DEdebiyat bilgini Elisabeth Bronfen’in bir zamanlar “yıldız kültünün işaret sisteminde bir kaza” olarak tanımladığı fenomen, divanın öldüğü gün tam olarak tarihlenebilir. 16 Eylül 1977’ydi. Şarkıcı Maria Callas Paris’te öldü.
Gerçekten sadece sahnede yaşayan, yalnızca erkek librettistlerin ve bestecilerin iradesine göre sürekli ölmek zorunda kalan, tapılan, yalnız, yaklaşılmaz, ancak hayran bir seyirciye çaresizce bağımlı olan o uzak, şarkı söyleyen tanrı-kadınların sonuncusu.
“Diva” teriminin nihayet tüm ilahi referanslardan sıyrılmış, şirret özüne dönüştüğü an, 2010 yılında bir şekerleme reklamında geldi. Aretha Franklin’in üç erkek çocukla birlikte bir arabada dolaştığını rol aldı.
ayrıca oku
Çok kötü bir ruh hali içindeydi. Çocuklardan birinin, hipoglisemi onu her zaman yorucu bir diva yapacağı için onu bilinçli olarak engellemeye zorladığı ana kadar. Sürgü kemirilir kemirilmez, Aretha gitmişti ve cinsiyet sıvısı mucizesiyle onun yerine solgun bir çocuk oturdu.
Şimdi bu, diva hikayesinin suçlu olarak eksik bir özetiydi. Ancak fenomenolojisine Barbara Vinken’in başlığı “Diva” olan 400 sayfalık kitabından daha fazlasını yapma avantajına sahip. Vinken – edebiyat bilgini, moda teorisyeni, opera aşığı – divalar hakkında bir kitap yazmak istemedi (Bronfen ve Barbara Straumann 2002’den beri var, Vinken bundan bahsetmiyor).
“Diva”, “Biraz farklı bir baştan çıkarıcı opera” dır. Bu altyazı için, onu kim icat ettiyse, kitap piyasasının Erinyeleri tarafından oldukça uzun bir süre avlansın.
Opera tarihinin dar bölümü
“Neden,” diye soruyor Vinken önsözde ileriye dönük bir savunma eylemiyle, “esas olarak zevkli uzmanlığın önemli olduğu seçkinci, eleştirel olmayan bir eğlence olarak reddedilen bir opera üzerine bir kitap bile”.
“İmkansız sanat eseri” operasını açıklamak, yeni nesillere ilham vermek, onu yeni analitik araçlarla incelemek için çaba sarf ediliyor. Uzun süredir kimsenin ciddiye almadığı operaya yönelik “seçkin saptırmalar” suçlamasını, ince duvarlarını tartışmacı koloratür çağlayanlarıyla yıkmaya çalıştığı Potemkin benzeri bir böcek olarak aktarıyor.
Vinken’in opera tarihi bölümü dardır. Mozart’tan önce ve Berg’in “Lulu”sundan sonra hiçbir şey yokmuş gibi davranır. Wagner onu görmezden geliyor. Mevcut müzikal tiyatro pratiğinin bir süredir kanıtladığını kanıtlamaya çalışırken onun önünde dururdu: operanın mevcut toplumsal cinsiyet tartışmalarının en heyecan verici aynası olduğunu, metinlerin, notaların (Vinken’de hiçbir rol oynama eğiliminde olmadığını) bugün bizi harekete geçiren her şeyi içerir.
Barbara Vinken bir edebiyat bilgini ve moda teorisyenidir.
Kaynak: resim ittifakı/Ulrich Baumgarten
Ancak Vinken bunu da haksız yollarla yapmaktadır. “Gecenin Kraliçesi’nin kastrato şarkısı,” diyor “Sihirli Flüt” bölümü, “çıkarların yönlendirdiği bir ideoloji olarak Aydınlanma söyleminin sözde, doğal ikili düzenini ortaya koyuyor; sevgisiz, güce takıntılıdır. Sihirli Flüt’ten geriye kalan, Kraliçe’nin ikili olmayan en yapay sesidir. Opera, hiyerarşik olduğu kadar doğal da olan bir cinsiyet kimliğinin patolojik burjuva iddiasını ortadan kaldırıyor.”
