eSon Berlinale'nin oldukça endişe verici pek çok olgusundan biri, günümüzün zaten sorunlu dünyasının yeterli olmadığı tuhaf film birikimiydi. Astronotlar uzaylı istilasından bahsettiler ve kayboldular.
Ve vücut yiyenlerle, uzayın enginliğinden ve gelecekten insan bedenlerini ele geçiren varlıklarla ilgili o kadar çok hikaye vardı ki, bir noktada sinemada yanınızda kimin oturduğundan artık o kadar emin olamıyordunuz. Ve onu canlı olarak ve girdiğiniz kişi olarak bırakıp bırakmayacağınızı.
Uzay ve yakın gelecek aslında hikayeler için tamamen gereksizdi; burası ile Betelgeuse arasında ağırlıksız bir yerde geçen hikayelerin daha iyi görünmesi dışında. Bu, elbette, türün marka çekirdeğini oluşturur; bu, genellikle anlık ve umutsuz gerçek gerçeklikle ilgili benzetmelerin yalnızca bir yansıtma yüzeyidir. Mutlaka uzaya ve köşeden geleceğe taşınması gerekmiyordu.
ayrıca oku
Bunlar, Jüpiter'in hemen öncesinde bir nebulanın kenarında değil, Rügen'de çekilen, Pazar akşamı halka açık Herzkino sinemasına oldukça iyi uyum sağlayacak olan yalnızlık çalışmaları ve samimi ilişki hikayeleriydi. Politika yoktu. Ve gerçekte yaratıldığı yerde (orijinalinde) – Jaroslav Kalfar'ın bir romanından uyarlanan, Adam Sandler ve Carey Mulligan'ın rol aldığı Netflix kalp filmi “Spaceman”de olduğu gibi – edebiyat ile edebiyat arasındaki dönüşümsel geçiş rüyasının genişliğinde ortadan kayboldu. sinema izin verdi.
Berlinale'nin geleceğiyle (aslında Berlinale'nin geleceği) ilgili en sorunlu şey, o kadar sıkıcı görünmesi ve hissettirmesiydi ki sonunda insanlar artık bundan gerçekten keyif almıyordu.
Bu da bizi nihayet “Sinyal”e getiriyor. Bu, ayı vizyonu filmlerinde kaybolan tüm temaları ve hikayeleri bir araya getiren yeni bir Netflix dizisidir. Ve tek sonucun bir tür zeytin yeşili, yumuşak tadı olan tür karışımı bir smoothie olacağını bilerek, bayat bir beklenti duygusuyla bu işe giriyorsunuz.
Mısır tarlasından kaçış: Florian David Fitz ve Yuna Bennett
Kaynak: Netflix/Anika Molnar
Kayıp ve sevgiyle ilgili, uzaylılar ve astronotlarla ilgili, insanlığın geleceği ve bunun için ödenmesi gereken bedelle ilgili. Politika bile yapılıyor, komplo teorileri büyük ikramiyeyi vuruyor.
Ve bayatlama hissini kesinlikle güçlendiren bilim kurgu gizem serisi de Almanya'dan geliyor. Z Kuşağı ebeveynlerinin bile hatırlamakta zorlandığı siyah beyaz dizi “Starship Orion”dan bu yana böyle bir şey yaşanmamış gibi. Çünkü cesaret yoktu, para yoktu, ya da her ikisi de yoktu.
Burada üçüncü taraflardan içerik bulacaksınız
Gömülü içeriğin görüntülenmesi için, üçüncü taraf sağlayıcılar olarak gömülü içeriğin sağlayıcıları bu izni gerektirdiğinden, kişisel verilerin iletilmesi ve işlenmesine ilişkin geri alınabilir onayınız gereklidir. [In diesem Zusammenhang können auch Nutzungsprofile (u.a. auf Basis von Cookie-IDs) gebildet und angereichert werden, auch außerhalb des EWR]. Anahtarı “açık” konuma getirerek bunu kabul etmiş olursunuz (herhangi bir zamanda iptal edilebilir). Bu aynı zamanda GDPR Madde 49 (1) (a) uyarınca belirli kişisel verilerin ABD dahil üçüncü ülkelere aktarılmasına ilişkin onayınızı da içerir. Bu konuda daha fazla bilgi bulabilirsiniz. Sayfanın altındaki anahtarı ve gizliliği kullanarak onayınızı istediğiniz zaman iptal edebilirsiniz.
