Rİlke, pek çok açıdan geleceğin adamıydı; muhtemelen kendi deyimiyle, bir öngörücü, bir kahindi. Eğer Tinder, Amazon veya Airbnb onun yaşamı boyunca (1875'ten 1926'ya kadar) var olsaydı, bu onun için son derece uygun olurdu. Düzinelerce kadınla tanıştı ama kısa, coşkulu bir flört aşamasından sonra içgüdüsel olarak mesafesini korudu. Hiçbir yükümlülük altına girmeden coşkulu uzun mesafeli iletişim onun idealiydi. Eğer zenginlerse ve şiirlerine karşı iyi niyetliyseler, o zaman bunları öncelikle çeşitli günlük ihtiyaçları için bir teslimat hizmeti olarak veya ucuz yarı zamanlı konaklama olarak kullandı – deniz manzaralı bir kale tercih edildi!
ayrıca oku
Örneğin, 1915 yazının başlarında, artan başarısına rağmen nakit sıkıntısı çeken şair, bir kez daha Münih'te kalacak bir yer arıyordu – çok sevdiği Paris, savaş nedeniyle ona kapalıydı – ve hemen Kendisini şehir dışından gelen yazar ve sanat koleksiyoncusu Helga König'e davet etti ve bunu kendisine Picasso'nun “Hokkabazlar”ını satın almasını tavsiye ettiğini söyleyerek haklı çıkardı: “Misafir odasında kendim için bir yatak isterdim, bir ücret karşılığında. kahyam için yatak, mutfak ve harika masasında çalışma izni için: geri kalan her şey kapalı kalacaktı; Bu isteği yapma cesaretini bana vermek için en fazla bir öğleden sonra Picasso'nun karşısında otururdum…” Böyle bir aracıyı kim reddedebilir?
Rilke daha sonra başyapıtın huzurunda kendini tamamen evinde hisseder (eğer böyle bir şey onda, ebedi gezgin varsa) ve içeri girdikten sonra sahte bir vicdan azabıyla şöyle yazar: “İtiraf et, masanın yerini yeni değiştirdim “, odanın karşı tarafında, pencerenin önünde, balkon kapısının açık olması rahatsız edici olduğu için ve (şimdi yanına konmuş) ayakta duran çalışma masası yüzünden.” Dört ay kalıyor.
Gunnar Decker, bir şairin hayatının gündelik kısmındaki bu kadar az cüretkarlığa ve meraka karşı harika bir duyguya sahip. Hermann Hesse ve Ernst Barlach'ın biyografilerinin ve Doğu Almanya'nın kültürel tarihi üzerine iki önemli kitabın yazarı olan Decker, tarihçisinin her türlü aşırılıktan uzak bakış açısı ve kısa ve öz anlatımıyla çok iyi bir tezat oluşturuyor. Rilke, başka hiçbir şeye benzemeyen, dünyevi şeylerle zaman harcamak istemeyen ve aynı zamanda şaşırtıcı bir apaçıklıkla, herkesin kendi sanatının ihtiyaçlarına hizmet etmesi gerektiğini varsayan parlak bir sanatçının toposuna tekabül ediyor.
ayrıca oku
Rilke'nin kariyerinin büyüleyici yanı, içi boş sanatsal klişe ile gerçek sanatın çifte imajıdır ve bu onun tarzına da yansır. Rilke'nin işini bitirmeden onun parodisini yapmayı bu kadar kolay kılan da budur (en azından Robert Gernhardt'ın “Roma aeterna”sındaki gibi cana yakın ustalığa sahip şairler için). Doğum adı olan René Maria Rilke, Avusturya-Macaristan İkili Monarşisinde nispeten taşralı bir ortam olan Prag'da Almanca konuşan Katoliklerin oluşturduğu oldukça küçük bir dünyada doğdu. Ruhsal açıdan ilgili ama sadık bir Katolik anne olan Phia aynı zamanda kadın göbek adını da sağlıyor. Rilke'nin yaşamı boyunca, aynı zamanda birçok aşk ilişkisi için model haline gelen, baskın ama aynı zamanda sevgi konusunda da beceriksiz olan annesiyle zor (mektup) bir ilişkisi olacaktı: çok fazla kelime var ama yakınlık yok.
