Jasmin Tabatabai, Lisas'ı oynayan göçmen kökleri olan ilk aktris oldu. Direktörleri nedeniyle yöneticiler tarafından korkuyor. Onunla ünlü bir Berliner Straße aracılığıyla yürüdük.
Sessiz sokakta sessiz bir sabah. Bahar açıkça mavi şeridi buldu ve çok hassas atmaya başlıyor. En harika Doğu Alman Grauputz'da bir villa. Hoş kullanılır. Ortalama bir ön bahçede, bir merdivenden geçiyorsunuz. Şeytan burada devam ediyordu, hayal edemezsin. Ama girişte okuyun.
Ancak, burada yaşayan GDR bonusları anlamına gelmez. Jasmin Tabatabai kapısı bizi selamlayan makul derecede yüksek olan ev, Schiller piyano hanedanı 1946'da Sovyetler tarafından kamulaştırıldıktan sonra Devlet Güvenliği Bakanı Erich Mielke Yoldaşına aitti.
Yalnız değildi. Majakowski-Ring, Majakowski halkasında (Wandlitz'e taşınana kadar) her yerde yaşadı. Kimse yolcu lisansı olmadan gelmedi. Honecker biraz yaşıyor ve Otto Grotewohl. Tabatabai 2004'ten beri yakınlarda, aktör Andreas Pietschmann (Netflix serisi “Dark” dan tanıyabileceğiniz), çocuklar ve şimdi 87 yaşındaki annesi ile yaşıyor.
Daha sonra Silent Street, şu anda yeşil olan ağaçların arasından görebileceğiniz Niederschönhausen Kalesi'ne yol açan bir “protokol rotası” idi. GDR hükümetinin konuk evi buydu. 1979'da Şah orada Farah Diba ile kalmalı. Artık yoktu çünkü önceden cehenneme gönderildiler. Bunu söylediğinde Jasmin Tabatabai'nin sesiyle biraz memnuniyet parlıyor.
Molotowcocktails uçtuğunda
Şah'ın 1968'de Berlin'i ziyaret ettiği o hafta Tahran'da doğdu. Ve burada, 1978'in sonundan beri Tahran'daki durum yükseldi, gittiği Alman okulu gibi yabancı kurumlar, Molotowcocktails uçtu ve İran babası Alman karısını ve dört çocuğunu Almanya'ya uçurdu.
Ama burada sessiz sokakta devam eden cehenneme geri döndü. Bu 2012'de oldu. Ve genç ve yaşlılar için bu buluşma yerinin servetini yöneten ve bizi evin içinden geçiren Eveline Lämmer.
Bölge, Yeşiller, SPD ve Korsanların oylarıyla evi telafi etmeye karar vermişti – çünkü harap olduğu ve paraya ihtiyaç duyulduğu için. Mart ayında gösteriler vardı. Sessiz Cadde televizyonda geldi. Haziran ayında yaşlılar evlerini doldurmaya karar verdiler. “Hepimiz Kalıyoruz” posterlerdeydi. Sonra söz konusu şeytan devam ediyordu.
13 yıl önce orada olanlardan dördü – dünyanın en eski evin hikayesi çok fazla heyecan yarattı. Gazeteciler 180 ülkeden bildirdi. Sessiz Cadde “Washington Post” a geldi. Broşürler dağıtıldı. İnsanlar geldi ve sebze ve pişmiş mallar getirdi. Bölgenin ılık suyu eve park ettiğini okuyan bir tesisatçı. Temmuz ayında Jasmin Tabatabai, -1950'lerin ortalarında Münih'teki Oktoberfest'te bir araya gelen ebeveynlerinin aşk hikayesi olan “Rose Yıllar” dan okudu.
