WZürih Opera Binası, Leeds’teki Opera North, Torino’daki Teatro Regio, Milano’daki Scala, Jesi’deki Teatro Pergolesi, Viyana Volksoper, Maribor Operası ve Washington Operası’nın ortak noktaları nelerdir? Hepsi bu sezon “La rondine”i yayınlıyor. Bu, Giacomo Puccini’nin on operası arasında en az bilinenidir.
Viyana operetiyle flört ederken ne yazık ki lekelenen ama çökmeyen “Kırlangıç”, Puccini’nin ilk dönem eserleri “Le vili” ve “Edgar”a göre çok daha nadir sahnelerde görülüyor. Ancak dünyada repertuar yapabilen son opera bestecisi Richard Strauss, Leos Janacek ve Benjamin Britten’in 2018’deki 150. doğum gününün ardından bir sonraki anma yılı yaklaşıyor: 29 Kasım 2024’teki ölümünün 100. yıldönümü.
ayrıca oku
O zamana kadar pek çok firma, ebedi gişe kralları için envanterlerini biraz cilalamak ve genişletmek istiyor. Bu, daha önce Puccini’nin bile çok hafif bulduğu için küçümseyerek izlenen “Rondine”in yanı sıra çeşitli yeni “Turandot” yapımları için de geçerli. Hannover’de, insanı yok eden Dragon Lady’ye dair şeytani Avrupa Çin fantezisi, yeniden düzenlenmiş bir “Turandot’u Döndürmek” haline bile dönüşüyor.
Ancak Birinci Dünya Savaşı sırasında neredeyse aynı anda bestelenen üç perdelik oyun “Il Trittico” da yeni bir popülerlik kazanıyor. Üçlemenin tamamının prömiyerleri Deutsche Oper Berlin’de, Viyana Devlet Operası’nda, Amsterdam’da, Oldenburg’da, Saarbrücken’de ve Cardiff’te yapılıyor ve bunlar genellikle ayrı ayrı bölümlere ayrılıyor – kıskançlık melodramı “Il tabarro”, tamamen Hıristiyan olan… kadın kefareti benzetmesi “Suor Angelica” ve kaba miras hırsızlığı komedisi “Gianni Schicchi” – paramparça oldu; Torino, Hamburg ve Münih Devlet Operası’nın repertuarlarında üçü de var.
Puccini’nin Zürih’teki “La rondine”i
Burada YouTube’dan içerik bulacaksınız
Gömülü içeriğin görüntülenmesi için, üçüncü taraf sağlayıcılar olarak gömülü içeriğin sağlayıcıları bu izni gerektirdiğinden, kişisel verilerin iletilmesi ve işlenmesine ilişkin geri alınabilir onayınız gereklidir. [In diesem Zusammenhang können auch Nutzungsprofile (u.a. auf Basis von Cookie-IDs) gebildet und angereichert werden, auch außerhalb des EWR]. Anahtarı “açık” konuma getirerek bunu kabul etmiş olursunuz (herhangi bir zamanda iptal edilebilir). Bu aynı zamanda GDPR Madde 49 (1) (a) uyarınca belirli kişisel verilerin ABD dahil üçüncü ülkelere aktarılmasına ilişkin onayınızı da içerir. Bu konuda daha fazla bilgi bulabilirsiniz. Sayfanın altındaki anahtarı ve gizliliği kullanarak onayınızı istediğiniz zaman iptal edebilirsiniz.
Christof Loy, Zürih’te bir İsviçre prömiyeri olan “Rondine” gezi uçuşuna başladı. Bu yönetmen, hassas bir diva pohpohlayıcısı ve verismo aşığı olarak mükemmel bir görünüme sahip. 2021 yılındaki Salzburg “Trittico” prodüksiyonuyla içerik ve zamanın ruhu açısından da hazırlıklı olduğunu gösterdi. Ve böylece samimi opera binasına, Étienne Plus’ın soluk pembe salon sahnesine inandırıcı bir duyarlılığa sahip, aslında çok yumuşak olduğu için narin bir malzeme getiriyor.
Tekrar ediyorum, buradaki her şey muhtemelen bir rüyadır, sadece o “sogno di Doretta” (Dreetta’nın rüyası). Magda, daha başlangıçta bir öğrenciyle karşılaşmasını hatırlayarak melancholieumflort arios’u hayal ediyor. Magda zengin, yaşlı adamların katlanmasını tercih ediyor.