Bu durumda, çok daha yaşlı, Nietzsche ile evlenen ve aşk konularında eğitim almış olan süper zeki Lou Andreas-Salomé, Rilke'nin kafasını düzeltir ve ilk epigonal dizeleriyle (ve buna karşılık gelen aşk yeminleriyle) kandırılmayı reddeder. ). O sırada ona şu cümleleri yazmıştı: “Bir çocuğun gürültülü, coşkulu sabahtaki duası gibi, yalnız yıldızlar arasındaki bir roket gibi sana kapılmak istiyorum. Sen olmak istiyorum. Seni tanımadığım hiçbir hayale, istemediğin ya da yerine getiremeyeceğin hiçbir dilek görmek istemiyorum.”
ayrıca oku
Bu Rilke'nin 9 Haziran 1897'de yazdığı son mektup. Rene işaretler. Lou bulur Yağmurcu daha uygundur ve yeniden vaftiz ettiği kişiye, Dil Evi'nde bir ayılma hücresi olan bir nesneleştirme programı önerir. Aynı zamanda, onun lirik duygusal patlamalarının narsisizmini de görüyor ve şiddetli bir aşk yazının ardından, genç şaire tavsiye ve eleştiri vermekten mutluluk duyan katı bir “vekil anne” olarak mesafesini koruyor. Yön bulma arayışında olan ama kendi “vampiristik” aşk modeline kapılmak istemeyen biri.
Rilke tarafından manevi bir vahiy ve ilham kaynağı olarak kutlanan iki ortak Rusya gezisi yalnızca iç mesafeyi güçlendirdi, çünkü St. Petersburg'da doğan Andreas-Salomé'nin Rilke'nin kırsal dindarlığı Slavofil olarak yüceltmesiyle kesinlikle hiçbir ilgisi yoktu. . “Saatler Kitabı”nda “Çünkü yoksulluk içten büyük bir ihtişamdır” gibi ayetleri bulabilirsiniz.
Bir atılım olarak Rodin
Yüzyılın başında Worpswede'de Rus keşiş görünümü giyen Rilke ile tanışan heykeltıraş Clara Westhoff, açıkça görülebilen uyarı işaretlerini görmezden geldi. Şaşırtıcı evliliğin ardından (Rilke aslında Clara'nın arkadaşı Paula Modersohn-Becker'in peşindeydi), sanatçı çift Aşağı Saksonya eyaletinde bir ev kurdu, kızları Ruth doğdu ve bunun üzerine Rilke hızla Paris'te kalıp bu olay hakkında bir kitap yazmayı planladı. heykeltıraş efsanesi Auguste Rodin.
ayrıca oku
Çocuk olmak konusunda ne kadar tartışıp övünse de Rilke asla baba olamayacak. Clara açısından, Paula Modersohn-Becker'e yazdığı bir mektupta belirttiği gibi, iki insan arasındaki bağın en yüksek görevi şudur: “Birinin diğerinin yalnızlığını koruması.” Bu durumda mekansal yakınlık ters etki yapar. . Clara da Paris'e taşınır ama kendi dairesine taşınır; kızı anne ve babasının yanında büyür.