O zamandan beri tekrar tekrar buradaydı. O zamandan beri tekrar tekrar buradaydı. Kadınlar Günü'nde de olurdu. Ama orada Hamburg'daydı. 92 yaşındaki Farsça öğretmeni ile. Bir sürü havalı İranlı kadın ile. Yemek pişirme, yemek, cırcırlama. Bu da önemlidir.
Caz kombinasyonuyla şarkı söylemesi gereken Stillen Straße 10'un yaz festivalinde yapamaz. Lisas ve Hannahs'ın Nibelungen Festivali'nde solucanlarda haftalarca oynamasına izin verildiği göçmen kökleri olan ilk aktris Tabatabai var. Dieter Wedel yönetmen olduğu Palatinat'taki Katedral'in gölgesinde Kriemhild idi. Roland Schimmelpfennig'in yeni parçasında çift rolü var. Ama henüz hiçbir şey açıklamamalı.
Lezzetli kahve (sakin sokakta yeni bir makine verildi) ve kek var. Resim gruplarının resimleri duvarlara asılır, bir piyano vardır. İngilizce konuşma grubu yandaki buluşuyor. İlk masa tenis oyuncuları merdivenlerden aşağı bodrum katına girer.
Bir toplumun değerinden
Birinci katta, döşeme tahtalarının gıcırdadığı yerlerde harika entegrasyonlar ve hatta hazırlanmış insanlar var. Çünkü bölge – sözde yangından korunma nedenleriyle – sekizden fazla insanın burada buluşmasına izin vermiyor.
Arkasında bir tacizden şüphelenebilir. Bölgenin taktiklerinin arkasında olduğu gibi, evin kullanım sözleşmesini sadece bir yıl boyunca uzun süre uzatmak için, belki de geri kalan işgalcilerin artan yaşı için alaycı bir umut. Şehir buluşma yerine mal değil. Derneğin 140 üyesi var. Eveline Lämmer, doksanın üzerinde üyelerin bile bir e -posta adresi aldığını söylüyor.
Jasmin Tabatabai, bir toplumun değerinin ve durumunun eski üyeleriyle nasıl başa çıktığını gösterdiğini söylüyor. Sessiz sokaktaki insanları seviyor. Stag, sebat, gurur seviyor. Özellikle kadınlar. Çünkü öyle.
Yürüyüş yapıyoruz. Sessiz sokakta. Muhtemelen herhangi bir gevrek çiğdem yapabileceği Kale Parkı'nda. Seviyor. Uçak ağaçlarıyla. Heykeller.
Geçmişte, buraya geldiğinde ve bebek arabaları yollar boyunca ittiğinde, daha fazla uçak gürültüsü vardı (Tegel hala bir başkent hava havaalanı olduğunda, Jasmin Tabatabai'nin işten çıkarılması için) ve hava daha kötüydü. Ama daha romantikti. Hâlâ gerçek bir vahşi doğa vardı – tipik modern Berlin kat mülkiyetlerinin bulunduğu yer.
O bir aktivist değil diyor. Hiçbir partide değil. Ama etrafında bir yerde adaletsizliği hissederse de sessiz olamaz. İnsan hakları aktivisti Carl von Ossietzky'nin bir büstünü geçiyoruz. Tüm ağaçlar, oyun alanlarının bulunduğu yerleşim alanında arkasında kesilmelidir.
Pankow'daki ağaç sponsorları
Daha fazla ev için alan olmalı. Buna karşı protestolar vardı. Ağaç sponsorluklarını ele geçirebilirsiniz. Tabatabai ve Pietschmann vaftiz babası oldular. Ağaç Şelaleleri, mülteci kaplarına yer açmak isteyerek haklı çıkarıldı. Sözde solda yeşil ağaç sponsorları ahlaki bir ikileme yönlendirilmelidir. Şu anda her şey dinleniyor. Ağaçlar hala ayakta.
Ağzını hiç yasaklamamış, son derece inatçı olabilir. Fars kadınları böyle, 1400 yıllık ataerkil dinin değişmediğini söylüyor: “Sivil topluma, İran'da yapmaya cesaret eden insanlara karşı derin bir alçakgönüllülük içindeyim.”