Sağlam olduğu kadar kırılgan da olan ve her zaman sürükleyici olan Ermonela Jaho, bunu sadece kontrollü, hassas vibratoyla büyüleyici derecede güzel bir şekilde söylemekle kalmıyor, aynı zamanda Christof Loy için ideal bir ortam olduğunu da kanıtlıyor. İlk buluşmalarının bu kadar uzun sürmesi tuhaftı. Zürih’te burada sadece bir kez stand-in olarak şarkı söyleyen sanatçı, bu ilk solosunun ardından coşkuyla kutlanıyor.
Sonunda hep yaşlı adamlar
Ve yine genç bir adam – adı Ruggero – Magda’nın yolundan geçiyor. Bu sefer koruyucusu Rambaldo’yu (asil sağlam: Vadimri Stoyanov) bırakarak onunla ilişkiye girer, ancak çok geçmeden parasız ve masum genç adama yalan söyleyerek yaşayamayacağını anlar. Ayrıca Ruggero’dan ayrılıyor; Rambaldo yerini korudu.
Christof Loy sıradan ve gündelik trajediyi 1950’lere taşırken, Barbara Drosihn harika renkli kostümler yarattı. Puccini’nin bir kez daha “bohème”in kafe-anne büyüsünü ışıltılı bir vals benzeri bir tarzda canlandırdığı Bullier restoranındaki balo eğlencesi ve Côte d’Azur’daki otel de dahil olmak üzere tüm üç gösteri, bu gösterinin sadece çeşitleridir. Pembe salonun birleştiği pembe salon Odayı bölen perde, sahne gibi kapanıp duruyor.
Ve sonunda her zaman girintide bekleyen yaşlı adamlar vardır. Bu dünyanın düzeni budur.
ayrıca oku
Bir operet saptırmasının ardından Puccini, Viyana Carl Tiyatrosu’ndaki bu komisyondan (bugünün satın alma gücüne göre – bir milyon avroluk muhteşem bir ücret ödendi) geleneksel operaya doğru kaçtı. Yine de, ilk gösterimi 1917’de Monte Carlo’nun Demimonde cennetinde yapılan bu Child of Sorrows için müzikal açıdan yenilikçi bir şeyler yapmayı başardı, ancak ince libretto “Traviata” fahişe alacakaranlık ile “Fledermaus” kafa karışıklığı komedisi arasında gidip geliyor. Üçüncü perdede, neredeyse her operette olduğu gibi, müzikal yaratıcılığı tükenir. Burada Ruggero için ek bir solo olarak akıllıca örülmüş bir Puccini şarkısıyla toplanan şey.
Ve olağanüstü derecede çocuksu, ince tenor Benjamin Bernheim için bu, vokallerini en güzel şekilde sergilemek için başka bir fırsat. Jaho’nun zaten daha olgun, yumuşak akıcı vokal tonları ve Bernheim’ın yuvarlak, genç tenor çeliği harika bir şekilde karışıyor: birliktelik şarkıları, büyük koro balosu sahnesinde bile, kalıcı ve vokal tatmin edici. Bilinen incelikli, dürüstçe tadına varılan duygusuyla pek çok kişinin gözünü ıslatacak…
Opera yıldızlarına bir kırlangıç
Koro mutlu bir şekilde şarkı söylüyor. Düzenli buffo çifti, komik derecede acınası şair Prunier (ikinci, lüks tenor: Juan Francisco Gatell) ve sahneye çağrıldığını hisseden hizmetçi Lisette (canlı, gümüşi cıvıl cıvıl: Sandra Hamaoui) inanılmaz derecede temiz. Marco Armiliato başlangıçta yüksek sesle, daha sonra güvenilir bir şekilde, eşlik eden folyo seslerini güvenilir bir şekilde karıştırıyor.
Birbirinizi seversiniz, tekrar ayrılırsınız, mevcut koşullara dönersiniz. İki kadın kaybedendir; bunu akıllıca aşacaklar. Bundan önce kadınlık kutlanıyor ve yüceltiliyor, bazen alay ediliyor ve ironi yapılıyordu; Ama çoğunlukla bir ilahi gibi söylenir: Son derece melodiktir, neredeyse hiç bitmeyen, akıllıca dönen legato yaylarının şekerliğine batar. Ve Puccini’nin “Kırlangıç”ı Zürih’teki opera yıldızlarına uyumlu bir şekilde farklı bir salınımla uçtu.