Sanat, büyük eser, tüm bu benmerkezciliği haklı çıkarır mı? Bu soru Decker'in biyografisinin ana motifidir. Rilke'ye göre Rodin biyografisi bağımsız bir üslubun atılımıydı ve aynı zamanda kendi şiir sanatının da temel taşıydı. Jens Peter Jacobson gibi çöküş yazarlarından güçlü bir şekilde etkilenen Rilke, Paris'teki deneyimlerini 1910'daki en önemli düzyazı eseri olan ve Rilke'nin Almanca konuşulan modernizm için bir rehber haline geldiği “Malte Laurids Brigge”de de işledi. Dahiler için özel bir ahlak ya da en azından başarısız ilişkileri başarılı bir şekilde şekillendirmenin bir bonusu var mı?
ayrıca oku
Her halükarda Rilke'nin ideallerini gizli tuttuğu söylenemez. “Resimler Kitabı”ndan “Kızlara Dair”de şöyle yazıyor: “Kimsenin kendisini şaire vermesine izin verilmez,/ gözleri kadınları istese bile;/ çünkü o sizi yalnızca kız olarak düşünebilir:/ bileklerinde bir his var / brokardan kırılıyor.” Bu aslında şu anlama geliyor: Aşk dolu bakışlarımı ciddiye almayın! Bunun tipik bir örneği, 1907'de Venedik'e yaptığı gezi sırasında Mimi Romanelli'ye en yüksek sesle aşkına yemin ettiği ilişkidir: “Ruhunu içimde taşıyorum ve onu Tanrı'ya ve meleklere göstereceğim.” Ayrıldıktan sonra karısı ve kızı (aksi takdirde umursamadığı) tarafından soğuk bir şekilde karşılanacak.
Rilke, Paris'te Mimi ile hâlâ yürüyüşe çıkıyor; 1910'da tekrar Venedik'e geldiğinde, ego kavramını bir mektupta aldı: “Yalnızlığa ait olduğumu, kimseye ihtiyaç duymamam gerektiğini, tüm gücümün bağımsız olmaktan geldiğini asla unutma ve seni temin ederim Mimi, Beni sevenlere yalnızlığımı sevmeleri için yalvarıyorum, aksi takdirde vahşi bir hayvanın düşmanlarının takibinden saklandığı gibi ben de onların gözlerinden, ellerinden saklanmak zorunda kalırdım.” Rilke, “seçilmiş kızları” olan kadınları da ekler. Decker'in açıkça analiz ettiği gibi, “kendini geliştirme senaryosu” birbiri ardına geliyor.
Büyük ölçekte yaşamak
Bu aynı zamanda büyük ölçekte yaşamayı, pahalı otelleri, (çoğunlukla aristokrat) patronları da içerir; Marie von Thurn ve Taxis bunların en ünlüsü haline geldi çünkü Trieste yakınındaki Duino Kalesi, ilk iki Duino Ağıtlarının yaratıldığı yerdi ve onların adaşı. Bunu daha pek çok küçük yardımcı takip ediyor, Deckert alaycı bir şekilde Rilke'nin iltifatlarla dolu yakarış ve yalvarma mektuplarını kendine özgü bir tür olarak nasıl mükemmelleştirdiğini anlatıyor. Rilke, yıldız yazarından ve iflah olmaz israfından ümidini kesen ada yayıncısı Anton Kippenberg'e, dünyaya paha biçilemez çok şey verdiğini açıklıyor.
ayrıca oku
Felsefeyle daha iyi yaşa
Rilke'ye göre, kendini stilize etme aynı zamanda alçakgönüllülüğü, hatta “yoksulluğu” da içeriyor (eski Rusya çılgınlığının bir kalıntısı), ancak aynı zamanda tam gövdeli bir feragat jesti de gerçekleştirmiyor. Bir yandan taleplerin artması, diğer yandan enflasyonla boğuşan Almanya'dan gelen avans ve harçların hemen hemen hiçbirinin İsviçre'ye ulaşmaması nedeniyle bu çelişki, İsviçre'nin savaştan sonraki son yıllarında doruğa ulaştı. Rilke artık ünlü ama hâlâ fakir bir şairdir.