Sorun sadece derinden insan ve tamamen ikili bir kuş olan Papageno’nun sesinin en az onun kadar kulakta kalması değil. Ama tüm bu kastrato hikayesi doğru değil. Barok dönemde kadın rollerini yalnızca castrati gerçekten seslendirmiş olsaydı bu doğru olabilirdi (Handel ve Vivaldi, güvenli tarafta olmak için Vinken’i atlıyor). Handel’e bir bakış, durumun kesinlikle böyle olmadığını gösteriyor.
Bu her zaman böyledir: bazen okuyucu, onun bilgi bolluğundan uydurduğu elitist bağlamlara şaşırır, bazen basmakalıp sözlere sinirlenir (“Rosenkavalier”deki baş karakter zamandır!) ve Bir operanın bestecilerinin ve librettistlerinin oranı, tam müzikal ustalıklarının kendi kendini ifşa etmesi hakkında sürekli kafa karışıklığı. Her zaman şeker çubuklarını ısırmak istersin.
Burası, üçüncü taraf içeriğini bulacağınız yerdir
Gömülü içeriğin görüntülenmesi için, üçüncü taraf sağlayıcılar olarak gömülü içeriğin sağlayıcıları bu izni talep ettiğinden, kişisel verilerin iletilmesi ve işlenmesine ilişkin geri alınabilir onayınız gereklidir. [In diesem Zusammenhang können auch Nutzungsprofile (u.a. auf Basis von Cookie-IDs) gebildet und angereichert werden, auch außerhalb des EWR]. Anahtarı “açık” konumuna getirerek, bunu kabul etmiş olursunuz (herhangi bir zamanda iptal edilebilir). Buna, GDPR Madde 49 (1) (a) uyarınca belirli kişisel verilerin ABD dahil üçüncü ülkelere aktarılmasına verdiğiniz onay da dahildir. Bununla ilgili daha fazla bilgi bulabilirsiniz. Onayınızı istediğiniz zaman anahtar ve sayfanın alt kısmındaki gizlilik aracılığıyla geri çekebilirsiniz.
Gerçekten sadece sahnede yaşayan, yalnızca erkek librettistlerin ve bestecilerin iradesine göre sürekli ölmek zorunda kalan, tapılan, yalnız, yaklaşılmaz, ancak hayran bir seyirciye çaresizce bağımlı olan o uzak, şarkı söyleyen tanrı-kadınların sonuncusu.
“Diva” teriminin nihayet tüm ilahi referanslardan sıyrılmış, şirret özüne dönüştüğü an, 2010 yılında bir şekerleme reklamında geldi. Aretha Franklin’in üç erkek çocukla birlikte bir arabada dolaştığını rol aldı.
ayrıca oku
Çok kötü bir ruh hali içindeydi. Çocuklardan birinin, hipoglisemi onu her zaman yorucu bir diva yapacağı için onu bilinçli olarak engellemeye zorladığı ana kadar. Sürgü kemirilir kemirilmez, Aretha gitmişti ve cinsiyet sıvısı mucizesiyle onun yerine solgun bir çocuk oturdu.
Şimdi bu, diva hikayesinin suçlu olarak eksik bir özetiydi. Ancak fenomenolojisine Barbara Vinken’in başlığı “Diva” olan 400 sayfalık kitabından daha fazlasını yapma avantajına sahip. Vinken – edebiyat bilgini, moda teorisyeni, opera aşığı – divalar hakkında bir kitap yazmak istemedi (Bronfen ve Barbara Straumann 2002’den beri var, Vinken bundan bahsetmiyor).
“Diva”, “Biraz farklı bir baştan çıkarıcı opera” dır. Bu altyazı için, onu kim icat ettiyse, kitap piyasasının Erinyeleri tarafından oldukça uzun bir süre avlansın.