Viyana operetiyle flört ederken ne yazık ki lekelenen ama çökmeyen “Kırlangıç”, Puccini’nin ilk dönem eserleri “Le vili” ve “Edgar”a göre çok daha nadir sahnelerde görülüyor. Ancak dünyada repertuar yapabilen son opera bestecisi Richard Strauss, Leos Janacek ve Benjamin Britten’in 2018’deki 150. doğum gününün ardından bir sonraki anma yılı yaklaşıyor: 29 Kasım 2024’teki ölümünün 100. yıldönümü.
ayrıca oku
O zamana kadar pek çok firma, ebedi gişe kralları için envanterlerini biraz cilalamak ve genişletmek istiyor. Bu, daha önce Puccini’nin bile çok hafif bulduğu için küçümseyerek izlenen “Rondine”in yanı sıra çeşitli yeni “Turandot” yapımları için de geçerli. Hannover’de, insanı yok eden Dragon Lady’ye dair şeytani Avrupa Çin fantezisi, yeniden düzenlenmiş bir “Turandot’u Döndürmek” haline bile dönüşüyor.
Ancak Birinci Dünya Savaşı sırasında neredeyse aynı anda bestelenen üç perdelik oyun “Il Trittico” da yeni bir popülerlik kazanıyor. Üçlemenin tamamının prömiyerleri Deutsche Oper Berlin’de, Viyana Devlet Operası’nda, Amsterdam’da, Oldenburg’da, Saarbrücken’de ve Cardiff’te yapılıyor ve bunlar genellikle ayrı ayrı bölümlere ayrılıyor – kıskançlık melodramı “Il tabarro”, tamamen Hıristiyan olan… kadın kefareti benzetmesi “Suor Angelica” ve kaba miras hırsızlığı komedisi “Gianni Schicchi” – paramparça oldu; Torino, Hamburg ve Münih Devlet Operası’nın repertuarlarında üçü de var.
Puccini’nin Zürih’teki “La rondine”i
Burada YouTube’dan içerik bulacaksınız
Gömülü içeriğin görüntülenmesi için, üçüncü taraf sağlayıcılar olarak gömülü içeriğin sağlayıcıları bu izni gerektirdiğinden, kişisel verilerin iletilmesi ve işlenmesine ilişkin geri alınabilir onayınız gereklidir. [In diesem Zusammenhang können auch Nutzungsprofile (u.a. auf Basis von Cookie-IDs) gebildet und angereichert werden, auch außerhalb des EWR]. Anahtarı “açık” konuma getirerek bunu kabul etmiş olursunuz (herhangi bir zamanda iptal edilebilir). Bu aynı zamanda GDPR Madde 49 (1) (a) uyarınca belirli kişisel verilerin ABD dahil üçüncü ülkelere aktarılmasına ilişkin onayınızı da içerir. Bu konuda daha fazla bilgi bulabilirsiniz. Sayfanın altındaki anahtarı ve gizliliği kullanarak onayınızı istediğiniz zaman iptal edebilirsiniz.
Christof Loy, Zürih’te bir İsviçre prömiyeri olan “Rondine” gezi uçuşuna başladı. Bu yönetmen, hassas bir diva pohpohlayıcısı ve verismo aşığı olarak mükemmel bir görünüme sahip. 2021 yılındaki Salzburg “Trittico” prodüksiyonuyla içerik ve zamanın ruhu açısından da hazırlıklı olduğunu gösterdi. Ve böylece samimi opera binasına, Étienne Plus’ın soluk pembe salon sahnesine inandırıcı bir duyarlılığa sahip, aslında çok yumuşak olduğu için narin bir malzeme getiriyor.
Tekrar ediyorum, buradaki her şey muhtemelen bir rüyadır, sadece o “sogno di Doretta” (Dreetta’nın rüyası). Magda, daha başlangıçta bir öğrenciyle karşılaşmasını hatırlayarak melancholieumflort arios’u hayal ediyor. Magda zengin, yaşlı adamların katlanmasını tercih ediyor.
