Rumbula ormanındaki SS tarafından 27.000 Yahudi vuruldu. “Eski ciddiyet” bu kitlesel cinayeti nasıl organize edebilir ve onlarca yıldır bu konuda sessiz kalabilir? Torunu gazeteci Lorenz Hemicker dehşeti takip etti.
Binlerce insanın, soğuk bürokratik planlama hakkında titizlikle organize edilmiş çekim hakkında nasıl yazıyorsunuz, en etkili olanı nasıl öldürürsünüz – eğer kendi büyükbabanızın bu kitle cinayetinden ortaklaşa sorumlu olduğunu biliyorsanız? Uzun süre soru sorulmadığında nereden başlıyorsunuz?
Bu kitapta rahatça, ancak uzun zamandır meydana gelen cümleler var. Alman Post -War toplumu ve çelişkileri hakkında, travmaları ve başa çıkma girişimleri hakkında birkaç sözle. Holokost'un sonundan sonra İkinci Dünya Savaşı'ndan yirmi yıl sonra torun Lorenz Hemicker, “Babam tam anlamıyla eski ciddiyeti geri alabildiği zaman doğru anı bekledi.”
“Eski ciddiyet”, en başının coşkulu bir ulusal sosyalist, SS üyesi idi. Erken yaşların torunu, Riga yakınlarındaki Letonya'daki acımasız ateşiyle 27.000 Yahudi'nin öldürülmesiyle özellikle ilgilenildi. Ancak uzun zamandır hiç aramadığı ve hiç tanışmadığı büyükbaba hakkında daha fazla şey bilmiyordu.
Aile Tarihi Shepen
Lorenz Hemicker bir gazeteci – bugün “Frankfurter Allgemeine Zeitung” için – ve bir noktada araştırmaya başlıyor. Babasıyla katliamın yerine gitmeyi planlıyor. Bu artık olmamalı, baba yolculuktan kısa bir süre önce ölüyor. Baltık devletlerine, arşivlere, hayatta kalanlara ve tanıklara, tarih ve aile tarihinin derinliklerine tek başına yola çıkmalıdır. Artık babasına soramayacağı sorular için tek başına cevap araması gerekiyor.
Son olarak, SS erkekleri ilk denediği, sonra yürütüldüğünde, Kasım 1941'de o günlerde neler olduğunu yeniden yapılandırabilirsiniz. İnsanları büyükbabasının tasarladığı çukurlara nasıl sürükledi. Rampalarla sahalar, çünkü aksi takdirde, daha sonra sinizm olmadan, “Bunu fakir insanlara yapamazsın” diye atlamak zorunda kalacaklarını söyledi. Hala yaşayan insanlar, topların güvenli beklentisinde ölülere uzanmalıdır. Katiller sadece hızını koruyamadıklarında telaşlı oldular. Yalnız kar akşam ilk kanına son verdi. Ama devam etti.
Lorenz Hemicker ne kendini ne de okuyucularını koruyor, ayrıntılarda olduğu gibi dilde de açık kalıyor (“Büyükbabam, fail. İzler arayışı”, Rowohlt Berlin, 24 Euro). Ve öldürme makinesinin bu detayları bugün bilinse bile, kitle cinayetinin profesyonelleşmesinin çılgın mekanizmalarını tarif etti, torun ve açıklamaların arkasındaki bir fark yaratıyor. Burada olduğu gibi ayrılmış olsa bile. Belki de Hemicker, dil kitsch ile kendi çaresizliğini örtmeye bile çalışmıyor.
Anlatısında en büyük yoğunluk anları vardır – ilk kez Rumbula Ormanına girdiğinde, her şeyin gerçekleştiği veya daha sonra Riga'da, sonunda büyükbabanın sorgulama protokolünü okumasını isteyen hayatta kalan Alexander Bergmann ile tanışır çünkü artık kendisini, yaşı, gözlerini okuyamaz.