Daha sonra Dadı Wunderly-Volkart (daha sonra Suhrkamp yayınevinde önemli bir rol oynayacak olan zengin Reinhart ailesiyle akraba) tasarruf finansörü ve aynı zamanda özel bir dağıtım hizmeti haline gelir. Locarno'daki “Stübli”sinde, çay süzgeçlerinden kibritlere ve “Çin ipek şallarına” kadar, yorucu ve kalıcı bir misafir olarak varlığı için ihtiyaç duyduğu her şeyi ona göndertir. Wunderly-Volkart ayrıca huzurevinden, Werner Reinhart'ın kendisi için finanse ettiği Valais'teki harap Muzot Kalesi'nden de uzun sipariş listeleri alıyor ve bu listeler akıllıca iletişimi koparmakla tehdit ediyor: “Ama şimdi, mümkün olacağını düşünmediğim bir şey var: kırtasiye malzemeleri tükendi! … Kasım ayında yanınızda getirdiğiniz kolonya da birkaç günde biter. Pinaud'nun Eau de Quinine şişesi bitti.” Gunnar Decker'in tipik bir yorumu: “Günlerce hizmetçisi Frida dışında kimseyi görmeyen, kendini kale muhafızı ilan eden bir kişinin neden bu kadar çok parfüme ihtiyacı var?”
ayrıca oku
Bunun gibi pasajlar nedeniyle bu biyografi aynı zamanda son derece eğlenceli bir okumadır. Decker, kapsamlı yazışmalar boyunca derinlemesine çalıştı ve aynı zamanda her bir (kadın) figürü tanıtma ve hatta bunların bireysel şiirler üzerindeki etkisini keşfetme konusundaki boş çabalara asla bulaşmadı. Dieter Borchmeyer'in yakın zamanda Thomas Mann hakkında yazdığı gibi, kitabı her bir eserin kapsamlı bir şekilde açıklandığı bir eser biyografisi değildir. Ancak Rilke'nin şiirsel gelişimini anlayacak kadar bilgi edinirsiniz. Dış dünyaya yapılan her türlü göndermeyi, hava akımından orman kenarındaki testereye kadar, kendi kutsal “iç mekanına” yönelik genel bir saldırı olarak algılayabilen bu son derece sinirli ruhun sürekli zihinsel krizi göz önüne alındığında, bu yeterince şaşırtıcıdır. .
Ama yine de bu tuhaf hayat bir çalışma olarak başarılı oluyor. 9 Şubat 1922'de Rilke, Muzot'tan yayıncısına “ormandan çıktığını” yazdı: “zarafetler” oradaydı! Ona mucize gibi gelen bir yaratıcı çılgınlıkla tamamladı: “Böyle bir akıl ve yürek fırtınasının üzerinize gelebileceğini bilmiyordum! Hayatta kalabilmeni! hayatta kalabilmeni! Yeter, işte orada.” Rilke gece evden koşarak çıkıyor ve kale kulesine sarılıyor, “onu büyük, yaşlı bir hayvan gibi okşadığını” yazıyor. “Orpheus'a Soneler” de, yıllar süren depresyonun ardından gelen bir manik dönemi andıran bu yaratıcılık dalgası içinde yaratıldı. Ancak coşkuya kapılan şair (ve bu sefer haklı olarak), buna benzer hiçbir şeyin gelmeyeceğinden şüpheleniyor. Neredeyse beş yıl sonra, 29 Aralık 1926'da hayatı boyunca rahatsız olan Rilke lösemiden öldü.
Gunnar Decker: Rilke. Uzaktaki sihirbaz. Yerleşimciler, 608 sayfa, 36 euro.
Burada üçüncü taraflardan içerik bulacaksınız
Gömülü içeriğin görüntülenmesi için, üçüncü taraf sağlayıcılar olarak gömülü içeriğin sağlayıcıları bu izni gerektirdiğinden, kişisel verilerin iletilmesi ve işlenmesine ilişkin geri alınabilir onayınız gereklidir. [In diesem Zusammenhang können auch Nutzungsprofile (u.a. auf Basis von Cookie-IDs) gebildet und angereichert werden, auch außerhalb des EWR]. Anahtarı “açık” konuma getirerek bunu kabul etmiş olursunuz (herhangi bir zamanda iptal edilebilir). Bu aynı zamanda GDPR Madde 49 (1) (a) uyarınca belirli kişisel verilerin ABD dahil üçüncü ülkelere aktarılmasına ilişkin onayınızı da içerir. Bu konuda daha fazla bilgi bulabilirsiniz. Sayfanın altındaki anahtarı ve gizliliği kullanarak onayınızı istediğiniz zaman iptal edebilirsiniz.