“Sinyal” ile bunların hepsi görünüşe göre yeterli miktarda mevcuttu. Bu da -tüm Alman bilimkurgu filmi şüphecilerine güvence vermek gerekirse- en azından, dar kesimli olduğu kadar geniş de olan dört bölümlük serinin, çok daha pahalı yapımlarla görseller alanında karşılaştırma yapmaktan çekinmesine gerek olmadığı anlamına geliyor. sinema.
Ve bilmenize bile gerek olmayan hikaye, başlangıçta bir benzetme olarak tasarlanmıştı, mülteci krizi ve dünyada yavaş yavaş ortaya çıkan karşılama kültürü hakkında bir benzetme – hikaye resimlerle örtüşüyor.
Bunu, orijinal bir Alman Rama ailesi olan Paula, Sven ve Charlie'nin özellikle oynamayı sevdiği ve sağır Charlie'nin, aslında yaklaşık dokuz yaşındaki Carlotta'nın, anne Paula'nın hoşlanmadığı için kazandığı masa oyunu gibi hayal etmelisiniz. onun kazanmak için ne kadar sinsi düşünmesi gerektiğini hayal edebiliyor. Oyunun adı “Tavşan ve Tilki”. Bu, tavşanın hayatta kalmanın tek yolu olarak kancayı takmakla ilgilidir. “Sinyal”de tavşanların kim olduğu nispeten hızlı bir şekilde netleşiyor. Tilkilerle ilgili durum oldukça kafa karıştırıcıdır.
ayrıca oku
ARD serisi “Oderbruch”
Bu yüzden. Charlie küçük ama zekidir, Sven bir tarih öğretmenidir, yumuşak bir yün ceketle birlikte beyzbol şapkası takmayı sever ve şu anda yalnızca Florian David Fitz'in oynayabileceği (aynı zamanda senaryoyu da birlikte yazan) zeki, sevimli bir babadır. Paula bir astronottur. Bir buçuk paket fal kurabiyesinden daha ılımlı bir bilgelik söyleyen, hayırsever bir Nobel Ödülü sahibi (mikrokredi gurusu Muhammed Yunus'un bir tür Hintli kız kardeşi) tarafından bir ISS misyonuna satın alındı; bu da onu elbette çok şüpheci kılıyor.
Resmi plana göre, Paula'nın ISS üzerinde hücrelerin, özellikle de işitsel hücrelerin ölümünün nasıl durdurulacağını ve hatta tersine çevrileceğini araştırması gerekiyor; bu elbette tamamen özverili değil çünkü Charlie'ye yardımcı olabilir.
Bu arada mutlaka “Sinyal” vermeniz gereken dört saat; duymak, dinlemek, duyduğunuzu anlamak, göndermek ve almakla ilgilidir.
Tavşan ve tilki
Her halükarda Paula uzayın uzak noktalarından bir şey alıyor. Dünyanın radyo gölgesinde. O alıyor. Ve sonra geri döner, Şili'deki Atacama Çölü'ne iner, her şey neredeyse ters gider çünkü asla uzaya gitmemesi gereken psikotik Paula, görünüşe göre dünya atmosferine girdiği anda bir tıkanıklık yaşar ve İniş paraşütleri açılmak zorunda kalır. .
Dünyaya varır varmaz, Sven'le telefonda konuşuyor – daha da önemlisi, Sven'in, arama yapmaktan başka neredeyse hiçbir şey yapamayacağınız eski bir cep telefonu var – bilmecelerle konuşuyor, tavşan ve tilkiden bahsediyor ve tabii ki dinleniliyor. Bir gün sonra, onu Şili'den evine götürmesi gereken uçağın radardan kaybolması nedeniyle öldü. 180 kişi ölüyor.