Hemicker'in karısı tüm belgeleri yaktı
Riga yakınlarındaki Rumbula ormanındaki katliam, iki yönde bir yolculuğun başlangıç noktasıdır: geri – Ernst Hemicker'ın çukurun kenarında olan adam olduğunu ve daha da ailede çok az bilinen savaşın son yıllarına kadar izlemek. Her iki yönde de, Lorenz Hemicker birçoğu acı verici olan yeni izler buluyor. Tüm araştırmalar, elbette, bazen kendini araştırmaya adadığı bir konu ile: Büyükbaba 1945'ten sonra bu ciddiyetten kim yaptı, bu aile ile ne yaptı? Kim bir şey biliyordu ve nasıl ele alındı?
Mektup, 1960'ların sonlarında ailenin evine geldiğinde, eski SS adamına karşı “cinayet yardımı” için belirleneceğini açıkça ortaya koydu, bu kendisi için bir sürpriz olmadı. Ancak en azından oğlu için. Ernst Hemicker 1974'te öldü, karısı sahip olduğu tüm belgeleri yaktı. Biliyor olsan da sessiz kaldın.
Torunun ve insanlar hakkında bulduğu çelişkiler Ernst Hemicker-ayrıcalıklı bir ailenin yüksek sesle oğlu, kayıp Birinci Dünya Savaşı'nın hayal kırıklığına uğramış askeri, ilk başarılı, daha sonra 1920'lerde başarısız olan girişimcinin, denetçinin sonunda olan, bazen soruşturma yargılarının önünde oturan adam gibi bir insandı. Bu yeni bir bulgu olmayabilir – doğrudan etkilenenler için sadece önemli bir bulgu yoktur. Şu anda.
Mevcut federal Cumhuriyet toplumu – özellikle geçen yüzyılın sonunda birçok varsayımın aksine – savaş sonrası bir toplum mu? Bu, geçmişle başa çıkmak için ilgili bir sorudur, çünkü bunun cevabı şimdiki zamanın nasıl karşılanabileceğine ve tarihi tekrarlamadan önce mevcut korkulara bir cevap içerebilir. Bu aynı zamanda gerekli, önemli bir kitap.
Binlerce insanın, soğuk bürokratik planlama hakkında titizlikle organize edilmiş çekim hakkında nasıl yazıyorsunuz, en etkili olanı nasıl öldürürsünüz – eğer kendi büyükbabanızın bu kitle cinayetinden ortaklaşa sorumlu olduğunu biliyorsanız? Uzun süre soru sorulmadığında nereden başlıyorsunuz?
Bu kitapta rahatça, ancak uzun zamandır meydana gelen cümleler var. Alman Post -War toplumu ve çelişkileri hakkında, travmaları ve başa çıkma girişimleri hakkında birkaç sözle. Holokost'un sonundan sonra İkinci Dünya Savaşı'ndan yirmi yıl sonra torun Lorenz Hemicker, “Babam tam anlamıyla eski ciddiyeti geri alabildiği zaman doğru anı bekledi.”
“Eski ciddiyet”, en başının coşkulu bir ulusal sosyalist, SS üyesi idi. Erken yaşların torunu, Riga yakınlarındaki Letonya'daki acımasız ateşiyle 27.000 Yahudi'nin öldürülmesiyle özellikle ilgilenildi. Ancak uzun zamandır hiç aramadığı ve hiç tanışmadığı büyükbaba hakkında daha fazla şey bilmiyordu.
Aile Tarihi Shepen
Lorenz Hemicker bir gazeteci – bugün “Frankfurter Allgemeine Zeitung” için – ve bir noktada araştırmaya başlıyor. Babasıyla katliamın yerine gitmeyi planlıyor. Bu artık olmamalı, baba yolculuktan kısa bir süre önce ölüyor. Baltık devletlerine, arşivlere, hayatta kalanlara ve tanıklara, tarih ve aile tarihinin derinliklerine tek başına yola çıkmalıdır. Artık babasına soramayacağı sorular için tek başına cevap araması gerekiyor.