ayrıca oku
Örneğin, 1915 yazının başlarında, artan başarısına rağmen nakit sıkıntısı çeken şair, bir kez daha Münih'te kalacak bir yer arıyordu – çok sevdiği Paris, savaş nedeniyle ona kapalıydı – ve hemen Kendisini şehir dışından gelen yazar ve sanat koleksiyoncusu Helga König'e davet etti ve bunu kendisine Picasso'nun “Hokkabazlar”ını satın almasını tavsiye ettiğini söyleyerek haklı çıkardı: “Misafir odasında kendim için bir yatak isterdim, bir ücret karşılığında. kahyam için yatak, mutfak ve harika masasında çalışma izni için: geri kalan her şey kapalı kalacaktı; Bu isteği yapma cesaretini bana vermek için en fazla bir öğleden sonra Picasso'nun karşısında otururdum…” Böyle bir aracıyı kim reddedebilir?
Rilke daha sonra başyapıtın huzurunda kendini tamamen evinde hisseder (eğer böyle bir şey onda, ebedi gezgin varsa) ve içeri girdikten sonra sahte bir vicdan azabıyla şöyle yazar: “İtiraf et, masanın yerini yeni değiştirdim “, odanın karşı tarafında, pencerenin önünde, balkon kapısının açık olması rahatsız edici olduğu için ve (şimdi yanına konmuş) ayakta duran çalışma masası yüzünden.” Dört ay kalıyor.
Gunnar Decker, bir şairin hayatının gündelik kısmındaki bu kadar az cüretkarlığa ve meraka karşı harika bir duyguya sahip. Hermann Hesse ve Ernst Barlach'ın biyografilerinin ve Doğu Almanya'nın kültürel tarihi üzerine iki önemli kitabın yazarı olan Decker, tarihçisinin her türlü aşırılıktan uzak bakış açısı ve kısa ve öz anlatımıyla çok iyi bir tezat oluşturuyor. Rilke, başka hiçbir şeye benzemeyen, dünyevi şeylerle zaman harcamak istemeyen ve aynı zamanda şaşırtıcı bir apaçıklıkla, herkesin kendi sanatının ihtiyaçlarına hizmet etmesi gerektiğini varsayan parlak bir sanatçının toposuna tekabül ediyor.
ayrıca oku
Rilke'nin kariyerinin büyüleyici yanı, içi boş sanatsal klişe ile gerçek sanatın çifte imajıdır ve bu onun tarzına da yansır. Rilke'nin işini bitirmeden onun parodisini yapmayı bu kadar kolay kılan da budur (en azından Robert Gernhardt'ın “Roma aeterna”sındaki gibi cana yakın ustalığa sahip şairler için). Doğum adı olan René Maria Rilke, Avusturya-Macaristan İkili Monarşisinde nispeten taşralı bir ortam olan Prag'da Almanca konuşan Katoliklerin oluşturduğu oldukça küçük bir dünyada doğdu. Ruhsal açıdan ilgili ama sadık bir Katolik anne olan Phia aynı zamanda kadın göbek adını da sağlıyor. Rilke'nin yaşamı boyunca, aynı zamanda birçok aşk ilişkisi için model haline gelen, baskın ama aynı zamanda sevgi konusunda da beceriksiz olan annesiyle zor (mektup) bir ilişkisi olacaktı: çok fazla kelime var ama yakınlık yok.
