Fikir Ulusal Galeri Ödülü
Sanat dünyasında yargılamanın sonu
Şu an: 12:59| Okuma süresi: 4 dakika
2024 ödül töreninde kolektif
Kaynak: David von Becker
WELT podcast'lerimizi buradan dinleyebilirsiniz
Gömülü içeriğin görüntülenmesi için, üçüncü taraf sağlayıcılar olarak gömülü içeriğin sağlayıcıları da bu izni gerektirdiğinden, kişisel verilerin iletilmesine ve işlenmesine ilişkin geri alınabilir onayınız gereklidir. [In diesem Zusammenhang können auch Nutzungsprofile (u.a. auf Basis von Cookie-IDs) gebildet und angereichert werden, auch außerhalb des EWR]. Anahtarı “açık” konuma getirerek bunu kabul etmiş olursunuz (herhangi bir zamanda iptal edilebilir). Bu aynı zamanda GDPR Madde 49 (1) (a) uyarınca belirli kişisel verilerin ABD dahil üçüncü ülkelere aktarılmasına ilişkin onayınızı da içerir. Bu konuda daha fazla bilgi bulabilirsiniz. Sayfanın altındaki anahtarı ve gizliliği kullanarak onayınızı istediğiniz zaman iptal edebilirsiniz.
Nationalgalerie Ödülü artık kazananı seçmiyor, ancak artık kısa listenin tamamını ödüllendiriyor. Bu, kolektif farkındalığa fayda sağlayabilir ancak sanat algısı açısından feci sonuçlar doğurabilir.
eKısa listelere bakıldığında jürilerin pek çok şeyi doğru yaptığı görülüyor. Unutulmaz sanatçıları seçtiler. Ve belki de tam tersine, adayların çoğunun unutmadığı Ulusal Galeri Ödülü'nün önemiyle de ilgisi var. Ólafur Elíasson, Katharina Grosse, Christian Jankowski ve Dirk Skreber, 2000 yılında Ulusal Galeri Ödülü'nün açıkça “genç sanata” verildiği dönemde bu isimlerin isimleriydi. Skreber ilk şampiyonluğunu kazandı.
Bunu 2002 yılında Elmgreen & Dragset ikilisi takip etti ve onlar kadar tanınmış ve ünlü rakipleri Tacita Dean, Maria Eichhorn ve Daniel Richter'e karşı galip geldi. 2005'te Monica Bonvicini, John Bock, Angela Bulloch ve Anri Sala'ya karşı kazandı. Daha sonra Cyprien Gaillard ve Anne Imhof gibi sanat yıldızları da ödülün tanınmış kazananları arasında yer alıyor. Ve Flaka Haliti, Katja Novitskova, Andro Wekua ve Slavs & Tatars gibi kaybedenlerin kariyerleri, kazananlar kürsüsüne çıkamamaktan neredeyse hiç zarar görmedi.
Ulusal Galeri Dostları Derneği bu ödülü 24 yıldır veriyor. Bununla ödüllendirilmek aynı zamanda kısa liste alanında da galip gelmek anlamına geliyordu. Bu yıldan bu yana her şey bitti. Gelecekte jüri artık tek bir kazanan seçmeyecek; bunun yerine kısa listedeki dört pozisyonun tümü onurlandırılacak. Ancak yönetmelikteki bu değişiklik hâlâ bir ödül mü? Yoksa fiyat zamanın ruhunun baskısı altında bir düşüş mü yaşıyor?
Bireycilik yerine kolektivite ödülü
Birkaç yıldır Ulusal Galeri Ödülü para ödülü olmadan idare etmek zorunda kaldı. O zamandan bu yana kazanan ödül, çoğunluğu Berlin Ulusal Çağdaş Sanat Galerisi olan Hamburger Bahnhof'ta düzenlenen kişisel bir sergi oldu. Ödül kazananın eseri bir süredir Ulusal Galeri tarafından satın alınıyor. Şimdi ilk kez, kısa listeye giren dört sanatçının da eserleri koleksiyona dahil edilecek. Ana sponsor BMW'nin bunun için satın alma bütçesini artırdığı söyleniyor.