Nadine Gottmann, Kim Zimmermann ve Florian David Fitz, senaryolarında oynadıkları mekan, zaman ve konu seviyelerinin şaşırtıcı derecede mükemmel bir şekilde, her zaman doğru anda ve her şey şişirilmiş ve inşa edilmiş gibi görünmeden hemen önce hedefine ulaşmasını sağladılar. “Sinyal”, örnek olacak şekilde sürekli yeniden bir araya getirilen, gerçek, gerçek görüntüsü ancak en sonunda ortaya çıkan bir kaleydoskopa bakış gibidir.
ayrıca oku
Anlatı ekonomisi sizi düpedüz mutlu edebilir. Hele de “Sinyal”in yankılandığı felsefi ve tarihsel açıdan engin mekânlarda hava hiç soğumadığı için. Çünkü Paula, Sven, Charlie, Peri Baumeister, Florian David Fitz ve harika Yuna Bennett'ten inanılmaz bir sıcaklık geliyor.
Oyuncu kadrosunda oldukça büyük bir yıldız sistemi onun etrafında dönüyor: Katharina Thalbach, Meret Becker, Uwe Preuss, Katharina Schüttler. Ve hepsi genellikle kalan az zamanı ince karakter çalışmaları için kullanıyor.
Hiçbir şey için “Sinyal”i suçlayamazsınız. Herkesin hızla uzay istasyonundan dışarı iteceği ABD'li bir astronotun karikatürü değil. Birkaç açıklayıcı diyalog ve cümle değil (“Sonunda her şey yoluna girecek ve eğer iyi değilse, o zaman bu son değildir” – Oscar Wilde). Gerçekte var olan mesaj bile değil.
Orada kimse var mı? Yuna Bennett Charlie rolünde
Kaynak: Netflix/Anika Molnar
Bunun Voyager'la alakası var. Ve Voyager'ın Soğuk Savaş'tan güneş sisteminin umarım daha barışçıl olan ucuna kadar uzaktaki varlıklara götürmesi gereken altın plakla. Saygılarımızla, Rusça, İngilizce ve Almanca, Edda Moser'in Gecenin Kraliçesi aryası ve diğer her türlü kültürel ve bilimsel başarı kanıtıyla birlikte. Savaş zamanlarından kalma barışçıl bir bildiri.
Bizim mutlu, güzel yaratıklar, uzaylılar olduğumuzu düşünürlerdi. Şimdi bu çılgınlığa gelip bize ulaşsalar ne olur? Kim bilir. Adı “Merhaba” olması gereken dört bölüm sonunda şüphelenmeye başlıyorsunuz.
Ve vücut yiyenlerle, uzayın enginliğinden ve gelecekten insan bedenlerini ele geçiren varlıklarla ilgili o kadar çok hikaye vardı ki, bir noktada sinemada yanınızda kimin oturduğundan artık o kadar emin olamıyordunuz. Ve onu canlı olarak ve girdiğiniz kişi olarak bırakıp bırakmayacağınızı.
Uzay ve yakın gelecek aslında hikayeler için tamamen gereksizdi; burası ile Betelgeuse arasında ağırlıksız bir yerde geçen hikayelerin daha iyi görünmesi dışında. Bu, elbette, türün marka çekirdeğini oluşturur; bu, genellikle anlık ve umutsuz gerçek gerçeklikle ilgili benzetmelerin yalnızca bir yansıtma yüzeyidir. Mutlaka uzaya ve köşeden geleceğe taşınması gerekmiyordu.
ayrıca oku
Bunlar, Jüpiter'in hemen öncesinde bir nebulanın kenarında değil, Rügen'de çekilen, Pazar akşamı halka açık Herzkino sinemasına oldukça iyi uyum sağlayacak olan yalnızlık çalışmaları ve samimi ilişki hikayeleriydi. Politika yoktu. Ve gerçekte yaratıldığı yerde (orijinalinde) – Jaroslav Kalfar'ın bir romanından uyarlanan, Adam Sandler ve Carey Mulligan'ın rol aldığı Netflix kalp filmi “Spaceman”de olduğu gibi – edebiyat ile edebiyat arasındaki dönüşümsel geçiş rüyasının genişliğinde ortadan kayboldu. sinema izin verdi.
Berlinale'nin geleceğiyle (aslında Berlinale'nin geleceği) ilgili en sorunlu şey, o kadar sıkıcı görünmesi ve hissettirmesiydi ki sonunda insanlar artık bundan gerçekten keyif almıyordu.