Opera tarihinin dar bölümü
“Neden,” diye soruyor Vinken önsözde ileriye dönük bir savunma eylemiyle, “esas olarak zevkli uzmanlığın önemli olduğu seçkinci, eleştirel olmayan bir eğlence olarak reddedilen bir opera üzerine bir kitap bile”.
“İmkansız sanat eseri” operasını açıklamak, yeni nesillere ilham vermek, onu yeni analitik araçlarla incelemek için çaba sarf ediliyor. Uzun süredir kimsenin ciddiye almadığı operaya yönelik “seçkin saptırmalar” suçlamasını, ince duvarlarını tartışmacı koloratür çağlayanlarıyla yıkmaya çalıştığı Potemkin benzeri bir böcek olarak aktarıyor.
Vinken’in opera tarihi bölümü dardır. Mozart’tan önce ve Berg’in “Lulu”sundan sonra hiçbir şey yokmuş gibi davranır. Wagner onu görmezden geliyor. Mevcut müzikal tiyatro pratiğinin bir süredir kanıtladığını kanıtlamaya çalışırken onun önünde dururdu: operanın mevcut toplumsal cinsiyet tartışmalarının en heyecan verici aynası olduğunu, metinlerin, notaların (Vinken’de hiçbir rol oynama eğiliminde olmadığını) bugün bizi harekete geçiren her şeyi içerir.
Barbara Vinken bir edebiyat bilgini ve moda teorisyenidir.
Kaynak: resim ittifakı/Ulrich Baumgarten
Ancak Vinken bunu da haksız yollarla yapmaktadır. “Gecenin Kraliçesi’nin kastrato şarkısı,” diyor “Sihirli Flüt” bölümü, “çıkarların yönlendirdiği bir ideoloji olarak Aydınlanma söyleminin sözde, doğal ikili düzenini ortaya koyuyor; sevgisiz, güce takıntılıdır. Sihirli Flüt’ten geriye kalan, Kraliçe’nin ikili olmayan en yapay sesidir. Opera, hiyerarşik olduğu kadar doğal da olan bir cinsiyet kimliğinin patolojik burjuva iddiasını ortadan kaldırıyor.”
Sorun sadece derinden insan ve tamamen ikili bir kuş olan Papageno’nun sesinin en az onun kadar kulakta kalması değil. Ama tüm bu kastrato hikayesi doğru değil. Barok dönemde kadın rollerini yalnızca castrati gerçekten seslendirmiş olsaydı bu doğru olabilirdi (Handel ve Vivaldi, güvenli tarafta olmak için Vinken’i atlıyor). Handel’e bir bakış, durumun kesinlikle böyle olmadığını gösteriyor.
Bu her zaman böyledir: bazen okuyucu, onun bilgi bolluğundan uydurduğu elitist bağlamlara şaşırır, bazen basmakalıp sözlere sinirlenir (“Rosenkavalier”deki baş karakter zamandır!) ve Bir operanın bestecilerinin ve librettistlerinin oranı, tam müzikal ustalıklarının kendi kendini ifşa etmesi hakkında sürekli kafa karışıklığı. Her zaman şeker çubuklarını ısırmak istersin.
Burası, üçüncü taraf içeriğini bulacağınız yerdir
Gömülü içeriğin görüntülenmesi için, üçüncü taraf sağlayıcılar olarak gömülü içeriğin sağlayıcıları bu izni talep ettiğinden, kişisel verilerin iletilmesi ve işlenmesine ilişkin geri alınabilir onayınız gereklidir. [In diesem Zusammenhang können auch Nutzungsprofile (u.a. auf Basis von Cookie-IDs) gebildet und angereichert werden, auch außerhalb des EWR]. Anahtarı “açık” konumuna getirerek, bunu kabul etmiş olursunuz (herhangi bir zamanda iptal edilebilir). Buna, GDPR Madde 49 (1) (a) uyarınca belirli kişisel verilerin ABD dahil üçüncü ülkelere aktarılmasına verdiğiniz onay da dahildir. Bununla ilgili daha fazla bilgi bulabilirsiniz. Onayınızı istediğiniz zaman anahtar ve sayfanın alt kısmındaki gizlilik aracılığıyla geri çekebilirsiniz.