İki yıldır Hamburger Bahnhof'un kurucu ortakları olan Sam Bardaouil ve Till Fellrath, yeni formatın “bireycilik yerine kolektiviteye güvenmenin ve yalnız kurtçuluk yerine dayanışmayı savunmanın” önemini vurgulamayı amaçlıyor. Yıllar, yönetmenler liderlik ediyor. Muhtemelen müzelerindeki sunuma sergi demek istemiyorlar; katalogda bunu “enstantane” olarak tanımlıyorlar.
ayrıca oku
Son yıllarda sanatçılardan tek bir kazananın seçilmesi konusunda eleştiriler yapılıyor. 2024'ün dört kazananı arasında – Pan Daijing, Dan Lie, Hanne Lippard ve James Richards – artık hiyerarşik olarak sınıflandırılmadıklarına dair iyi bir his olabilir.
Format dikkatlice uyarlandığında bir kenara bırakılan şey sportmenliktir. Birey olan ve birlikte eser yaratmamış sanatçıların eserlerinin yarıştırılması ve katkılarının niteliğinin karşılaştırılması mantıklı değil mi?
Ulusal Galeri Ödülü: Hamburger Bahnhof'ta Dan Lie
Kaynak: Jacopo La Forgia
Hamburg tren istasyonunda artık birbirlerinden oda oda ayrılmış durumdalar. Pan Dajing büyük bir platform inşa etti, orada burada geniş delikler ve boşluklar var, monitörler geçici görüntüler gösteriyor ve karanlık bir koridorun sonunda titrek bir videoda bir performans var. Tek başına müzik, tek tek parçaları belirsiz bir şekilde bir arada tutuyor gibi görünüyor. Hanne Lippard'ın minimalist hafif bir stelden ve birkaç hoparlörden gelen sesinin sesinden oluşan yerleştirmesi de kırılgandır.
Dan Lie'nin odasında kötü bir koku var. Çürüyen bir sahne setinden kümeler halinde sarkan solmuş krizantemlerin çiçekçi dükkânı kokusu, nemli toprak kokusuna karışıyor. Mantarlar şişkin kumaş parçaları üzerinde yetişir. Sinekler havada vızıldayarak düzinelerce sararmış çarşafların üzerinde oturuyor. Bir yönetici havada küf sporları olduğundan endişeleniyor.
Burada üçüncü taraflardan içerik bulacaksınız
Gömülü içeriğin görüntülenmesi için, üçüncü taraf sağlayıcılar olarak gömülü içeriğin sağlayıcıları da bu izni gerektirdiğinden, kişisel verilerin iletilmesine ve işlenmesine ilişkin geri alınabilir onayınız gereklidir. [In diesem Zusammenhang können auch Nutzungsprofile (u.a. auf Basis von Cookie-IDs) gebildet und angereichert werden, auch außerhalb des EWR]. Anahtarı “açık” konuma getirerek bunu kabul etmiş olursunuz (herhangi bir zamanda iptal edilebilir). Bu aynı zamanda GDPR Madde 49 (1) (a) uyarınca belirli kişisel verilerin ABD dahil üçüncü ülkelere aktarılmasına ilişkin onayınızı da içerir. Bu konuda daha fazla bilgi bulabilirsiniz. Sayfanın altındaki anahtarı ve gizliliği kullanarak onayınızı istediğiniz zaman iptal edebilirsiniz.
Bu pek göz ardı edilemez. Küratörlerin de Ulusal Galeri'deki bu yeni koleksiyonla ilgili bazı çalışmaları olacak. Dördüncü kayıp üye, fotoğrafları, resim kolajlarını ve duvara oyulmuş yüzleri tarayan bir videoyu gösteren James Richards'tır. Katalog metni eserinin “her türlü yoruma meydan okuyan bir sanat” olduğunu iddia ediyor.
Bu, Ulusal Galeri Ödülü'nün de yol açtığı bir tür reddiyedir. Kolektife aşırı vurgu yapıldığında niteliksel bir karar itibarsızlaştırılır; jüri kendisini gayri meşru hale getiriyor, bu sadece önemli bir sanat ödülünün değerini düşürmekle kalmıyor, aynı zamanda izleyicinin sanatsal yarışmaya olan ilgisini de göz ardı ediyor. Ancak her şeyden önce bu, yalnızca kolektif olarak sorumsuz Documenta'nın deneyimlerinden sonra değil, acilen güçlendirilmesi gereken sanat dünyasının eleştirel yargısını zayıflatıyor.
