Televizyon, romandan öğrenmek ve akış çağının çok daha iyi “kemer TV” haline gelmesi uzun zaman aldı. Ancak bu arada etki karşılıklıdır. Liz Moores en çok satan “Orman Tanrısı” ondan çok faydalanıyor. Şişme voltajı!
Bu, bir romanda da anlatabileceğini ve bir “kemer TV” haline gelebileceğini keşfettiğinde, büyük bir merhaba verdi, yani büyük bir ark gergindi ve artık bireysel bölümlerde, ancak mevsimlerde anlatıldı. Bu keşif yaklaşık 20 yıl önce ve etki uzun zamandır: roman sadece Arch TV'yi etkilemekle kalmıyor, aynı zamanda Arch TV de giderek daha sabırsız okuyucular için yeni üretimi de etkiliyor.
Her halükarda, Amerikalı yazar Liz Moore'un şimdi beşinci romanında “Ormanın Tanrısı” nda söyledikleri Netflix başlangıç sayfasında harikaydı. Üzerinde akılda kalıcı Resim muhtemelen vahşi bir ormanda başıboş bir genç kadın olacaktı ve tahsis edilemez anahtar kelimeler, taksonominin Triyas, “gizem”, “yaşın gelmesi” ve klasik “şişlik gerginliği” olabilir. Ve bu, lütfen saygısız bir ses çıkarmamalıdır: görünüşe göre nesli tükenmekte olan bir yol, bunu nasıl yapacağını bilen Romansciers'a ihtiyaç duyar. Özgünlük yine de fazla tahmin edilir; Her zaman bir okuyucu olayından daha çok yazar olmuştur.
Moores Wilder Wald Adirondack Dağları'na büyür; Romanı, ünlü Goethe ayeti tarafından ölçülen Amerika Birleşik Devletleri'nin o bölümünde gerçekleşiyor. Olumsuz Çünkü, şair prensinin aksine, aslında “harap kilitler” ve eski “şövalye, soyguncu ve hayalet hikayeleri” ile dolu inanıyordu. Moores Adirondacks'ta, Amerikan Romantiklerinin ruhları: “kendine güven” (kendi kendine yeterlilik), burada bulunan şövalye ailesinin (Vulgo: Manhattan'da bir bankaya sahip olan van laar ailesi) kalesinin (Vulgo: ülke koltuğu) adıdır. Yandaki Tatil Kampı (Van Laars'ın hafif bir yönetimi), 1841'in şövalyesi, soyguncusu ve hayalet geçmişinde ünlü aşkıncı deneme “kendine güven” yazan Ralph Waldo Emersons adını bile taşıyor.
Suç gerilim filminden sosyal romana
“Kendine Güven” – Kendinize Güven – Korosudur ve bir şekilde Camp Emerson'un tam olarak ne olduğudur: gelen gençler sadece Amerika'nın vahşi doğasında gerekirse hayatta kalmayı öğrenmelidir. Bunlardan birinin kaybolduğu tahmin edilebilir. Şövalyenin ailesinin kayıpının Van Laars'tan geldiği o kadar da tahmin edilemez. İlk doğan oğulları hepsine Peter'a hantal olarak diyorlar, ancak Long Series'deki en genç 1961'den beri kayıp. Çocuk Camp Emerson'dan uzak değil ve o zamandan beri bir daha hiç görülmedi.
Liz Moore'un hilesi: Hikayeyi iki kez anlatıyor ve gerilimi iki katına çıkarıyor. 1961'de kullanılmıyor, ancak 1975'te, romanın başladığı “boş yatak”, ancak son Peter'a ait değil, ancak 13 yaşında, bir punk ve aslında kendine güven Kalesi'ndeki hanedan boşluğunu kapatması gereken çocuk. Şimdi o da şaşırtıcı koşullar altında kayboldu ve arama başlıyor. Ve rütbesi olmayan, ancak en azından bir adı olan her şey katılır: TJ, genç kamp yöneticisi, Louise, Barbara ile bir kulübe paylaşan Louise veya asılı bir polis olan Judyta. Ancak Moore da tekrar tekrar göz kamaştırıyor, şimdiki zamandaki arama eylemine ek olarak, geçmiş zamandan biri, Carl adında bir itfaiyecinin merkezi bir rol oynadığı pastumda hareket ediyor: kayıp kişiyi son olarak görmüş olabilir.
Suç, aniden sosyal bir roman haline gelir, iki çocuğu Van Laars ile bağımlılık ilişkisinde aramaya başlayan herkes. Kayıpın evli annesi hariç, Şövalye ailesinin kendisi sessiz kalır. Okuyucu, Haus'un kendine güveninin eşiğinde, sadece hizmetçi bir ruh olarak girilebilen, bir oyun kaleci, dadı veya amirlerin askeri olarak girilebilen en üst düzeyden en üst düzey duyguları yaşar. Amerika'nın Sınıf Topluluğu vahşi Adirondacks'a kadar uzanır; Sadece evin kendine güveninin ötesinde kendi kaderini tayin etmeyi hayal edebilirsiniz.
Liz Moore'un hikayesini nasıl geliştirdiği dikkat çekici değil, ona söylediği gibi de dikkat çekici. Bir yandan, Booke Arch-TV-de ALSO'nun çubukta sabırsız tutan açık, hızlı nesir var; Öte yandan, hareketli resim: The Cut tarafından da doğan tercih ettiğiniz stilistik cihaz var. Liz Moore karakter planlayabilir ve yaratabilir, bir manzara çizebilir ve bir toplumu tanımlayabilir, ancak tam anlamıyla bir kesici olarak yeteneklidir.