Bu da bizi nihayet “Sinyal”e getiriyor. Bu, ayı vizyonu filmlerinde kaybolan tüm temaları ve hikayeleri bir araya getiren yeni bir Netflix dizisidir. Ve tek sonucun bir tür zeytin yeşili, yumuşak tadı olan tür karışımı bir smoothie olacağını bilerek, bayat bir beklenti duygusuyla bu işe giriyorsunuz.
Mısır tarlasından kaçış: Florian David Fitz ve Yuna Bennett
Kaynak: Netflix/Anika Molnar
Kayıp ve sevgiyle ilgili, uzaylılar ve astronotlarla ilgili, insanlığın geleceği ve bunun için ödenmesi gereken bedelle ilgili. Politika bile yapılıyor, komplo teorileri büyük ikramiyeyi vuruyor.
Ve bayatlama hissini kesinlikle güçlendiren bilim kurgu gizem serisi de Almanya'dan geliyor. Z Kuşağı ebeveynlerinin bile hatırlamakta zorlandığı siyah beyaz dizi “Starship Orion”dan bu yana böyle bir şey yaşanmamış gibi. Çünkü cesaret yoktu, para yoktu, ya da her ikisi de yoktu.
Burada üçüncü taraflardan içerik bulacaksınız
Gömülü içeriğin görüntülenmesi için, üçüncü taraf sağlayıcılar olarak gömülü içeriğin sağlayıcıları bu izni gerektirdiğinden, kişisel verilerin iletilmesi ve işlenmesine ilişkin geri alınabilir onayınız gereklidir. [In diesem Zusammenhang können auch Nutzungsprofile (u.a. auf Basis von Cookie-IDs) gebildet und angereichert werden, auch außerhalb des EWR]. Anahtarı “açık” konuma getirerek bunu kabul etmiş olursunuz (herhangi bir zamanda iptal edilebilir). Bu aynı zamanda GDPR Madde 49 (1) (a) uyarınca belirli kişisel verilerin ABD dahil üçüncü ülkelere aktarılmasına ilişkin onayınızı da içerir. Bu konuda daha fazla bilgi bulabilirsiniz. Sayfanın altındaki anahtarı ve gizliliği kullanarak onayınızı istediğiniz zaman iptal edebilirsiniz.
“Sinyal” ile bunların hepsi görünüşe göre yeterli miktarda mevcuttu. Bu da -tüm Alman bilimkurgu filmi şüphecilerine güvence vermek gerekirse- en azından, dar kesimli olduğu kadar geniş de olan dört bölümlük serinin, çok daha pahalı yapımlarla görseller alanında karşılaştırma yapmaktan çekinmesine gerek olmadığı anlamına geliyor. sinema.
Ve bilmenize bile gerek olmayan hikaye, başlangıçta bir benzetme olarak tasarlanmıştı, mülteci krizi ve dünyada yavaş yavaş ortaya çıkan karşılama kültürü hakkında bir benzetme – hikaye resimlerle örtüşüyor.
Bunu, orijinal bir Alman Rama ailesi olan Paula, Sven ve Charlie'nin özellikle oynamayı sevdiği ve sağır Charlie'nin, aslında yaklaşık dokuz yaşındaki Carlotta'nın, anne Paula'nın hoşlanmadığı için kazandığı masa oyunu gibi hayal etmelisiniz. onun kazanmak için ne kadar sinsi düşünmesi gerektiğini hayal edebiliyor. Oyunun adı “Tavşan ve Tilki”. Bu, tavşanın hayatta kalmanın tek yolu olarak kancayı takmakla ilgilidir. “Sinyal”de tavşanların kim olduğu nispeten hızlı bir şekilde netleşiyor. Tilkilerle ilgili durum oldukça kafa karıştırıcıdır.
ayrıca oku
ARD serisi “Oderbruch”
Bu yüzden. Charlie küçük ama zekidir, Sven bir tarih öğretmenidir, yumuşak bir yün ceketle birlikte beyzbol şapkası takmayı sever ve şu anda yalnızca Florian David Fitz'in oynayabileceği (aynı zamanda senaryoyu da birlikte yazan) zeki, sevimli bir babadır. Paula bir astronottur. Bir buçuk paket fal kurabiyesinden daha ılımlı bir bilgelik söyleyen, hayırsever bir Nobel Ödülü sahibi (mikrokredi gurusu Muhammed Yunus'un bir tür Hintli kız kardeşi) tarafından bir ISS misyonuna satın alındı; bu da onu elbette çok şüpheci kılıyor.
