur tarafındaki kanıt yükü üzerinde açılamayan ve bunun üstünde tamamen bağımsız olarak çalışabilen örnek bir süreç. Çünkü ancak iade kararından sonra geri dönen hakların belirlenmesi ve ardından tazminatın kendisidir. Nazi soygunu ile bağlantılı bir sınırlama tüzüğünün, Avusturya yasalarına göre hariç tutulması, Nazi hastalıklarının kurbanları ve yasal bireysel davaların torunlarıyla empati kuran bir ulus imajına uyuyor.