Her zaman istediği drama okulunda, zaten Tahran'da, Amerikan televizyon dizilerini çaldığı ve kendi parçalarını yazdığı, görünüş ve bu isimle hiçbir şey olmayacağı söylendi. Yirmi yıldan kısa bir süre sonra Almanya'nın en popüler aktris seçildi.
Kendi plak şirketi vardı ve sadece İranlı aile tarihi olan Alman televizyonunda ilk komisyon değil, aynı zamanda ZDF serisinin “Son Spur Berlin” ının 13 mevsiminde de en uzun vadede göçmen müfettiş. Ancak, hala fazla bir şey içermiyor.
Japonca oturuyoruz. Karidesli Udon var. Çocuklarınız bu gece Japonca istedi. Alternatif olarak yemek pişirirler ve büyük bir grupta pişirmeyi severler. Daha sonra birkaç malzeme alması gerekiyor.
“Last Trace Berlin” komisyon üyesi Mina Amiri, göçmen geçmişi olan tüm aktrisler için bir kapı açıcısıydı. Ama aynı zamanda sürekli bir kavga, diyor. Mina'yı meslektaşı Radek (Hans-Werner Meyer tarafından oynanan) ile göz seviyesinde tutmak. Onları başlangıçta planlandığı kadar sert tutmak için. Tüm klişeleri önlemek için.
Başlangıçta senaryo, hamileliğinde, doğum korumasında Mina Türk olması gerekiyordu. Yakında Donnerhall gibi bir telefon (Meyer ile) vardı. Ayrıca Alman Film Akademisi yönetim kurulunda. Ve geri çekilmedi. “Ağzını açarsan daha az meşgul olacaksın.”
“Berlin'in son izi” (sonuna kadar kota: dört milyon iyi) durduruldu. Şimdi bir sabbatikal için zamanı olurdu, şimdiye kadar yaptığı bodrumun yarısından fazlasını temizlemek isterdi. Ancak devam ediyor (ARD rapçi serisinin ikinci sezonu “Asbests” in yakında duyurulması gerekecekti).
Audible ile kurgusal bir gerçek suç podcast serisi kaydetti. Mikrofonun önünde, Kuzey Denizi kıyılarının tepesinde kaydedilen bir izleme dizisi katil tiyatrosu olan “Kuzeyin Ölüleri”. Eğlenceliydi, ama duymadığınız cehennem karmaşıktı. O zaman solucanlar yakında gelecek.
Aile Fiyatı
Sonuçta, ilk hobisini kendisi için yeniden keşfetti. Analog fotoğrafçılık. Filmlerle ve karanlık oda ile. Bodrumdaki bir oda fotoğraf laboratuvarıdır. Artık yok. Tabii ki tekrar bir şeyler yazabilirdi. Bir kitap. Şarkılar. Yalnızlığa ihtiyacı olacaktı. O değil. Sonuçta istemiyor.
“Her şey için bir bedel ödüyorsunuz. Her şey üzerinde sevdiğiniz güzel, büyük bir aileniz varsa, işi adil bir şekilde dağıtsanız bile, yapacak çok şey var ve nadiren yalnızsınız. Birisi her zaman bir şekilde gelir.”
Zaten yapacak çok şey var: özgürleştirici tepkiyi önlemek, sadece erkekler tarafından tanımlanan değil, aynı zamanda yaşlarındaki kadınlar için de daha fazla kadın figürü için savaşmak. Almanya'da tuval ve düz ekran için, bütçeye, yazarların, yönetmenlerin ve aktörlerin kaynaklarına karşılık gelen bir kalite üretilir.
Hikayeler anlatmak, yeterli olduğunu söylüyor. Şimdi Jasmin Tabatabai hala Asya dükkanına gitmek zorunda. Andreas Pietschmann, Majakowski halkasındaki kargo bisikletini geçiyor. Sessiz sokakta sessiz olacak.
