senFederal Cumhuriyet’ten, hayır, aslında bir yanda Trump’ları, bir yanda kimlik çılgınlıkları, diğer yanda histerileri, hiçliği derinden delmeleriyle tüm dünyadan kaçmak için Seyşeller’e uçtum. Ama sonra Kindle’da bir roman vardı.
Adı Philipp Oehmke’nin yazdığı “Schönwald”. Ve bu beni geldiğim dünyaya geri fırlattı. Su altında bile, piyade ve balık çavuş sürüleri eşliğinde Bonn’da, Berlin’de, Renanya’da ve Prusya’da, evlerimdeydim. Ancak her şeyden önce, yarı gerçeklere, söylenmemiş, yalnızca kısmen açıklığa kavuşturulmuş ve biz sıradan insanların geldiği çekirdeğin halısının altına süpürülmüş olana, derinden karışmıştım: aile.
Evet, evet, Alman aile romanı Buddenbrooks ve diğerleri, Jonathan Frantzen’in Amerika’da “Düzeltmeler”de yaptığı gibi nihayet yeni çağ için onu kim yazıyor? Mahe güneşi batıyor. Sadece şunu söyleyeceğim: Oehmke başardı.
ayrıca oku
“Schönwald” tüm nesilleri ve tüm konuları içerir. Yalnızca bir Alman romanının yapabileceği gibi çarpışıyorlar. Çünkü Wehrmacht’ın suçluluğu ya da masumiyetinden iklim aktivistlerinin hemen öncesine kadar gidiyor. Kitap, (haklı olarak) edebiyat profesörü olarak görevden alınan oğul Christopher’ın hoş nemli Trumpist ortamda algılandığını hissettiği Atlantik’i kapsıyor.
Düşmüş muhafazakarların ve eski sol liberallerin alaycılığı hiç bu kadar zarif bir şekilde çözülmemişti. Orada olmak baştan çıkarıcı derecede harika ve yalanların kısa bacakları değil, güçlü omuzları var. Bu Chris, düşmüş bir akademik melek olarak “queer kitabevinin” açılışına katılmak için Berlin’e geliyor; kız kardeşi Karoline – belki lezbiyen ama belki de sadece ebedi arayışı içinde – geç doyuma ulaşıyor. hayat.
Seyşeller’de yakalandı
Bunların hepsi ebeveynler için sorun değil: siz, anne Ruth, kendini aileye erkenden feda eden bir kadın, baba Hans-Harald, savcı. D., idil yanılsamasını yok eden her şeyi iptal etmek istiyor. Ve elbette onun sırları da. Uzun bir gizli ilişkisi vardı, kısa bir gizli terapi gördü.
Ancak, rahat, iyi huylu açılış sırasında küstah ve gergin eylemcilerden oluşan bir çete boya torbalarını dükkanın pencerelerine fırlatıp Karoline’in kazandığı 100.000 avronun olup olmadığı konusunda bilgi talep ettiğinde (Rahibe Ruth haklı olarak kendi kendine sorar) “Nazi parası” olan bir miras aldı (büyükbaba Üçüncü Reich’ta bir askerdi), bu, Schönwald ailesinin iklim cezası gibi parçalanmasına neden olan katalizör. El Nino Seyşeller deniz yatağımdaki mercanlar.
Ohemke’nin büyük anlatım becerisi, başından itibaren neredeyse apaçık olan bir yolu (büyükbaba Schönwald bir Nazi vurguncusu muydu?) kaba bir soğukkanlılıkla bir kenara itmekten ibarettir. Basit olay örgüsü -her ailedeki Alman suçluluğu- onun için çok küçüktür: romanının bu kadar büyük olmasının nedeni budur.
ayrıca oku
Bunun yerine, bir dizi geri dönüşle, (Alman) ailelerin bu güne kadar gerçekte ne yapmak üzere olduklarını anlatıyor. Kariyerini çocuklarına ve ocağa feda eden eş hakkında. Kariyerini gönülsüzce sürdüren, ancak daha önce tamamlanmamış bir baba haline gelen koca hakkında.
Sonra annenin kendi hayatını kurtarmaya çalışırken (belki de istismara uğramış) kızına karşı işlediği günah. Başarısı ancak ucuz portre koleksiyonlarında arşivlenebilecek şeylerle ölçülebilen köklü bir oğul.
Ve son olarak Benni, geç kalan, Federal sonrası şanslı bir çocuk, hayat mücadelelerinden ve sorumluluklardan uzak. Her şeyi doğru yapmak isteyen ama yine de her şeyi yanlış yapan Schönwald ailesinin son ve en masum kurbanı.
Birinci sınıfı tamamladı
Dün dördümüz, güzel Almanya’dan baba-anne-kız, Rusya’dan bir baba-anne-kız üçlüsüyle birlikte tekneyle bir milli parka gittik (burada tatil yapmaları çok çirkin! Ya da belki Ukraynalıydılar?) ve büyük, yönetilmesi zor bir dernek, çok zengin, görünüşe göre çok mutlu, Pakistan kökenli bir Londralı.