Sağlam olduğu kadar kırılgan da olan ve her zaman sürükleyici olan Ermonela Jaho, bunu sadece kontrollü, hassas vibratoyla büyüleyici derecede güzel bir şekilde söylemekle kalmıyor, aynı zamanda Christof Loy için ideal bir ortam olduğunu da kanıtlıyor. İlk buluşmalarının bu kadar uzun sürmesi tuhaftı. Zürih’te burada sadece bir kez stand-in olarak şarkı söyleyen sanatçı, bu ilk solosunun ardından coşkuyla kutlanıyor.
Sonunda hep yaşlı adamlar
Ve yine genç bir adam – adı Ruggero – Magda’nın yolundan geçiyor. Bu sefer koruyucusu Rambaldo’yu (asil sağlam: Vadimri Stoyanov) bırakarak onunla ilişkiye girer, ancak çok geçmeden parasız ve masum genç adama yalan söyleyerek yaşayamayacağını anlar. Ayrıca Ruggero’dan ayrılıyor; Rambaldo yerini korudu.
Christof Loy sıradan ve gündelik trajediyi 1950’lere taşırken, Barbara Drosihn harika renkli kostümler yarattı. Puccini’nin bir kez daha “bohème”in kafe-anne büyüsünü ışıltılı bir vals benzeri bir tarzda canlandırdığı Bullier restoranındaki balo eğlencesi ve Côte d’Azur’daki otel de dahil olmak üzere tüm üç gösteri, bu gösterinin sadece çeşitleridir. Pembe salonun birleştiği pembe salon Odayı bölen perde, sahne gibi kapanıp duruyor.
Ve sonunda her zaman girintide bekleyen yaşlı adamlar vardır. Bu dünyanın düzeni budur.
ayrıca oku
Bir operet saptırmasının ardından Puccini, Viyana Carl Tiyatrosu’ndaki bu komisyondan (bugünün satın alma gücüne göre – bir milyon avroluk muhteşem bir ücret ödendi) geleneksel operaya doğru kaçtı. Yine de, ilk gösterimi 1917’de Monte Carlo’nun Demimonde cennetinde yapılan bu Child of Sorrows için müzikal açıdan yenilikçi bir şeyler yapmayı başardı, ancak ince libretto “Traviata” fahişe alacakaranlık ile “Fledermaus” kafa karışıklığı komedisi arasında gidip geliyor. Üçüncü perdede, neredeyse her operette olduğu gibi, müzikal yaratıcılığı tükenir. Burada Ruggero için ek bir solo olarak akıllıca örülmüş bir Puccini şarkısıyla toplanan şey.
Ve olağanüstü derecede çocuksu, ince tenor Benjamin Bernheim için bu, vokallerini en güzel şekilde sergilemek için başka bir fırsat. Jaho’nun zaten daha olgun, yumuşak akıcı vokal tonları ve Bernheim’ın yuvarlak, genç tenor çeliği harika bir şekilde karışıyor: birliktelik şarkıları, büyük koro balosu sahnesinde bile, kalıcı ve vokal tatmin edici. Bilinen incelikli, dürüstçe tadına varılan duygusuyla pek çok kişinin gözünü ıslatacak…
Opera yıldızlarına bir kırlangıç
Koro mutlu bir şekilde şarkı söylüyor. Düzenli buffo çifti, komik derecede acınası şair Prunier (ikinci, lüks tenor: Juan Francisco Gatell) ve sahneye çağrıldığını hisseden hizmetçi Lisette (canlı, gümüşi cıvıl cıvıl: Sandra Hamaoui) inanılmaz derecede temiz. Marco Armiliato başlangıçta yüksek sesle, daha sonra güvenilir bir şekilde, eşlik eden folyo seslerini güvenilir bir şekilde karıştırıyor.
Birbirinizi seversiniz, tekrar ayrılırsınız, mevcut koşullara dönersiniz. İki kadın kaybedendir; bunu akıllıca aşacaklar. Bundan önce kadınlık kutlanıyor ve yüceltiliyor, bazen alay ediliyor ve ironi yapılıyordu; Ama çoğunlukla bir ilahi gibi söylenir: Son derece melodiktir, neredeyse hiç bitmeyen, akıllıca dönen legato yaylarının şekerliğine batar. Ve Puccini’nin “Kırlangıç”ı Zürih’teki opera yıldızlarına uyumlu bir şekilde farklı bir salınımla uçtu.