Bu durumda, çok daha yaşlı, Nietzsche ile evlenen ve aşk konularında eğitim almış olan süper zeki Lou Andreas-Salomé, Rilke'nin kafasını düzeltir ve ilk epigonal dizeleriyle (ve buna karşılık gelen aşk yeminleriyle) kandırılmayı reddeder. ). O sırada ona şu cümleleri yazmıştı: “Bir çocuğun gürültülü, coşkulu sabahtaki duası gibi, yalnız yıldızlar arasındaki bir roket gibi sana kapılmak istiyorum. Sen olmak istiyorum. Seni tanımadığım hiçbir hayale, istemediğin ya da yerine getiremeyeceğin hiçbir dilek görmek istemiyorum.”
ayrıca oku
Bu Rilke'nin 9 Haziran 1897'de yazdığı son mektup. Rene işaretler. Lou bulur Yağmurcu daha uygundur ve yeniden vaftiz ettiği kişiye, Dil Evi'nde bir ayılma hücresi olan bir nesneleştirme programı önerir. Aynı zamanda, onun lirik duygusal patlamalarının narsisizmini de görüyor ve şiddetli bir aşk yazının ardından, genç şaire tavsiye ve eleştiri vermekten mutluluk duyan katı bir “vekil anne” olarak mesafesini koruyor. Yön bulma arayışında olan ama kendi “vampiristik” aşk modeline kapılmak istemeyen biri.
Rilke tarafından manevi bir vahiy ve ilham kaynağı olarak kutlanan iki ortak Rusya gezisi yalnızca iç mesafeyi güçlendirdi, çünkü St. Petersburg'da doğan Andreas-Salomé'nin Rilke'nin kırsal dindarlığı Slavofil olarak yüceltmesiyle kesinlikle hiçbir ilgisi yoktu. . “Saatler Kitabı”nda “Çünkü yoksulluk içten büyük bir ihtişamdır” gibi ayetleri bulabilirsiniz.
Bir atılım olarak Rodin
Yüzyılın başında Worpswede'de Rus keşiş görünümü giyen Rilke ile tanışan heykeltıraş Clara Westhoff, açıkça görülebilen uyarı işaretlerini görmezden geldi. Şaşırtıcı evliliğin ardından (Rilke aslında Clara'nın arkadaşı Paula Modersohn-Becker'in peşindeydi), sanatçı çift Aşağı Saksonya eyaletinde bir ev kurdu, kızları Ruth doğdu ve bunun üzerine Rilke hızla Paris'te kalıp bu olay hakkında bir kitap yazmayı planladı. heykeltıraş efsanesi Auguste Rodin.
ayrıca oku
Çocuk olmak konusunda ne kadar tartışıp övünse de Rilke asla baba olamayacak. Clara açısından, Paula Modersohn-Becker'e yazdığı bir mektupta belirttiği gibi, iki insan arasındaki bağın en yüksek görevi şudur: “Birinin diğerinin yalnızlığını koruması.” Bu durumda mekansal yakınlık ters etki yapar. . Clara da Paris'e taşınır ama kendi dairesine taşınır; kızı anne ve babasının yanında büyür.
Sanat, büyük eser, tüm bu benmerkezciliği haklı çıkarır mı? Bu soru Decker'in biyografisinin ana motifidir. Rilke'ye göre Rodin biyografisi bağımsız bir üslubun atılımıydı ve aynı zamanda kendi şiir sanatının da temel taşıydı. Jens Peter Jacobson gibi çöküş yazarlarından güçlü bir şekilde etkilenen Rilke, Paris'teki deneyimlerini 1910'daki en önemli düzyazı eseri olan ve Rilke'nin Almanca konuşulan modernizm için bir rehber haline geldiği “Malte Laurids Brigge”de de işledi. Dahiler için özel bir ahlak ya da en azından başarısız ilişkileri başarılı bir şekilde şekillendirmenin bir bonusu var mı?