Sessiz sokakta sessiz bir sabah. Bahar açıkça mavi şeridi buldu ve çok hassas atmaya başlıyor. En harika Doğu Alman Grauputz'da bir villa. Hoş kullanılır. Ortalama bir ön bahçede, bir merdivenden geçiyorsunuz. Şeytan burada devam ediyordu, hayal edemezsin. Ama girişte okuyun.
Ancak, burada yaşayan GDR bonusları anlamına gelmez. Jasmin Tabatabai kapısı bizi selamlayan makul derecede yüksek olan ev, Schiller piyano hanedanı 1946'da Sovyetler tarafından kamulaştırıldıktan sonra Devlet Güvenliği Bakanı Erich Mielke Yoldaşına aitti.
Yalnız değildi. Majakowski-Ring, Majakowski halkasında (Wandlitz'e taşınana kadar) her yerde yaşadı. Kimse yolcu lisansı olmadan gelmedi. Honecker biraz yaşıyor ve Otto Grotewohl. Tabatabai 2004'ten beri yakınlarda, aktör Andreas Pietschmann (Netflix serisi “Dark” dan tanıyabileceğiniz), çocuklar ve şimdi 87 yaşındaki annesi ile yaşıyor.
Daha sonra Silent Street, şu anda yeşil olan ağaçların arasından görebileceğiniz Niederschönhausen Kalesi'ne yol açan bir “protokol rotası” idi. GDR hükümetinin konuk evi buydu. 1979'da Şah orada Farah Diba ile kalmalı. Artık yoktu çünkü önceden cehenneme gönderildiler. Bunu söylediğinde Jasmin Tabatabai'nin sesiyle biraz memnuniyet parlıyor.
Molotowcocktails uçtuğunda
Şah'ın 1968'de Berlin'i ziyaret ettiği o hafta Tahran'da doğdu. Ve burada, 1978'in sonundan beri Tahran'daki durum yükseldi, gittiği Alman okulu gibi yabancı kurumlar, Molotowcocktails uçtu ve İran babası Alman karısını ve dört çocuğunu Almanya'ya uçurdu.
Ama burada sessiz sokakta devam eden cehenneme geri döndü. Bu 2012'de oldu. Ve genç ve yaşlılar için bu buluşma yerinin servetini yöneten ve bizi evin içinden geçiren Eveline Lämmer.
Bölge, Yeşiller, SPD ve Korsanların oylarıyla evi telafi etmeye karar vermişti – çünkü harap olduğu ve paraya ihtiyaç duyulduğu için. Mart ayında gösteriler vardı. Sessiz Cadde televizyonda geldi. Haziran ayında yaşlılar evlerini doldurmaya karar verdiler. “Hepimiz Kalıyoruz” posterlerdeydi. Sonra söz konusu şeytan devam ediyordu.
13 yıl önce orada olanlardan dördü – dünyanın en eski evin hikayesi çok fazla heyecan yarattı. Gazeteciler 180 ülkeden bildirdi. Sessiz Cadde “Washington Post” a geldi. Broşürler dağıtıldı. İnsanlar geldi ve sebze ve pişmiş mallar getirdi. Bölgenin ılık suyu eve park ettiğini okuyan bir tesisatçı. Temmuz ayında Jasmin Tabatabai, -1950'lerin ortalarında Münih'teki Oktoberfest'te bir araya gelen ebeveynlerinin aşk hikayesi olan “Rose Yıllar” dan okudu.
O zamandan beri tekrar tekrar buradaydı. O zamandan beri tekrar tekrar buradaydı. Kadınlar Günü'nde de olurdu. Ama orada Hamburg'daydı. 92 yaşındaki Farsça öğretmeni ile. Bir sürü havalı İranlı kadın ile. Yemek pişirme, yemek, cırcırlama. Bu da önemlidir.