Son olarak, SS erkekleri ilk denediği, sonra yürütüldüğünde, Kasım 1941'de o günlerde neler olduğunu yeniden yapılandırabilirsiniz. İnsanları büyükbabasının tasarladığı çukurlara nasıl sürükledi. Rampalarla sahalar, çünkü aksi takdirde, daha sonra sinizm olmadan, “Bunu fakir insanlara yapamazsın” diye atlamak zorunda kalacaklarını söyledi. Hala yaşayan insanlar, topların güvenli beklentisinde ölülere uzanmalıdır. Katiller sadece hızını koruyamadıklarında telaşlı oldular. Yalnız kar akşam ilk kanına son verdi. Ama devam etti.
Lorenz Hemicker ne kendini ne de okuyucularını koruyor, ayrıntılarda olduğu gibi dilde de açık kalıyor (“Büyükbabam, fail. İzler arayışı”, Rowohlt Berlin, 24 Euro). Ve öldürme makinesinin bu detayları bugün bilinse bile, kitle cinayetinin profesyonelleşmesinin çılgın mekanizmalarını tarif etti, torun ve açıklamaların arkasındaki bir fark yaratıyor. Burada olduğu gibi ayrılmış olsa bile. Belki de Hemicker, dil kitsch ile kendi çaresizliğini örtmeye bile çalışmıyor.
Anlatısında en büyük yoğunluk anları vardır – ilk kez Rumbula Ormanına girdiğinde, her şeyin gerçekleştiği veya daha sonra Riga'da, sonunda büyükbabanın sorgulama protokolünü okumasını isteyen hayatta kalan Alexander Bergmann ile tanışır çünkü artık kendisini, yaşı, gözlerini okuyamaz.
Hemicker'in karısı tüm belgeleri yaktı
Riga yakınlarındaki Rumbula ormanındaki katliam, iki yönde bir yolculuğun başlangıç noktasıdır: geri – Ernst Hemicker'ın çukurun kenarında olan adam olduğunu ve daha da ailede çok az bilinen savaşın son yıllarına kadar izlemek. Her iki yönde de, Lorenz Hemicker birçoğu acı verici olan yeni izler buluyor. Tüm araştırmalar, elbette, bazen kendini araştırmaya adadığı bir konu ile: Büyükbaba 1945'ten sonra bu ciddiyetten kim yaptı, bu aile ile ne yaptı? Kim bir şey biliyordu ve nasıl ele alındı?
Mektup, 1960'ların sonlarında ailenin evine geldiğinde, eski SS adamına karşı “cinayet yardımı” için belirleneceğini açıkça ortaya koydu, bu kendisi için bir sürpriz olmadı. Ancak en azından oğlu için. Ernst Hemicker 1974'te öldü, karısı sahip olduğu tüm belgeleri yaktı. Biliyor olsan da sessiz kaldın.
Torunun ve insanlar hakkında bulduğu çelişkiler Ernst Hemicker-ayrıcalıklı bir ailenin yüksek sesle oğlu, kayıp Birinci Dünya Savaşı'nın hayal kırıklığına uğramış askeri, ilk başarılı, daha sonra 1920'lerde başarısız olan girişimcinin, denetçinin sonunda olan, bazen soruşturma yargılarının önünde oturan adam gibi bir insandı. Bu yeni bir bulgu olmayabilir – doğrudan etkilenenler için sadece önemli bir bulgu yoktur. Şu anda.
Mevcut federal Cumhuriyet toplumu – özellikle geçen yüzyılın sonunda birçok varsayımın aksine – savaş sonrası bir toplum mu? Bu, geçmişle başa çıkmak için ilgili bir sorudur, çünkü bunun cevabı şimdiki zamanın nasıl karşılanabileceğine ve tarihi tekrarlamadan önce mevcut korkulara bir cevap içerebilir. Bu aynı zamanda gerekli, önemli bir kitap.