ayrıca oku
Her halükarda Rilke'nin ideallerini gizli tuttuğu söylenemez. “Resimler Kitabı”ndan “Kızlara Dair”de şöyle yazıyor: “Kimsenin kendisini şaire vermesine izin verilmez,/ gözleri kadınları istese bile;/ çünkü o sizi yalnızca kız olarak düşünebilir:/ bileklerinde bir his var / brokardan kırılıyor.” Bu aslında şu anlama geliyor: Aşk dolu bakışlarımı ciddiye almayın! Bunun tipik bir örneği, 1907'de Venedik'e yaptığı gezi sırasında Mimi Romanelli'ye en yüksek sesle aşkına yemin ettiği ilişkidir: “Ruhunu içimde taşıyorum ve onu Tanrı'ya ve meleklere göstereceğim.” Ayrıldıktan sonra karısı ve kızı (aksi takdirde umursamadığı) tarafından soğuk bir şekilde karşılanacak.
Rilke, Paris'te Mimi ile hâlâ yürüyüşe çıkıyor; 1910'da tekrar Venedik'e geldiğinde, ego kavramını bir mektupta aldı: “Yalnızlığa ait olduğumu, kimseye ihtiyaç duymamam gerektiğini, tüm gücümün bağımsız olmaktan geldiğini asla unutma ve seni temin ederim Mimi, Beni sevenlere yalnızlığımı sevmeleri için yalvarıyorum, aksi takdirde vahşi bir hayvanın düşmanlarının takibinden saklandığı gibi ben de onların gözlerinden, ellerinden saklanmak zorunda kalırdım.” Rilke, “seçilmiş kızları” olan kadınları da ekler. Decker'in açıkça analiz ettiği gibi, “kendini geliştirme senaryosu” birbiri ardına geliyor.
Büyük ölçekte yaşamak
Bu aynı zamanda büyük ölçekte yaşamayı, pahalı otelleri, (çoğunlukla aristokrat) patronları da içerir; Marie von Thurn ve Taxis bunların en ünlüsü haline geldi çünkü Trieste yakınındaki Duino Kalesi, ilk iki Duino Ağıtlarının yaratıldığı yerdi ve onların adaşı. Bunu daha pek çok küçük yardımcı takip ediyor, Deckert alaycı bir şekilde Rilke'nin iltifatlarla dolu yakarış ve yalvarma mektuplarını kendine özgü bir tür olarak nasıl mükemmelleştirdiğini anlatıyor. Rilke, yıldız yazarından ve iflah olmaz israfından ümidini kesen ada yayıncısı Anton Kippenberg'e, dünyaya paha biçilemez çok şey verdiğini açıklıyor.
ayrıca oku
Felsefeyle daha iyi yaşa
Rilke'ye göre, kendini stilize etme aynı zamanda alçakgönüllülüğü, hatta “yoksulluğu” da içeriyor (eski Rusya çılgınlığının bir kalıntısı), ancak aynı zamanda tam gövdeli bir feragat jesti de gerçekleştirmiyor. Bir yandan taleplerin artması, diğer yandan enflasyonla boğuşan Almanya'dan gelen avans ve harçların hemen hemen hiçbirinin İsviçre'ye ulaşmaması nedeniyle bu çelişki, İsviçre'nin savaştan sonraki son yıllarında doruğa ulaştı. Rilke artık ünlü ama hâlâ fakir bir şairdir.
Daha sonra Dadı Wunderly-Volkart (daha sonra Suhrkamp yayınevinde önemli bir rol oynayacak olan zengin Reinhart ailesiyle akraba) tasarruf finansörü ve aynı zamanda özel bir dağıtım hizmeti haline gelir. Locarno'daki “Stübli”sinde, çay süzgeçlerinden kibritlere ve “Çin ipek şallarına” kadar, yorucu ve kalıcı bir misafir olarak varlığı için ihtiyaç duyduğu her şeyi ona göndertir. Wunderly-Volkart ayrıca huzurevinden, Werner Reinhart'ın kendisi için finanse ettiği Valais'teki harap Muzot Kalesi'nden de uzun sipariş listeleri alıyor ve bu listeler akıllıca iletişimi koparmakla tehdit ediyor: “Ama şimdi, mümkün olacağını düşünmediğim bir şey var: kırtasiye malzemeleri tükendi! … Kasım ayında yanınızda getirdiğiniz kolonya da birkaç günde biter. Pinaud'nun Eau de Quinine şişesi bitti.” Gunnar Decker'in tipik bir yorumu: “Günlerce hizmetçisi Frida dışında kimseyi görmeyen, kendini kale muhafızı ilan eden bir kişinin neden bu kadar çok parfüme ihtiyacı var?”