Onların jestlerinden ve yüzlerinden gerçek hikayeleri okumaya çalışmaktan kendimi alamadım. Aile romanı zirvedir. Her şeyi anlatıyor. Oehmke’nin kitabı bir sansasyondur.
Adı Philipp Oehmke’nin yazdığı “Schönwald”. Ve bu beni geldiğim dünyaya geri fırlattı. Su altında bile, piyade ve balık çavuş sürüleri eşliğinde Bonn’da, Berlin’de, Renanya’da ve Prusya’da, evlerimdeydim. Ancak her şeyden önce, yarı gerçeklere, söylenmemiş, yalnızca kısmen açıklığa kavuşturulmuş ve biz sıradan insanların geldiği çekirdeğin halısının altına süpürülmüş olana, derinden karışmıştım: aile.
Evet, evet, Alman aile romanı Buddenbrooks ve diğerleri, Jonathan Frantzen’in Amerika’da “Düzeltmeler”de yaptığı gibi nihayet yeni çağ için onu kim yazıyor? Mahe güneşi batıyor. Sadece şunu söyleyeceğim: Oehmke başardı.
ayrıca oku
“Schönwald” tüm nesilleri ve tüm konuları içerir. Yalnızca bir Alman romanının yapabileceği gibi çarpışıyorlar. Çünkü Wehrmacht’ın suçluluğu ya da masumiyetinden iklim aktivistlerinin hemen öncesine kadar gidiyor. Kitap, (haklı olarak) edebiyat profesörü olarak görevden alınan oğul Christopher’ın hoş nemli Trumpist ortamda algılandığını hissettiği Atlantik’i kapsıyor.
Düşmüş muhafazakarların ve eski sol liberallerin alaycılığı hiç bu kadar zarif bir şekilde çözülmemişti. Orada olmak baştan çıkarıcı derecede harika ve yalanların kısa bacakları değil, güçlü omuzları var. Bu Chris, düşmüş bir akademik melek olarak “queer kitabevinin” açılışına katılmak için Berlin’e geliyor; kız kardeşi Karoline – belki lezbiyen ama belki de sadece ebedi arayışı içinde – geç doyuma ulaşıyor. hayat.
Seyşeller’de yakalandı
Bunların hepsi ebeveynler için sorun değil: siz, anne Ruth, kendini aileye erkenden feda eden bir kadın, baba Hans-Harald, savcı. D., idil yanılsamasını yok eden her şeyi iptal etmek istiyor. Ve elbette onun sırları da. Uzun bir gizli ilişkisi vardı, kısa bir gizli terapi gördü.
Ancak, rahat, iyi huylu açılış sırasında küstah ve gergin eylemcilerden oluşan bir çete boya torbalarını dükkanın pencerelerine fırlatıp Karoline’in kazandığı 100.000 avronun olup olmadığı konusunda bilgi talep ettiğinde (Rahibe Ruth haklı olarak kendi kendine sorar) “Nazi parası” olan bir miras aldı (büyükbaba Üçüncü Reich’ta bir askerdi), bu, Schönwald ailesinin iklim cezası gibi parçalanmasına neden olan katalizör. El Nino Seyşeller deniz yatağımdaki mercanlar.
Ohemke’nin büyük anlatım becerisi, başından itibaren neredeyse apaçık olan bir yolu (büyükbaba Schönwald bir Nazi vurguncusu muydu?) kaba bir soğukkanlılıkla bir kenara itmekten ibarettir. Basit olay örgüsü -her ailedeki Alman suçluluğu- onun için çok küçüktür: romanının bu kadar büyük olmasının nedeni budur.
ayrıca oku
Bunun yerine, bir dizi geri dönüşle, (Alman) ailelerin bu güne kadar gerçekte ne yapmak üzere olduklarını anlatıyor. Kariyerini çocuklarına ve ocağa feda eden eş hakkında. Kariyerini gönülsüzce sürdüren, ancak daha önce tamamlanmamış bir baba haline gelen koca hakkında.
Sonra annenin kendi hayatını kurtarmaya çalışırken (belki de istismara uğramış) kızına karşı işlediği günah. Başarısı ancak ucuz portre koleksiyonlarında arşivlenebilecek şeylerle ölçülebilen köklü bir oğul.
Ve son olarak Benni, geç kalan, Federal sonrası şanslı bir çocuk, hayat mücadelelerinden ve sorumluluklardan uzak. Her şeyi doğru yapmak isteyen ama yine de her şeyi yanlış yapan Schönwald ailesinin son ve en masum kurbanı.
Birinci sınıfı tamamladı
Dün dördümüz, güzel Almanya’dan baba-anne-kız, Rusya’dan bir baba-anne-kız üçlüsüyle birlikte tekneyle bir milli parka gittik (burada tatil yapmaları çok çirkin! Ya da belki Ukraynalıydılar?) ve büyük, yönetilmesi zor bir dernek, çok zengin, görünüşe göre çok mutlu, Pakistan kökenli bir Londralı.
Onların jestlerinden ve yüzlerinden gerçek hikayeleri okumaya çalışmaktan kendimi alamadım. Aile romanı zirvedir. Her şeyi anlatıyor. Oehmke’nin kitabı bir sansasyondur.