Caz kombinasyonuyla şarkı söylemesi gereken Stillen Straße 10'un yaz festivalinde yapamaz. Lisas ve Hannahs'ın Nibelungen Festivali'nde solucanlarda haftalarca oynamasına izin verildiği göçmen kökleri olan ilk aktris Tabatabai var. Dieter Wedel yönetmen olduğu Palatinat'taki Katedral'in gölgesinde Kriemhild idi. Roland Schimmelpfennig'in yeni parçasında çift rolü var. Ama henüz hiçbir şey açıklamamalı.
Lezzetli kahve (sakin sokakta yeni bir makine verildi) ve kek var. Resim gruplarının resimleri duvarlara asılır, bir piyano vardır. İngilizce konuşma grubu yandaki buluşuyor. İlk masa tenis oyuncuları merdivenlerden aşağı bodrum katına girer.
Bir toplumun değerinden
Birinci katta, döşeme tahtalarının gıcırdadığı yerlerde harika entegrasyonlar ve hatta hazırlanmış insanlar var. Çünkü bölge – sözde yangından korunma nedenleriyle – sekizden fazla insanın burada buluşmasına izin vermiyor.
Arkasında bir tacizden şüphelenebilir. Bölgenin taktiklerinin arkasında olduğu gibi, evin kullanım sözleşmesini sadece bir yıl boyunca uzun süre uzatmak için, belki de geri kalan işgalcilerin artan yaşı için alaycı bir umut. Şehir buluşma yerine mal değil. Derneğin 140 üyesi var. Eveline Lämmer, doksanın üzerinde üyelerin bile bir e -posta adresi aldığını söylüyor.
Jasmin Tabatabai, bir toplumun değerinin ve durumunun eski üyeleriyle nasıl başa çıktığını gösterdiğini söylüyor. Sessiz sokaktaki insanları seviyor. Stag, sebat, gurur seviyor. Özellikle kadınlar. Çünkü öyle.
Yürüyüş yapıyoruz. Sessiz sokakta. Muhtemelen herhangi bir gevrek çiğdem yapabileceği Kale Parkı'nda. Seviyor. Uçak ağaçlarıyla. Heykeller.
Geçmişte, buraya geldiğinde ve bebek arabaları yollar boyunca ittiğinde, daha fazla uçak gürültüsü vardı (Tegel hala bir başkent hava havaalanı olduğunda, Jasmin Tabatabai'nin işten çıkarılması için) ve hava daha kötüydü. Ama daha romantikti. Hâlâ gerçek bir vahşi doğa vardı – tipik modern Berlin kat mülkiyetlerinin bulunduğu yer.
O bir aktivist değil diyor. Hiçbir partide değil. Ama etrafında bir yerde adaletsizliği hissederse de sessiz olamaz. İnsan hakları aktivisti Carl von Ossietzky'nin bir büstünü geçiyoruz. Tüm ağaçlar, oyun alanlarının bulunduğu yerleşim alanında arkasında kesilmelidir.
Pankow'daki ağaç sponsorları
Daha fazla ev için alan olmalı. Buna karşı protestolar vardı. Ağaç sponsorluklarını ele geçirebilirsiniz. Tabatabai ve Pietschmann vaftiz babası oldular. Ağaç Şelaleleri, mülteci kaplarına yer açmak isteyerek haklı çıkarıldı. Sözde solda yeşil ağaç sponsorları ahlaki bir ikileme yönlendirilmelidir. Şu anda her şey dinleniyor. Ağaçlar hala ayakta.
Ağzını hiç yasaklamamış, son derece inatçı olabilir. Fars kadınları böyle, 1400 yıllık ataerkil dinin değişmediğini söylüyor: “Sivil topluma, İran'da yapmaya cesaret eden insanlara karşı derin bir alçakgönüllülük içindeyim.”