ayrıca oku
Bunun gibi pasajlar nedeniyle bu biyografi aynı zamanda son derece eğlenceli bir okumadır. Decker, kapsamlı yazışmalar boyunca derinlemesine çalıştı ve aynı zamanda her bir (kadın) figürü tanıtma ve hatta bunların bireysel şiirler üzerindeki etkisini keşfetme konusundaki boş çabalara asla bulaşmadı. Dieter Borchmeyer'in yakın zamanda Thomas Mann hakkında yazdığı gibi, kitabı her bir eserin kapsamlı bir şekilde açıklandığı bir eser biyografisi değildir. Ancak Rilke'nin şiirsel gelişimini anlayacak kadar bilgi edinirsiniz. Dış dünyaya yapılan her türlü göndermeyi, hava akımından orman kenarındaki testereye kadar, kendi kutsal “iç mekanına” yönelik genel bir saldırı olarak algılayabilen bu son derece sinirli ruhun sürekli zihinsel krizi göz önüne alındığında, bu yeterince şaşırtıcıdır. .
Ama yine de bu tuhaf hayat bir çalışma olarak başarılı oluyor. 9 Şubat 1922'de Rilke, Muzot'tan yayıncısına “ormandan çıktığını” yazdı: “zarafetler” oradaydı! Ona mucize gibi gelen bir yaratıcı çılgınlıkla tamamladı: “Böyle bir akıl ve yürek fırtınasının üzerinize gelebileceğini bilmiyordum! Hayatta kalabilmeni! hayatta kalabilmeni! Yeter, işte orada.” Rilke gece evden koşarak çıkıyor ve kale kulesine sarılıyor, “onu büyük, yaşlı bir hayvan gibi okşadığını” yazıyor. “Orpheus'a Soneler” de, yıllar süren depresyonun ardından gelen bir manik dönemi andıran bu yaratıcılık dalgası içinde yaratıldı. Ancak coşkuya kapılan şair (ve bu sefer haklı olarak), buna benzer hiçbir şeyin gelmeyeceğinden şüpheleniyor. Neredeyse beş yıl sonra, 29 Aralık 1926'da hayatı boyunca rahatsız olan Rilke lösemiden öldü.
Gunnar Decker: Rilke. Uzaktaki sihirbaz. Yerleşimciler, 608 sayfa, 36 euro.
Burada üçüncü taraflardan içerik bulacaksınız
Gömülü içeriğin görüntülenmesi için, üçüncü taraf sağlayıcılar olarak gömülü içeriğin sağlayıcıları bu izni gerektirdiğinden, kişisel verilerin iletilmesi ve işlenmesine ilişkin geri alınabilir onayınız gereklidir. [In diesem Zusammenhang können auch Nutzungsprofile (u.a. auf Basis von Cookie-IDs) gebildet und angereichert werden, auch außerhalb des EWR]. Anahtarı “açık” konuma getirerek bunu kabul etmiş olursunuz (herhangi bir zamanda iptal edilebilir). Bu aynı zamanda GDPR Madde 49 (1) (a) uyarınca belirli kişisel verilerin ABD dahil üçüncü ülkelere aktarılmasına ilişkin onayınızı da içerir. Bu konuda daha fazla bilgi bulabilirsiniz. Sayfanın altındaki anahtarı ve gizliliği kullanarak onayınızı istediğiniz zaman iptal edebilirsiniz.