Nationalgalerie Ödülü 2024 Sergisi, 5 Ocak 2025'e kadar, Hamburger Bahnhof, Berlin
Sanat dünyasında yargılamanın sonu
Şu an: 12:59| Okuma süresi: 4 dakika
2024 ödül töreninde kolektif
Kaynak: David von Becker
WELT podcast'lerimizi buradan dinleyebilirsiniz
Gömülü içeriğin görüntülenmesi için, üçüncü taraf sağlayıcılar olarak gömülü içeriğin sağlayıcıları da bu izni gerektirdiğinden, kişisel verilerin iletilmesine ve işlenmesine ilişkin geri alınabilir onayınız gereklidir. [In diesem Zusammenhang können auch Nutzungsprofile (u.a. auf Basis von Cookie-IDs) gebildet und angereichert werden, auch außerhalb des EWR]. Anahtarı “açık” konuma getirerek bunu kabul etmiş olursunuz (herhangi bir zamanda iptal edilebilir). Bu aynı zamanda GDPR Madde 49 (1) (a) uyarınca belirli kişisel verilerin ABD dahil üçüncü ülkelere aktarılmasına ilişkin onayınızı da içerir. Bu konuda daha fazla bilgi bulabilirsiniz. Sayfanın altındaki anahtarı ve gizliliği kullanarak onayınızı istediğiniz zaman iptal edebilirsiniz.
Nationalgalerie Ödülü artık kazananı seçmiyor, ancak artık kısa listenin tamamını ödüllendiriyor. Bu, kolektif farkındalığa fayda sağlayabilir ancak sanat algısı açısından feci sonuçlar doğurabilir.
eKısa listelere bakıldığında jürilerin pek çok şeyi doğru yaptığı görülüyor. Unutulmaz sanatçıları seçtiler. Ve belki de tam tersine, adayların çoğunun unutmadığı Ulusal Galeri Ödülü'nün önemiyle de ilgisi var. Ólafur Elíasson, Katharina Grosse, Christian Jankowski ve Dirk Skreber, 2000 yılında Ulusal Galeri Ödülü'nün açıkça “genç sanata” verildiği dönemde bu isimlerin isimleriydi. Skreber ilk şampiyonluğunu kazandı.
Bunu 2002 yılında Elmgreen & Dragset ikilisi takip etti ve onlar kadar tanınmış ve ünlü rakipleri Tacita Dean, Maria Eichhorn ve Daniel Richter'e karşı galip geldi. 2005'te Monica Bonvicini, John Bock, Angela Bulloch ve Anri Sala'ya karşı kazandı. Daha sonra Cyprien Gaillard ve Anne Imhof gibi sanat yıldızları da ödülün tanınmış kazananları arasında yer alıyor. Ve Flaka Haliti, Katja Novitskova, Andro Wekua ve Slavs & Tatars gibi kaybedenlerin kariyerleri, kazananlar kürsüsüne çıkamamaktan neredeyse hiç zarar görmedi.
Ulusal Galeri Dostları Derneği bu ödülü 24 yıldır veriyor. Bununla ödüllendirilmek aynı zamanda kısa liste alanında da galip gelmek anlamına geliyordu. Bu yıldan bu yana her şey bitti. Gelecekte jüri artık tek bir kazanan seçmeyecek; bunun yerine kısa listedeki dört pozisyonun tümü onurlandırılacak. Ancak yönetmelikteki bu değişiklik hâlâ bir ödül mü? Yoksa fiyat zamanın ruhunun baskısı altında bir düşüş mü yaşıyor?
Bireycilik yerine kolektivite ödülü
Birkaç yıldır Ulusal Galeri Ödülü para ödülü olmadan idare etmek zorunda kaldı. O zamandan bu yana kazanan ödül, çoğunluğu Berlin Ulusal Çağdaş Sanat Galerisi olan Hamburger Bahnhof'ta düzenlenen kişisel bir sergi oldu. Ödül kazananın eseri bir süredir Ulusal Galeri tarafından satın alınıyor. Şimdi ilk kez, kısa listeye giren dört sanatçının da eserleri koleksiyona dahil edilecek. Ana sponsor BMW'nin bunun için satın alma bütçesini artırdığı söyleniyor.