Her zaman istediği drama okulunda, zaten Tahran'da, Amerikan televizyon dizilerini çaldığı ve kendi parçalarını yazdığı, görünüş ve bu isimle hiçbir şey olmayacağı söylendi. Yirmi yıldan kısa bir süre sonra Almanya'nın en popüler aktris seçildi.
Kendi plak şirketi vardı ve sadece İranlı aile tarihi olan Alman televizyonunda ilk komisyon değil, aynı zamanda ZDF serisinin “Son Spur Berlin” ının 13 mevsiminde de en uzun vadede göçmen müfettiş. Ancak, hala fazla bir şey içermiyor.
Japonca oturuyoruz. Karidesli Udon var. Çocuklarınız bu gece Japonca istedi. Alternatif olarak yemek pişirirler ve büyük bir grupta pişirmeyi severler. Daha sonra birkaç malzeme alması gerekiyor.
“Last Trace Berlin” komisyon üyesi Mina Amiri, göçmen geçmişi olan tüm aktrisler için bir kapı açıcısıydı. Ama aynı zamanda sürekli bir kavga, diyor. Mina'yı meslektaşı Radek (Hans-Werner Meyer tarafından oynanan) ile göz seviyesinde tutmak. Onları başlangıçta planlandığı kadar sert tutmak için. Tüm klişeleri önlemek için.
Başlangıçta senaryo, hamileliğinde, doğum korumasında Mina Türk olması gerekiyordu. Yakında Donnerhall gibi bir telefon (Meyer ile) vardı. Ayrıca Alman Film Akademisi yönetim kurulunda. Ve geri çekilmedi. “Ağzını açarsan daha az meşgul olacaksın.”
“Berlin'in son izi” (sonuna kadar kota: dört milyon iyi) durduruldu. Şimdi bir sabbatikal için zamanı olurdu, şimdiye kadar yaptığı bodrumun yarısından fazlasını temizlemek isterdi. Ancak devam ediyor (ARD rapçi serisinin ikinci sezonu “Asbests” in yakında duyurulması gerekecekti).
Audible ile kurgusal bir gerçek suç podcast serisi kaydetti. Mikrofonun önünde, Kuzey Denizi kıyılarının tepesinde kaydedilen bir izleme dizisi katil tiyatrosu olan “Kuzeyin Ölüleri”. Eğlenceliydi, ama duymadığınız cehennem karmaşıktı. O zaman solucanlar yakında gelecek.
Aile Fiyatı
Sonuçta, ilk hobisini kendisi için yeniden keşfetti. Analog fotoğrafçılık. Filmlerle ve karanlık oda ile. Bodrumdaki bir oda fotoğraf laboratuvarıdır. Artık yok. Tabii ki tekrar bir şeyler yazabilirdi. Bir kitap. Şarkılar. Yalnızlığa ihtiyacı olacaktı. O değil. Sonuçta istemiyor.
“Her şey için bir bedel ödüyorsunuz. Her şey üzerinde sevdiğiniz güzel, büyük bir aileniz varsa, işi adil bir şekilde dağıtsanız bile, yapacak çok şey var ve nadiren yalnızsınız. Birisi her zaman bir şekilde gelir.”
Zaten yapacak çok şey var: özgürleştirici tepkiyi önlemek, sadece erkekler tarafından tanımlanan değil, aynı zamanda yaşlarındaki kadınlar için de daha fazla kadın figürü için savaşmak. Almanya'da tuval ve düz ekran için, bütçeye, yazarların, yönetmenlerin ve aktörlerin kaynaklarına karşılık gelen bir kalite üretilir.
Hikayeler anlatmak, yeterli olduğunu söylüyor. Şimdi Jasmin Tabatabai hala Asya dükkanına gitmek zorunda. Andreas Pietschmann, Majakowski halkasındaki kargo bisikletini geçiyor. Sessiz sokakta sessiz olacak.