Bu, bir romanda da anlatabileceğini ve bir “kemer TV” haline gelebileceğini keşfettiğinde, büyük bir merhaba verdi, yani büyük bir ark gergindi ve artık bireysel bölümlerde, ancak mevsimlerde anlatıldı. Bu keşif yaklaşık 20 yıl önce ve etki uzun zamandır: roman sadece Arch TV'yi etkilemekle kalmıyor, aynı zamanda Arch TV de giderek daha sabırsız okuyucular için yeni üretimi de etkiliyor.
Her halükarda, Amerikalı yazar Liz Moore'un şimdi beşinci romanında “Ormanın Tanrısı” nda söyledikleri Netflix başlangıç sayfasında harikaydı. Üzerinde akılda kalıcı Resim muhtemelen vahşi bir ormanda başıboş bir genç kadın olacaktı ve tahsis edilemez anahtar kelimeler, taksonominin Triyas, “gizem”, “yaşın gelmesi” ve klasik “şişlik gerginliği” olabilir. Ve bu, lütfen saygısız bir ses çıkarmamalıdır: görünüşe göre nesli tükenmekte olan bir yol, bunu nasıl yapacağını bilen Romansciers'a ihtiyaç duyar. Özgünlük yine de fazla tahmin edilir; Her zaman bir okuyucu olayından daha çok yazar olmuştur.
Moores Wilder Wald Adirondack Dağları'na büyür; Romanı, ünlü Goethe ayeti tarafından ölçülen Amerika Birleşik Devletleri'nin o bölümünde gerçekleşiyor. Olumsuz Çünkü, şair prensinin aksine, aslında “harap kilitler” ve eski “şövalye, soyguncu ve hayalet hikayeleri” ile dolu inanıyordu. Moores Adirondacks'ta, Amerikan Romantiklerinin ruhları: “kendine güven” (kendi kendine yeterlilik), burada bulunan şövalye ailesinin (Vulgo: Manhattan'da bir bankaya sahip olan van laar ailesi) kalesinin (Vulgo: ülke koltuğu) adıdır. Yandaki Tatil Kampı (Van Laars'ın hafif bir yönetimi), 1841'in şövalyesi, soyguncusu ve hayalet geçmişinde ünlü aşkıncı deneme “kendine güven” yazan Ralph Waldo Emersons adını bile taşıyor.
Suç gerilim filminden sosyal romana
“Kendine Güven” – Kendinize Güven – Korosudur ve bir şekilde Camp Emerson'un tam olarak ne olduğudur: gelen gençler sadece Amerika'nın vahşi doğasında gerekirse hayatta kalmayı öğrenmelidir. Bunlardan birinin kaybolduğu tahmin edilebilir. Şövalyenin ailesinin kayıpının Van Laars'tan geldiği o kadar da tahmin edilemez. İlk doğan oğulları hepsine Peter'a hantal olarak diyorlar, ancak Long Series'deki en genç 1961'den beri kayıp. Çocuk Camp Emerson'dan uzak değil ve o zamandan beri bir daha hiç görülmedi.
Liz Moore'un hilesi: Hikayeyi iki kez anlatıyor ve gerilimi iki katına çıkarıyor. 1961'de kullanılmıyor, ancak 1975'te, romanın başladığı “boş yatak”, ancak son Peter'a ait değil, ancak 13 yaşında, bir punk ve aslında kendine güven Kalesi'ndeki hanedan boşluğunu kapatması gereken çocuk. Şimdi o da şaşırtıcı koşullar altında kayboldu ve arama başlıyor. Ve rütbesi olmayan, ancak en azından bir adı olan her şey katılır: TJ, genç kamp yöneticisi, Louise, Barbara ile bir kulübe paylaşan Louise veya asılı bir polis olan Judyta. Ancak Moore da tekrar tekrar göz kamaştırıyor, şimdiki zamandaki arama eylemine ek olarak, geçmiş zamandan biri, Carl adında bir itfaiyecinin merkezi bir rol oynadığı pastumda hareket ediyor: kayıp kişiyi son olarak görmüş olabilir.
Suç, aniden sosyal bir roman haline gelir, iki çocuğu Van Laars ile bağımlılık ilişkisinde aramaya başlayan herkes. Kayıpın evli annesi hariç, Şövalye ailesinin kendisi sessiz kalır. Okuyucu, Haus'un kendine güveninin eşiğinde, sadece hizmetçi bir ruh olarak girilebilen, bir oyun kaleci, dadı veya amirlerin askeri olarak girilebilen en üst düzeyden en üst düzey duyguları yaşar. Amerika'nın Sınıf Topluluğu vahşi Adirondacks'a kadar uzanır; Sadece evin kendine güveninin ötesinde kendi kaderini tayin etmeyi hayal edebilirsiniz.
Liz Moore'un hikayesini nasıl geliştirdiği dikkat çekici değil, ona söylediği gibi de dikkat çekici. Bir yandan, Booke Arch-TV-de ALSO'nun çubukta sabırsız tutan açık, hızlı nesir var; Öte yandan, hareketli resim: The Cut tarafından da doğan tercih ettiğiniz stilistik cihaz var. Liz Moore karakter planlayabilir ve yaratabilir, bir manzara çizebilir ve bir toplumu tanımlayabilir, ancak tam anlamıyla bir kesici olarak yeteneklidir.