Resmi plana göre, Paula'nın ISS üzerinde hücrelerin, özellikle de işitsel hücrelerin ölümünün nasıl durdurulacağını ve hatta tersine çevrileceğini araştırması gerekiyor; bu elbette tamamen özverili değil çünkü Charlie'ye yardımcı olabilir.
Bu arada mutlaka “Sinyal” vermeniz gereken dört saat; duymak, dinlemek, duyduğunuzu anlamak, göndermek ve almakla ilgilidir.
Tavşan ve tilki
Her halükarda Paula uzayın uzak noktalarından bir şey alıyor. Dünyanın radyo gölgesinde. O alıyor. Ve sonra geri döner, Şili'deki Atacama Çölü'ne iner, her şey neredeyse ters gider çünkü asla uzaya gitmemesi gereken psikotik Paula, görünüşe göre dünya atmosferine girdiği anda bir tıkanıklık yaşar ve İniş paraşütleri açılmak zorunda kalır. .
Dünyaya varır varmaz, Sven'le telefonda konuşuyor – daha da önemlisi, Sven'in, arama yapmaktan başka neredeyse hiçbir şey yapamayacağınız eski bir cep telefonu var – bilmecelerle konuşuyor, tavşan ve tilkiden bahsediyor ve tabii ki dinleniliyor. Bir gün sonra, onu Şili'den evine götürmesi gereken uçağın radardan kaybolması nedeniyle öldü. 180 kişi ölüyor.
Nadine Gottmann, Kim Zimmermann ve Florian David Fitz, senaryolarında oynadıkları mekan, zaman ve konu seviyelerinin şaşırtıcı derecede mükemmel bir şekilde, her zaman doğru anda ve her şey şişirilmiş ve inşa edilmiş gibi görünmeden hemen önce hedefine ulaşmasını sağladılar. “Sinyal”, örnek olacak şekilde sürekli yeniden bir araya getirilen, gerçek, gerçek görüntüsü ancak en sonunda ortaya çıkan bir kaleydoskopa bakış gibidir.
ayrıca oku
Anlatı ekonomisi sizi düpedüz mutlu edebilir. Hele de “Sinyal”in yankılandığı felsefi ve tarihsel açıdan engin mekânlarda hava hiç soğumadığı için. Çünkü Paula, Sven, Charlie, Peri Baumeister, Florian David Fitz ve harika Yuna Bennett'ten inanılmaz bir sıcaklık geliyor.
Oyuncu kadrosunda oldukça büyük bir yıldız sistemi onun etrafında dönüyor: Katharina Thalbach, Meret Becker, Uwe Preuss, Katharina Schüttler. Ve hepsi genellikle kalan az zamanı ince karakter çalışmaları için kullanıyor.
Hiçbir şey için “Sinyal”i suçlayamazsınız. Herkesin hızla uzay istasyonundan dışarı iteceği ABD'li bir astronotun karikatürü değil. Birkaç açıklayıcı diyalog ve cümle değil (“Sonunda her şey yoluna girecek ve eğer iyi değilse, o zaman bu son değildir” – Oscar Wilde). Gerçekte var olan mesaj bile değil.
Orada kimse var mı? Yuna Bennett Charlie rolünde
Kaynak: Netflix/Anika Molnar
Bunun Voyager'la alakası var. Ve Voyager'ın Soğuk Savaş'tan güneş sisteminin umarım daha barışçıl olan ucuna kadar uzaktaki varlıklara götürmesi gereken altın plakla. Saygılarımızla, Rusça, İngilizce ve Almanca, Edda Moser'in Gecenin Kraliçesi aryası ve diğer her türlü kültürel ve bilimsel başarı kanıtıyla birlikte. Savaş zamanlarından kalma barışçıl bir bildiri.
Bizim mutlu, güzel yaratıklar, uzaylılar olduğumuzu düşünürlerdi. Şimdi bu çılgınlığa gelip bize ulaşsalar ne olur? Kim bilir. Adı “Merhaba” olması gereken dört bölüm sonunda şüphelenmeye başlıyorsunuz.