İki yıldır Hamburger Bahnhof'un kurucu ortakları olan Sam Bardaouil ve Till Fellrath, yeni formatın “bireycilik yerine kolektiviteye güvenmenin ve yalnız kurtçuluk yerine dayanışmayı savunmanın” önemini vurgulamayı amaçlıyor. Yıllar, yönetmenler liderlik ediyor. Muhtemelen müzelerindeki sunuma sergi demek istemiyorlar; katalogda bunu “enstantane” olarak tanımlıyorlar.
ayrıca oku
Son yıllarda sanatçılardan tek bir kazananın seçilmesi konusunda eleştiriler yapılıyor. 2024'ün dört kazananı arasında – Pan Daijing, Dan Lie, Hanne Lippard ve James Richards – artık hiyerarşik olarak sınıflandırılmadıklarına dair iyi bir his olabilir.
Format dikkatlice uyarlandığında bir kenara bırakılan şey sportmenliktir. Birey olan ve birlikte eser yaratmamış sanatçıların eserlerinin yarıştırılması ve katkılarının niteliğinin karşılaştırılması mantıklı değil mi?
Ulusal Galeri Ödülü: Hamburger Bahnhof'ta Dan Lie
Kaynak: Jacopo La Forgia
Hamburg tren istasyonunda artık birbirlerinden oda oda ayrılmış durumdalar. Pan Dajing büyük bir platform inşa etti, orada burada geniş delikler ve boşluklar var, monitörler geçici görüntüler gösteriyor ve karanlık bir koridorun sonunda titrek bir videoda bir performans var. Tek başına müzik, tek tek parçaları belirsiz bir şekilde bir arada tutuyor gibi görünüyor. Hanne Lippard'ın minimalist hafif bir stelden ve birkaç hoparlörden gelen sesinin sesinden oluşan yerleştirmesi de kırılgandır.
Dan Lie'nin odasında kötü bir koku var. Çürüyen bir sahne setinden kümeler halinde sarkan solmuş krizantemlerin çiçekçi dükkânı kokusu, nemli toprak kokusuna karışıyor. Mantarlar şişkin kumaş parçaları üzerinde yetişir. Sinekler havada vızıldayarak düzinelerce sararmış çarşafların üzerinde oturuyor. Bir yönetici havada küf sporları olduğundan endişeleniyor.
Burada üçüncü taraflardan içerik bulacaksınız
Gömülü içeriğin görüntülenmesi için, üçüncü taraf sağlayıcılar olarak gömülü içeriğin sağlayıcıları da bu izni gerektirdiğinden, kişisel verilerin iletilmesine ve işlenmesine ilişkin geri alınabilir onayınız gereklidir. [In diesem Zusammenhang können auch Nutzungsprofile (u.a. auf Basis von Cookie-IDs) gebildet und angereichert werden, auch außerhalb des EWR]. Anahtarı “açık” konuma getirerek bunu kabul etmiş olursunuz (herhangi bir zamanda iptal edilebilir). Bu aynı zamanda GDPR Madde 49 (1) (a) uyarınca belirli kişisel verilerin ABD dahil üçüncü ülkelere aktarılmasına ilişkin onayınızı da içerir. Bu konuda daha fazla bilgi bulabilirsiniz. Sayfanın altındaki anahtarı ve gizliliği kullanarak onayınızı istediğiniz zaman iptal edebilirsiniz.
Bu pek göz ardı edilemez. Küratörlerin de Ulusal Galeri'deki bu yeni koleksiyonla ilgili bazı çalışmaları olacak. Dördüncü kayıp üye, fotoğrafları, resim kolajlarını ve duvara oyulmuş yüzleri tarayan bir videoyu gösteren James Richards'tır. Katalog metni eserinin “her türlü yoruma meydan okuyan bir sanat” olduğunu iddia ediyor.
Bu, Ulusal Galeri Ödülü'nün de yol açtığı bir tür reddiyedir. Kolektife aşırı vurgu yapıldığında niteliksel bir karar itibarsızlaştırılır; jüri kendisini gayri meşru hale getiriyor, bu sadece önemli bir sanat ödülünün değerini düşürmekle kalmıyor, aynı zamanda izleyicinin sanatsal yarışmaya olan ilgisini de göz ardı ediyor. Ancak her şeyden önce bu, yalnızca kolektif olarak sorumsuz Documenta'nın deneyimlerinden sonra değil, acilen güçlendirilmesi gereken sanat dünyasının eleştirel yargısını zayıflatıyor.
Nationalgalerie Ödülü 2024 Sergisi, 5 Ocak 2025'e kadar, Hamburger Bahnhof, Berlin